انسانهايي با افكار و خواسته ها و تمايلات متفاوت و انگيزه هاي مختلف به سمت كوه نوردي گرايش پيدا مي كنند و از كانال اين پديده به اغناي روحي دست پيدا مي كنند . افكار مختلف شخصيت هاي گوناگون ، معيارهاي خير و شر ،گروههاي سني مختلف وارد عرصه كوهنوردي مي شود و ما نبايد توقع داشته باشيم كه همه يكسان فكر كنند .

اينجا دنيا است ، ما متولد مي شويم و در جلوي روي ما بيكرانه هاي آسمان ها و زمين و ماوراي زمين قرار دارد ما فكر مي كنيم ، با شناختمان از محيط دنيا و تمايلات دروني معيارهايي از خوب و بد و از مثبت و منفي براي خودمان قرارداد مي كنيم و سپس حركت مي كنيم به سوي آنچه خودمان تشخيص داده ايم كه مثبت است .  بنابراين به تعداد ابناء بشر طرز تفكر وجود دارد، شايد بعضي به هم نزديك باشند ولي به هيچ وجه منطبق نيستند. تعدد ايده ئولوژي ها و طرز برداشت ها ازامور مختلف  به ما نشان مي دهد كه بشر نمي تواند منحني كامل خلقت را رسم كند و به همين دليل احساس غربت در زمين راباخوددارد .

ما غريبان خلقتيم از ابتداي كار تاكنون و در يك درد مشتركيم ، درد غربت و درد هجران . ريشه ما در كجاست؟ چنانچه حضرت مولانا مي فرمايد:

مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك

دوسه روزي قفسي ساخته اند از بدنم

مانده ام سخت عجب كز چه سبب ساخت مرا

يا چه بوده است مراد وي از اين ساختنم

من به خود نامدم اينجا كه به خود باز روم

آنكه آورد مرا باز برد تا وطنم

ما براي چه منظوري به مرتفع ترين نقاط كره زمين صعود مي كنيم ما براي قدرت نمايي اين كار را نمي كنيم ، براي مسابقه فعاليت نمي كنيم ، ما براي خرد كردن شخصيت ديگران مسابقه نمي دهيم .ما درد مشتركمان را با هم فرياد مي كنيم و ما پشتيبان همديگر در مسير صعود و گذر در تنگناهاي سخت زندگي هستيم ، ما به هم نوردانمان عشق مي ورزيم . ما با آمدنمان به جمع و خانواده بزرگ كوه نوردان به درياي بزرگ عشق پاي مي نهيم .