۱۳ مرحله کوهنوردی به زبان ساده(اختصاصی)

به نقل از ویکی کوه:

مقدمه.

چگونه یک کوه را صعود نماییم:

بالا رفتن از کوه از سوی برخی بعنوان یک ورزش شدید و سنگین برآورد شده است در حالی که کوهنوردان و ورزشکاران این رشته، آن را به سادگی یک تفریح و سرگرمی هیجان انگیز می پندارند. با این حال چالش نهایی که در این ورزش بیان شده قدرت، استقامت و از خودگذشتگی می باشد.

این موضوعات از طرفی می توانند بسیار خطرناک نیز باشند که در مواردی حتی منجر به مرگ طرف میشوند، به ویژه هنگامی که یک کوه نورد از درون و به سادگی باید خود را با عوامل طبیعی مانند آب، هوا، زمین، یخ و یا دیگر خطرات ناشی از آنها درگیر نماید.

بی تجربه گی، برنامه ریزی ضعیف، و تجهیزات نامناسب، همه می توانند در آسیب رساندن یا مرگ شخص نقش داشته باشند. بنابراین دانستن نکات اولیه و اینکه چه چیزی در این راه درست است بسیار مهم می باشد.اما با وجود همه این موارد منفی، زمانی که این مقوله ها به درستی و صحیح انجام شوند کوهنوردی تجربه ای هیجان انگیز و با ارزش خواهد بود.

در این مقاله قصد داریم عناوینی را به عنوان راهنمای ساده و کلی در زمینه کوه نوردی و صعود یک کوه بیان کنیم که در آن به تشریح اصول پایه کلی که یک کوهنورد باید بداند و یاد بگیرد خواهیم پرداخت. بنابراین به تمامی افرادی که قصد شروع کوهنوردی دارند پیشنهاد می کنیم که به صورت متمرکز ۱۳ نکته زیر را دنبال نمایند. بررسی اجمالی و پایه در این مقاله به شما ایده های مناسبی نسبت به درگیری شما در کوه و صعود یک کوه خواهد داد

 

 

1- تحقیق و مطالعه

قبل از شروع به بالا رفتن، تا آنجا که می تونید در مورد مهارت های موجود خود، مهارت های مورد نیاز و تجربه افراد دیگر تحقیق کنید و به جمع بندی مطالب بپردازید. این موضوع مهم است که ذهن خود را به جهت بالا رفتن از یک کوه درگیر تلاشی برای تفکر بهتر نمائیم. بدانیم که چگونه باید از تجهیزات مناسب صعود استفاده نمائیم و حتی الامکان کتاب و مطالبی را که کوهنوردان برای رسیدن به قله انتشار داده اند را بخوانیم. بالطبع این مطالب و یادداشت ها نکات جالب و آموزنده زیادی در بر خواهند داشت. با توجه به اینکه بسیاری از کتابفروشی ها در حال حاضر بخشی را به طور خاص به ورزش و همچنین کوهنوردی و هنر و صنعت صعود اختصاص داده اند، با این تفسیر پیدا کردن کتاب در این زمینه زیاد مشکل نخواهد بود. راه های دیگری نیز برای این کسب اطلاعات وجود دارد که در زیر به صورت مختصر به شرح بعضی از آنها خواهیم پرداخت.

• یکی از کتاب های پیشنهادی که شروع خوبی برای شناخت کوه و کوهنوردی است کتابی است که توسط استیو ام کاکس(Steve M cox) و با نام کوهنوردی; آزادی تپه ها انتشار یافته است.
• تماشای دی وی دی در مورد تجربیات بالا رفتن  از کوه، و همچنین تعداد زیادی فیلم و مستند مفید در مورد صعود و کوهنوردی وجود دارند که همه آنها را می توانید بر روی اینترنت به راحتی بابید.(you tube)
• کسب اطلاع در مورد بهترین زمان برای صعود کوه ها در مناطق مختلف، به نحوی که اگر شما علاقه مند به سفر به کوه ها فراتر از کشور خود هستید فرصت بیشتر و بهتری را نسبت به فصل و موقعیت صعود به شما خواهد داد. به عنوان مثال بهترین صعود برای اروپا از ماه ژوئن تا سپتامبر، در نیوزیلند از دسامبر تا مارچ، در آلاسکا از ژوئن تا جولای می باشد. با این حال تغییرات آب و هوایی هیچگاه دقیق قابل پیش بینی نیست و تا زمانی که رخ ندهند نیز نمی توان گفت که فصل برای صعود خوب است یا بد.
• در مورد کوهستان ها و شرایط آب و هوایی همه چیز را بدانید. کوه ها خود با سیستم آب و هوایی خودشان ایجاد شده اند. مطالبی را درمورد نشانه های پیش از آب و هوای بد، ابر شناسی، باد شناسی و تشخیص جهت باد، حملات رعد و برق و مقابله احتمالی با آن و… را درک و آنچه در تغییرات آب و هوا در طول روز ممکن است رخ دهد را مطالعه نمایید.

 

 

2- ارزیابی قدرت ذهنی خود.

مبحث گستره ای از کوهنوری به نگرش و قدرت ذهنی کوهنورد می پردازد، چرا که با این فعالیت ذهنی کوهنورد می بایست سریعا در مورد آب و هوا و تغییرات آن قضاوت کند، جهت را تشخیص دهد، ایمنی را با حداکثر رعایت به جا آورد و …

برای بسیاری از کوهنوردان، چالش روانی و فکری بخش بزرگی از جذابیت کار است. چرا که شما مسائل و روش روتین زندگی، کار و شخصی خود را که شاید در یک دفتر با بهترین شرایط باشد را رها کرده و وارد شیوه جدیدی از زندگی می شوید که تصمیم گیری در مورد این مسائله پیامدهای خاص خود را دارد. پس بنابراین باید بهترین تصمیم را ذهن شما برآورد نماید.

در این حین مسائلی که باید از خود بپرسید اینست:

• آیا شما در موقعیت وحشت مبادرت به تصمیم گیری خواهید کرد؟ این نوع خلق و خو هنگام بالا رفتن از کوه به صورت طبیعی رخ می دهد که برای برطرف کردن آن نیاز به یک ذهن آرام و روشن و توانایی ذهنی بالا می باشد و بهترین راه حل برای مواجهه با خطرات و استرس های احتمالی است.
• آیا با اینکه دوستدار طبیعت هستید و نسبت به آن مثبت اندیش، نسبت به عوامل پیش روی خود واقع بینانه و صادق هستید؟ باید توجه داشت که اعتماد بیش از حد در این باره زیاد مطلوب نیست، چراکه این موضوع می تواند شما را هنگام بالا رفتن با دردسرهای زیادی مواجه کند.
• آیا در مواجه با این عوامل مشکل گشای خوبی هستید؟….. جواب با شما

 

 

 

3- آمادگی جسمانی

کوهنوردی و صعود از یک کوه نیاز به آمادگی جسمانی و استقامت بدنی خوب دارد، زیرا این ورزش فعالیت های بدنی شدید دارد. بدین منظور شما نمی توانید از یک شیوه زندگی عادی و عموما شیوه کاری اداره ای که اغلب پشت میز کار می باشید و دارای کمترین تحرک ورزشی هستید، خود را برای یک صعود بزرگ مهیا نمائید. پس بهترین روش برای این کار، تمرین در جهت تناسب اندام و قدرت بدنی می باشد.

با این حال انواع مراحلی که برای تناسب اندام نیز به شما کمک می کنند عبارتند از:

• دویدن درجا و آهسته و دو استقامتی
• پیاده روی و کوهپیمایی، به طوری که به نحو فزاینده ای بسمت دشواری و تقلا برود
• کار با وزنه ها و یا راه رفتن و دویدن با وزنه که این وزنه در کوله پشتی یا دست شما قرار داشته باشد.
• تمرین صعود از دیواره های اطرف شهر و محل زندگی، آموزش یخ نوردی، پیاده روی در یخچال های طبیعی و … آموزشی مفید می باشد.
• تمرین و استفاده از اسکی و اسنوبرد ( به خصوص اگر شما قصد دارید که برای بازگشت از این وسایل استفاده کنید)
• و در کل، هرچیزی که باعث بهبود قدرت و استقامت شود.

 

 

4- تجهیزات

لوازم کوهنوردی بسیار ضروری و مخصوص هستند و به کوهنورد پیشنهاد می شود که حتما آنها را تهیه کند. بهترین پیشنهاد نیز خرید این لوازم با بالاترین استاندارد می باشد. اما اگر تصمیم به خرید این لوازم خود دارید، طبیعتا در ابتدا برایتان هزینه سنگینی خواهد داشت. لذا پیشنهاد می شود که آنها را به تدریج تهیه نمائید. در هنگام خرید دقت نمائید که لوازم انتخابی کاملا متناسب و اندازه شما باشند، زیرا در صورتیکه شما قصد صعود تعداد زیادی کوه را داشته باشید، با انتخاب لوازم متناسب به نوعی در کار خود سرمایه گذاری کرده اید.

اگر قصد اجاره یا قرض گرفتن این وسایل و تجهیزات را دارید، تضمینی بر مطلوب بودن وسیله مورد نظر برای استفاده شما نخواهد بود و از سالم بودن وسایل نیز مطمئن نخواهید شد چرا که این وسیله ممکن است به دفعات زیاد و توسط افراد مختلف مورد استفاده قرار گرفته باشند. اما اگر شما خود را ملزم به استفاده از وسایل و ساز و برگ معتبر و باکیفیتی که قبلا نیز توسط افراد دیگر تست شده باشند و امتحان خود را پس داده اند نمائید، برنامه های بسیاری را میتوانید اجرا کنید که همگی آنها در بهترین سطح قرار خواهند داشت. البته، ایده اجاره ابزار آلات نیز در بعضی مواقع برای اولین تجربه و اینکه آیا از کار با ابزار لذت خواهید برد یا نه و یااینکه پس از استفاده قصد ادامه کوهنوردی و کار با ابزارفنی را خواهید داشت یا خیر، مفید می باشد.

با وجود اجاره بعضی ابزار، شما نیاز مبرم به خرید بعضی لوازم ضروری دارید، لوازمی از جمله کفش کوهنوردی، لباس های مخصوص فصلی که این موارد به مراتب بسیار مهم تر از وسایلی مانند کرامپون و یا تبر یخ می باشند.

نکات مهم:

• لیستی از تجهیزات مهمی که برای شروع یک کوهنوردی نیاز دارید ببندید. ترجیحا سعی کنید که این تجهیزات دارای استاندارد های معتبر جهانی و از بهترین جنس و کیفیت باشند.
• به یاد داشته باشید که کوهنورد همیشه وزن و سنگینی کوله پشتی را با خود دارد.چراکه شما باید لوازمی را حتی تا بالای کوه با خود حمل نمائید. پس در انتخاب ابزار و لوازم خود از لحاظ جنس و وزن نیز دقت نمائید

 

 

 

5- یادگیری اصول و اخلاق کوهنوردی

 

دانستن چگونگی صعود یک کوه فقط در مورد جنبه های جسمی و روانی نمی باشد. بسیاری از کوه ها در مناطق دور افتاده و بکر جهان واقع شده اند که صعود شما به عنوان یک کوهنورد به آن مناطق می تواند تاثیراتی بر محیط زیست آنجا بگذارد. طبیعتا افتخار بزرگی است که از یک کوه بکر صعودی اجرا شود، اما تعداد زیادی از کوهنوردان نگران وضعیت حفظ این بکر بودن کوه ها نیز هستند که مبادا با این کوهنوردی ها خدشه ای به فرهنگ و محیط زیست این مناطق وارد شود.

نکات مهم:

• یادگیری ترک محل برنامه بدون به جا گذاشتن کمترین اثرات سوء محیطی
• گام برداری آرام می تواند به نوعی مجوزی برای ورود به مناطق بکر باشد. این نوع گام برداری خصوصا در بیابان نوردی باید حتما رعایت شود.
• تمامی آرم و علائم و به خصوص تابلوهایی که در مسیر و یا قبل از مسیر نصب شده اند را به دقت یاد بگیرید و به آنها عمل کنید. خواندن و فراگیری این علائم و تابلوها به خصوص برای افراد مبتدی ضروری می باشد.
• هیچوقت تنهایی یک کوه را به قصد صعود نروید. همیشه برنامه را با دوستان خود و یا یک نفر که قبلا آن مسیر را صعود کرده باشد اجرا کنید.

 

 

6- آموزش

اگر به عنوان یک مبتدی قصد صعود دارید، پیشنهاد می شود که حتما در دوره های آموزشی شرکت نمائید. از سوی دیگر، اگر شما قصد برنامه ریزی برای یک صعود با همراه و یا دوست خود هستید ، ممکن است که آن شخص نیاز به برخی از آموزش های پایه قبل از عزیمت به محل صعود داشته باشد که در این میان شما می توانید به عنوان راهنمای وی نیز عمل کنید. ضمنا، باشگاه های کوهنوردی نیز می توانند به شما دوره های تخصصی مهارتی و آموزشی را پیشنهاد دهند.

با این حال، شما بهتر است نکات و آموزش های زیر را بدانید:

• یخ نوردی، برش یخ، استفاده از تبر یخ.
• تکنیک های حمایت و خود حمایت.
• گلیسادینگ(glissading)، یا تکنیک فرود، که با این تکنیک شما به سمت پایین به روش سر خوردن فرود می آئید و با تبر یخ نیز سرعت فرود خود را کنترل می کنید.
• عبور از شکاف های یخی و تکنیک های نجات در شکاف های عمیق، عبور از پل های برفی
• استفاده از کرامپون شامل، پوشیدن کرامپون، راه رفتن با آن، تکنیک های ویژه و غیره..
• راه رفتن در یخچالهای طبیعی
• آموختن تکنیک های مختلف کوهنوردی و مهارت هایی از جمله مسیریابی و پیدا کردن مسیر بدون ابزار های الکترونیکی، نقشه خوانی، کار با میخ و پیچ و رول صفحه، گره زدن ها، استفاده و مدیریت طناب در برنامه های مختلف و …
• آموزش و مهارت در مواجهه با بهمن، که یک دوره متمایز می باشد که در نقاط مختلف دنیا بر گزار می شود و شما می توانید با گذراندن این دوره اطلاعات و مهارت های مفیدی را کسب کنید. این دوره معمولا بین اسکی بازان و اسنوبورد کاران رایج است، اما با این حال به کوهنوردان و تیم های امداد و نجات نیز توصیه می شود. گذراندن این آموزش باوجودی که شاید دیگر مایل به ادامه کوهنوردی نیز نباشید، ولی برای شرکت در کلیه ورزش های زمستانی مفید می باشد و توصیه می شود.
• همچنین، تکنیک ها و دوره های مقدماتی کمک های اولیه و همچنین امداد و نجات نیز باید به عنوان بخشی از موارد آموزش شما باشد.

 

 

7- برنامه ریزی اولین صعود.

اولین صعود شما به عنوان یک مبتدی باید برنامه ای مناسب و ترجیحا با یک راهنمای با تجربه باشد.سطح دشواری یک کوه تحت تاثیر دو عامل ارتفاع و نوع زمین می باشد. کوه ها در درجه بندی از آسان ترین نوع شروع و به سخت ترین و فنی ترین ختم می شوند که در بین این دو درجه، درجه های دیگری نیز وجود دارد. با این حال یک کوهنورد آماتور باید همیشه برای شروع آسان ترین برنامه را انتخاب نماید. زیرا می بایست تمامی اقدامات احتیاطی لازم را رعایت نماید. در هر صورت کوه همیشه کوه است، هرچقدر هم که آسان باشد. ضمنا درجه بندی سطح کوه ها و کوهنوردی در کشورهای مختلف دارای سیستم های مختلف می باشد که شما باید برای آشنایی با آنها کمی تحقیق کنید.

دراین راه شما نیاز به درک و شناخت مسیرهای صخره ای(از سطح سخت تا بسیار سخت و دشوار) و مسیرهای یخی که شامل زمین یخ زده یا آبشار های یخ زده می باشند دارید چرا که این موانع به عنوان یک مسئه در صعود شما به صورت طبیعی در کوه وجود دارند.

نکات مهم:

• سعی کنید در صورتیکه اولین برنامه های شما بالاجبار برای شروع، کوه هایی مانند البرت(Elbert) و یا کلیمانجارو(Kilimanjaro) می باشند را به صورت غیر فنی و غیر اصولی گام برداری نکنید. این موضوع باعث کاهش تمرکز در هنگام صعود و عدم توجه به حس و حالی که در پیش دارید، عدم توجه و یادگیری تغییرات آب و هوا، و تامین انرژی صرف شده خواهد شد .
• جایی که قصد صعود دارید و جایی که در آن زندگی می کنید ارتباط مستقیم با شما دارند. اما توصیه می شود که هدف خود را در ابتدا بر روی صعود یا صعود های سطح پایین بگذارید. به این ترتیب تغییرات جزئی ارتفاع را در صعود کاملا حس خواهید کرد و زمان و دقت بیشتری را جهت تمرکز بروری تکینک ها خواهید گذاشت و دیگر نگران مواردی از جمله فقدان مهارت کافی و یا کمبود اکسیژن نخواهید بود. به یاد داشته باشید که هر صعود می تواند نسبت به صعود قبلی سخت تر یا در ارتفاع بالاتر باشد. پس در صورت عدم توانایی، فشار بیش از حد توان به خود نیاورید.
• در مورد صعود های قبلی منطقه ای که قصد صعود آن را دارید کاملا تحقیق نمائید. چک کردن منطقه از هر لحاظ، به خصوص مواردی شامل الگوی آب و هوائی زمانی که شما قصد صعود دارید، خطرات شناخته شده، و تعداد راه های ممکن جهت صعود امری ضروری می باشد. برای یک مبتدی، همیشه ساده ترین مسیر پیشنهادی را برای صعود انتخاب نمائید، و یا در صورت عدم آشنائی، مسیر را از مردم محلی آن منطقه یا راهنمای محلی بپرسید.
• همیشه مکان های رفاهی و یا جان پناه هایی که در طول مسیر هستند را از قبل علامت گذاری کرده(نقشه) و در مورد مکان دقیق آنها مطمئن شوید. در صورت سفر برون مرزی، قوانین استفاده از مکان های آن منطقه و همچنین نحوه و قوانین تبادلات مالی و پرداختی را کاملا مطالعه نمائید.
• پیدا کردن نقشه کوه و منطقه مورد نظر و یادگیری در مورد مسیر های صعود از نکات مهم می باشد. نقشه باید همیشه همراه شما در مدت زمان صعود باشد.

۸- بهبود و افزایش مهارت های خود و تلاش برای صعود کوه های سخت تر

بعد از رعایت موارد ذکر شده در بالا به خصوص مباحث آموزش و صعود های پایه و سبک، تلاش بعدی خود را بر روی قله کوه هایی که دارای یخ و برف می باشند معطوف کنید. بی شک این تلاش می بایست با ابزار فنی مخصوص و داشتن مهارت های فنی لازم انجام گیرد. همچنین قسمت هایی از کوه که سنگ آن متشکل از فعالیت های آتش فشانی می باشند بهترین گزینه برای شروع تمرین های مقدماتی ( سنگ نوردی ، دست به سنگ شدن) هستند که شما باید به آسانی از پس آنها برآئید. به عنوان مثال کوه هایی ماندد مونت بلان، مونت رینر، مونت بیکر، و دهانه های آتش فشانی که در کشور های مکزیک و اکوآدور وجود دارند دارای بهترین مسیر ها برای صعود های فنی به شمار می روند.

نکته:

• شرکت در برنامه های اکسپدیشن قله نوردی که نیاز به پیاده روی و کوهپیمایی طولانی مدت، مهارت ها و تکنیک های صعود سطح بالا و قویترین دانش کوهنوردی را دارد به عنوان برنامه های سطح پیشرفته پیشنهاد می شود. ضمنا با توجه به اینکه در گزینه های بالا در مورد بازگشت از صعود به روش اسکی نیز صحبت شد، در این نوع اکسپدیشن های قله به هیچ عنوان نباید از این روش استفاده کرد.

 

 

9- یافتن یک راهنمای خوب

یکی از بهترین کارهایی که شما برای لذت بردن از کوه و کوهنوردی می توانید انجام دهید، پیوستن به یک باشگاه کوهنوردی در نزدیکی محل سکونت خود می باشد. از طریق این باشگاه ها، شما خیلی زود به شبکه به هم پیوسته ای از دیگر باشگاه ها که با هم در ارتباط هستند متصل خواهید شد و در پی این موضوع، شما از این طریق بهترین، مطمئن ترین و خبره ترین راهنما ها را جهت اجرای برنامه صعود خود خواهید یافت. نکته مهم دیگر در رابطه با این باشگاه ها این است که آنها چیدمان اکثر برنامه های صعود خود را از افراد سطح مبتدی الی سطح متوسط انتخاب می کنند که شما بر این اساس می توانید مهارت های پایه را در طول این برنامه ها با هم فکری دیگر اعضاء شرکت کننده فرا بگیرید.

نکات مهم:

• در طول شرکت در این برنامه ها بیشتر وقت خود را صرف گفتگو با کوهنوردان باتجربه نمائید. چرا که آنها می توانند تا حد زیادی جواب بسیاری از سوال های شما را که حتی با خواندن مطالب ممکن است بدست نیاورید را جبران کنند.

 

 

 

10- برای سفر مهیا شوید.

اگر کوهی را که انتخاب کرده اید نزدیک است، شما برنامه ریزی کمتری برای سفر به آنجا نیاز دارید. اما اگر شما نزدیک کوهها زندگی نمی کنید موارد زیادی است که باید برای آن برنامه ریزی نمائید. مسافرت، رزرو هتل، در نظرگرفتن میزان اجاره حمل بار، ویزا(در صورت سفر به خارج از کشور)، و غیره… این موارد هستند. در هر صورت اطمینان حاصل کنید که تجهیزات شما بیمه باشند و خدمات پزشکی کلی در دسترس و بیمه فردی نیز باشید.

نکات مهم:

• لوازم مورد نیازتان را با دقت بسته بندی کنید. اگر به تبریخ ، کرامپون، کفش های ویژه و دیگر لوازم تان نیاز دارید، آنها را بادقت بسته بندی کنید. بعضی از این وسایل به راحتی کیف و کوله شما را پاره کرده و باعث آسیب به دیگر وسایل می شوند و یا اینکه از کوله بیرون می زنند و باعث موارد دست و پا گیر دیگری می شوند و یا ممکن است در جایی قرار گیرند که در طول مسیر گم شوند. زمانی که رانندگی می کنید نیز اطمینان حاصل کنید که وسایل تان در جای امنی هستند ، مخصوصا زمانی که ناگهانی ترمز می کنید از پرتاب شدن آنها به جلو و اطراف جلوگیری شود.
• چک کنید که نیاز به مجوز دارید یا نه. بسیار از کوه های معروف به دلایل مختلفی از جمله، محیطی، حفاظتی و کنترلی نیاز به مجوز فعالیت دارند.
• حتی اگر مجوز نیاز نباشد باید بدانید کجا و در پیش چه کسانی جزئیات سفرتان را قرار دهید و مطمئن شوید که دوستان ، خانواده، و ماموران محلی مسئول مناطق کوهستانی از زمان حرکت و بازگشتتان مطلع هستند.

