یک ایرانی در جمع عربهای فاتح اورست

مسعود کلافچی نفر اول از چپ ایرانی مقیم دبی
و فاتح قله اورست

مسعود کلافچی (معروف به مسعود محمد) کوهنورد ایرانی ساکن دوبی موفق شد در بهار 2013 در کنار سه کوهنورد عرب بر فراز اورست بایستد.

شیخ محمد بن عبداله آل ثانی از قطر، روآد زیدان از فلسطین و مسعود کلافچی از ایرانیان ساکن دبی سه دوستی بودند که از 4 سال قبل برای این صعود برنامه ریزی کرده بودند. آنها سرانجام به همراه رها محرق دختر عربستانی موفق شدند در ساعت 10 بامداد روز 22 می 2013 در قالب یک تیم بر فراز بام دنیا اورست بایستند. 

این تیم را Michael Horst آمریکایی به عنوان سرپرست، Vern Tejas به عنوان راهنما و کامی ریتا, پور تمبا, آنگ پمبا, لاکپا نورو, ناوانگ جانگبو, فورا کانچا و پاسانگ کاجی به عنوان شرپا همراهی می کردند.

 در این تیم شیخ محمد عبداله به عنوان نخستین قطری و روآد زیدان به عنوان نخستین فلسطینی بر فراز اورست ایستادند. ضمن آنکه رها محرق عنوان نخستین بانوی عرب و جوانترین عربی که اورست را فتح کرده را به خود اختصاص داد.

مسعود کلافچی کوهنورد ایرانی مقیم دبی که در این شهر امتیاز یک شرکت بستی فروشی را دارد متولد 24 اکتبر 1981 بوده، در روز صعود دچار سرمازدگی از ناحیه پا گردید و در بازگشت تحت درمان قرار گرفت. در کارنامه مسعود صعودهایی نظیر البروز، کلیمانجارو، آکانکاگوآ، کوه وینسن و کالاپاتار نیز به چشم می خورد.

این 4 تن که فارق التحصیل دانشگاه شارجه می باشند سعی نمودند عواید حاصل از صعود خود را صرف کمک به کودکان فقیر نپالی نمایند. 

منابع:

http://www.8000ers.com/cms

http://www.moealthani.com/blog

http://arabsontopoftheworld.com/eves

http://gulfnews.com/news/gulf/uae/general/mount-everest-climbers-arabs-with-altitude-arrive-in-the-uae-1.1188861

http://blog.marhaba.com.qa/2013/06/06/sheikh-mohammed-al-thanis-climb-on-mt-everest-is-more-than-just-a-climb

http://www.khaleejtimes.com/kt-article-display-1.asp?xfile=data/nationgeneral2013/May/nationgeneral_May347.xml§ion=nationgeneral

پی نوشت

مدتی قبل در روزشمار سایت 8000 متریها نام ایرانی مقیم ایالات متحده سیامک پذیرنده به چشم خورد. وی متولد 19 سپتامبر 1973 می باشد که در سال 2003 موفق به صعود چوایو گردیده است. سرپرستی آن صعود بر عهده دیگر کوهنورد ایرانی مقیم آمریکا هومن آپرین بوده که در روز صعود بدلیل بیماری موفق به فتح قله نمی شود.

مرجع : کوه قاف

عظیم قیچی ساز مترصد صعود نهایی به چوآیو

«قیچی ساز» مترصد هوای مساعد برای صعود نهایی به «چوآیو»

انتشار تصاویری از او و هم‌نوردش

بر اساس آخرین خبر منتشر شده در سایت«عظیم قیچی ساز» به تاریخ ۳۱ شهریور؛ وي که هم‌اکنون در کمپ اصلی به سر‌می‌برد قصد دارد چند روزي را استراحت کند و منتظر هواي مساعد براي تلاش نهايي است.

این گزارش حاکی‌ست؛ «قیچی ساز» لوزام مورد نیازش را به کمپ ۲ (۷۱۰۰ متر) منتقل کرده است و قصد دارد در تلاش نهايي مستقيماً از کمپ اصلي به کمپ ۲ رفته و از کمپ ۲ به سوي قله برود. لازم به ذکر است؛ اکثر کوه‌نوردان کمپ ۳ به ارتفاع ۷۴۰۰ متر را نیز برپا مي‌کنند و از کمپ ۳ براي صعود قله تلاش مي‌کنند.