 

 

11- بدانید به محض رسیدن به کوه با چه مسائلی باید درگیر شوید.

وقتی که به منطقه مورد نظر رسیدید، به طور طبیعی، در اولین مرحله باید اردو بزنید. اگر برای صعود از نقشه راه استفاده می کنید باید در کمپتان جایی ثابت و دائمی تا زمان اتمام برنامه، برای خواندن نقشه مسیر داشته باشید. کمپ اول شما به عنوان نقطه عزیمتتان محسوب می شود. زمان قابل توجهی را برای رسیدن به بهترین شرایط آب و هوایی در این کمپ سپری کنید، البته آن هم با توجه به سختی کوه و دشواری مسیر صعود. کوه هایی که کمتر خطرناک هستند  قبل از اینکه با همراهان و دوستانتان عازم حرکت شوید ، کمپ اول تنها جایی است که می توانید برای مدتی در آن توقف کنید.

نکات مهم:

• در زمان توقف در کمپ اول وسایل خود را ۲ تا ۳ بار چک کنید. تمام وسایل مورد نیازتان را برداشته و بررسی کنید که همه آنها سالم هستند و خوب عمل می کنند. نوشتن لیستی از وسایل مورد نیازتان به شما در انجام هرچه بهتر صعود کمک خواهد کرد.
• مطمئن شود که وسایل مورد نیاز دیگری چون آب و غذا، لباس و غیره… که مورد نیازتان است برداشته اید.
• وقتی را بگذارید تا با راهنمایتان و یا دیگر همراهانتان در مورد شرایط آب و هوایی، دشواری های معمول منطقه، خطراتی که در انتظار شماست و دیگر موارد که نیاز به آگاهی دارید صحبت کنید. نقشه راه را به خوبی در ذهن بسپارید. دنبال هر راه دیگری روی نقشه بگردید چون ممکن است در موارد خطر به عنوان گزینه ایمن به آنها نیاز پیدا کنید.
• ورزش های کششی ، پیاده روی و دو انجام دهید.( در واقع منظور هر ورزشی است که شما را در تناسب قرار دهد)
• غذای خوب بخورید و شب زود بخوابید.

 

 

12- صعود را آغاز کنید.

مواردی که در اینجا ارائه شده در واقع یک مرور کلی است، زیرا کوهنوردی واقعی نه تنها تکنیک های متفاوتی را نیاز دارد، بلکه مهارتی است که در بطن کوه بدست می آید، و این زمانی است که ارزش خواندن کتاب هایی که حاوی جزئیات کوه مورد نظر هستند و همچنین صحبت کردن با افرادی که اخیرا از این کوه صعود کردند معلوم می شود. اکثر کوهنوردی ها در صبح خیلی زود آغاز می شوند تا این اطمینان حاصل شود که در هنگام بازگشت به تاریکی بر نخورید و یا اگر هنگامی که بالای کوه هستید قصد شب خوابی قله را داشتید، اطمینان خاطر داشته باشید که وقت لازم را برای پیدا کردن جایی مناسب برای خواب در شب را داشته باشید. بعد از اینکه مطمئن شدید که تمام وسائلی را که احتیاج دارید برداشته اید، ( تمام وسایلی که شب قبل از حرکت جاسازی کرده اید) و صبحانه ای مقوی خوردید، به همراه راهنما و دیگر همراهان باتجربه تان عازم حرکت شوید. نکته مهم دیگر اینکه، قبل از اینکه به کوه برسید تمام مهارت هایی را که برای آنها آموزش دیده اید به معرض اجرا بگذارید.

نکات مهم:

• از مسیر خارج نشوید مگر آنکه موانع و مشکلات سر راه شما را وادار به این کار کنند.
• خواسته های سرپرست خود را به عنوان یک تازه کار گوش کنید و انجام دهید.
• وقفه های کوتاه مدت منظمی را برای خوردن غذا و خوراکی های انرژی دار و همچنین برای استراحتی مختصر صرف کنید. در این بین سعی کنید تا با نگاه به مسیر جلویتان آن را ارزیابی مجدد نمائید. توجه داشته باشید که تاخیر زیاد در برنامه تان نیز باعث می شود گرمی بدن و انرژی خود را از دست بدهید.
• آب بدنتان را مرتب تامین کنید، زیرا بدن شما در مناطق سرد آب خود را بدون اینکه احساس تشنگی کنید به راحتی از دست می دهد. پس مطمئن شود که به طور منظم مایعات می نوشید.
• در تمام زمان ها از گروه دور نشوید.
• عکس بگیرید و از صعود و احساس سربلندی لذت ببرید.

 

 

 

13- برای بازگشتی بی خطر وقت زیادی اختصاص دهید.

آگاه باشید که پائین آمدن از کوه بسیار سخت و خطرناک است، در حالی که به نظر می رسد که پائین آمدن از کوه آسان تر از بالا رفتن است. بیشتر حوادث به علت از دست دادن تمرکز در این زمان روی می دهد.

نکات مهم:

• هنگام فرود و پائین امدن برای پیدا کردن جا پاهای مناسب تمرکز کنید.
• از جایی که ایمن است پائین بیائید.
• هنگامی که از ارتفاع پائین می آئید مراقب باشید . پائین آمدن از ارتفاع در اواخر روز باعث حوادث زیادی به علت خستگی افراد، قرار دادن دست در گیره ها و مکان های نامناسب، پاره شدن طناب ها و متمرکز نبودن در زمانی که نیاز است می شود.
• در زمان فرود، مراقب سنگ هایی که سقوط می کنند، بهمن، برف های سست، و پل های برفی باشید.
• همیشه به طناب بسته باقی بمانید(هم طنابی). ممکن است احساس کنید زمانی که از یک توده یخ عبور می کنید شما تقریبا در ته گروه هستید، اما اگر طناب نبسته باشید و به درون یک شکاف عمیق سقوط کنید، دیگر همه چیز تمام است.

بررسی پایانی.

• مرتب مایعات بنوشید. هوای سرد ذهن فرد را فریب می دهد و افراد فکر می کنند تشنه نیستند. اما فعالیت در ارتفاع زیاد و هوای سرد اهمیت نگه داشتن مایعات بدن در حد متعادل را نشان می دهد.
• با گروه و کوهنوردان باتجربه کوهنوردی کنید. هرگز تنها کوهنوردی نکنید. اگر فکر می کنید که این نکات را کامل می دانید باز هم دلیل مهمی بر تاکید اهمیت آن وجود دارد.
• کوهنوردی ورزشی برای تمام ادوار زندگی است. شما می توانید در هر سنی کوهنوردی کنید و از آن لذت ببرید. کوهنوردی نه تنها چشم انداز و وجه مناسبی دارد بلکه شما را همیشه تندرست قرار می دهد.
• با توجه به اینکه در کوهنوردی محلی برای دفع پسماندها وجود ندارد، تمام زباله هایتان را با خود حمل کنید و بیرون و در کوه نریزید و رها نکنید.
• نشانه های خستگی، کمبود اکسیژن، و سرمازدگی را بشناسید. نه تنها برای خودتان، بلکه به گونه ای که بتوانید آنها را در دیگران نیز تشخیص دهید. مخصوصا زمانی که می بینید کسانی در حال نامساعد تکلم ( هذیان گویی) می کنند و یا بر خلاف مسیر یا به سمت پرتگاه در حال حرکتند بروید و آنها را برگردانید و کمک های پزشکی را برای انها شروع کنید.
• احتیاط را سرلوحه کارتان قرار دهید و قهرمان بازی درنیاورید. به یاد داشته باشید که: بهتر است به خانه برگردید و دوباره سعی کنید تا اینکه خیلی دور شوید و هرگز باز نگردید.

هشدارها مهم:

• ورزش کوهنوردی ورزشی خطرناک و سخت است . نزد کوهنوردی باتجربه قبل از آغاز اولین صعودتان آموزش ببینید. تنها کوهنوردی نکنید. کوهنوردی های پرچالش و سخت را قبل از اینکه به انداز کافی تجربه در کوه های با مسیر آسان تر پیدا نکرده اید را انتخاب نکنید. آگاه باشید که چقدر کوهنوردی و صعود در کوه های با ارتفاع زیاد سخت است. به عنوان مثال، خطرناکترین کوهنوردی ها در سال ۲۰۰۸ در کوه هایی چون آناپورنا به ارتفاع ۸۰۹۱ متر روی داد که در این کوهنوردی که ۱۳۰ نفر به قصد صعود قله شروع به فعالیت کرده بودند ۵۳ نفر جان خود را از دست دادند و میزان مرگ و میر ۴۱ درصد محاسبه شد. در کوه نانگا پاربات به ارتفاع ۸۱۲۵ متر که ۲۱۶ نفر به قله صعود کردند، ۶۱ نفر جان خود را از دست دادند که میزان مرگ و میر ۲۴/۲۸ درصد محاسبه گردیده بود، و در آخر نیز کوه K2 به ارتفاع ۸۶۱۱ متر جایی که با ۱۹۸ نفر کوهنورد که به دومین قله مرتقع جهان صعود کردند، ۵۳ جان باختند که میزان مرگ و میر در این کوه نیز ۲۶/۷۷ درصد محاسبه شد.

موفق و سربلند باشبد.

مترجم: حجت کلانتری

تاریخ پایان ترجمه: ۱۳۹۲/۱۱/۹

منبع اصلی: http://www.wikihow.com/Climb-a-Mountain

انتشار از : گروه مهرگان کرمان,ویکی کوه

نکات ایمنی در کوهستان

كوهستان مانند دریا ممكن است خطرات گوناگونی پیش بیاورد كه می‌توان به سقوط بهمن اشاره کرد. یك اسكی‌باز حرفه‌ای در روی پیست یا پایین شیب به ندرت از جمعیت جدا می‌افتد و مناطق علامت‌گذاری شده را كه مجهز به وسایل كمك‌های اولیه است ترك نمی‌كند. در واقع ورزشكاران مطلع كه اقدام به صعود می‌كنند، اشكالات كار خود را در نظر گرفته و از یك راهنمای باتجربه استفاده می‌كنند. در عوض عده‌ای هستند كه بی‌احتیاط و به صورت دسته‌جمعی به راه‌پیمایی و گردش در كوهستان می‌پردازند و بی‌پروا در این راه گام می‌نهند. در صورتی كه پیش از حركت و طی مسیر پاره‌ای احتیاطات مقدماتی رعایت شود، از بسیاری از این پیشامدها می‌توان اجتناب كرد...

اقدامات پیش از حركت

• سعی كنید در شرایط بدنی خوبی باشید: چند هفته پیش از اقامت در كوهستان از تغذیه مناسب استفاده كنید و به نرمش‌ها و ورزش‌های متناسب بپردازید.

• تجهیزات خود را بازدید كنید: كفش خوب برای راه‌پیمایی كه كف آن لیز نخورد و پا را فشار ندهد و انگشتان پا به راحتی در آن حركت كند و لباس‌های گرم پیش‌بینی كنید. یك بارانی و یك "ملافه مخصوص نجات"، پتوی پلاستیكی فلزی خیلی سبك (با وزن حدود 60 گرم) كه حرارت بدن را چند ساعت متعادل نگه می‌دارد، یك كیف كمك‌های اولیه، یك چاقو و یك تكه‌بند در داخل ساك قرار دهید.

• به اخبار هواشناسی (از طریق سازمان هواشناسی كشور) توجه كنید تا در اثر هوای نامساعد طی راه غافلگیر نشوید.

• تنها حركت نكنید و حركت و خط سیر خودتان را به شخصی كه در محل اقامت‌تان باقی می‌ماند، اطلاع دهید.

اقدامات حین حركت

• مواظب شیب‌های علف‌دار خیس باشید كه خیلی لغزنده است.

• زیاد تأخیر نكنید و در فكر مراجعت هم باشید، زیرا سرازیر شدن از كوه هم به اندازه بالا رفتن از آن پر زحمت است و اغلب حوادث هنگام پایین آمدن از كوه رخ می‌دهد.

• فكر كنید شما تنها در كوه نیستید و مراقب باشید سبب سقوط سنگ‌ها نشوید.

• مواظب هوا باشید. از رگبار بترسید و اگر وضع هوا تهدیدكننده شد، بلافاصله از راهی كه آمده‌اید، برگردید.

• با استفاده از نزدیك‌ترین راه در فكر یافتن یك محل محفوظ برای حفاظت از ضربات صاعقه باشید.

منبع: salamatiran.com

ادامه نوشته

اهمیت آب

مقدمه :

آب مايع حيات است، اين جمله كامل‌ترين تعريف از آب است كه گوياي اهميت اين ماده‌ي حياتي براي بقا و زنده ماندن هر موجود زنده از جمله انسان است.

 بدن بدون غذا چند هفته، بدون آب چند روز و بدون اکسیژن چند دقیقه میتواند زنده بماند، به عبارت دیگر بجز اکسیژن، آب مهمترین عنصریست که در بدن وجود دارد.

بدن از70-55 درصد آب تشکیل شده و تقریباً 90-80 درصد خون را آب تشکیل می دهد، بــدن يــك انـسـان بـا وزن متوسـط 75 كيـلوگـرم حاوي 50-40 ليتر آب ميباشد، ميـزان آب بدن مردان اندكي از زنان بيشـتر  است، با افـزايش سن نيز از ميزان آب بـدن كـاستـه مي‌گردد.

83 درصدخــون، 75 درصد عـضـلات، 74 درصد مــغز، 22  درصد استخوان‌ها و 25 درصد چربي‌هاي بدن از آب تشكيل يافته‌است.

آب تقریباً در تمام روندهای حیاتی بدن دخیل است.کمبود آب می‌تواند به تغییرات ذهنی و فیزیکی منجر شود..

 

آب اعمال ذيل را در بدن انجام مي‌دهد:

1-     با شستن سمومی که در طی زندگی عادی تولید میشود، بدن را پاک می‌کند.

2-     زندگی مفاصل را تأمین می‌کند.

3-      پوست را از خشکی محافظت می‌نماید.

4-     هیدراسیون احشاء داخلی را حفظ می‌کند.

5-     دمای بدن را کنترل مینماید،وقتی بدن گرم می‌شود،آب به شکل عرق از پوست دفع می‌گردد، این مساله خوب است چرا که عرق از پوست تبخیر می‌شود و بدن شما سرد می‌شود. در واقع یک Air-Conditioner در بدن شما وجود دارد ولی برای اینکه این سیستم به کار خود ادامه دهد، نیاز به جبران آب از دست رفته بدن دارید، اگر به اندازه کافی و در حد جبران عرق از دست رفته آب ننوشید، خون غلیظ شده و جریان خون کند می‌شود این امر باعث می‌گردد که فشار بروی قلب وارد شود، در صورتی که کمبود مایع زیاد باشد، بدن شما به اندازه کافی آب برای تولید عرق ندارد، در این نقطه درجه حرارت بدن می‌تواند تا حد خطرناکی بالا برود.

دانشمندان حتي آب را ضروري تر از انرژی مي دانند زيرا اگر بدن قادر است بدون دريافت غذا چندين هفته زنده بماند، بدون آب نمي‌تواند بيش از چند روز بدون ايجاد اختلالات بسيار شديد، به زندگي ادامه دهد.

به گفته” ال . سي . ال ونسان “ زندگي با از دست دادن آب، جواني است که به پيري نزديک مي‌شود، اين جمله معروف، نمايانگر نقش حياتي آب در سلامتي است، شايد درست باشد اگر بگوييم: زندگي بدون آب يعني مرگ، اما درخصوص ميزان نياز بدن به مايعات، نيازي که سلول‌هاي بدن به آب دارند، هرگزمتوقف نمي‌شود زيرا کليه فعاليت‌هاي بدن خصوصا سوخت و ساز در گرو وجود آب است، هر انسان روزانه به 2300 سي سي آب احتياج دارد که 1000 سي سي آن از آب موجود در مواد غذايي، 1000 سي سي از نوشيدني ها و 300 سي سي از اکسيداسيون مواد تأمين مي‌شود، بد نيست بدانيد بدن، دائما در معرض از دست دادن آب است، پوست و شش ها 800 سي سي، مدفوع 100 سي سي و ادرار، 500 تا 900 سي سي آب را از بدن خارج مي کنند.

حدود 60 در صد وزن بدن را آب تشكيل مي‌دهد، آب دماي بدن را تثبيت مي‌كند، حلال اصلي بدن براي مواد و واكنشهاي حياتي آب است، آب عناصر غذايي را به سلولها مي رساند، مواد زائد را از بدن خارج مي‌كند و دماي بدن را تنظيم مي‌كند، ويتامين  B،C محلول در آب است و املاح نيز در آب حل شده و به بدن مي‌رسند.

ميزان آب مورد نياز بدن به شرايط آب و هوا (دما و رطوبت)، ميزان فعاليت، وزن بدن، رژيم غذايي و پو شاك فرد  بستگي دارد، قطعا فعاليت‌هاي عضلاني با از دست دادن آب براي تنظيم درجه حرارت بدن همراه است و هر چه فعاليت سنگين ترو طولاني تر باشد، مقدار اتلاف آب بيشتر است، در عين حال فعاليت عضلاني با تغييرات هموديناميک (افزايش جريان خون و فشار خون) نيز همراهند پس حجم پلاسما را نيز تا 20 - 15 درصد کاهش مي دهند، بايد توجه داشت که هرچه در معرض فعاليت هاي شديد تر و هواي گرمتر باشيم نياز به آب، افزون تر مي‌شود پس بايد آب بيشتري نوشيد.

از دست رفتن آب بدن به هر دليلي باشد، باعث کاهش توان کار بدن مي‌شود (از دست دادن 2 درصد مايع ؛ معادل 5/1ليتر براي يک فرد 70 کيلويي، موجب کاهش 20 درصد توان کاري و از دست دادن 4 درصد مايع، موجب کاهش تقريبا نيمي از توان فرد است،كه البته شرايط روحي مانند داشتن استرس نيزدر اين ميزان موثر است  ونبايد از اين عامل مهم غافل شد، حداقل مقدار آ ب را مي‌توان يك ليترو حداكثر را تا شش ليتر ودر بعضي مواقع خاص تا ده ليترنيز در نظر گرفت ودر يك فرمول كلي بهتر است به ازاء هر 1000  كيلو كالري، يك ليتر آب مصرف شود.

راه‌هاي دفع آب بدن، تعريق، ادرار، مدفوع و تنفس مي‌باشد كه در تعريق، دماي هوا، نوع و مقدار پوشش، مقدار فعاليت و استرس مي‌تواند نقش اساسي داشته باشد و در مقدار مصرف مواد قندي در دفع آب توسط ادرار موثراست، غذاهاي با طبع سرد، دردفع آب بدن توسط مدفوع نقش داشته و تنفس نا صحيح كه شامل دم توسط دهان مي‌باشد نيز در از دست دادن بيش از حد معمول آب بدن در تنفس، موثر مي‌باشد.

 

راه هاي ورود آب به بدن

از طريق نوشيدن مايعات، همراه با مصرف مواد غذايي (حتي بيسكوئيت نيز حاوي آب ميباشد) توسط اكسيداسيون هيدروژن مواد غذايي در جريان متابوليسم، اين ميزان روزانه به نيم ليتر مي‌رسد.

راه هاي دفع آب از بدن

1-     ادرار توسط كليه ها (50 درصد)

2-     تعريق از راه پوست (در آب و هواي گرم و مرطوب و پس از فعاليت بدني اين ميزان افزايش مي‌يابد).

3-     از طريق هواي بازدمي (كه در آب و هواي سرد و خشك ميزان آن افزايش مي‌يابد).

4-     از طريق مدفوع (حدود150 ميلي ليتر) اما اين ميزان هنگام اسهال افزايش مي‌يابد.

5-     از طريق گريه كردن.

نشانه هاي كم آبي در بدن به قرار زير است:

·         سردرد؛

·         رخوت و بي حالي؛

·         تغييرات خلقي؛

·         واكنش هاي كند؛

·         خشكي مجاري بيني؛

·         لبهاي خشك و ترك خورده؛

·         ادرار تيره رنگ؛

·         ضعف و خستگي؛

·         پريشاني؛

نوشيدن مايعات وآب، كارايي كوهنورد را افزايش مي‌دهد، مايع موجود در خون كلوكز را به عضله در حال فعاليت منتقل مي‌كند و مواد زائد را از عضله خارج مي‌كند، مايع موجود در ادرار موجب دفع مواد زائد از بدن مي‌شود و مايع موجود در بدن به وسيله عرق كردن، دماي بدن را تنظيم مي‌كند.

وقتي آب بدن كم مي‌شود، بدن نمي‌تواند وظايف خود را انجام دهد در نتيجه كارايي كوهنورد كم مي‌شود كه نشانه هاي آن  مي‌تواند  پررنگي ادرار و كمي ادرار باشد، اگر كمبود آب بدن ادامه پيدا كند و مايعات از دست رفته بدن جايگزين نشود، مي‌تواند موجب شوك هايپو لو ميك كه باعث تنگي نفس،  افت فشار خون، افت دماي بدن و... و همچنين گرفتگي عضلات يا كرامپ عضلاني ناشي از كمبود املاح در عضلات و بدن، گردد كه اين موارد عدم كارايي كوهنورد گرديده و فعاليت وي را مختل نمايد.

بنابراين اهميت وجود آب كافي براي بدن امري مسلم وقطعي است كه يك كوهنورد بايد به اين مسئله توجه ويژه داشته باشد و بدون مقدارآب حداقل براي مصرف 24 ساعت در هر برنامه و پيش بيني استحصال آب مورد نياز طي برنامه از قبيل شناسايي چشمه ها ومنابع ديگر آب، اقدام به اجراء برنامه ننمايد.

در صورت برخورد با موارد غير مترقبه و شرايط از قبل پيش بيني نشده همراه كمبود و بي‌آبي، نقش مديريت موضوع يا به عبارتي مديريت بحران بي‌آبي، حائز اهميت مي‌باشد كه بايد يك كوهنورد در اين شرايط بهترين مديريت راداشته ودر نتيجه  جان خويش و همنوردانش رانجات دهد.

دربرخورد با اين شرايط يك كوهنورد بايد دانش و، علم و روشهاي استحصال، تهيه  و يافتن آب در طبيعت كوهستان را دانسته، روشهاي بقاء و زنده ماندن در شرايط بي‌آبي در كوهستان را كسب كرده تا در شرايط برخورد با موضوع بتواند با اتكاءبه دانسته‌ها ودانش خود و هنر مديريت خويش بر بحران بي‌آبي فائق آمده، نجات يابد.

·         اولين، مهمترين وموثر ترين سلاح در مقابله با اين بحران، مديريت دروني، تسلط بر خويشتن و داشتن اميد است.

·         گام دوم دانستن مقدار آب مورد نياز بدن و حداقل مقدار آب  براي زنده ماندن و بقاء درشرايط سخت مي‌باشد.

·          گام سوم  راه‌هاي رفع تشنگي بدون آب ودر شرايط بي‌آبي است.

·         گام چهارم تشخيص نشانه هاي وجود آب در كوهستان مي‌باشد.

·          گام بعد شناسايي محل ها و مكان‌هاي داراي آب  ودسترسي به آب در كوهستان مي‌باشد.

·         گام بعدي يافتن وپيدا كرد ن آب  به كمك حيوانات در طبيعت كوهستان  است.  

·         گام بعدي تهيه آب از رطوبت هوا و شبنم مي‌باشد.

·         گام آخر تهيه آب از گياهان و ريشه ي آن‌ها است كه شرح مبسوط  آن در اصل موضوع و متن، پرداخته خواهد شد.

البته  استحصال آب از ادرار و همچنين گند زدايي يا ضد عفوني كردن آب‌هاي استحصالي و آب‌هاي موجود در طبيعت كوهستان، نيز از موارد بسيار مهمي است كه يك كوهنورد بايد آن‌ها را دانسته و در شرايط اضطرار بكار گيرد و در ادامه و انتهاي  موضوع به شرح وتفصيل در حد آشنايي و كاربردي، خواهد آمد.

مرثیه ایی بر گره بولین

مرثیه ای بر بولین

گره بولین (یا بولین یوسیمیتی)
سالهای زیادی بود که کوهنوردان بهترین راه اتصال طناب به بدن را از طریق گره هایی نظیر بولین و خرگوش می دانستند. در دهه های پیش از 70 میلادی که هنوز صندلی صعود (هارنس) ابداع نشده بود بدون شک این فن بهترین راه اتصال طناب به بدن بود. اما بمرور و با جایگزین شدن هارنس اتصال طناب به سینه عملا از رده خارج شد و گره هایی نظیر بولین تنها برای اتصال طناب به هارنس مورد توجه قرار می گرفت که البته با توجه به نیاز بررسی دائمی آن و با توجه به حوادث زیادش بسیاری، دیگر آن را توصیه نمی کنند!

چرا حادثه؟!

گره بولین به رغم آنکه بهترین گره برای اتصال طنابهای دینامیک به هارنس می باشد (بدلیل راحت بازشدن پس از شُک شدید)، اما نیاز به بررسی دائمی دارد و حتی در صورت بهره گیری از گره ضامن تضمینی در باز نشده آن در یک صعود طولانی وجود ندارد!

همچنین اتصال طناب از طریق بولین به بدن در زمانهای وارد ساختن بار بر روی طناب و به خاطر آنچه سندرم طناب* می دانند حادثه ساز است.

بدون شک بهترین جایگزین برای گره بولین گره شکل هشت تعقیب می باشد که به رغم سفت شدن در زمان وارد ساختن بار بر روی آن، خطر باز شدنش در یک صعود طولانی بسیار کم است (این گره را در صعودهای ورزشی و دیواره نوردی به همراه یک ضامن دوبل توصیه می کنند).

و البته گره بولین گزینه مناسبی است برای نصب سریع طناب در کارگاه های مصنوعی است که تردد در اطرافش اندک بوده، یا بار دائمی بر روی آن وارد می شود.

*شایعترین عارضه این فرآیند كاهش خونرسانی به اندام های فوقانی و تحتانی، كاهش بازگشت طبیعی خون سیاهرگی از اندام ها به قلب و بروز برخی اختلالات در سیستم عصبی اندام ها است. احساس كرختی و گزگز در دست و پاها، تورم اندام های فوقانی و بویژه تحتانی، مستعد شدن فرد برای ابتلای سریعتر به سرما زدگی و در نهایت افت شدید عملكرد و كار آیی ، از مشكلات شایع می باشند. (نقل از مطلب سندرم هارنس نوشته دکتر مسعود حمیدی)

پی نوشت

-         در یکی از دوره های بازآموزی زمانیکه به حوادث گره بولین اشاره شد و مربیان از آموزش زدن آن بر روی بدن و یا هارنس منع شدند، یکی از مربیان قدیمی از آن نگرش به عنوان مرثیه ای برای گره بولین یاد نمود و خواستار بازنگری در حذف این گره در اتصال طناب به بدن شد!

-         حادثه سقوط لین هیل قهرمان سنگ نوردی جهان تنها یکی از نمونه های بازشدن گره بولین است که البته به خیر گذشت. وی در سال ۱۹۸۹ در فرانسه ، روی دیواره‌ی استیکس در بوو، زمانی که طنابش را در کارگاه انداخت و به عقب تکیه داد، طناب از داخل هارنسش درآمد و حدود ۲۲ متر سقوط کرد. او روی یک درخت افتاد. لین هیل زن خوش‌شانسی بود که فقط مچ پایش شکست، بازویش از جا در رفت و یک سری بریدگی و کبودی و کوفتگی بر بدنش نقش بست!

و بخوانید:

مناسبترین گره برای کوهنوردی چیست؟

سقوط بر اثر باز شدن گره

آموزش گره بولین

Not the Knot

مرجع : کوه قاف

سرپرست خوب

ویژگی هاتون را بدانید و تقویت کنید ....

تجربه : هیچ جانشینی برای تجربه وجود ندارد!

اعتماد به نفس : همرا کسب تجربه رشد می کند.

مشاهده گری : مشاهده دقیق اعضا و محیط

نرمش پذیری : اشتیاق به تغییر برنامه در صورت تغییر شرایط

گروه محوری : اولویت دادن به اهداف و علایق گروه در مقایسه با علایق شخصی آگاهی به محدودیت های خود

مسئولیت پذیری : آگاهی به چگونگی تأثیر هر تصمیم بر امنیت گروه

انسان محوری : اولویت دادن به انسان ها در مقایسه با اهداف کوهنوردی

خودشناسی : شناخت خویشتن و دلایل پذیرش سرپرستی دقت ، خونسردی و روراستی

سامان مندی : برخورد منطقی و سیستماتیک با مشکلات و مسائل

انتقاد پذیری : پذیرش اشتباهات و درس گرفتن از آنها

قاطعیت : عقب نینداختن اقدامت ضروری

سازگاری : پرهیز از کمال گرایی و قانون مداری مطلق

آمادگی : شامل آمادگی جسمی ، روانی ، فنی و ...

عشق به طبیعت

جهت‌یابی با قطب‌نمای دست‌ساز

 اگر قطب‌نمایی به همراه نداشتید، ولی اتفاقاً یک سوزن یا میخ کوچک در جیبتان یافتید، این روش کمک‌کار شما در ساخت یک قطب‌نما خواهد بود. البته احتمال استفاده از آن در شرایط واقعی کم است، ولی انجام آن کاری سرگرم‌کننده است.

با مالش دادن یک سوزن فقط در یک جهت به آهن ربا یا حتی احتمالاً چاقوی خودتان یا مالیدن آن فقط در یک جهت به پارچه ی ابریشمی یا پنبه‌ای، سوزن مغناطیسی یا قطبی می شود؛ مانند سوزن قطب‌نما. (مثلاً با ۳۰ بار مالش دادن سوزن به آهن ربا از طرف خودتان به سمت بیرون، سوزن به اندازه ی کافی خاصیت آهن ربایی پیدا می کند. همچنین مالش سر سوزن از پایین به بالا بر پارچه ی ابریشمی باعث می شود که سر سوزن نقطه شمال را نشان دهد). حتی می‌توانید آن‌را در یک جهت میان موهای سر خود بکشید. توجه کنید که همیشه فقط در یک جهت مالش دهید.

حال اگر آن‌را روی یک چوب‌پنبه یا پوشال کوچک قرار دهید(سوزن را به چوب‌پنبه چسب بزنید، یا درون آن فرو کنید، یا در دو طرف سوزن چوب‌پنبه‌هایی کوچک فرو کنید)، و روی آب (آب راکد یا ظرفی پر از آب) شناور نمایید، مانند یک قطب‌نما عمل می کند، و سر سوزن رو به شمال می‌چرخد. برای این‌که سمت شمال و جنوب سوزن را اشتباه نکنید، این نکته را در نظر بگیرید که -در نیم کره ی شمالی زمین- آن سمت قطب‌نما که تقریباً رو به خورشید و ماه است، سمت جنوب است، زیرا آن‌ها در قسمت جنوبی آسمان قرار دارند. همچنین می‌توانید سوزن را با یک آهن ربا امتحان کنید، و سپس سمت شمال را با علامتی روی آن مشخص نمایید.

روش دیگر ساخت آهن ربا این است که یک میله یا سوزن آهنی یا فولادی را در جهت میدان مغناطیسی زمین تراز کنیم، و سپس آن‌را حرارت داده یا بر آن ضربه وارد کنیم. حال اگر این آهن ربا را روی سطحی با اصطکاک کم قرار دهیم (روی یک تکه چوب کوچک در آب شناور سازید، یا مثلاً سوزن را با یک ریسمان غیرفلزی آویزان(معلق) نمایید) قطب‌نمای ما کار می کند؛ یعنی میله آن‌قدر می‌چرخد تا در راستای میدان مغناطیسی زمین (شمالی-جنوبی) قرار گیرد.

مغناطیسی کردن سوزن با باتری: اگر سیمی را دور سوزن بپیچانید و برای چند دقیقه سر سیم را به ته باتری وصل کنید، سوزن مغناطیسی می شود.

به دلیل کشش سطحی آب، می‌توان سوزن را به تنهایی روی سطح آن شناور کرد. مثلاً می‌توان سوزن را روی کاغذی گذاشت، و کاغذ را روی آب گذاشت. اگر کاغذ روی آب بماند که بهتر، و اگر کاغذ در آب فرو برود احتمالاً سوزن روی آب باقی می‌ماند. اگر سوزن را با گریس یا روغنی غیرقابل‌حل در آب چرب کنید (مثلاً با مالش سوزن به موهای خود سوزن را چرب نمایید)، کار آسان‌تر خواهد شد. چرب بودن سوزن سبب می شود که سوزن روی سطح آب شناور بماند.

فوايد كوهنوردي

همچنانكه مي دانيم هدف از تربيت بدني عبارتست از پرورش جسم و توسعه كامل  قواي دماغي و اخلاقي و آماده ساختن افراد مفيد براي جامعه مي باشد . و از آنجا كه هيچ عمل مثبتي خالي از نتايج مربوطه نيست ، كوهنوردي نيز مي تواند بهترين فوايد تربيتي و پرورشي را در راستاي اهداف تربيت بدني فراهم كند . لذا بطور مختصر به اين فوايد اشاره مي كنيم :

       فوايد تربيتي ( رواني   -  اجتماعي )

o        جمع گرايي ( تعاون )

o        ايثار و از خود گذشتگي

o        صبر و مقاومت

o        اتكاء به نفس

o        تزكيه نفس

o        تكميل اوصاف و خصائل اخلاقي و كسب ملكات فاضله

o        پرورش توان مديريت ، سرپرستي و رهبري

o        پرورش و پذيرش احترام به قوانين گروهي و اجتماعي

        فوايد پرورشي ( جسماني )

منظور از همه ورزشها و بازيها جلوگيري از خمودگي ، افسردگي و پيري زود رس بوده ولي اندام و ماهيچه هاي ورزيده كه در ورزشهاي ايستا بدست مي آيد كافي نيست ، بلكه شادابي تن و روان بايد با هم باشد كه اين مهم در ورزش كوهنوردي و كوهپيمايي حاصل مي شود .

o        رشد و نمو قوا و برقراري سلامت ( تقويت قواي جسماني بدن )

o        تناسب اندام ( حفظ تناسب )

o        چالاكي و مهارت

o        تنفس هاي ب ارزش ( تنفس عميق و منظم ، تنفس هواي پر اكسيژن )

o        تقويت عضلات دست و پا و بدن سازي

o        فراگيري حفظ تعادل در شرايط سخت

o        تقويت و آرامش اعصاب ( ايجاد هماهنگي بين اعصاب و عضلات )

o        تنظيم دستگاههاي گردش خون ، هاضمه ، تنفس

o        ايجاد استقامت در برابر فشارهاي جسمي و كمبودها در شرايط سخت

شما چه فوایدی را برای کوهنوردی در ذهن دارید .................................. در بخش " نظربدهید" بفرمایید

مطالبی در خصوص بیتوته

مقدمه بیتوته

هر بار که به قله ای صعود می کنیم، یا در مسیری جدید گام می نهیم اگر کوه نوردی کهنه کار هم باشیم، بازهم برگی دیگر بر صفحات زرین تجربه افزوده ایم.

طبیعت گردی بالاخص کوهنوردی از ورزشهایی است که علی رغم جذابیت های که دارد گاه تجربه و توانمان را به ورطه آزمایش کشانده و به کرات سیلی خشم طبیعت، نوازشگر گونه ما شده و شاید هرازگاهی نیز نشاندن داغی بر دل و ای کاش های بسیار.

هنر زنده ماندن در شرایط سخت که منجر به شب مانی اضطراری در طبیعت و کوهستان می شود  را بیتوته   می گویند. از جمله سه دلیل ذیل برای بیتوته کردن در طبیعت وجود دارد:

1.                   حالت اضطراری یا اجبار در شب مانی برنامه ریزی نشده در کوهستان.

2.                   شب مانی برنامه ریزی نشده و به دلیل زیاد بودن راه برای برنامه یک روزه.

3.                   شب مانی تاکتیکی و از پیش برنامه ریزی شده.

تاکتیک مهم در بیتوته کردن، معمولاً صبر کردن برای تغییر شرایط نامناسب می باشد. ممکن است صعودی در اوج گرمای روز متوقف شود و منتظر شرایط بهتر هوا در عصر بود. یا در نزدیکی قله به علت حاکم بودن شرایط بد جوی مجبور به شب مانی شویم در صورتیکه لوازم مناسبی هم در اختیار نداریم. یعنی همان چیزی که همیشه از کوهنوردان اسطوره ساخته است.

مهم ترین اصل در شرایط بحرانی اقدام سریع و درست، در هنگام بروز مشکل است.  اگر به واسطه سختی صعود، شکاف یخی، سرما، تغییر در مسیر، گم شدن، تاریکی یا حادثه پیش بینی نشده به موقع نتوانیم به نقطه امنی برسیم، هرگونه ادامه مسیر و اقدم می تواند موجب بروز یک حادثه و عمر پشیمانی گردد. ولی با بیتوته و شب مانی اضطراری و گذراندن یک شب سخت، می توان فاکتورهای حادثه ساز را به حداقل رساند.

با ره توشه ای از دانش بیتوته و استفاده از حداقل تجهیزات در بدترین شرایط که با درایت و شکیبایی توأم شود، می توان تلخی یک فاجعه را به شیرینی یک صعود موفق پیوند زد.

بیتوته تاکتیکی می تواند کاملاً برنامه ریزی شده باشد و با برنامه مدون شرایط اضطرار در طبیعت را تمرین کرد تا در شرایط خاص مقهور خشم طبیعت نگردیم.

 

نكات مهم در توقفهاي طولاني و بيتوته شبانه

1- براي يك اقامت مطمئن و گذراندن شبي راحت بايد هميشه زمان توقف و برپايي چادر و كمپ خود را به گونه اي انتخاب كنيد كه حداقل يك ساعت قبل از تاريك شدن هوا و غروب آفتاب به محل مورد نظرتان برسيد. قبل از هر كاري و پياده كردن وسايل، بلافاصله بايد محيط انتخابي از هر نظر بررسي شود.

الف: زمين صاف و هموار و با خاك يك دست و نرم و بدون پوشش گياهي

ب: بازديد اطراف و مطمئن شدن از اينكه در نزديكي لانه حيوانات اهلي و وحشي نباشيد. پرتگاه هاي اطراف مشخص شود، امكان ريزش كوه نباشد. در نزديك رودخانه و مسير سيل اقامت نكنيد.

ج: شناسايي امكانات اطراف مانند محل مناسب براي استفاده توالت، چشمه يا جوي آب در صورت وجود منابع آبي در نزديكي محل اقامتتان بايد با فاصله ي بيشتري از آن چادر خود را برپا نماييد. چون شما تنها استفاده كننده از آب نيستيد بهتر است بدون مزاحمت براي ديگران و ساير حيوانات به آنها نيز امكان استفاده از آب را بدهيم.

د: به دقت زمين را ببينيد اگر ردپاي عبور حيوانات اهلي است بايد بدانيد امكان عبور دام ها در صبح زود بعيد نيست. آنها موقع عبور مي توانند ضمن ايجاد سر و صدا و مزاحمت براي استراحت با برخورد به چادرها به آنها آسيب برسانند. پس از بررسي هاي فوق مي توانيد از باقي مانده روشنايي روز براي برپايي چادرها استفاده نماييد.

2- چادرها را در محل هايي كه زياد بادگير نباشد برپا كنيد. چرا كه در طول شب ممكن است باد شدت پيدا كرده و شما را مجبور نمايد تا صبح دچار بي خوابي شويد و يا چادر آسيب ببيند.

3- پس از صرف شام و قبل از خوابيدن تمام مواد غذايي را در داخل چادر  قرار دهيد و پس مانده هاي غذايي و زباله ها را در كيسه زباله ريخته ببنديد و در جايي دور از دسترس حيوانات قرار دهيد. در غير اين صورت علاوه بر سر و صداي آنها و مزاحمت براي استراحت و خواب، تمام آنها را پخش كرده و موجب كشاندن حيوانات به سمت محل اقامت خود مي شويد.

4- آتش را دور از چادرها  روشن كنيد و هنگام خواب از خاموش بودن آن مطمئن شويد.

5- در چادرتان را هميشه ببنديد تا از ورود پشه و ساير حيوانات به داخل آن جلوگيري نماييد.

6- كفش ها را در كيسه نايلون در بسته در داخل چادر بگذاريد و از بيرون گذاشتن لباس و كفش در خارج از چادر اجتناب نماييد. برخي از حيوانات گزنده ممكن است داخل لباس ها و كفش ها شده و موقع پوشيدن آنها به شما آسيب برسانند و يا حيواناتي از قبيل شغال و سگ آنها را با خود برده و از بين ببرند.

7- از زدن چادر بر روي چمن خودداري نماييد اگر چه چمن زارها مي توانند بستر نرمي باشند اما تا صبح به خاطر رطوبت زياد خاك و برگهاي آنها چادر از زير خيس شده و تمام وسايل و كيسه خواب شما را مرطوب مي كنند.

8- در صورت احتمال بارندگي دور تا دور زير لبه آبريز چادر خود كانالي به عمق 10 سانت و عرض ده سانت حفر نماييد كه در سمت شيب با يك كانال ديگر كه عمق آن رفته رفته كم مي شود و با زمين هاي اطراف هم سطح مي گردد متصل نماييد تا آب بارندگي از اين طريق به سمت شيب هدايت شود و محل چادر شما مانند جزيره خشك باقي بماند.

9- در صورتي كه قصد داريد كنار دريا چادر بزنيد بايد بدانيد كه شب هنگام به علت مد دريا آب بالا مي آيد به همين منظور قبل از برپايي چادر به دقت به نشانه هاي مد كه از قبل باقي مانده (داغ آب) دقت كرده و محل اقامت خود را چندين متر بالاتر از آن انتخاب نماييد.

10- اقامت در كنار رودخانه ها بسيار خطرناك است. منشا آب اغلب رودخانه ها منابع آبي در ارتفاعات مي باشد. يك ابر باران زا در ارتفاعات و بسيار دورتر از شما مي تواند با يك بارش رگباري شديد، بدون آن كه در محل اقامت شما بارندگي شده باشد سيل بزرگي را به سمت شما هدايت نمايد. بهتر است قبل از اقدام به برپايي چادر فاصله ايمن از رودخانه را با پيدا كردن بالاترين داغ آب و فاصله مناسب از آن مشخص نماييد.

11- چاله ها و گودي ها اگر چه بادگير هستند اما در مواقع بارندگي مكان مناسبي براي چادر زدن نيست. يك هواي خوب در عصر مي تواند در شب تغيير كرده و باراني شود به خصوص در مناطق كوهستاني پس بهتر است چادر خود را همواره در محل هاي امن و جاهايي كه آب گير نيست برپا نماييم.

12- در اطراف محل اقامت شما ممكن است موانع مختلف و خطرناكي باشد مانند چاه، بوته ها و سنگ هاي بزرگ و يا پرتگاه و محل هاي ريزشي قبل از هر چيز در مكان هايي با اين شرايط اقامت نكنيد در صورت عدم امكان انتخاب جاي مناسب تر، تمام نقاط خطر را به دوستان و همراهانتان نشان داده و آنها را از وضعيت و محل هاي خطرناك آگاه كنيد. اطراف چاهها و مكانهاي ريزشي را با كشيدن طناب يا ساير امكانات مسدود نماييد. بوته ها و سنگ ها در هنگام راه رفتن در اطراف چادر و محوطه كمپ ممكن است باعث زمين خوردن شما و همراهانتان شود. با چسباندن يك كاغذ سفيد بر روي بوته ها و سنگ ها آنها را مي توان قابل رويت ساخت همچنين طناب چادرها نيز ممكن است خطرناك باشد نصب كاغذ سفيد مي تواند براي جلوگيري از اين حوادث بسيار موثر و مفيد باشد.

مسیر های فراتا Via Ferrata

این متن به درخواست یکی از خوانندگان مجدداً در نشاط کوهستان منتشر می شود   ...

کلمه Via Ferrata معادل فارسی ندارد ، ولی مفهوم آن یک مسیر کوهستانی طولانی است که برای کوهنوردی مورد استفاده قرار می گیرد ، جاده هایی که با استفاده از کابل های ثابت ، نردبان ، پل ها ،  اتصالات فلزی و .... ساخته می شود . در زبان ایتالیایی به آن " جاده آهنی " و در آلمانی " مسیر کوهنوردی " معروف است  .
از این جاده ها افراد با توانایی ها متفاوتی می توانند استفاده کنند و به عنوان مسیر کوهنوردی در دسترس ، جهت اجرای برنامه های کوهنوردی مهیج و ایمن از هدف های کوهنوردی می باشد ، بدلیل اینکه در تمام طول مسیر افراد با طناب های ایمن تحت حمایت قرار می گیرند و این مسیر ها در راستای سالم ماندن طبیعت کوهستان بود و اجرای برنامه ها تحت شرایط مسئولانه و حفاظت از محیط پاک کوهستان مورد استفاده قرار می گیرد .
  در تعدادی از کشورهای اروپایی، از جمله ایتالیا، آلمان ، انگلستان، اسکاتلند ، ولز، فرانسه، اتریش، اسلوونی ، رومانی ، سوئیس ، اسپانیا ، سوئد ، نروژ و از معدود مکان هایی در ایالات متحده، کانادا، مالزی ، سنگاپور و به صورت محدود در ایران این مسیر ها ایجاد شده است .
 