 "فرران لتورره" (Ferran Latorre)-هم‌نورد اسپانيايي «عظيم»- عکس‌هايي از چند روز اخير را در وب سايت شخصي‌اش به نمايش گذاشته که در سایت «قیچی ساز» نیز بازنشر شده است.

 منبع: پایگاه خبری فدراسیون

ابراز همدردی خانواده مهدی عمیدی با خانواده کوه نوردان فاتح برودپیک

بنام هستی بخش بی همتا

بار دیگر مشیت الهی بر آن شد تا سه تن از بهترین جوانان و کوهنوردان غیور این سرزمین که در راه اعتلای نام میهن اسلامی عزیز خویش با همه وجود تلاش کردند، ما را اسیر لحظه های تلخ انتظار نمایند؛ انتظاری که لحظه لحظه آن برای ما یاد آور لحظات انتظار مهدی عزیزمان بود. ما این سه عزیز سفر کرده را از خانواده خویش می دانیم و دشواری روزهای نبودن شان را با همه وجود درک می کنیم و با خانواده های این عزیزان ابراز همدردی و  همدلی می نمائیم.

آری به فرموده صاحب این شب و روزها امیرمومنان علی علیه السلام: «قدر و ارزش هر کس به اندازه همت اوست»؛ اکنون که شاهدیم در برخی رشته های ورزشی هزینه های مالی بسیار سنگین پرداخت می شود تا شاید نامی از این سرزمین در جهان بدرخشد، آزاد مردان بلند همتی وجود دارند که عزیزترین سرمایه، یعنی هستی خود را در راه اعتلای میهن خویش  بکار می گیرند و بدون هیچ ادعایی برای این مرز و بوم عزت و افتخار می آفرینند، بزرگی کار این عزیزان در آن است که افتخار آفرینی آنان تنها و تنها ناشی از عشق پاک و بیکران آنان به هدف ، کشور و مردمشان است و در این راه با همه توان و با هیچ چشم داشتی تا پای جان می کوشند و پرچمی را که شهیدان در طول تاریخ جمهوری اسلامی به قیمت جان خود حفظ نمودند، بر بلندترین ارتفاعات این کره خاکی بر افراشته می دارند و در پایان نیز غریبانه و مظلومانه می روند و ما را در حسرت نشانی از خود رها می سازند.

اکنون که آنان این گونه برای عزت ما و کشور عزیزمان همت گماشتند و نام ایران اسلامی را پر آوازه نمودند و به مانند صعود به یاد ماندنی مهدی عزیزمان در فتح اورست بدون استفاده از کپسول اکسیژن، رکوردی تازه در تاریخ کوهنوردی ایران ثبت کردند و مسیری به نام ایران را بر برودپیک گشودند؛ کمترین انتظار از مسؤولین ورزش کشور آن است که این همت بلند را ارج نهند و افتخار آفرینی این عزیزان را در پرونده زرین افتخارات ایران اسلامی ثبت و به شایستگی از آنان تجلیل نمایند، تا شاید  التیامی باشد بر قلب داغدار خانواده های آنها و جامعه کوهنوردی .
بار دیگر از خداوند منان می خواهیم آنگونه که مصلحت اوست، این روزهای سخت را پایان دهد و ما و خانواده این عزیزان را یاری نماید تا از این آزمون دشوار سر افراز بیرون آییم و او را به این شبهای عزیز قسم می دهیم که عزیزانمان (آیدین ،مجتبی ، پویا و مهدی )را از رحمت و لطف بیکرانش در شب قدر محروم نگرداند و با نشانی از آنها لطف و کرمش را بر ما تمام نماید.

خانواده مهدی عمیدی، هیمالیانورد مفقود شده در ارتفاعات مون بلان فرانسه.