از این مسیر ها در کوهستان های کشور های مختلف ایجاد شده و بدون تخریب طبیعت سالیان سال است که به کوهنوردی و ارائه تورهای کوهستان می نمایند ، کافی کلمه فوق را در اینترنت جستجو کنید و ببیند که چه مسیرهای در جهان ساخته شده است . آنگاه در کوهنوردی نوین کمی بیاندیشم ، دوستانی که اهل فکر هستند به خصوص در حوزه کوهنوردی موضوعات از این دست فراوان است ....
امیدوارم در آینده کارگروه هایی از کوه نوردان در حوزه تحقیقاتی کوهنوردی فعال شده و اقدامات موثری در راستای فعالیت های کوهنوردی و حفاظت از محیط کوهستان انجام دهند .....

انتقال مفاهیم و فنون تدریس در کوهنوردی

 در میان ما مجموعه فعالیت هایی که برای تعلیم و تربیت فراگیران , کار آموزان انجام می شود بیشترین سهم به تدریس مربی در کلاس درس اختصاص دارد. تدریس را     می توان به فعالیت دو جانبه ای که بین مربی و کارآموز جریان دارد و هدفش یادگیری است تعریف کرد. عبارت دو جانبه بیانگر این امر است که تدریس یک کنش متقابل بین مربی و کارآموز است . کنش متقابل یعنی این که مربی بر کار آموزاثر می گذارد و برعکس کارآموزان هم فعالیت او را تحت تاثیر قرار می دهند و برای این که تاثیر مربی به هنگام تدریس و سایر فعالیت های تربیتی بر شاگردان بیشتر شود باید به دو عامل مسلط باشد :

الف) نحوه صحیح تدریس

ب) موضوعی که می خواهد تدریس کند

مادر این جا به بحث و بررسی در مورد نحوه صحیح ارائه درس می پردازیم

مدل عمومی آموزش

این مدل ها فعالیت های عمده مربی را در پنج مرحله نشان می دهد .

مرحله اول : فعالیت های پیش از آموزش

الف) مربی ابتدا به تعیین مقاصد درس خود یعنی هدف های آموزشی اقدام می کند. بعد آنها را به صورت هدف های صریح و روشن در قالب رفتارهای قابل مشاهده و قابل اندازه گیری یا عملکرد یاد گیرنده بیان می کند به عبارتی هدف های آموزشی را به هدف های رفتاری تبدیل می نماید.

ب) بعد از تهیه هدف های آموزشی و رفتاری مربی به تعیین آمادگی یا ویژگیهایی از یاد گیرند گان که برای یاد گیری مطالب جدید پیش از نیاز محسوب می شود می پردازد. که اصطلاحا (( رفتار ورودی )) گفته می شود .

مرحله دوم : فعالیت های پیش از آموزش و ضمن آموزش

در این مرحله مربی باید با مراجعه به یافته ها و نظریه های روانشناسی یادگیری و ایجاد انگیزه و استفاده از این نظریه به بهبود فعالیت های آموزشی خود بپردازد .

مرحله سوم : فعالیت های ضمن آموزش

دراین مرحله مربی با توجه به هدف های مختلف آموزشی از روش های مختلف آموزشی از جمله سخنرانی , اکتشافی , بحث گروهی و ..... استفاده نماید .

مرحله چهارم : فعالیت های ضمن آموزش و پس از آموزش

مربی باید در  حین آموزش مثلا پس از هر مبحث درسی یافصل و نیز در پایان آموزش از روش های مختلف ارزشیابی استفاده نماید تا از این طریق هم میزان یادگیری یادگیرندگان را بالا ببرد و هم بهنقاط ضعف و پیشرفت آنان پی ببرد و هم نقاط ضعف خودرا درتدریس برخی مطالب بفهمد و به اصلاح آنها بپردازد .

مرحله پنجم : فعالیت های پس از آموزش

پس از اجرای آموزش جامع و نهایی و سنجش عملکرد یادگیرندگان مربی به قضاوت درباره طرح آموزش خود بپردازد . این مرحله بسیار مهم است و مربیان باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند.

عدم موفقیت کامل مربی می تواند به دلایل زیر باشد :

الف) ناشی از روش غلط انتخاب و بیان هدف های آموزشی و رفتاری باشد .

ب) به علت نقص در نحوه گزینش رفتارهای ورودی و سنجش آغازین باشد .

ج) به سبب انتخاب نامناسب یا اجرای غلط روش های آموزشی باشد .

د) به علت ارزشیابی نادرس از میزان یادگیری یادگیرندگان باشد .

هدف های آموزشی , رفتاری , رفتارورودی , سنجش آغازین

هدف های آموزشی : قصد و منظور مربی را از آموزش مطالب درسی به نحوه دقیق و مشخص نشان می دهد . بهترین راه بیان هدف های آموزشی با توجه به یادگیری یادگیرندگان و استفاده از آن در تدوین هدف های آموزشی است .

هدف های رفتاری : هدف های آموزشی معمولا مستقیما قابل اندازه گیری نیستند و برای استنباط میزان یاد گیری فرد باید به رفتارو عملکرد آشکاراو توجه شود لذا باید برای اندازه گیری هدف های آموزشی آنها را برحسب رفتارها و عملکرد ها قابل مشاهده و اندازه گیری یاد گیرندگان تبدیل کنیم به عبارتی به هدف های آموزشی که قابل مشاهده و اندازه گیری باشند هدف رفتاری گفته می شود .

 

نمونه هدف های آموزشی :

-          از میان ورزش دوستان کوهنوردانی تربیت کنیم ( چه نوع کوهنوردانی را تربیت کنیم ؟)

-          کوهنوردان را با علم کوهنوردی آشنا کنیم .( از کدام رشته کوهنوردی صحبت کنیم ؟)

-          کوهنوردان باید سنگ نوردی را بدانند. ( چه نوع از سنگ نوردی مورد نظر است ؟)

توجه شود هیچ کدام از اهداف بالا به طور دقیق قابل اندازه گیری نمی باشد .

نمونه هدف های رفتاری :

-          کارآموزان کوه پیمایی بایستی گره های هشت ودو سر طناب را به درستی بزنند

-          کارآموزبایستی سنگ کوتاه را با درجه سختی 8/5 صعود کند

-          انتخاب مسیر را انجام دهد .GPS کارآموز بایستی بتواند کار با کرامپون را بداند

مشاهده می شود که اهداف بالادر پایان آموزش به طور دقیق تری قابل اندازه گیری هستند

دانستنیهای نقشه

     تعریف نقشه

    نقشه تصویر قائم عوارض سطح زمین است بر روی صفحه ای افقی که پدیده های سطح زمین به طور یکسان در آن کوچک شده باشد به عبارت دیگر، نقشه وسیله ای است که عوارض مرئی و نامرئی سطح زمین را با دقت هندسی و ریاضی در یک مقیاس کوچکتر نسبت به سطح زمین نمایش می دهند. مقصود از عوارض مرئی، پستی و بلندی ها، شهر ها، جاده ها و نظایر آنهاست و هدف از عوارض نامرئی آن قسمت از اطلاعات است که به طور عینی بر روی زمین نمی توان دید نظیر منحنی های میزان و اسامی مناطق مختلف

اهمیت نقشه

نقشه وسیله ای است که اگر بطور صحیح مورد بهره برداری قرار گیرد می تواند اطلاعات سودمندی از قبیل مسافت، موقعیت، ارتفاعات، راه های ارتباطی آگاهي با ساير مناطق و سرزمينها، و غیره را در اختیار استفاده کننده قرار می دهد. از این رو آشنایی با نقشه و نقشه خوانی هرچه بیشتر بر ااهمیت خود افزوده است تا آنجا که باید اذعان داشت کیفیت نقشه در برابر دانش استفاده کننده ودر درجه دوم اهمیت قرار گرفته است.به عبارتیبهترین و عالی ترین نقشه نیز در برابر عدم آگاهی وناآشنایی استفاده کننده،دارای هیچ ارزشی نخواهد بود.

نگهداری نقشه

از نکاتی که در نگهداری و حفظ نقشه باید مورد توجه قرار گیرد طرز جمع کردن وتازدن نقشه است. نگاره های 1و2 روش تا زدن نقشه را آنچنان که آنرا با اندازه دخواه وقابل حمل در آورده وبدون اینکه نیازی به باز کردن کامل آن باشد نشان می دهد.

نقشه را پس از تا زدن باید داخل پوشه یا لفافی قرار داد تا از فرسایش آن جلوگیری شود.آسترکشی یا پشت چسبانی نقشه یا اجــناس مناسب به ویژه در پشت قطعات  A، F،L،Q  (در نگاره 2) نیز یکی از طرقی که مــی تواند به دوام و استحکام نقشه بیفزاید.

یکی دیگر از طرق افزایش طول عمر نقشه روکش کردن آن بوسیله اجناسی مانند نایلون یا سلفون است. حسن این کار در این است که هنگام نوشتن و یا علامت گذاری نقشه از تماس مستقیم مدادهای رنگی ویا قلمها و ماژیکها و... با سطح نقشه جلوگیری شده و در ضمن پاک کردن این علائم علاوه بر آسانی،به نقشه نیزآسیب نمی رساند.

انواع نقشه و کاربرد آنها

نقشه های نظامی آن قبیل نقشه های هستند که برای استفاده عملیات زمینی،هوایی و دریائی نیروهای نظامی تهیه می گردند. چارتهای آبنگاری (هیدروگرافی)و هوانوردی(یاناوبری هوائی) جزء این سری نقشه ها می باشد.

نقشه ها رامعمولا از نظر مقیاس و نوع،بشرح زیر طبقه بندی می کنند:

الف– انواع نقشه از نظر  مقیاس

بطوریکه بعدا در مبحث مقیاس خواهیم دید،مقیاس عبارت از کسری است که نشان دهنده نسبت فواصل روی نقشه به فواصل مشابه آن در طبیعت است.

بطور کلی کوچکی و بزرگی مقیاس را از بزرگی ویا کوچکی مخرج کسر مقیاس می توان تشخیص داد. به طور مثال 5000/1 هر چیز از 500/1 همان جیز کوچگتر است. بعبارت دیگر هر قدرمخرج کسر بزرگتر باشد به همان نسبت مقیاس کوچگتر خواهد بود.

الف -1)نقشه های کوچک مقیاس         small scale maps

        نقشه هایی که مقیاس آنها از 1:100000 کوچکتر باشد نقشه های کوچک وقیاس نام دارند.این نقشه ها برای طرح ریزی ها وبررسیای کلی در مناطق وسیع بکار برده میشوند.

الف -2) نقشه های متوسط مقیاس    medium scale maps  

        نقشه هایی که مقیاس آنها از 1:25000 کوچکتر است نقشه های متوسط مقیاس بوده و برای طرح ریزی های عملیاتی شامل طی مسیرها،ومطالعات اولیه طرحها بکار میروند. 

الف -3) نقشه های بزرگ مقیاس          large scale maps

        نقشه های  با مقیاس 1:10000 و بزرگتر تا 1:500،جزء نقشه های بزرگ مقیاس محسوب گردیده و برای عملیات و همچنین امور اداری گروههای صحرائی بکار می روند.

ب_طبقه بندی نقشه از نظر نوع

ب -1)نقشه های پلانیمتری planimetric maps             

نقشه های پلانیمتری نقشه هایی هستند که فقط موقعیت مسطحاتی عوارض را نشان می دهند.

ب -2)نقشه های توپوگرافی topographical maps          

نقشه هائی که علاوه بر موقغیت مسطحاتی،ارتفاع عوارض را نیز مشخص سازند،نقشه های توپوگرافی نام دارند.

ب -3) نقشه های برجسته پلاستیکی   plastic relief maps   

این نقشه ها در واقع همان نقشه های توپوگرافی هستند که روی اوراق پلاستیکی p.v.cچاپ شده وبه آنها فرم سه بعدب داده شده است.

ب -4)نقسه عکسی(فتومپ)          photo map                           

نقشه هایی که از کنار هم چیدن عکسهای هوائی بوجود آید وعلاوه بر اطلاعات حاشیه ای،متن آن دارای شبکه بندی ونام عوارض ومانند آن باشد.

 ب -5) نقسه عکسی برجسته پلاستیکی plastic relief photo map   

این نقشه ها در واقع همان نقشه های عکسی هستند که روی اوراق پلاستیکی چاپ شده وبه آن فرم سه بعدی داده شده باشد.

ب -6)موزائیک عکسهای هوائیphotomosaic                  

موزائیک عکسهای هوائی از کنارهم چیدن عکسهای هوائی بدست آید، موزائیک عکسهای هوائی معمولا فاقد اطلاعات حاشیه ای وتوضیحات متن میباشد.

ب -7)نقشه نظامی شهرها military city maps                

این نقشه ها از جمله نقشه های توپوگرافی هستند که از شهرها تهیه گردیده وروی آنها اطلاعات مخصوصی مانند اماکن نظامی و امثال آن نمایش داده شده است.مقیاس این نقشه ها متناسب با اهمیت شهر و وسعت آن انتخاب میگردد.

ب -8)پیکتومپ                                              picotmap

در این نقشه ها که در واقع همان نقشه های عکسی (photp-map) هستند از رنگهای مناسبی برای نمای عوارض مختلف استفاده گردیده است.

ب -9)نقشه های ویژهspesial purpose map                    

نقشه های ویژه نقشه های هستند که برای مقاصد خاصی تهیه می گردند.معمولا نقشه های معمولی را با افزودن پاره ای اطلاعات که متناسب با نظر استــفاده کننده است می توان به نقشه های ویزه تبدیل نمود. از جمله مــی توان به موارد ذیل اشاره نمود :

1)شکل زمین و زمین شناسی

2)خصوصیات مجاری آب و زه آبها

3)روئیدنی ها

4)آب وهوا

5)بنادر و خطوط ساحلی

6)راهها وپلها

7)راه اهن

8)منابع سوخت

9)شهرها ومناطق مسکونی

کوه پیمایی و خطرات آن

 در مورد كوه پيمايان تفنني و كوه گردان كه بسيار پرجمعيت تر از « كوه نوردان جدي » هستند ، بسته به اين كه شهر در چه ارتفاعي باشد و مبدا صعود چند متر ارتفاع داشته باشد و همچنين بسته به ميزان دسترسي راههاي پاكوب مي توان يك حريم ارتفاعي تقريبي تعريف كرد و در درون اين حريم ، نيروهاي اطلاع رساني و امدادي پرشماري را به كار گمارد .براي مثال ، در تهران مي توان حد ارتفاعي اين حريم را حدود 2500 متر دانست ؛ زير اين ارتفاع را ميدان عمل شهروندان غير كوه نورد (اگرچه ،كوه پيما) و بالاي آن را حوزه ي كوه نوردي جدي فرض كرد . كوه پيمايي همگاني يا كوه گردي ، به طور كلي فعاليت پرخطري نيست و مي توان گفت كه از رانندگي در جاده هاي ايران هم كم خطر تر است . با اين حساب ، مي توان كوه پيمايي در مسيرهاي دم دست و داراي پوشش متعارف امدادگر را به عنوان ورزشي سالم و مناسب براي همه ، توصيه كرد

آموزش براي كوه پيمايان ، شامل اصول پايه ي گردش گري در محيط هاي باز (outdoor activities : طبيعت پيمايي ) است . در اين زمينه ، بايد در كتاب هاي درسي و رسانه هاي همگاني اقلام آموزشي گنجانده شود . همچنين لازم است كه در ابتداي راههاي كوه پيمايي (در تهران : ميدان سربند ، بوستان جمشيديه ، ولنجك ، دارآباد ، دركه ) تابلوهايي كه در بردارنده ي اصول عام كوه پيمايي و حفاظت محيط زيست و هشدارها باشد نصب شود . معمولاً كوه نوردان جدي هشدارهايي مانند اين كه « به دليل بارش برف تازه از رفتن به ارتفاعات خودداري كنيد » را جدي نمي گيرند و حتي اعلام راديويي اينگونه خبرها را مغاير با آنچه كه ترويج كوه نوردي  خوانده مي شود مي دانند ، اما درست همين است كه هشدارها و اعلام خطرهاي مكرر از سوي مقام هايي كه مسئول كوه نوردي يا جستجو ، نجات و امداد هستند  داده شود ، اين كه عده اي به اين هشدار توجه نخواهند كرد طبيعي است و نمي توان با استناد به آن نفس كار را نفي كرد . برعكس ، بايد اين گونه اطلاع رساني را تشويق كرد زيرا در يك شرايط هوايي پرمخاطره شمار زيادي از مردم آموزش نديده را از كوه دور مي كند كه اين سبب كم شدن تعداد حادثه ها و در نتيجه موجب كاهش خطرآفرين بودن كوه نوردي مي شود . به علاوه چنين هشدارها و اطلاع رساني ها تا حد زيادي رافع مسئوليت سازمان هاي « متولي » كوه نوردي و امداد خواهد بود .

در عين حال نبايد سازمان هاي مسئول امور كوهستان يا امداد و نجات را موظف به پوشش كامل كوهستان براي دور نگاهداشتن همگان از هرگونه خطر دانست ، زيرا قرار نيست و نبايد كه هر فرد آموزش نديده ايي سر به كوه نهاده و خودسري را كه تحت پوشش بيمه ورزشي نيز نمي باشد و دچار حادثه اي شده از هر ارتفاعي به بهترين و سريع ترين شكل ممكن پايين آورد ! حدي از مسئوليت پذيري ، براي همگان هم لازم است .

آیا کوهنوردان یکسان فکر می کنند ؟

انسانهايي با افكار و خواسته ها و تمايلات متفاوت و انگيزه هاي مختلف به سمت كوه نوردي گرايش پيدا مي كنند و از كانال اين پديده به اغناي روحي دست پيدا مي كنند . افكار مختلف شخصيت هاي گوناگون ، معيارهاي خير و شر ،گروههاي سني مختلف وارد عرصه كوهنوردي مي شود و ما نبايد توقع داشته باشيم كه همه يكسان فكر كنند .

اينجا دنيا است ، ما متولد مي شويم و در جلوي روي ما بيكرانه هاي آسمان ها و زمين و ماوراي زمين قرار دارد ما فكر مي كنيم ، با شناختمان از محيط دنيا و تمايلات دروني معيارهايي از خوب و بد و از مثبت و منفي براي خودمان قرارداد مي كنيم و سپس حركت مي كنيم به سوي آنچه خودمان تشخيص داده ايم كه مثبت است .  بنابراين به تعداد ابناء بشر طرز تفكر وجود دارد، شايد بعضي به هم نزديك باشند ولي به هيچ وجه منطبق نيستند. تعدد ايده ئولوژي ها و طرز برداشت ها ازامور مختلف  به ما نشان مي دهد كه بشر نمي تواند منحني كامل خلقت را رسم كند و به همين دليل احساس غربت در زمين راباخوددارد .

ما غريبان خلقتيم از ابتداي كار تاكنون و در يك درد مشتركيم ، درد غربت و درد هجران . ريشه ما در كجاست؟ چنانچه حضرت مولانا مي فرمايد:

مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك

دوسه روزي قفسي ساخته اند از بدنم

مانده ام سخت عجب كز چه سبب ساخت مرا

يا چه بوده است مراد وي از اين ساختنم

من به خود نامدم اينجا كه به خود باز روم

آنكه آورد مرا باز برد تا وطنم

ما براي چه منظوري به مرتفع ترين نقاط كره زمين صعود مي كنيم ما براي قدرت نمايي اين كار را نمي كنيم ، براي مسابقه فعاليت نمي كنيم ، ما براي خرد كردن شخصيت ديگران مسابقه نمي دهيم .ما درد مشتركمان را با هم فرياد مي كنيم و ما پشتيبان همديگر در مسير صعود و گذر در تنگناهاي سخت زندگي هستيم ، ما به هم نوردانمان عشق مي ورزيم . ما با آمدنمان به جمع و خانواده بزرگ كوه نوردان به درياي بزرگ عشق پاي مي نهيم .

دوربين هاي ديد در شب

شاید در حدود 70 و یا 80 سال قبل، دیدن در تاریکی و یا هوای مه آلود بیشتر شبیه به داستانهای علمی و تخیلی بود اما امروزه این مسئله نه تنها دیگر یک رویا نیست و یک حقیقت ملموس به شمار می رود.

اکنون در بسیاری از ارتش های جهان و همین طور در بخش های تجاری، سامانه های دید در شب و دوربین های حرارتی به تعداد زیادی وجود دارند.

شاید با شنیدن واژه «دوربین دید در شب»، بسیاری از افراد به یاد یک فیلم جنگی و یا جاسوسی بیافتند که در آن فردی این دوربین ها را بر روی چشم خود می گذارد تا بتواند در تاریکی شب شخص مورد نظر را پیدا کند.

بر اساس یک تقسیم بندی کلی، سامانه های دید در شب بر اساس دو تکنولوژی کار می کنند؛ در یک حالت این سامانه ها با جمع آوری تشعشعات فرو سرخ که چشمان انسان توانایی دیدن آن را در حالت عادی ندارد و رساندن آن به میزان طیف مورد نظر، به ما کمک می کند که فضای رو بروی خود را ببینیم.

با دوربین های دید در شب عادی شما می توانید در شبی ابری و بدون نور ماه، انسانی را در فاصله حدودا 180 متری ببینید.

اما دومین حالت، زمانی است که شما با استفاده از سیستم های حرارتی مورد نظر و با استفاده از تشعشعات حاصل شده از حرارت سطح اشیاء و موجودات زنده قادر به دیدن آنها می شوید. از جمله مزیتهای سیستم دوم نسبت به سیستم اول این است که سامانه های حرارتی نه تنها در شب و بلکه در شرایط بد آب و هوایی مثل شرایط طوفانی و یا مه غلیظ و یا در مناطق جنگلی نیز کاربرد دارد.

این سامانه ها تاریخچه جالبی نیز دارند. در سال 1935 میلادی دکتر ولادیمیر زوریکین که یک کارشناس الکترونیک روسی الاصل مقیم آمریکا بود یک سامانه دید در شب را به بازار تجاری آمریکا معرفی کرد.

هرچند اولین استفاده نظامی از سامانه های دید در شب توسط کشور آلمان و در جنگ دوم جهانی صورت گرفت. کمپانی AEG آلمان از سال 1935 کار بر روی مدل نظامی سامانه های دید در شب را آغاز کرد و در اوایل سال 1939 میلادی اولین مدلهای نظامی سامانه های دید در شب به ارتش آلمان تحویل داده شد.

البته یکی از عمده مشکلات سامانه های دید در شب در سالهای گذشته، سنگینی وزن و بزرگ بودن حجم آنها بود که در طول سالهای مختلف سعی بر آن شد تا وزن و حجم این سامانه ها کاهش یابد.

اجزاء مهم تشكيل دهنده دوربين ديد در شب :

هر دستگاه دوربين ديد در شب داراي اجزاي مختلفي مي باشد كه به صورت ذيل است. لازم به ذكر است كه عدسي شيئي سلول تقويت تصوير و عدسي چشمي از اجزاي مهم اصلي دوربين مي باشند.

مجموعه شيئي :

مجموعه لنزهاي شيئي عمل جمع آوري نور بازتابي موجود در صحنه و متمركز كردن آن بر روي كاتد سلول تقويت تصوير را انجام مي دهند. در صورت ساكن بودن مجموعه شيئي ، عمل كانوني كردن مجموعه روي اشياء مورد نظر در صحنه بوسيله تغيير موقعيت سلول تقويت در مقر خود نسبت به لنزهاي شيئي انجام مي گيرد .

سلول تقويت تصوير :

سلول تقويت تصوير ، نور كانوني شده بوسيله عدسي شيئي را توسط فتو كاتد دريافت نموده و پس از تقويت آن تصويري با شدت قابل رويت بروي صفحه فتو فسفر ( صفحه نمايشگر ) ايجاد مي نمايد . مجموعه چشمي كه بروي صفحه نمايشگر كانوني شده است تصوير حاصل را با بزرگنمايي جهت رويت به خارج از مجموعه ارسال مي كند . سلول تقويت مجهز به سيستم تثبيت كننده بهره جريان خروجي مي باشد كه علاوه بر تغييرات شدت نور صحنه همواره داراي خروجي ثابت مي باشد . همچنين بهره گيري از كنترل اتوماتيك روشنايي (ABC ) ، سلول تقويت را از آسيب مربوط به عبور نور از منابع روشنايي با شدت بيش از حد مجاز محافظت خواهد نمود .
اين عنصر مي تواند امكان مشاهده تصوير را در تاريكي حدود چند هزارم لوكس ( LUX ) ( شرايط نور ماه و ستاره ) فراهم نمايد.

مجموعه چشمي

مجموعه چشمي كه بروي صفحه نمايشگر كانوني شده است عمل بزرگنمايي تصوير تشكيل شده روي صفحه نمايشگر را جهت رويت بوسيله چشم انسان بر عهده دارد . در دوربينها سيستم عدسي از نوع يك چشمي (Monocular ) و يا دو چشمي (Bincular ) مي باشد كه بعداً به شرح آنها خواهيم پرداخت .

نكته : مجموعه چشمي داراي قابليت تنظيم براي تعيين ميزان تصحيح چشم مي باشد كه امكان استفاده از سيستم براي افراد مختلف و با قدرت ديدهاي متنوع را فراهم مي كند . اين تصحيح بوسيله تنظيم حلقه كانوني كننده چشمي صورت مي پذيرد و واحد آن ديوپتر (Diopter ) است.

مجموعه رتيكل  

مجموعه رتيكل در مركز لنزهاي مجموعة شيئي تعبيه شده و بوسيله دكمه هاي كنترل كه روي بدنه مجموعه شيئي قرار گرفته اند عمل تنظيم در سمت و برد را انجام مي دهند . اين كار به اين صورت است كه تصويري از سطح رتيكل روي فتو كاتد سلول تقويت ايجاد مي شود كه اين تصوير با تصوير تشكيل شده توسط مجموعه شيئي از موضوع مورد نظر به هم منطبق مي گردند .

كاربرد اعداد در دوربين هاي دو چشمي

مقدمه :
در برنامه های طبیعت گردی و کوهنوردی های سبک به خصوص جنگل نوردی ، کویر پیمایی و ... و دوستانی که علاوه بر کوه پیمایی به پرنده نگری یا موضوعات مرتبط نیز می پردازد دوربین دو چشمی از ملزومات اصلی محسوب می شود ، داشتن یکی از این دوربین ها در حین برنامه شناخت بهترینی را نسبت به منطقه در اختیار خواهد گذاشت ، لذا شناخت دوربین دو چشمی نیز مفید خواهد بود ، امیدوارم مطالب این پست مورد توجه واقع شود .

همه دوستان مستحضرید که علایم شاخص دوربینها با اعدادی شبیه ۳۰×۶ یا ۳۵×۷ و ۴۰×۱۰ و امثالهم نشان داده می شود ولی اینها چه مفهومی دارند؟

اولین عدد سمت چپ یعنی ۱۰ یا ۷ یا ۸ یا ۶ قدرت بزرگنمایی دوربین و دومین عدد مبین قطر عدسی چشمی آن به میلیمتر است.

مثلا در دوربین ۳۰×۸ عدد ۸ بزرگنمایی دوربین و عدد ۳۰ قطر عدسی چشمی می باشد.

مجذور نسبت قطر عدسی چشمی بر بزرگنمایی را روشنایی نسبی می نامند.

مثال اگر دوربین را با دست بگیرید و به فاصله یک دست دور نگهداشته و داخل عدسی را نگاه کنید یک داره شفاف کوچکی را می بینید که آنرا مردمک  عدسی می نامند.

قطر این مردمک عدسی با خارج قسمت قطر عدسی چشم بر حسب میلیمتر به بزرگنمایی دوربین برابر است حال اگر این عدد را مجذور نمایید روشنایی نسبی بدست می آید.

بنابر این قطر دایره مردمک دوربین ۳۰×۶=پنج میلیمتر است: ۵=۶÷۳۰ و روشنایی نسبی آن ۲۵=۵×۵ یعنی بیست و پنج می باشد.

برای بدست آوردن قطر دایره مردمک عدد سمت راست دوربین را بر عدد سمت چب تقسیم میکنیم یعنی ۳۰ تقسیم بر ۶ که می شود ۵

وبرای تعیین روشنایی نسبی خارج قسمت که عدد پنج می باشد را در خودش ضرب می کنیم یعنی ۵×۵= که می شود ۲۵

خب حالا تا اینجا دانستید که دوربینهای ۳۰×۶ و ۳۵×۷ و ۴۰×۸ به یک اندازه و برابر است!

اگر مردمک چشم شما به عللی مانند ابری بودن یا سایه و روشنایی زیاد از حد کوچکتر و بزرگتر شود چشم انسان نمی تواند از روشنایی داخل دوربین که ان هم از مردمک عدسی چشمی خارج می شود استفاده نماید.

در حالت عادی دوربینها نامبرده شبیه هم هستند و دیدشان نیز تقریبا یکی است مثال یک دوربین ۳۵×۹ با قطر مردمک  ۳/۸ و روشنایی نسبی ۱۴/۴ به همان اندازه روشن و واضح است که یک دوربین ۵۰×۷ با قطر مردمک ۳/۸ و روشنایی نسبی ۵۰/۴ نشان میدهد.

البته این دوربینها باید از شرکتهای معتبر باشند و نه تبلیغ های دورغین!

اما در یک روز ابری و تاریک قطر مردمک چشم انسان بیشتر باز می شود با دوربین ۵۰×۷ که قطر مردمک چشمی آن ۷/۱ میلیمتر است اشیاء را خیلی واضحتر و روشن تر از دوربین نوع اول می توان دید.زیرا هرچه نسبت باز بودن مردمک چشم انسان به قطر مردمک عدسی دوربین بیشتر باشد تصویر اشیاء  واضحتر و بهتر دیده می شود.

البته فکر وزن دوربین هم باشید بعضی دوربینها مانند ۵۰×۷ و … وزنشان بسیار زیاد است و این دوربینها را دوربین شب نیز می نامند و اغلب در کشتیرانی و جاهایی که بخواهند در تاریکی شب و یا روشنایی کم اشیاء را به خوبی ببیند استفاده می کنند.

اگر مورد استفاده در دشتها و اتومبیل باشد مهم نیست ولی یادتان باشد که در کوه و شیبهای زیاد یک گرم وزن اضافه اشیاء ممکن است مشکل ساز باشد!

بنابرین بهترین دوربین دوربینی است که با وزن کم و میدان دید بیشتری داشته باشد.

میدان دید دوربین به آن قسمت از فضای خارج که از داخل دوربین دیده می شود گفته می شود،میدان دید دوربین دو نوع تعریف دارد:

یکی بوسیله زاویه بر حسب درجه و دیگری قطر میدان در فاصله ۹۰۰ متری مثلا زاویه رویت میدان دید دوربین ۳۰×۸ بوش ولمب برابر هشت درجه و بیست ونه دقیقه است.

و قطر میدان آن در فاصله ۹۰۰ متری ۱۳۵ متر می باشد.

در مورد دوربین ۳۵×۷ و ۳۵×۹ ساخت همان کارخانه، زاویه رویت میدان ۷ درجه و ۱۷ دقیقه و قطر میدان دید آن ۱۱۵ متر است.

هرچه میدان دایره شکلی که از داخل هر دوربین دیده می شود وسیع تر باشد از ان دوربین استفاده بیشتری می توان برد.

در کل نوع – وزن- میدان دید- و شرکت سازنده دوربین بسیار مهم است قبلا بعضی ها می گفتند یک دوربین خوب باید وقتی از بالا نگاه می کنی شصت پای خودتان را ببینید!

که البته صحت و غلط بودن این موضوع را من دقیق نمی دانم.

یادتان باشد بعضی دوربینهای ارزان قیمت در بازار هست که ابتدا دید روشنی دارد ولی بعد از یک سال دید دوربین تار می شود.

شرکتهای سازنده معروف زیاد هستند ولی معروفترین شان عبارتند از:

بوش ولمب در آمریکا- رس در انگلیس- هنسلوت و زایس و لایتز و استینر در آلمان بهترین کارخانجات سازنده دوربین های دو چشم می باشند.

---

پ ن :
برای دیدن پرندگان ( پرنده نگری ) دوربین دوچشمی راست بین مانند شکل بالا مناسب ترند .

جهت‌یابی با ساعت عقربه‌دار

مقدمه :
مطالب مربوط به آشنایی با جهت یابی بدون ابزار ، در آموزش های مقدماتی کوه پیمایی توضیح داده می شود ، در این روش بدون داشتن ابزار جهت های اصلی به صورت حدودی قابل تشخیص می باشد ، بسته به اینک روز باشد یا شب می توانیم جهت ها را پیدا کنیم . یکی از روش ها جهت یابی در روز استفاده از ساعت های عقربه ایی می باشد ، البته به شرطی که هوا صاف و خورشید در آسمان قابل رویت باشد می توانیم از این روش استفاده نماییم .

روش کار :

ساعت مچی معمولی (آنالوگ، عقربه‌ای) را به حالت افقی طوری در کف دست نگه می‌داریم که عقربه ی ساعت‌شمار به سمت خورشید اشاره کند. در این حالت، نیمسازِ زاویه‌ای که عقربه ی ساعت‌شمار با عدد ۱۲ ساعت می‌سازد (زاویه ی کوچک‌تر، نه بزرگ‌تر)، جهت جنوب را نشان می دهد. یعنی مثلاً اگر چوب‌کبریتی را [به طور افقی] در نیمه ی راه میان عقربه ی ساعت‌شمار و عدد ۱۲ ساعت قرار دهید، به طور شمالی-جنوبی قرار گرفته‌است.

نکات:

این که گفته شد عقربه ی کوچک ساعت به سمت خورشید اشاره کند، یعنی این‌که اگر شاخصی [مثلاً چوب‌کبریت] ای که در مرکز ساعت قرار دهیم، سایه‌اش موازی با عقربه ی ساعت‌شمار و در جهت مقابل آن باشد. یا این‌که سایه ی عقربه ی ساعت‌شمار درست در زیر خود عقربه قرار گیرد. یا مثلاً اگر چوبی ده-پانزده سانتیمتری را در زمین به‌طور عمودی قرار دهیم، ساعت روی زمین به شکلی قرار گرفته باشد که عقربه ی ساعت‌شمارش موازی با سایه ی چوب باشد.

دلیل این‌که زاویه بین عقربه ی ساعت‌شمار و ۱۲ را نصف می‌کنیم این است که: وقتی خوشید یک بار دور زمین می‌چرخد، ساعت ما دو دور می‌چرخد(دو تا ۱۲ ساعت). یعنی گرچه روز ۲۴ ساعت است (و یک دور کامل را در ۲۴ ساعت طی می کند)، ساعت‌های ما یک دور کامل را در ۱۲ ساعت طی می‌نماید. اگر ساعت ۲۴ ساعته‌ای می‌داشتید، که دور آن به ۲۴ قسمت مساوی تقسیم شده بود، هر گاه عقربه ی ساعت‌شمار را رو به خورشید می‌گرفتید عدد ۱۲ ساعت همیشه جهت جنوب را نشان می‌داد.

این روش وقتی سمت صحیح را نشان می دهد، که ساعت مورد نظر درست تنظیم شده باشد. یعنی اگر در بهار و تابستان ساعت‌ها را نسبت به ساعت استاندارد یک‌ساعت جلو می‌برند، ما باید آن را تصحیح کنیم(ابتدا ساعت‌مان را یک ساعت عقب ببریم سپس روش را اِعمال کنیم؛ یا نیمساز عقربه ی ساعت‌شمار را [به جای ۱۲] با ۱ حساب کنید). همچنین در همه ی سطح یک کشور معمولاً ساعت یکسانی وجود دارد، که مثلاً در ایران حدود یک ساعت متغیر است (ایران تقریباً بین دو نصف‌النهار قرار دارد؛ لذا ظهر شرعی در شرق و غرب ایران حدوداً یک ساعت فاصله دارد.) ساعت صحیح هر مکان همان ساعتی است که هنگام ظهر شرعی در آن در طول سال اطراف ساعت ۱۲ ظهر است. در واقع برای تعیین دقیق جهت‌های جغرافیایی ساعت باید طوری تنظیم باشد که هنگام ظهر شرعی ساعت ۱۲ را نشان دهد.

روش ساعت مچی تا ۲۴ درجه امکان خطا دارد. برای دقت بیشتر باید از آن در عرض جغرافیایی بین ۴۰ و ۶۰ درجه [شمالی یا جنوبی] استفاده شود؛ هر چند در عرض جغرافیایی ۲۳٫۵ تا ۶۶٫۵ درجه [شمالی یا جنوبی] نتیجه‌اش قابل قبول است.(البته در نیم‌کرده ی جنوبی جهت شمال و جنوب برعکس است.) در واقع هر چه به استوا نزدیک‌تر شویم، از دقت این روش کاسته می شود. ضمناً هر چه زمان به کار بردن این روش به ظهر شرعی نزدیک‌تر باشد، نتیجه ی آن دقیق‌تر خواهد بود.

اگر مطمئن نیستید کدام طرف شمال است و کدام طرف جنوب، به یاد بیاورید که خورشید از شرق بر می‌خیزد، در غرب می‌نشیند، و در ظهر سمت جنوب است.

توجه کنید که اگر این روش را در هنگام ظهر شرعی (یعنی ساعت ۱۲) اجرا کنیم، جهت عقربه ساعت‌شمار خود به سوی جنوب است. یعنی مانند همان روش «جهت‌یابی با سمت خورشید»، که گفتیم خورشید در ظهر شرعی به سمت جنوب است.

اگر از ساعت دیجیتال استفاده می‌کنید، می‌توانید ساعت عقربه‌داری را روی یک کاغذ یا روی زمین بکشید (دور دایره‌ای از ۱ تا ۱۲ بنویسید، و عقربه ی ساعت‌شمار را هم بکشید)، و سپس از روش بالا استفاده کنید.

حتی وقتی هوا آفتابی نیست و خورشید به راحتی دیده نمی شود هم گاه سایه ی خوشید را می‌توان دید. اگر یک چوب‌کبریت را عمود نگه دارید، سایه ی آن برعکس جهت خورشید می‌افتد.

نقاط ضعف چراغ های خوراک پزی کوهنوردی

چراغ گازی

سوخت داخل این کپسول ها LNG یا همان گاز مصرفی کپسول ها است که ترکیبی از پروپان و بوتان است

نقاط ضعف:

1- کپسول این گازها هرجایی پیدا نمی شود.

2- مصرف شان تقریبا زیاد است.

3- در شرایط باد روشن کردن و استفاده از آنها دشوار است.

4- حرارت زیادی تولید نمی کنند.

چراغ های الکل جامد

نقاط ضعف:

1- گاز حاصل از این قرص ها سمی است.

2- حرارت و شعله کمی تولید می کند

3- در باد سریع خاموش میشود

چراغ های نفتی و الکلی

نقاط ضعف:

1- پیدا کردن نفت کار آسانی نیست

2- روشن کردنشون کمی سخته

چراغ های بنزینی

نقاط ضعف این نوع:

1- کمی بزرگ است.

2- به دلیل نیاز به تلمبه زدن فشار داخل مخزن بالا است

3- کار با آن سخت است.

4- قیمتش بسیار بالاست.

با تشکر از رضا زارعی

مهارت‌های پایه برای سرپرستی

      سرپرستی هنر وادار کردن دیگران به انجام کاری است که شما می‌خواهید، به نحوی که خودشان هم همان را بخواهند. مهارت‌های پایه سرپرستی عبارتند از:  برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و پایش (POLC).

 

برنامه‌ریزیPlanning)):

      پرسش‌های کلیدی برای برنامه‌ریزی دقیق عبارتند از: کجا برویم؟ کی برویم؟ چه کاری انجام دهیم؟ چگونه به مقصد برسیم؟ چه چیزی برداریم؟ چه کسانی را همراه ببریم؟ چند نفر ببریم؟ اگر اتفاقی افتاد چه کنیم؟ و...

      سرپرست یک برنامه‌ی کوهنوردی، با توجه به ویژگی‌های خاص آن، باید انعطاف‌پذیر و سازگار با شرایط متغیر باشد، جاری بودن تا پایان برنامه و انطباق با تغییرات ضمن صعود را لحاظ کند و راه حل‌هایی برای مشکلات احتمالی ارائه دهد و سلسله اقدامات متفاوتی را برای موقعیت‌های مختلفی که ممکن است پدید آیند، پیش پای گروه بگذارد.

 

سازماندهی (Organizing):

      سازماندهی یعنی آماده‌سازی اعضای گروه برای انجام کارهای ضروری، در راستای اهداف گروه. سرپرست خوب کارها را میان اعضا تقسیم می‌کند تا خودش از اشتغال به کارهای روزمره آزاد شود و همه‌ی اعضا در فرآیند برنامه‌ریزی و اجرا، شریک گردند. سر پرست نه تنها باید اعضا را آموزش دهد، بلکه باید مطمئن شود که آموزه‌هایش روشن و استاندارد بوده و برای اعضا کاملاً قابل درک هستند. مثلاً در باد شدید یا نزدیک یک رودخانه‌ی خروشان، فرمان‌های سرپرست ممکن است به خوبی شنیده نشده، و فاجعه به بار آید. پس همه‌ی افراد گروه باید پس از شنیدن هر فرمان، با تکرار آن یا حرکت دادن دست، دریافت آن را اعلام نمایند.

 

هدایت (Leadership):

      تصمیم‌گیری، ضروری‌ترین مهارت سرپرستی است. شما به عنوان سرپرست، باید صدها تصمیم برپایه‌ی مشاهده‌ی دقیق گروه و محیط بگیرید. باید پیوسته از وضع روانی و جسمی هر یک از اعضا آگاه باشید و هم‌زمان به تغییرات محیط توجه نمایید. البته سرپرست خوب همه‌ی تصمیم‌ها را خودش نمی‌گیرد، بلکه گروه را هرچه بیشتر در تصمیم‌گیری شرکت می‌دهد. اگر بر پایه‌ی ارزیابی یا تجربه‌ی خود تصمیم به تغییر برنامه‌ی اولیه‌ی گروه می‌گیرید، باید آن را به آگاهی اعضا برسانید و اگر زمان اجازه می‌دهد، آن را به بحث بگذارید. البته در شرایط اضطراری یا زمانی که گزینه‌ی دیگری وجود ندارد، حرف آخر را سرپرست می زند. سرپرست باید به یاد داشته باشد که نخستین و مهم‌ترین وظیفه‌ی او تأمین امنیت تک تک اعضا است و موفقیت صعود، لذت اعضا و سایر اهداف، در درجات بعدی اهمیت جای دارند.

 

پایش (Control):

      اگرچه سرپرست کارها را تقسیم می‌کند، نظارت بر انجام درست آن‌ها با خود او است. مثلاً سرپرست باید پیش  از حرکت، از کامل و مناسب بودن تجهیزاتی که اعضا تدارک دیده‌اند مطمئن شود. در ضمن سرپرست باید با پرسش و مشاهده‌ی مستقیم، پیوسته وضعیت اعضا را کنترل نماید. سرپرستی که از مشاهده‌ی دقیق اعضای گروه غفلت می‌کند، ممکن است باوجود وضع وخیم برخی از اعضا (خستگی، گرمازدگی، سرمازدگی و...) همچنان گروه را به پیش ببرد و در آستانه‌ی فاجعه قرار دهد. فراموش نکنیم که مهارت‌های چهارگانه‌ی بالا، کاملاً مجزا از یکدیگر نیستند و در کنار یکدیگر معنی و مفهوم پیدا می‌کنند. مهارت‌هایی هست که شما را به یک راهبر نیرومند مبدل می‌نماید. البته این مهارت‌ها در شهر و خانه هم به اندازه‌ی صعود، ارزش و کارایی دارند. رفتار ضمن صعود، کارایی، ارتباط، قضاوت، تصمیم‌گیری، تحمل، خود آگاهی و بصیرت از مهم‌ترین این مهارت‌ها هستند. در ادامه به توضیح بیشتر این موارد می‌پردازیم.

 

ـ رفتار صعود: یعنی همکاری و تنش زدایی، کارگروهی و حفظ انگیزه‌ی خود و دیگران، حل شدن در یک گروه بسیار متنوع و ...

مثال: پس از چندین کیلومتر کوه‌پیمایی سنگین و خسته‌کننده، نوبت برپا کردن چادر در زیر باران فرارسیده، ولی همه خسته وخیس هستند. سرپرست بر می خیزد و با گفتن لطیفه‌ای، سرگرم باز کردن چادر و آماده کردن تیرک‌ها می‌شود.

 

 ـ کارایی: یعنی دانش، مهارت، سازماندهی، مدیریت و توانمندی‌های فنی

مثال: در ساعات پایان شب همه به چادرها پناه برده‌اند تا بخوابند ولی دو تن از اعضا بلند بلند حرف می‌زنند و می‌خندند. سرپرست با آرامش، ولی قاطعانه به آن‌ها می‌فهماند که از ایشان در آن ساعات انتظار سکوت و استراحت دارد.