منبع: کوه نیوز

به یاد قهرمانان هیمالیا که در قله برودپیک جاودانه شدند

    آیدین جان، مجتبی جان، پویا جان؛ چگونه رفتن شما بزرگ مردان راه عشق را باور کنیم؟ به فاصله ده روز با شما اوج شادی و هم چنین غم را تجربه کردیم. خبر صعود غرورانگیزتان برایمان اوج شادی و غرور را به دنبال داشت، اما خبر بازگشت نافرجام تان از قله غم انگیز بود چون دیگر بازگشتی در کار نبود. این روزها غم بزرگی توی سینه همه دوستداران طبیعت، کوهنوردان و همه ایرانیان سنگینی می کند. با اتمام عملیات جستجو، تمامی امیدواری های دوستدارانتان به یاس تبدیل شد. چون دیگر بازگشتی در کار نیست.

همانگونه که ادموند هیلاری، اولین فاتح بام دنیا یعنی اورست می گوید: “کوهنوردی عشق به طبیعت است و عشق به طبیعت، ورزش ما نیست، باور ماست، زندگی ماست. به راستی که کوهنوردی فقط ورزش نیست، کوهنوردی یک روش زندگی است”. شما نیز جان خود را در راه باورتان، زندگی تان و عشق تان فدا کردید. شما افتخارآفرینان راه عشق و باورتان هستید.

آیدین جان چقدر درددل نامه‌ای که قبل از سفرت نوشتی و از رفیقت خواستی تا پس از اعزام تان به هیمالیا آن را منتشر کند غریبانه است. با خواندنش اشک برروی گونه ام جاری شد. نوشته ات را بارها و بارها خواندم: “این ماییم، دوباره اینجاییم. با هم هستیم ولی تنهاییم. اینجاییم نه از برای خودخواهی، نه از برای خودنمایی، اینجاییم از سر عشق، اینجاییم از سر شور، از سر غرور. اینجاییم از برای رشد، از برای اوج، از سر جنون، اینجاییم برای پایان، پایان یک آغاز، پایانی که آغازی بلندپروازانه تر را نوید دهد.” … انگار از آخر قصه خبر داشتی و انگاری می دانستی که سفر پایانی تان است! پسران کوهستان اینک شاد باشید چون از سر عشق، از سر شور، از سر غرور و برای همیشه آنجایید، با هم هستید و تنهایید. چه تنهایی آرام بخشی!

شما فاتحان جام فتحهای بی فایده نیستید. حکایت شما، حکایت بازجستن روزگار وصل است. در این دیرگاه دور ماندن از اصل خویش، در این هجوم تکنولوژی دردسرساز و جنگ طلب. کوهنوردی عشق به طبیعت است. عشقی به پاکی چشمه سار، به سبزی جنگل، به نیلگونی دریا، به صلابت سنگ، به لطافت گل، به فروتنی خاک، به سپیدی برف، به توفندگی طوفان، به سبکی نسیم و به سنگینی کوه.

خوشا بحالتان که محیط پاک کوهستان را برای زندگی ابدی خود انتخاب کردید و در هیمالیا، بهشت کوهنوردان دنیا جاودانه شدید. به راستی هیچ مکانی مثل این بهشت (هیمالیا) لیاقت میزبانی شما را ندارد. اینک؛ به قول توماس لامه کوهنورد آلمانی حاضر در عملیات جستجو، چرا با عشقی که به کوهستان دارید و هدفی که برایش از جان مایه گذشتید شما را در این بهشت تنها نگذاریم؟

همانگونه که دوست و استاد عزیزم مهدی عمیدی (پلنگ برفی ایران) در مون بلان جاودانه شد و برای همیشه حسرت خنده های زیبا و دلنشین اش را بر دلم گذاشت، همچنین بانوی قدرتمند و کم نظیر کوهنوردی ایران خانم لیلا اسفندیاری که با افتخار آفرینی هایش و صعود به سه قله K2، نانگاپاربات و گاشربوروم 2 برای همیشه در کوهستان قراقوروم آرام گرفت. خانم اسفندیاری در وصیت نامه اش نوشته بود در صورتی که جانش را در راه عشقش یعنی کوهنوردی از دست داد اجازه بدهند جسدش در کوهستان بماند تا به آرامشی ابدی دست یابد، اینک شما نیز همانند همه بزرگانی که در این راه جانشان را از دست داده اند و در کوهستان آرام گرفته اند در قلب همه کوهنوردان و عاشقان طبیعت جای خواهید گرفت و یادتان همیشه زنده خواهد ماند.