 

ـ قضاوت و تصمیم‌گیری: یعنی گزینش تصمیم متناسب با شرایط، بهره‌گیری از تجارب موجود برای داوری درست، و یاری گرفتن از نقاط قوت، دانش و مهارت‌های اعضای گروه برای چیرگی بر دشواری‌ها.

مثال: جای مناسبی برای برپا کردن بارگاه پیدا کرده اید اما در مورد امنیت آن تردید دارید. با اعضای با تجربه گروه مشورت می‌کنید و با در نظر گرفتن مطالب مطرح شده، تصمیم نهایی را خودتان می‌گیرید.

 

ـ تحمل و شکیبایی: یعنی تاب آوردن و حتی لذت بردن از دشواری و مبارزه، سازگار شدن با تغییرات و ناشناخته‌ها، تبدیل کردن هرچالش به یک فرصت و تصمیم‌گیری درست و متمرکز بر هدف، در شرایط پر تنش.

مثال: در راه قله با واقعیت ناگوار تغییر شرایط جوی روبرو می‌شوید. رسیدن به هدف اصلی گروه (صعود قله) خالی از خطر نیست. از سوی دیگر بازگشت به شهر با دست خالی نیز نارضایتی اعضای گروه را در پی دارد. سرپرست با مرور گزینه‌های موجود، مسیر را تغییر داده و یکی از قلل نزدیک را، که دارای جانپناهی مطمئن و مناسب است، به عنوان هدف جدید گروه معرفی می‌کند.

 

ـ بصیرت: یعنی مشاهده و ارزیابی امکانات موجود در هر موقعیت، یافتن راه‌های برانگیختن اعضا و پیشبرد گروه، بهره‌گیری از اهداف گروه به‌عنوان راهنمای عملکرد و ایفای نقش آغازگری

مثال: مسیر صعود به قله بسیار طولانی و خسته کننده است و اعضای گروه انگیزه‌ی ادامه‌ی کار را از دست داده‌اند. شما مسیر دیگری می‌شناسید که چشم‌اندازهای بدیع و زیبا، و امکانات جذاب دیگری دارد. با توضیح ویژگی‌های مسیر تازه و تشویق اعضا به ادامه‌ی صعود از طریق مسیر جدید، می‌توان به هدف گروه دست یافت.

 

ـ هوشیاری و مشاهده‌گری: سرپرست باید تغییرات وضع هوا، دشوار شدن مسیر و هر تغییر محیطی دیگر را که بر گروه موثر باشد، به دقت مورد توجه قرار دهد. سرما، گرما، رطوبت و باد شدید می‌توانند خطرناک باشند. پیش از آن‌که شرایط، شما را وادار به اقدام نماید، اقدام ضروری را انجام دهید، زیرا ممکن است آن هنگام، دیر باشد. اطمینان از مناسب و کافی بودن پوشاک نفرات، یافتن یا برپا کردن به موقع سرپناه، پایین آوردن به موقع فرد دچار کوه گرفتگی و... از جمله‌ی این اقدامات هستند. توجه به علایم ناگفته، فشار و ناراحتی در اعضای گروه، و توجه بیش از پیش به وضعیت جسمی و روانی خود و دیگران، در هنگام وخیم شدن وضع هوا از دیگر نکات مهم و قابل توجه است؛ زیرا در  هوای نامناسب، تمام ذخایر جسمی و روانی گروه  برای عملکرد موثر مورد نیاز است.

منبع : طرح درس مربیگری کوه پیمایی درجه سه ویژه مربی 

خطرات کوهستان

       ×خطر چیست؟

به شرایطی كه گروه را از حالت عادی وطبیعی خود خارج کند خطر گفته می‌شود. اصولاً این حالت ناگهانی بوجود آمده و با آسیب رساندن همراه است. هیچ گاه نمی‌شود شرایط خطر را پیش بینی كرد. البته عملكرد خود انسان هم در بوجود آمدن این شرایط تاثیر دارد كه این حالت از قبل برنامه‌ریزی نمی‌شود. خطر عموما شرایطی است كه دراثر ضعف یا عدم تشخیص در مراحل كنترل گروه بوجود می آید. گاهی خطر به حدی پیشرفت می‌کند كه گروه را وارد شرایط اضطراری یا بحران می‌کند. لذا بایستی خطر را بدرستی شناخت و آمادگی كامل را برای مقابله بدست آورد.

انواع خطر

خطر به دودسته كلی تقسیم می‌شود.

الف) خطرات طبیعی (خطرهایی كه منشأ محیطی دارند).

كوهنوردان درمقابل خطرهایی كه طبیعت منشأ به وجود آمدن آن ها  است، هیچ توانی برای مقابله ندارند فقط می‌توانندبا این خطرات كنار آمده یا ازآن ها بگریزند. اصولا انسان به تنهایی توان مقابله با خشم طبیعت را ندارد؛ چرا كه یکی از ضعیف ترین موجودات در طبیعت است. خطرات طبیعی در کوهستان را به صورت زیر نمایش می‌دهیم.

 خطرات طبیعی در کوهستان

الف : برون زمینی

سیل

بهمن

صاعقه

طوفان

بوران

ب ) درون زمینی

زلزله

آتشفشان

ب) خطرهایی كه انسان در بوجود آمدن آن نقش مستقیم دارد. مانند: نداشتن دانش کوهنوردی، ریزش بهمن توسط انسان، پوشاك نامناسب، غذای بد، ریزش سنگ، برنامه‌ریزی غلط،  تصمیم‌گیری نادرست، كنترل نامناسب گروه و...

 

فلسفه دانستن خطر

دانستن خطر و ویژگی های آن درحفظ تعادل و برگرداندن شرایط عادی باتصمیم‌گیری های درست برای رسیدن به هدف لازم است

 

ویژگی هایی كه خطر با خود به همراه دارد عبارتند از:

1- تغییرات مكرر وضعیت	5- دنبال كردن اهداف شخصی درگروه
2- وجود تضاد و تعارض گسترده دربین اعضاء	6- ازبین رفتن هویت، باورها و ارزشها
3- نبرد و مبارزه با هر وسیله ممكن	7- پیچیدگی وعدم اطمینان به محیط پیرامون واعضاء گروه
4- تغییر میزان مشاركت اعضای گروه در کار گروهی	8- بوجود آمدن ابهام، شك و تردید

 

ازطرفی دانستن خطر برای انسان امتیازاتی را به دنبال خواهد داشت كه عبارتند از:

 

1- درك صحیح ازشرایط حاكم برگروه	5- آمادگی برخورد با موانع
2- برگرداندن آرامش به گروه	6- كسب هدف ونتایج مورد نظر
3- مشكل گشایی از گره های كور	7- جایگزینی هدف و اولویت بندی دربرنامه
4- تلاش برای پیروزی

 

افرادی كه خطر را نشناخته و ندانسته به سمت آن می‌روند برای خود شرایطی را فراهم می‌کنند كه باعث بوجود آمدن نتایج جبران ناپذیری خواهد شد. مواردی كه زمان خطر بوجود می‌آید همانند:

1- هدر رفتن انرژی و توان	5- تسلیم شرایط شدن
2- تنش های مداوم برای سازمان گروه	6- واپس گرایی
3- هدر رفتن منابع	7- شكست برنامه و اهداف گروه
4- عجز وناكامی

                                                             

با دانستن خطر می‌توان امیدوار بود درصد ریسك پذیری وموفقیت اهداف تعیین شده به بالاترین حد خود برسد.

 

       ×كارهایی كه قبل از خطر باید انجام داد:

اصولی ترین روش كنترل خطر و به نظم در آوردن شرایط، ایجاد فرهنگ سازمانی و توجه جدی به امر آموزش در گروه های كوهنوردی است. آموزش محور توسعه در هر سازمان می‌باشد. ایجاد بستر آموزش برای بالا بردن روحیه‌ی كار گروهی و مدیریت بحران در سطوح ملی، سازمانی، منطقه ای و گروهی لازم است. از طرفی ترغیب به ثبات و توسعه سازمان وتشكیلات، موفقیت گروه را دو چندان می‌کند. بستر آموزش، برای آرامش و اطمینان افراد در مقابل خطر پذیری و ایمن سازی در بحران می‌باشد.

وقتی خطر بوجود آمد تبعات آن از داخل گروه به بیرون می‌رود و بازتاب منطقه ای یا ملی آن می‌تواندباعث بوجود آمدن بحران شود. لذا خطر به سازمان و گروه پشتیبانی نیز ارتباط پیدا می‌کند.

اگر عوامل خطر را بشناسیم و اطلاعات كافی داشته باشیم، با استفاده از آن ها می‌توانیم از وقوع حادثه و تبدیل آن به بحران جلوگیری كنیم. همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، تشكیل گروه های كوه نوردی آماده‌ی خدمات بحران و تدوین سازمان امداد و نجات و داشتن برنامه مناسب برای عملیاتی كردن هم زمان تمامی گروه های كوه نوردی شهر، از اقدامات مهم قبل از خطر است. در ادامه به نكاتی برای مثال اشاره می‌كنیم.

- آگاهی علمی از موارد خطر در كوهستان

- آموزش ومانورسرعت عمل، نحوه اطلاع رسانی، عملیات بحران، خطرات كوهستان، مدیریت بحران.

- مهره چینی و تقویت نیروهایی كه در زمان بروز خطر بكار می‌آیند.

- تهیه ابزار و تجهیزات مورد نیاز برای زمان خطر.

- كسب دانش نجات

- كد بندی وتعریف خطرات كوهستان برای اطلاع عموم با توجه به شرایط منطقه

- تمرین آرامش را دستوركار قرار دهید.

نكته: این سوال را همیشه به خاطر داشته باشیم:

چگونه می خواهیم در زمان خطر موفق عمل کنیم ؟

       ×كارهایی كه در زمان بروز خطر انجام می‌دهیم:

بحران دركوهستان از گروه های كوچك كوه نوردی شروع شده وتا سطح ملی هم می رسد. توجه داشته باشید كه در زمان بروز خطر خودتان می‌توانید بهترین خدمات را ارائه دهید پس هیچگاه خودتان را دست كم نگیرید. لازم است بدانید اولین ابزار بحران وخطر پذیری اعتماد به نفس و دانش مبارزه با خطر است.

 

در زمان بروز خطر واكنشهایی از انسان سر می زند كه عبارتند از:

1- مرحله بروز خطر                                      4- مرحله تشکیل یا بازسازی گروه و تجدید قوا وكمك رسانی

2- مرحله قهرمان نمایی                               5- مرحله فراموش كردن

3- مرحله مواجه با واقعیت                            6- مرحله گزارش حادثه و تهیه صورتجلسه

 

دانستن این موارد به انسان كمك می‌کند كه روحیه و حالت منسجم داشته و با عكس العمل منطقی با  خطر برخورد كند

رودخانه های مرزی ایران

  شناخت طبیعت ایران ، اعم از کوه ها ، دشت ها ، دره ها ، رودها و ... می تواند در ورود به این مناطق اطلاعات مناسبی را در اختیارمان قرار دهد . بخشی از طبیعت ایران که رودها و رودخانه های کشور عزیزمان است ، بخشی از رودهای در داخل کشور قراردارند و تعدادی از رودها به سمت خارج از کشور سرازیر می شوند و تعدادی نیز از کشورهای همسایه آغاز و به کشور ما وارد می شود . مطلب این پست در نشاط کوهستان به رودهای مرزی ایران می پردازد امیدوارم براتون مفید باشید .
  کشور جمهوری اسلامی ایران با کشورهای همجوار دارای مرزهای آبی متعدد و متنوعی می باشند. نزدیک به 22درصد (1918 کیلومتر) از مرز مشترک کشور را 26 رودخانه کوچک و بزرگ تشکیل می دهند. (کل مرزهای کشور حدود 8755کیلومتر است که از این مقدار 2700 کیلومتر از آن دریائی و 4137 کیلومتر نیز خشکی میباشد).برزگترین مرز رودخانه ای مربوط به روخانه ارس به طول 475 کیلومتر و کوچکترین مرز رودخانه ای مربوط به رودخانه دریرج به طول تنها 5/2 کیلومتر و قسمتی از مرز مشترک ایران با عراق می‌باشد.تنها رودخانه مرزی قابل کشتیرانی ایران اروند رود به طول 86 کیلومتر با کشور عراق می باشد. 

وضعیت مهمترین رودخانه های ورودی به کشور

به طور خلاصه مهمترین رودخانه های ورودی به کشور را می توان رودخانه های هیرمندو هریرود در شرق و ارس ، ساریسوو قره سو در غرب دانست که در ذیل به آنها پرداخته خواهند شد. 

·         رودخانه هیرمند

رودخانه هیرمند با آورد تقریبی سالانه حدود 5/8 میلیارد متر مکعب از کوههای غرب کابل سرچشمه گرفته و پس از طی 1050 کیلومتر وارد می شود در حال حاضر سهم ایران از آب رودخانه هیرمند حدود 26 مترمکعب در ثانیه با حدود 800 میلیون مترمکعب در سال است. 

·         رودخانه هریرود

رودخانه هریرود در شرق کشور با دبی متوسط سالیانه حدود 1/2 میلیارد مترمکعب جاری می باشد که طبق آخرین توافق انجام شده، کشور ایران حق استفاده از 50% آب را دارد. میزان برداشت فعلی آب از رودخانه هریرود حدود 150میلیون مترمکعب است و این رودخانه که حدود 112کیلومتر از مرز مشترک ایران و ترکمنستان را تشکیل می دهد پس از دریافت شاخه کشف رود از ایران خارج می شود. میزان آب خروجی از این نقطه شاید به دلیل کم اهمیتی آن تاکنون گزارش نشده است ولیکن به نظر می رسد این مقدار می تواند بعنوان درصدی از آب خروجی کشور به حساب آید. 

·         رودخانه های ساری سو و قره سو

این رودخانه ها در غرب کشور و در مرز کشور ایران و ترکیه قرار دارند. پروتکلهای در خصوص بهره برداری از آب آنها بین کشور ایران و ترکیه وجود دارد، ولی همواره بر سر اجرای آنها اختلافاتی با کشورهای مقابل وجود داشته است .

این رودخانه از کشور ترکیه سرچشمه گرفته و پس از طی 1070کیلومتر به دریای خزر می ریزد که 475 کیلومتر از آن مرز بین کشور ایران با ارمنستان و آذربایجانرا تشکیل می دهد. حجم آورد سالیانه ارس در قسمتهای مختلف رودخانه به دلیل اضافه شدن سرشاخه ها به آن متفاوت است. این مقدار در محل سد ارس طبق گزارشات موجود حدود 4/8 میلیاردر مترمکعب می باشد. بهره برداری از آب رودخانه ارس به نسبت مساوی 50- 50 بین ایران و کشورهای همسایه تقسیم شده است. 

 

وضعیت مهمترین رودخانه های خروجی از کشور

در این بخش نیز مهمترین رودخانه های خروجی از کشور را می توان رودخانه های شمال استان خراسان، رودخانه اترک و رودخانه های غرب کشور دانست که توضیحات اجمالی پیرامون آنها در ذیل آورده میشود. 

·         شمال استان خراسان

این رودخانه ها عمدتا به صورت متوالی از ایران سرچشمه گرفته و با آورد سالیانه حدود 120 میلیون مترمکعب از کشور خارج می شوند حقابه ایران از آب این رودخانه ها طبق پروتکل های موجود عمدتا50 - 50 می باشد از وضعیت بهره برداری از آنها در حال حاضر اطلاع دقیقی وجود ندارد . 

·         رودخانه اترک

این رودخانه از بخش اترک خارجی که از خاک ترکمنستان سرچشمه گرفته و بزرگترین شاخه آن رودخانه سمبار است و اترک داخلی که در داخل کشور ایران جریان دارد تشکیل یافته است. این دو شاخه در محلی که نام چات تلاقی کرده و پس از طی 80 کیلومتر از مرز در کشور در محلی بنام داشلی برون به طرف خاک ترکمنستان تغییر مسیرداده و از طریق خاک ترکمنستان وارد دریای خزر می شود. حجم جریان سالیانه در محل چات حدود 440میلیون مترمکعب است که 220میلیون مترمکعب از آن سهم ایران بوده و 85میلیون مترمکعب در حال حاضر در دست بهره برداری است . 

·         رودخانه های غرب کشور

این رودخانه ها را به طور کلی می توان به دو دسته رودخانه های با آبدهی کم تا متوسط و رودخانه های با آبدهی زیاد تقسیم بندی کرد. 

در بخش رودخانه های با آبدهی کم تا متوسط رودخانه هائی چون قوره تو، کنگیر، میمه ، دویرج و ... وجود دارند که عموما از ایران سرچشمه گرفته و به صورت متوالی می‌باشند. رودخانه هائی که خط مرز دو کشور را قطع می کنند متوالی و رودخانه های در امتداد مرز دو کشور را محاذی می گویند. 

پروتکلهای موجود بهره برداری از آبها اغلب به میزان 50 - 50 می باشد. 

در بخش رودخانه های با آبدهی زیاد رودخانه های ذاب و سیروان قرار دارند رودخانه های ذاب و سیروان مجموعا آورد متوسط سالیانه حدود 3-4 میلیارد مترمکعب را از کشور خارج کرده و هیچگونه پروتکلی جهت بهره برداری از آب آنها با کشور مقابل وجود ندارد. 

·         رودخانه آستارا جای

این رودخانه از ارتباطات مشترک در کشور ایران و آذربایجان در شمال غربی ایران سرچشمه گرفته آورد سالیانه أی حدود 70 میلیون مترمکعب را جمع آوری و به دریای خزر می ریزد. این رودخانه در قسمت اعظمی از طول کوتاه خود مرز دو کشور را تشکیل می دهد و تاکنون نیز پروتکل رسمی در خصوص بهره برداری از آب آن بین دو کشور منعقد نشده است. 

تهیه آب در کوه

   تهیه آب در کوهستان به مراتب آسانتر و راحت تر از انجام این عمل در کویر و بیابان است. به طور متعارف و طبیعی کمتر کوهی پیدا می‌شود که در آن جوشش چشمه یا چشمه‌هایی نباشد. البته آب این چشمه ها بر اثر تغییر فصل و چگونگی بارش برف وباران در سال قبل متفاوت می‌باشد بعضی مواقع بسیار پرآب و برخی اوقات کم آب می‌شوند و بعضی چشمه ها حتی در اثر تغییر فصل و یا کم آبی و کاهش در بارش برف و باران خشک می‌شوند.

تعداد چشمه ها و مقدار آب آنها گاهی اوقات بستگی به چگونگی ساختار سنگ‌های کوهستان نیز دارد، برای مثال کوهستانی که از نوع سنگ‌های آهکی باشد، بالطبع آب راه خود را بهتر باز نموده و از مناطق مختلفی می‌جوشد و بیرون می‌آید ولی در مناطقی با سنگ‌های سخت تر و مقاوم تر، این کار کمتر اتفاق می‌افتد.

به هر تقدیر با وجود کم آبی، تغییر فصل و نوع سنگ‌های کوهستان همانگونه که اشاره شد بندرت کوهستانی پیدا می‌کنید که در هر زمان و هر فصل از سال در آن آب پیدا نشود لذا خیلی زودتر و راحت تر از سایر مناطق خشک به آب دسترسی پیدا خواهید کرد، این امر فقط نیازمند مقداری تلاش و هوش شما می‌باشد.

بنابراین در این مبحث چند روش از چگونگی یافتن آب در کوه به منظور افزایش سطح آگاهی شما عزیزان ارایه می‌گردد امیدوارم که مفید واقع شود :

الف- در کوهستان هنگام بارش باران به علت ساختار طبیعی منطقه، آبها به طرف دره سرازیر می‌شوند و به دلیل شیب کوهپایه ها جریان همیشه به طرف پایین بوده و در ته دره جمع می‌شوند مقداری از این آبها در زمین نفوذ کرده و بقیه آب به جریان خود ادامه می‌دهد آبی که در زمین نفوذ می‌کند در طبقات زیرین زمین ذخیره می‌شود در چنین دره‌هایی بیشتر ناحیه‌های آن اشباع شده است و کافی است اقدام به کندن چاله ای به عمق حدود 120 سانتی متر نمایید تا به راحتی به آب‌های ذخیره شده در زمین دسترسی پیدا کنید.

ب- آبی که از شیب‌های تند به جریان خود ادامه می‌دهد نمی‌تواند به زمین نفوذ کند و از طریق تبخیر نیز از بین نمی‌رود در نتیجه به طرف عمیق ترین نقطه دره سرازیر می‌شود و در آنجا معمولاً به صورت گودال‌هایی پر از آب تا مدت ها باقی می‌ماند علت تداوم این گودال ها ادامه جریان آب است که معمولاً و جود دارد هر چند بعضی اوقات کم یا زیاد می‌شود این محل اغلب یکی از منابع دسترسی به آب در کوهستان می‌باشد.

پ-بعضی از صخره ها و سنگ‌های بزرگ کوهستانی به علت داشتن رسوبات آهکی و در اثر فرسایش سالیان متوالی حالت گود مانندی به خود گرفته اند، یعنی اطراف سنگ که محکم و خارا بوده باقی مانده و وسط سنگ که رسوبات آهکی بوده به تدریج طی سالیان زیاد فرسایش یافته و به شکل یک دیگ بزرگ در آمده که اصطلاحاً در طبیعت به آن دیگ غول می‌گویند. این دیگ ها محل بسیار خوبی جهت جمع آوری آب باران است و معمولاً در آنها آب پیدا می‌شود.

ث- با حفر نمودن چاله یا گودالی در مجاورت دامنه ها می‌توان آبهای فروکش شده و به حال ذخیره را که به صورت مخزن یا چشمه ای در آمده است بیرون کشید. برای این منظور مناطق سبز دامنه ها را انتخاب کنید و در سبز ترین نقطه آن گودالی حفر نموده و منتظر تراوش آب از آن نقطه باشید.

ج- سنگ‌های آتشفشانی به علت داشتن شکافهای مختلف و متعدد، منابع بسیار خوبی جهت جوشیدن و تراوش آب از محل‌های ذخیره شده زمین از لابلای این شکاف ها است به همین سبب اگر در کوهستانی هستید که دارای سنگهای آذرین است باید در طول دیواره ها و دره‌هایی که از این نوع سنگها تشکیل شده است دنبال آب بگردید.

چ- در هر جای کوهستان که به طبقات سنگهای دارای خلل و فرج برخوردید، مطمئن باشید همانجا یا آب وجود دارد ویا به راحتی می‌توانید با حفر نمودن چاله، آب پیدا کنید.

ح- در مناطقی که دارای خاکهای سست و نرم می‌باشد آب به مراتب بیشتر است و آسانتر از قسمت‌های سنگلاخی می‌توان آب یافت، برای دستیابی به آبهای زیرزمینی در چنین مناطقی، کف نزدیکترین دره یا دامنه کوه را حفر نمایید زیرا در این مناطق بیش از هر جای دیگر منابع آب زیرزمینی به سطح زمین نزدیک تر است.

خ- داخل دره ها در قسمت فوقانی مصب رودخانه ها، حتی اگر خشک هم باشد با کمی‌جستجو می‌توان چشمه‌های آب پیدا نمود و اگر چشمه پیدا نکردید سبزترین و مرطوب ترین نقطه آن محل را حفر نمایید تا به آب دسترسی پیدا کنید.

بطور کلی هر گاه برای بدست آوردن آب تصمیم به حفر زمین کردید بهتر است ابتدا در جستجوی علایم حاکی از وجود آب در آن محل و یا نقطه مورد نظر باشید برای مثال کف دره ای را که در انتهای سراشیبی تند باشد و یا نقطه سرسبزی را که دارای دامنه ای مرطوب و یا در مجاورت چشمه ای بوده است حفر نمایید همچنین در رودهای جلگه ای آب به سطح زمین نزدیکتر است و در نتیجه در چنین مناطقی با اندکی حفر و گود کردن زمین می‌توان به منبع خوبی از آب دسترسی پیدا نمود.

د - اگر در فصل سرما و زمستان در کوهساران مجبور به اقامت اضطراری شدید مساله آب بدون هیچ مشکلی برای شما حل شده است زیرا در چنین فصلی حتی دامنه‌های کوهستان پر از برف است البته در همین فصل هم اگر در نزدیکی محل فرود شما آب چشمه و یا دیگر منابع آبی پیدا شود خیلی بهتر از آب برف و یخ ذوب شده است، ولی در صورت عدم دسترسی به دیگر منابع آبی، باید آب مورد نیاز خود را از طریق ذوب کردن برف و یخ تهیه نمایید.

شایان ذکر است آبی که از یخ ذوب شده بدست می‌آید نسبت به برف ذوب شده دارای حجم بیشتری است زیرا از پنج فوت مکعب برف فقط یک فوت مکعب آب بدست می‌آید، در حالیکه از همان حجم یخ حدود دو فوت مکعب آب مورد بهره برداری قرار می‌گیرد ولی از لحاظ سرعت ذوب شدن برف سریع تر آب می‌شود ( هر فوت مکعب برابر است با 317/28 سانتی متر مکعب است )

البته گاهی ممکن است آبهای بدست آمده از یخ و برف آلوده باشد پس بهتر است بعد از ذوب، آنها را جوشانده و بعد بیاشامید. در نظر داشته باشید که حتی المقدور از یخهای کهنه به رنگ آبی استفاده کنید نه از یخهای تازه که به رنگ خاکستری هستند.

در مواقع اضطراری خوردن مقدار کمی‌برف جهت رفع تشنگی اشکالی ندارد به شرط آنکه از لایه‌های زیرین و عمیق برف برداشته شود. خوردن برف موجب ترک خوردگی لبها می‌شود پس بهتر است به منظور جلوگیری از ترک خوردگی و بریدگی لبها برف را در دهان گذاشته و بمکید تا رفع عطش شود و از خوردن زیاد آن پرهیز نمایید.

در صورتی که در نظر دارید از برف جهت تهیه آب استفاده نمایید و در حال حاضر وسیله ای برای ذوب آن ندارید می‌توانید مقداری برف در ظرف پلاستیکی خود بریزید و درب آن را محکم بسته و بین دو لایه لباس خود بگذارید تا با دمای غیر مستقیم آب بدن آب شود.

روش درست افروختن آتش

DAKOTA PIT FIRE - A Dakota Pit Fire is another way to make an efficient fire that uses very little fuel, and can warm you and your food easily. Whereas it is contained in a hole, it is easy to hunch over it for warmth, or to place food or water over it for cooking. The second hole is to allow oxygen to get to the fire, thus preventing it from being easily smothered. It is scalable depending solely on the size of the pits you dig.

آتش روشن کردن زمانی که هیزم شما اندک است و می خواهید با آن گرم شوید و غذای خود را نیز گرم کنید . مطابق شکل و انیمیشن زیر قابل تهیه خواهد بود .

مرحله 1: دو حفره روی زمین بکنید

مرحله 2: یک کانال بین دو حفره ایجاد کنید 

مرحله 3 : چوب و مواد سوختی را درون یکی از حفره های قرار دهید

مرحله 4 : ننوشته منظورش چیه ....

مرحله 5 : آتش را از سمت تونل مشتعل کنید..

A Dakota Pit Fire is also used when one wants to be inconspicuous. This is one of the fire types that the Air Force teaches for use by downed pilots who must evade an enemy whilst surviving. This is due to the fact that it does not throw much light, and is therefore primarily used for warmth. These can be used in conjunction with various types of shelters to warm them while drawing air from outside the shelter, but care must always be taken when a fire is used inside your shelter.

مرجع

اصول کمپینگ در کوهستان

در برنامه‌هاي كوه‌نوردي يكي از مواردي كه كوه‌نوردان با آن مواجه هستند، موضوع شب‌ماني در كوهستان مي‌باشد...

شب‌ماني در كوهستان به صورتهاي مختلف مانند اقامت در قرارگاه‌ها، پناهگاه‌ها، جان‌پناه‌هاي پيش‌ساخته و دست‌ساز، بيواك، كمپينگ  و... مي‌باشد.  «برقراري كمپ»  پيش زمينه‌ي كمپينگ مي‌باشد. در ادامه، روند برقراري كمپ و كمپينگ بطور خلاصه آورده مي‌شود :

 کمپینگ درکوهستان

الف) روند برقراري كمپ، شامل:

 تعيين «مكان كمپ» :

- در محلي دور از باد باشد (روي يالها و خط‌الراس‌ها باد با شدت بيشتري مي‌وزد فاصله و ارتفاع مطمئن از كناره‌ي رودخانه داشته باشد

- و از چادر زدن در كف دره‌ها اجتناب شود

- عدم برپايي چادر در زير درختان. اين عمل هر چند كه در ابتدا مانع ريزش نزولات جوي بر روي چادر مي‌شود؛ ولي در صورت بارندگي و تشكيل قطرات بزرگتر بر روي برگ درختان و ريزش آنها بر روي چادر، باعث خيس شدن بيشتر آن مي‌گردد.

- عدم برپايي چادر در مسير حركت حيوانات وحشي منطقه

- و در نظر گرفتن فاصله‌ي مطمئن عدم دسترسي حيوانات اهلي داشتن

- دسترسي مناسب به آب آشاميدني

- در معرض ديد بودن محل استقرار، به امنيت و احتمالاً راحتي جستجو براي گروه‌هاي امداد و نجات كمك خواهد كرد

- محل چادر مي‌بايست در معرض خطر ريزش سنگ، بهمن و... نباشد

- چادر حتي‌المقدور نبايد در مسير رفت و آمد كوه‌نوردان ديگر يا افراد محلي قرار گيرد.

زيرسازي چادر:

تسطيح مناسب زير چادر (براي راحتي بيشتر)، چه از نظر عوارض طبيعي مثل سنگ و خاشاك و چه از نظر شيب .سطح زير چادر تقريباً بايد موازي افق محلي باشد استفاده از يك نايلون بزرگ در زير چادر براي جلوگيري از نفوذ رطوبت زمين به داخل و عدم آسيب‌پذيري كف چادردر صورت امكان از جابجايي سنگ هايي كه ريشه در خاك دارند خودداري كنيد، زيرا معمولاً محل لانه‌ي حشرات و خزندگان است.

 برپايي چادر:

محور طولي چادر بايد به گونه‌اي قرار گيرد كه دهانه‌ي ورودي چادر در معرض باد (جهت غالب باد) نباشد

در زمان برپايي چادر، حتي‌المقدور طنابهاي مهار به گونه‌اي محكم شود كه سطح بيروني چادر (سقف) عاري از هر گونه چين و چروك و پستي و بلندي باشد .

- براي جلوگيري از تجمع آب روي چادر در هنگام بارندگي چند سنگ بزرگ بر روي ميخ‌هاي مهار چادر به منظور ايجاد مقاومت بيشتر قرار دهيد. سنگها بايد به نحوي قرار گيرد كه كمترين تماس را با طناب مهار داشته باشد؛ زيرا در صورت وقوع باد، سايش طناب به سنگ، باعث پارگي طناب و خوابيدن چادر مي‌گردد (در صعودهاي زمستانه از كلنگ، بعنوان مهار چادر استفاده مي‌گردد. در شرايط طوفاني و اضطراري كه خطر شكستن تيركها، پاره شدن چادر يا حتي عدم امكان برپايي چادر وجود دارد، مي‌توان بدون استفاده از تيركها تنها از پارچه‌ي چادر استفاده نموده و به داخل آن خزيد. در اين حالت بدن شخص حكم تيرك را خواهد داشت

- ايجاد راه آب و كانال دور چادر و ايجاد شيب مناسب به منظور هدايت آب باران احتمالي و...

 ايمني كمپ:

پاشيدن مقداري توتون بصورت كمربندي در اطراف چادر، مانع از نزديك شدن مار به داخل چادر مي‌گردد

بسته بودن در چادر، بخصوص در فصول گرم و در مناطق خشك (براي جلوگيري از ورود مار و ساير جانوران گزنده) يكي از مهمترين موارد مي‌باشد

- قرار دادن مواد غذايي در محلي كه از دسترس حيوانات به دور باشد، مثل آويزان كردن آنها از درخت و در ارتفاع مناسب

- عدم استفاده از چراغ‌هاي خوراك‌پزي و روشنايي گازي، نفتي، بنزيني، الكلي و... (بطور كلي هر نوع وسيله‌ي روشنايي و گرمايشي كه داراي شعله باشد) به دليل خطر بالقوه‌ي ايجاد حريق و خطر گازگرفتگي. در صورت اجبار، حتماً يكي از پنجره‌ها و يا در چادر را باز بگذاريد تا تهويه‌ي هوا به خوبي انجام پذيرد. از سويي از استقرار صحيح و استحكام موقعيت چراغ اطمينان حاصل نماييد (در چادرهايي كه در راس چادر يك قلاب تعبيه شده است، مي‌توان از لامپهاي LED آويز، جهت روشنايي استفاده نمود

ب) كمپينگ،

شامل استفاده از زيرانداز مناسب(sleeping pad)  براي جلوگيري از نفوذ سرماي زمين به كيسه خواب (sleeping bag)  و نرمي بيشتر محل استراحت ديواره‌ي داخلي چادر را در زمان بارندگي و تعرق لمس نكنيد، زيرا سطح داخلي چادر شروع به چكه كردن مي‌كند

- رعايت نظافت كامل در محل استقرار، بالاخص داخل چادر انتقال كفشها، كوله، كيسه خواب و هر وسيله‌ي ديگر به داخل چادر براي جلوگيري از نفوذ باران، رطوبت شب هنگام مناطق كوهستاني، ورود جانوران گزنده‌ي كوچك و سرقت احتمالي آن در صورتيكه مجبور به قرار دادن وسايل در خارج از چادر باشيم، اين كار بايد به نحوي انجام شود كه امكان ورود جانوران گزنده و آب باران به داخل آنها منتفي شود. مثلاً كفشها را در كيسه‌اي محكم قرار دهيد، در كوله‌ها را ببنديد و كيسه خواب را جمع كرده و در كيسه مخصوص بگذاريد و فراموش نكنيد كه قبل از پوشيدن لباسها و كفشها آنها را خوب تكان دهيد بهتر است در زمان استراحت در چادر، يك چراغ قوه يا چراغ پيشاني يك قمقمه و هر آنچه را كه ممكن است در شب بدان نياز پيدا كنيد، طوري در دسترس قرار دهيد كه در تاريكي مطلق نيز قادر به استفاده از آنها بوده و به راحتي آنها را بياييد در هواي سرد و در كيسه خواب معمولاً سرما از قسمت انتهايي نفوذ كرده و موجب آزار مي‌گردد.

به پا كردن جوراب گرم و خشك (ترجيحاً جوراب پر) و به دست كردن يك جفت دستكش در طول شب كمك به سزايي مي‌كند در شب‌ماني‌هاي كوتاه مدت و بين راهي (يك شب)، بهتر است كه فقط لوازم ضروري را از كوله خارج و پس از استفاده، مجدداً در كوله قرار دهيم؛ تا اولاً صبح روز بعد زمان كمتري صرف برچيدن وسايل شود، ثانياً در صورت وقوع خطر، احتمال نجات وسايل بيشتر گردد، ثالثاً در فضاي خلوت و مرتب، شخص احساس آسايش بيشتري نسبت به فضاي شلوغ و درهم و برهم خواهد داشت
- در هواي سرد استفاده از يك چشم‌بند كه پلكها را گرم نگه دارد كمك قابل توجهي به استراحت چشمها مي‌كند
-  بيشترين اتلاف گرمايي از طريق سر انجام مي‌شود. به سر گذاردن يك كلاه پشمي يا بافتني تا حدود زيادي از اتلاف گرما جلوگيري خواهد كرد
- اگر در ارتفاعات بالا و سرماي زياد، كفشهاي خود را هنگام خواب در آوريد، با يخ‌زدن كفشها و مشكلات مرتبط با آن (سرمازدگي پاها و..) مواجه خواهيد شد. پس در اين مواقع بهتر است كيسه‌اي روي كفشها كشيده و با كفش به داخل كيسه خواب برويد. يا در صورت وجود جاي كافي در داخل كيسه خواب، مي‌توان كفشها را از پا بيرون آورده و آنها را در يك كيسه قرار داد و سپس به داخل كيسه خواب منتقل كرد تا از يخ‌زدگي آنها جلوگيري شود...

جهت‌یابی با عوامل و نشانه‌های طبیعی

دانستنی های نشاط کوهستان

اشکال و جهت برف و یخ

مناطق قطبي و مناطق صحراي گرم  شني به هم شبيه هستند. تپه هاي برقي شبيه تپه هاي شني است. با اين تفاوت که تپه هاي برفي کمي کوچکتر و بي‌ثبات‌ترند.تپه هاي معمولي برفي بسيار شبيه اند به تپه هاي شني که موازي باد غالب هستند.Sastrugi بين چند اينچ تا 3 فوت ارتفاع دارد و هميشه نزديک به هم هستند. اينها براي جهت‌يابي در روزهاي ابري کاربرد دارند. در نزديکي قطب شمال جايي که قطب نما کار نميکند بسيار مفيد هستند. برف تازه را سوراخ کنيد تا جهت sastrugi را بفهميد.

 سطح برف و يخ را بادهاي غالب پاک مي کنند.

فرسايش ناشي از يخ زدگي در شيبهاي جنوبي بيشتر است زيرا در شب سردتر و در روز گرمتر است. وقتي که باد قوي گرم قدرت ذوب کردن سريع تر برف ها را نسبت به خورشيد دارد. جهت باد خيلي مهم است. اما ممکن است در تعيين جهت دچار اشتباه شويم. در دامنه هاي جنوبي، گرماي خورشيد، سايه هاي ذوب شده برجاي مي گذارد. سايه هاي ذوب شده درختان و سنگها بر روي برف انباشته مي شود. اين پديده بخصوص در بهار ديده مي شود. جهت باد بسيار مهم است. زيرا يک باد گرم و شديد برف ها را زودتر از خورشيد آب مي کند، که اين پديده مي تواند شما را در جهت يابي گيج کند.

يخ زدگي دريا و جهت يابي

تکه هاي کوچک يخ صاف، مسافت احتمالي شما را از ساحل نشان مي دهد. اگر تکه هاي يخ مانند پازل نزديک هم هستند، نشان مي دهد که شما از خشکي خيلي دور نيستيد. اگر لبه هاي تکه هاي يخ تيز و برنده است، بيانگر نزديکي به ساحل مي باشد اما اگر قطعات يخ گرد و از هم دور هستند، نشان اين است که از ساحل دوريد.

جهت يابي توسط يخچالها

يخچالها با سنگها يا مانعي بزرگ، ميز يخچالي را تشکيل مي دهند. صخره هاي بزرگ از آب شدن يخ زيرشان ممانعت مي کند. بنابراين سنگ همچنان روي سطح يخ باقي مي ماند. سنگها يا موانع تدريجاً به عنوان محور قرار مي گيرند. پايه ها نشان دهنده جنوب هستند به دليل تابش خورشيد بيشترين مقدار ذوب را دارد و به سمت جنوب خم شده و حالت مي گيرد. بعد از مدتي اين پايه‌ها آب مي شود و خورشيد اين فرآيند را همچنان انجام مي دهد.

تأثيرات خورشيد و باد

فرسايش يخ در شيب هاي جنوبي به خاطر سرماي بيشتر در شب و گرماي بيشتر در روز چشمگيرتر است.

 در نيمه ی گرمتر سال فرسايش در شيب هاي شمالي تپه ها نامحسوس تر است. در شيبهاي جنوبي گرماي خورشيد برروي توده هاي برفي، درختان، بوته ها و سنگها سايه‌هاي جذاب مي سازد.

 توجه کنيد که جهت باد بسيار مهم است زيرا يک باد گرم و قوي برف را سريع تر از خورشيد ذوب مي کند.

تأثيرات خاص بادها

بادهاي صحرايي يا بياباني: همگي خشک و معمولاً همراه با ابر و باران است.

نواحي قطبي: اگر دماي باد گرم تر از محيط باشد جهت آب را نشان مي دهد. افت ناگهاني دما بدون تغيير جهت، امکان وجود يک کوه يخي شناور را نشان مي دهد.

روي زمين: براي پيدا کردن جهت حرکت مستقيم مي توان از باد غالب استفاده کرد. باد به همان سمتي که بايد بوزد مي‌وزد. بنابراين مواظب هرگونه تغيير دما، رطوبت و قدرتي که باعث تغيير جهت باد شود، باشيد.

در جنگل ها: به تغيير جهت ابرها دقت کنيد. مخصوصاً ابرهاي بلندي که توسط بادهاي غالب آورده مي شوند با نگاه به نوک درختان مي توانيد جهت باد را بفهميد.

اثرات خورشيد بر درختان:

معمولاً وزش باد، باعث کند شدن رشد درختان مي شود برعکس که خورشيد رشد شاخه ها و برگها را زياد مي کند. در نيم کره شمالي، قوس خورشيد به سمت جنوب است به همين دليل درختان جنوب بهتر و بيشتر رشد مي کنند وجود درختاني مثل: صنوبر سياه و سفيد، راش، بلوط، درختان آزاد، شاه بلوط هندي، افرا نروژي و درخت اقاقيا صحت اين مسئله را ثابت مي کنند. اين درختها در جنوب بيشتر ديده مي شود. (مطمئن باشيد که اين درختان درمعرض بادهاي شديد هستند.) به خاطر نوع تابش خورشيد، شاخه هاي جنوبي درختان افقي تر و شاخه هاي شمالي عمودي‌ترند درختان مثل کاج، سرو، صنوبر راست رشد مي کنند.بعضي انواع درختان نيز بدون نور خورشيد رشد مي کنند. خزه و گل سنگ در سايه بهتر رشد مي کنند و در مکانهاي مربوط عمرشان بيشتر است. در آمريکاي شمالي يک اصول کلي وجود دارد که تبخير در درختان و صخره هاي قسمت شمالي خيلي کمتر است. خزه در نور آفتاب خرمايي رنگ است و در مکانهاي سايه و مرطوب سبز يا طوسي رنگ. در نيم کره شمالي، معمولاً درختان برگ ريز در شيب هاي جنوبي تپه ها مي رويند و سراشيب‌هاي شمالي هميشه سبز است.

 در کوههاي سنگي، کاجهاي انحناپذير در شيب جنوبي صنوبر انگلمان در شيب شمالي مي‌رويند.

کاکتوس هاي شبکه اي به سمت جنوب تمايل دارند. به خاطر درجه حرارت شمال، گلها و گياهان به سمت جنوب و شرق تمايل دارند. نوعي درخت با نام علمي سينوم لاکيناتوم وجود دارد که رشد برگ هايش به سمت خط شمال- جنوب است ودر نور آفتاب مي‌رويد.نشانه هايي که سرخپوستان به کار مي گيرند.

 جهت رويش بعضي از درختان به سمت جنوب است زيرا به سمت خورشيد رشد مي کنند.

 پوست بعضي درختان به سمت شمال تيره تر و خشن تر است. حلقه هاي تنه درخت به سمت شمال ضخيم تر از قسمت جنوبي هستند. زمين اطراف ريشه درختان به سمت جنوب سست تر و توخالي تر از قسمت جنوبي است پس زمين به سمت شمال سفت تر بوده.

جهت یابی به کمک صدا:

 هنگام راه رفتن سر خود را به دنبال اين صدا به جهات مختلف بچرخانيد به محيط اطراف گوش کنيد: صداي نهر، رودخانه، ترافيک بزرگراه، باد ته دره ها يا امواج.

 هنگام مه يا در شيب، در منطقه اي کوهستاني يا تپه اي، صداي فرياد يا صوت منعکس مي شود. 5 ثانيه طول مي کشد که صدا مسافت يک مايل (KM 6/1) را طي کند. از اين طريق موقعيت تقريبي خود را مي توانيد با گوش دادن به صداها تخمين بزنيد. از اين روش در کشتي‌ها هنگام مه استفاده شود. آنها از صداي زنگ، شليک تفنگ، آژير خطر، يا فرياد زدن استفاده مي کنند. هر ثانيه که از توليد تا بازگشت صدا بگذرد يعني صدا مسافتي حدود 560 فوت (170 متر) را از منبع صدا طي کرده است.

 قايقرانان نيز مي توانند به صداي پرنده هاي دريايي يا امواج گوش کنند. وقتي صداي شکسته شدن امواج شنيده مي شود يعني به کناره ها يا خليج نزديک هستند.

جهت يابي بوسیله ی ابرها:

ابرها بعضي از عناصر خاص روي سطح زمين را منعکس مي کند.

روي زمين نزديک به آبهاي پوشيده از يخ ابرها تصوير آب آزاد را منعکس مي کند زيرا در اين جا آب تيره نسبت به مناطق يخ زده نور کمتري را منعکس مي کنند.

 اين بازتاب به شکل نقطه اي سياه بر روي سطح زيرين ابر مي باشد. اين نقطه سياه درواقع اندازه آب موجود را نشان نمي دهد چون منطقه اي کوچک مي تواند بازتابي وسيع بر روي ابر از خود داشته باشد. اين اتفاق در مناطق قطب شمال رخ مي دهد که بخار موجود در هوا بر روي عمل انعکاس تأثير گذاشته و نقطه سياه روي ابر را بزرگتر مي کند به اين پديده «آب آسماني» مي گويند.

 جريان درحال حرکت يخ و يا کوه يخ را از طريق درخشش آنها در هواي ابري تشخيص داد. يک تکه کوچک يخ گاهي منطقه بزرگي از «يخ هاي چشمک زن» را خلق مي کند.

 روي زمين، ابرها آلودگي اندک شهرها را نشان مي دهند شهرهايي که زير خط افق هستند از فاصله 48 تا 80 کيلومتر ديده مي شوند.