اکنون شما قهرمانان همه مردم ایران هستید. ایران و ایرانیان همیشه به شما افتخار خواهند کرد و نام شما بزرگان برای همیشه در هیمالیا و در لیست بزرگ مردان این رشته ثبت خواهد شد. امیدوارم روزی بتوانم بر مسیر صعودی که بنام ایران در قله برودپیک ثبت کردید بوسه ای بزنم و بر پرچم کشور عزیزمان ایران که بر فراز قله برافراشته اید بوسه ای دیگر بزنم … دوست تان دارم پسران کوهستان، خوشحالم که من نیز در بین دوستانم به این نام نامیده می شوم یعنی پسر کوهستان.

کوهنوردی یک روش زندگی است. روشی که در آن یک سیب بین همه اعضاء گروه تقسیم می شود. روشی که در آن قوی ترین عضو گروه به پای ضعیف ترین راه می رود. راهی که رقابت ندارد راهی که به رهروانش حقوق نمی دهند و ایشان را نیازی به سوت و کف مشوقان در قله نیست. کوهنوردان ناجی بی منت یکدیگرند. گروه می سازنند تا دل جوانان به سنگ بند کنند تا به ننگ بند نشود. مزدشان معراج روح است و تشویق شان نوازش باد. قانونشان عشق است و قانون گذارشان معشوق. عشق به طبیعت، عشق به زندگی است و زندگی تجلی عشق است و مرگ آنجاست که عشق نیست. قهرمانان ایران، من عشق و زندگی را از شما یاد گرفتم، شما گامی فراتر از این عشق هستید.

پسران کوهستان و افتخارآفرین ایران، از 23 تیر که تلاش نهایی شان را برای ناز کردن قله برودپیک شروع کردند تا آخرین روزی که آیدین تماس گرفته است (یعنی 29 تیرماه) 7 بیواک و شب مانی را در ارتفاع بالای 7500 متر تجربه کرده اند و در این مدت توانسته بودند دوام بیاورند! آنهایی که با این شرایط سخت آشنایی دارند خوب می دانند که دوام آوردن طی این مدت و توی چنین شرایط دشواری خیلی مشکل است و هنر می خواهد، هنری بنام زنده ماندن در شرایط سخت! به علاوه مسیری که گشایش شده فوق العاده پر شیب و صخره ای بوده است و البته ناشناخته. با اینکه پسران کوهستان برنگشتند و همه ما را در حسرت خنده ها و نگاه هایشان گذاشتند اما این 3 قهرمان توی هیمالیا بزرگی کردند و این موضوع تا ابد در ذهن هیمالیا و ایران خواهد ماند.

انگار نباید پسران کوهستان بر می گشتند تا فتح شان را به گوش همه برسانند، برنمی گشتند تا “مسیر ایران” را فریاد بزنند، برنمی گشتند تا …! و این است رسم روزگار امروز ما. خوشا بحالتان واقعا خوشا بحالتان. زندگی ابدی در محیط پاک کوهستان گوارای وجود نازنین تان.

پ ن:

آیدین بزرگی، مجتبی جراحی و پویا کیوان به همراه رامین شجاعی و افشین سعدی راهی قله برودپیک، دوازدهمین قله‌ی مرتفع دنیا در هیمالیا شدند تا مسیر جدیدی را به قله 8051 متری باز کنند. بزرگی، جراحی و کیوان سه نفری بودند که برای صعود نهایی راهی قله شدند. “پسران کوهستان” مسیر جدیدی به قله با نام “مسیر ایران” باز کردند و پرچم ایران را بر فراز “قله برودپیک” برافراشتند اما خبر بازگشت آنها از قله غم انگیز بود و این کوهنوردان در هیمالیا جاودانه شدند.

تشکر از : میثم رودکی بابت ایمیل مطلب فوق

گزارش صعود قله نانگاپاربات توسط عظيم قيچي ساز

جلسه ی گزارش صعود عظیم قیچی ساز به قله ی 8125 متری نانگاپاربات روز سه شنبه 13 مهر 89  در محل سالن قندی شرکت مخابرات ( خیابان شریعتی ) برگزار شد ..

قیچی ساز گزارش خود را با لحنی بسیار آرام آغاز کرد . با کلماتی ساده و با لهجه ی شیرین و دوست داشتنی آذری  . در گزارش عظیم قیچی ساز از اغراق ، از جوسازی ، از قهرمان نمائی های دروغین و از بازی با کلمات خبری نبود . صعود او به نهمین قله ی مرتفع جهان با اقتدار تمام صورت گرفت . در شرایطی که اغلب تیم ها زمانی در حدود 40 روز را برای فتح نانگاپاربات صرف می کنند این کوه نورد توان مند ایرانی توانست فقط طی 14 روز این افتخار بزرگ را به نام کشورش رقم زند  . اما و با این حال در گزارش او  ، نه کسی شیرزن بود و نه کسی دلاور مرد . نه کوه ها به لرزه افتادند و نه آسمان به زمین آمد و برخلاف عملکرد اعضای آن تیم دیگر ( باشگاه دماوند ) که پیش و بیش از همه گان ، خود به تعریف و تمجید از خود برآمدند !! عظیم قیچی ساز در گزارش خود مفهومی قابل ستایش _ و البته فراموش شده در روزگار فعلی ما _ از احترام به نگاه و قضاوت افکار عمومی را ارائه کرد . 

این کوه نورد آذربایجانی  امسال توانسته بود دو قله ی بالای هشت هزار متری را در یک فصل صعود کند که در جای خود ، حرکتی ارزنده و به یادماندنی در تاریخ کوه نوردی کشورمان به شمار می آید . کیفیت صعود موفقیت آمیز او به قله ی نانگاپاربات می تواند نشان دهنده ی شان و قدرت کوه نوردی ما در این برهه از زمان باشد .

عظیم قیچی ساز روز سه شنبه 13 مهر 89 با ارئه ی گزارش خود ، شب با شکوهی را برای کوه نوردی ایران رقم زد . به او تبریک و خسته نباشید می گوئیم !

.

یاشاسین آذربایجان !  یاشاسین عظیم !

نخستین ایرانی فاتح نانگاپاربات !

برگرفته از وبلاگ كلاغ ها

براي ديدن كل گزارش به وبلاگ كلاغ ها مراجعه نماييد

در پايان گزارش عكسي يادگاري با عظيم گرفتيم

کوه نورد زن ایرانی در راه کی دو

لیلا اسفندیاری، کوه نورد زن ایرانی برای تلاش بر روی دومین قله مرتفع جهان، هفدهم خرداد ماه 89 راهی کشور پاکستان خواهد شد. اسفندیاری 40 ساله در کارنامه خود، فعالیتهایی از جمله صعود های داخلی و برون مرزی کوه نوردی و انجام برنامه های متعدد غارنوردی را دارد. آخرین تلاش برون مرزی او مربوط می شود به صعود سال 87 قله ی نانگاپاربات. در این صعود، که منجر به مفقود شدن سامان نعمتی یکی از اعضای تیم شد، او به عنوان سرپرست برنامه حضور داشت. گفتنی است که قله 8611 متری کی دو در منطقه قراقروم پاکستان واقع شده است. کی دو را یکی از

سرسخت ترین قلل جهان نامیده اند. تا به حال 3 کوه نورد ایرانی بر روی این قله تلاش کرده اند. محمد سعیدی در سال 77 اولین تلاش را بر روی این قله انجام داد. از این تلاش اطلاعات قابل استنادی در دست نیست. دومین تلاش در سال 83 توسط داوود خادم انجام شد. متاسفانه خادم در ارتفاعات بالایی این کوه مفقود شد. اما سومین تلاش ایرانی بر روی کی دو متعلق به کاظم فریدیان در سال 86 است. فریدیان اولین ایرانیست که موفق به صعود این قله شده است.

از : كوه نيوز