در کشورهاي قطبي يا کشورهايي با کوه هاي برفي شکل کلي زمين در آسمان ابري منعکس ميشود. ازطريق آن مي توان زمين هاي برفي، آب هاي آزاد مناطق صخره اي، يخهاي تازه (رنگ سبز- آبي) و تکه زمين هاي گياهي که «برف صورتي» ناميده مي شوند يعني به رنگ متمايل به صورتي بازتاب داده مي شوند را تشخيص داد.

 در مناطق پوشيده از گياه، تکه هاي يخي و زمين هاي برفي که رنگ آبي پولادي روي سطح زيرين ابرها بازتاب داده مي شوند.

 در صحراهاي بدون ابر، «درخشش صحرا» وجود دارد، درخششي که ناشي از انعکاس گرماست.

به خاطر قدرت انعکاس ضعيف تر در مناطق پوشيده از گياه، آبادي هاي کويري ايجاد درخشش در صحرا مي کنند.

در صحرا فاصله شتربان از زمين تقريب 3 متر است و آبادي ها معمولاً با تپه هايي تا ارتفاع 305 متر محصور شده اند. شتربان گرد و غبار ايجاد شده توسط گرماي خورشيد را بر روي درختان آبادي از دور مي‌بينيد.

این روش‌ها خیلی قابل اطمینان نیستند. مثلاً «باد غالب» ممکن است حالت عادی را به طور قابل‌ملاحظه‌ای تغییر دهد و باعث تغییر و انحراف آن شود. همچنین در جنگل‌های انبوه -به دلیل عدم نفوذ و رسوخ آفتاب درون آن‌ها  برخی روش‌ها کارا نخواهند بود. اگر از علامت‌های طبیعی استفاده می‌کنید، برای تصمیم‌گیری، باید هر چند تا علامت مختلف را که می‌توانید پیدا کنید.

بسیاری از روش‌های زیر بر اساس آفتاب هستند: در نیمکره ی شمالی زمین، جهت رو به جنوب در معرض آفتاب بیشتری است. تابش خورشید رشد شاخه‌ها و برگ‌ها را زیاد می کند.

جهت‌یابی با خزه‌ها و گلسنگ‌ها:

 سمت شمالی درختان و تخته‌سنگ‌ها، گلسنگ‌ها و خزه‌های بیشتری دارد؛ چرا که نمناک‌تر و مرطوب‌تر از سمت جنوبی آن‌هاست.

خزه در جایی رشد می کند که دارای سایه و آب زیادی باشد،  محل‌های خنک و نمناک. تنه ی درختان در سمت شمالی سایه و رطوبت بیشتری دارد، و در نتیجه خزه‌ها معمولاً بیشتر در این سمت می‌رویند.

البته این روش همیشه نتیجه ی درست به ما نمی دهد.

نکات:

1-هرچند سمت شمالی در سایه ی بیشتری است، ولی لزوماً رطوبت سمت شمال بیشتر نیست؛ و برای رشد خزه‌ها رطوبت مهم‌تر از سایه است(جایی که رطوبت در آن‌جا بیشتر ماندگار است).

 2-گاه ممکن است درختان و پوشش گیاهی مجاور طرف دیگر درخت را هم سایه کند.

3- در یک اقلیم بارانی(جنگل‌ها و بیشه‌های مرطوب) ممکن است همه طرف درخت نمناک باشد(یعنی خزه دور برخی درختان در همه‌طرف رشد کرده؛ البته معمولاً در جهت جنوب بیشتر رشد کرده‌است).

4-ممکن است باد مانع رشد خزه در طرف شمالی درخت شود.  در مناطق خشک هم که اصلاً خزه‌ای وجود ندارد!

ضمناً در نظر داشته باشید که معمولاً خزه در جهت نور آفتاب(جنوب) خرمایی رنگ است و در مکان‌های سایه و مرطوب سبز یا طوسی رنگ.

جهت‌یابی با تنه ی درختان بریده ‌شده:

 اگر مقطع درخت بریده‌شده‌ای را نگاه کنید، تعدادی دایره ی هم مرکز را مشاهده خواهید کرد، که هر یک از آنها نشان یک سال عمر درخت می‌باشد. درختی که بطور دائم آفتاب به تنه‌اش بتابد، دایره‌های نشان دهنده عمر آن درخت در یک سمت به هم نزدیک‌تر شده و در سمت دیگر از هم دور خواهند بود. سمتی که فاصله خطوط حلقه‌های سنی درخت به هم نزدیک‌تر باشد سمت شمال را مشخص می کند، و سمتی که خطوط حلقه‌های سنی از هم فاصله بیشتری داشته باشد سمت جنوب را نشان می دهد؛ به علت تابش زیاد آفتاب و رشد شدیدتر آن است.

جهت‌یابی به کمک گل‌ها و گیاهان :

گیاهان، و گل‌های درختان تمایل دارند رو به آفتاب قرار بگیرند؛ یعنی جنوب یا شرق. برخی گیاهان برای جهت‌یابی اشتهار یافته‌اند. مثلاً در آمریکا گُلی وجود دارد که همیشه جهت‌گیری شمالی-جنوبی دارد (رشد برگهایش به سمت خط شمال- جنوب است) و آن را گیاه قطب‌نما یا (Compass Plant) و یا رُزینوید(Rosinweed)  می‌خوانند. نام علمی آن سیلفیوم لاکینیاتوم (Silphium)  (laciniatum)  است، و مسافران اولیه ی این سرزمین از این گیاه برای جهت‌یابی استفاده می‌کرده‌اند.

اکالیپتوس استرالیایی هم گیاهی جهت‌یاب است. این گیاه که در سرزمین‌های گرم و خشک می‌روید، برگ‌هایش رو به شمال یا جنوب است.

همچنین درختی به نام نخل رهنوردان یا (Traveler’s Palm) وجود دارد که محور شاخه‌هایش شرقی-غربی اند.

همان‌طور که گفته شد، این که کدام طرف شرق است و کدام طرف غرب، یا کدام یک از طرفین شمال یا جنوب است را می‌توان با توجه به سمت خورشید و ماه در آسمان یا روش‌های دیگر یافت -ماه و خورشید تقریباً در سمت جنوبی آسمان قرار دارند.

جهت‌یابی به کمک باد غالب

بادها را از جهتی که می‌وزند، نام‌گذاری می‌کنند مانند باد شمالی از شمال. هر منطقه‌ای باد غالب و برجسته‌ای دارد که در فصل خاص یا گاهی در تمام فصول حکم فرماست. باد غالب، باد خاصی است که وزش آن طولانی‌تر بوده و در جهت خاصی می‌وزد. با دانستن جهت بادهای غالب می‌توانید چهار جهت اصلی را تشخیص دهید.

معمولاً نام باد را از جهتی که وزیده‌است، نام‌گذاری می‌کنند. مثلاً باد شمال یعنی بادی که از شمال به سمت جنوب می‌وزد.

برای جهت‌یابی به کمک باد غالب:

۱- ابتدا باید جهت باد غالب منطقه را دانست. ۲- سپس باید در جایی که هستیم جهت باد غالب را تشخیص دهیم. برای نمونه، اگر بدانیم که در منطقهی ما باد غالب از شرق می‌وزد، و ضمناً جهت باد غالب منطقه را تشخیص دهیم، طرف منشأ باد شرق خواهد بود؛ که با دانستن شرق، دیگر جهت‌های اصلی هم به سادگی یافته می‌شوند.

نکته ی اول: اگر جهت باد غالب منطقه‌تان را نمی‌دانید، اطلاعات زیر ممکن است کمک‌کار باشد:

در نواحی معتدل، باد غالب از غرب می‌وزد. (در هر دو نیم کره شمالی و جنوبی)

در نواحی گرمسیری، باد غالب بین مناطق شمال شرقی و جنوب شرقی جریان دارد.

در نواحی استوایی، باد غالب معمولاً از سمت شرق می‌وزد.

نکته ی دوم: جهت باد غالب منطقه را تشخیص دهیم:

در هر منطقه‌ای باد غالب ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ مثل درجه حرارت، رطوبت و سرعت که در فصول مختلف تغییر می کند.

باد غالب بر رشد درختان و گیاهان، جهت جمع شدن برف‌های باد آورنده و در جهت علف‌های بلند تأثیرگذار است. در واقع باد غالب بیشترین تأثیر را بر روی جهت پوشش گیاهی، برف، ماسه یا دیگر اشیای روی سطح زمین دارد.

اگر گمان می‌کنید که بادی که در لحظه می‌وزد باد غالب منطقه است، می‌توانید به درختان در مسیر باد نگاه کنید. با نگاه به نوک درختان می‌توانید جهت باد را بفهمید.

می‌توانید به تغییر جهت ابرها دقت کنید؛ به‌ویژه ابرهای بلندی که توسط بادهای غالب آورده می‌شوند.

در روی دریا و اقیانوس‌ها بادهای غالب دارای ویژگی‌ها و ابرهای خاص خود هستند.

جهت یابی با ماسه و برف:

امواج ماسه در بیابان‌ها، و امواج پستی-بلندی‌های برف در مناطق قطبی جهت باد را نشان می‌دهند. البته گاه به خاطر آن‌که این موج‌ها خیلی کوچک‌اند و از چند سانتی‌متر تجاوز نمی‌کنند، برای یافتن باد غالب نمی‌توانند کمک‌کار باشند، زیرا می‌توانند با هر باد تند موضعی به سرعت تشکیل شوند.

در بیابان‌ها انواع مختلف تل ماسه‌ها وجود دارند، که شکل آن‌ها جهت باد غالب را نمایان می‌سازد؛ همچنین در مورد تل‌یخ‌های قطب در مناطقی که به شدت پوشیده از برف‌اند، باد غالب توده‌های برف را می‌راند و آن‌ها را تبدیل به تل‌های برآمده‌ای می‌سازد. این تل‌ها از چند سانتی‌متر تا یک متر ارتفاع دارند، و موازی باد غالب تشکیل می‌شوند. در واقع برف از لحاظ فیزیکی شبیه ماسه عمل می کند.

جهت یابی با استفاده از نسیم

برخی مناطق الگوی حرکت جریان هوایشان نوسان بیشتری نسبت به جاهای دیگر دارد. مثلاً مردم کنار ساحل با نسیم دریا مأنوس‌اند. معمولاً بعدازظهرها نسیم مداومی از طرف دریا می‌وزد. در شب هم معمولاً جهت نسیم برعکس می شود و از خشکی به سمت دریا می‌وزد. نسیم مشابهی در دره‌ها و کوه‌ها می‌وزد، در روز نسیمی از دره به سمت بالای کوه وزیدن می‌گیرد؛ و در شب برعکس، نسیم از بالا به سمت دره می‌وزد. اگر مثلاً به کمک نقشه بدانیم که دریا یا کوه (یا ساحل یا دره) در کدام جهت‌مان است، می‌توانیم جهت‌های اصلی را بیابیم.

هوای گرم و سرد:

 در نیم‌کره ی شمالی زمین هوایی که از شمال می‌آید معمولاً سردتر از هوایی است که از جنوب می‌آید(بادهای شمالی از بادهای جنوبی سردتر است.)

جهت‌یابی به کمک رودخانه‌ها:

 بسیاری از رودها و نهرها در نیم‌کره ی شمالی زمین رو به جنوب سرازیرند، یعنی رو به استوا. این روند عمومی رودهاست، ولی همیشه درست نیست. مثلاً رود نیل که تماماً در نیم‌کره ی  شمالی است- به سوی شمال جریان دارد و به مدیترانه می‌ریزد.

جهت‌یابی به کمک حیوانات و حشرات:

مورچه‌ها خاکِ لانه ی خود را به سمت جنوب یا شرق می‌ریزند. مورچه‌ها چنین می‌کنند تا در هنگام روز خاک ریزشان به عنوان سایه‌بانی برایشان عمل کند، تا راحت‌تر کار خود را انجام دهند.

مورچه‌ها خانه‌های خود(مورتپه‌ها) را بر روی شیب‌های جنوب شرقی می‌سازند؛ زیرا خورشید در پاییز و زمستان بیشتر به این قسمت‌ها می‌تابد. آن‌ها مورتپه‌های خود را نزدیک درختان و صخره‌های جنوبی و جنوب شرقی بنا می‌کنند اما باتوجه به تحقیقات به عمل آمده باد غالب می تواند کمک بیشتری کند.

اگر شما در کنار برکه یا دریاچه‌ای باشید که پرندگان، ماهیان یا دوزیستان در حال تولیدمثل هستند، در نظر داشته باشید که آن‌ها معمولاً ترجیح می‌دهند در سمت غربی زاد و ولد (تولیدمثل و پرورش) نمایند.

دارکوب(شانه‌به‌سر) معمولاً حفره‌هایش را در سمت شرقی درخت حفر می کند.

سنجاب‌ها هم معمولاً در سوراخ‌های سمت شرقیِ درختان خانه و لانه می‌گزینند.

جهت يابي توسط بوها:

تشخيص بوها راهي براي جهت يابي است مردم پلي نزي همواره در قايق هايشان با خود خوک مي‌برند. زيرا خوکها نسبت به بوها بسيار حساس بوده و نزديک سرزمينهاي بودار تغيير رفتار ميدهند. بوي سينه دريا ما را به سمت خشکي هدايت ميکند. بوهاي تازه را روي دريا بهتر از خشکي ميتوان تشخيص داد زيرا که بوي نمک بر روي دريا مداومتر است. در صحرا هر بويي بيانگر حضور انسان است بهترين زمان صبح زود و عصرها مي باشد وقتي که جهت باد را مي توان تشخيص داد. بوها نزديک به سطح زمين قوي تر هستند اگر شيء ساطع بو روي زمين باشد.

جهت‌یابی با قطب‌نمای دست‌ساز

دانستنی های نشاط کوهستان

اگر قطب‌نمایی به همراه نداشتید، ولی اتفاقاً یک سوزن یا میخ کوچک در جیبتان یافتید، این روش کمک‌کار شما در ساخت یک قطب‌نما خواهد بود. البته احتمال استفاده از آن در شرایط واقعی کم است، ولی انجام آن کاری سرگرم‌کننده است.

با مالش دادن یک سوزن فقط در یک جهت به آهن ربا یا حتی احتمالاً چاقوی خودتان یا مالیدن آن فقط در یک جهت به پارچه ی ابریشمی یا پنبه‌ای، سوزن مغناطیسی یا قطبی می شود؛ مانند سوزن قطب‌نما. (مثلاً با ۳۰ بار مالش دادن سوزن به آهن ربا از طرف خودتان به سمت بیرون، سوزن به اندازه ی کافی خاصیت آهن ربایی پیدا می کند. همچنین مالش سر سوزن از پایین به بالا بر پارچه ی ابریشمی باعث می شود که سر سوزن نقطه شمال را نشان دهد). حتی می‌توانید آن‌را در یک جهت میان موهای سر خود بکشید. توجه کنید که همیشه فقط در یک جهت مالش دهید.

حال اگر آن‌را روی یک چوب‌پنبه یا پوشال کوچک قرار دهید(سوزن را به چوب‌پنبه چسب بزنید، یا درون آن فرو کنید، یا در دو طرف سوزن چوب‌پنبه‌هایی کوچک فرو کنید)، و روی آب (آب راکد یا ظرفی پر از آب) شناور نمایید، مانند یک قطب‌نما عمل می کند، و سر سوزن رو به شمال می‌چرخد. برای این‌که سمت شمال و جنوب سوزن را اشتباه نکنید، این نکته را در نظر بگیرید که -در نیم کره ی شمالی زمین- آن سمت قطب‌نما که تقریباً رو به خورشید و ماه است، سمت جنوب است، زیرا آن‌ها در قسمت جنوبی آسمان قرار دارند. همچنین می‌توانید سوزن را با یک آهن ربا امتحان کنید، و سپس سمت شمال را با علامتی روی آن مشخص نمایید.

روش دیگر ساخت آهن ربا این است که یک میله یا سوزن آهنی یا فولادی را در جهت میدان مغناطیسی زمین تراز کنیم، و سپس آن‌را حرارت داده یا بر آن ضربه وارد کنیم. حال اگر این آهن ربا را روی سطحی با اصطکاک کم قرار دهیم (روی یک تکه چوب کوچک در آب شناور سازید، یا مثلاً سوزن را با یک ریسمان غیرفلزی آویزان(معلق) نمایید) قطب‌نمای ما کار می کند؛ یعنی میله آن‌قدر می‌چرخد تا در راستای میدان مغناطیسی زمین (شمالی-جنوبی) قرار گیرد.

مغناطیسی کردن سوزن با باتری: اگر سیمی را دور سوزن بپیچانید و برای چند دقیقه سر سیم را به ته باتری وصل کنید، سوزن مغناطیسی می شود.

به دلیل کشش سطحی آب، می‌توان سوزن را به تنهایی روی سطح آن شناور کرد. مثلاً می‌توان سوزن را روی کاغذی گذاشت، و کاغذ را روی آب گذاشت. اگر کاغذ روی آب بماند که بهتر، و اگر کاغذ در آب فرو برود احتمالاً سوزن روی آب باقی می‌ماند. اگر سوزن را با گریس یا روغنی غیرقابل‌حل در آب چرب کنید (مثلاً با مالش سوزن به موهای خود سوزن را چرب نمایید)، کار آسان‌تر خواهد شد. چرب بودن سوزن سبب می شود که سوزن روی سطح آب شناور بماند.

مه و راههاي مقابله با آن

 دانستنی های نشاط کوهستان

از ديگر مواردي كه كوهنورد بايد همواره از آن بيم داشته و خود را با چنين پديده اي آماده سازد مه مي باشد.

مه رقيق حتي در هواي خوب نيز بطرف گردنه ها و تيغه ها مي آيد و باد آن را به سرعت مي برد و پراكنده مي سازد. اين نوع مه در جاهايي كه كوهنورد براحتي نشانه هاي خط سيرخود را ببيند چندان خطرناك نيست اما از نظر احتياط بهتر است همين كه اين نوع مه ظاهر شد، چند نقطه نشانه مطمئن در جهت حركت، انتخاب كرده و در محلي توقف كرده و منتظر گذشتن مه شويد.

مه غليظ  مخصوص هواي بد يا روزهاي ابري است. اين مه به آهستگي از سمت دره ها يا قله ها مي آيد. تار و غير شفاف است و چندين روز ادامه دارد و مانع از اين است كه كوهنورد نقاط نشانه جهت حركت خود را تشخيص دهد. در مه همه چيز يكنواخت و خاكستري رنگ است و شيبها اندازه حقيقي خود را نشان نمي دهند و به نظر مي رسد از اندازه آنها كاسته شده، كه اين پديده كوهنورد را دچار اشتباه مي سازد و مي تواند حادثه آفرين باشد.

روند حركت در مه به دليل عدم شناسايي بسيار كند است و بعد از مدت مديدي راهپيمايي شخص در مي يابد كه مقدار ناچيزي راه پيموده است.

افراد گروه بايد با طناب بهم مربوط شده، فاصله آنها بهم نزديك باشد و روي رد پاي نفر جلوتر يا سر گروه گام بر دارند و اگربين آنها فاصله اي ايجاد شد با علائم صوتي يا با علائم روشنايي گروه را متوجه خود نمايند. در هنگام راهپيمايي در مه بهتر است نفر دوم گروه، براي كاستن از خطر اشتباه راهنمايي از قطب نما استفاده كرده نفر اول گروه را متوجه سمت و محور اصلي حركت بنمايد.

گرمازدگی

دانستنی های نشاط کوهستان

اگر شخص مدت زيادي در هواي گرم تابستان بسر برده دچار گرمازدگي مي شود. بطور كلي گرمازدگي در حرارت مرطوب وبويژه در روز فراوان تر است زيرا رطوبت مانع از تبخير شدن و تعريق مي گردد.

علائم گرمازدگي

عبارتند از گيجي، تهوع و سستي عضلات بدن، رنگ صورت بيمار پريده، پوست بدن چسبناك و مرطوب، تنفس صدادار، نبض سريع و جهنده مي شود و بيمار تعادل خود را از دست مي دهد و دچار اغماء مي شود.

در آفتاب زدگي، صورت برافروخته، پوست قرمز، بدن خشك و داغ مي شود عرق بند آمده وحرارت بدن بالا مي رود.

كمكهاي اوليه در گرمازدگي

بيمار را به سرعت به محل سايه و خنكي منتقل نموده، لباسها را تا حد امكان از تنش خارج نماييد، تن را با آب خنك نموده ملافه اي را در آب خنك خيس كرده و دور مريض بپيچيد و مرتب به آن آب سرد بپاشيد. استفاده از يخ جايز نيست زيرا يخ پوست را به سرعت خنك مي كند و در نتيجه اين عمل خون به داخل هسته بدن هجوم آورده و دماي بدن بيشتر بالا مي رود. اگر بيمار بيهوش نيست مايعات نسبتاً خنك باو بخورانيد و با عادي شدن دماي بدن گرمازده، وي را خشك كنيد. اگر بعد از خنك كردن، دماي بدن مجدداً بالا رفت، خنك كاري را از سر بگيريد، مسئله در اين حالت جدي است و درصورت امكان هر چه زودتر از پزشك كمك بگيريد.

سرمازدگي

دانستنی های نشاط کوهستان

انجماد پوست و بافتهاي خارجي كه در معرض سرما و سرد شدن هستند مثل انگشتان دست، پنجه هاي پا، گوشها، بيني، گونه ها، چانه از نوع سرمازدگي سطحي است اما اگر بافتهاي عميقتر از جمله ماهيچه ها، پي و يا استخوانها صدمه ببينند سرمازدگي از نوع عمقي است. تشخيص نوع سرمازدگي بسيار مهم است چرا كه روش معالجه آن با يكديگر متفاوت است.

آنچه مهم است در معرض سرما قرار گرفتن به تنهايي نمي تواند باعث سرمازدگي شود بلكه خستگي، از پا افتادگي، كمبود غذاهاي گرمازا، كمبود آب بدن، شرايط روحي و گرسنگي از جمله عوامل سرمازدگي هستند.

علائم سرمازدگي

عبارتند از رنگ باختگي عضو سرمازده، احساس سوزش در عضو سرمازده، و تغيير رنگ عضو برنگ زرد مايل به سفيد. در سرمازدگي سطحي بافت هنوز يخ نزده و اگر موضع را لمس كنيد احساس مي كنيد دست خود را روي خمير گذاشته ايد. سطح پوست شق و كشيده، ولي زير پوست هنوز نرم و حالت ارتجاعي خود را دارد. با ادامه يافتن سرما ممكن است در عضو احساس گرما بشود كه اين احساس، نشان مي دهد كه سرمازدگي در حال پيشروي و تبديل به سرمازدگي عمقي است. در سرمازدگي عمقي، عضو سرمازده ديگر حالت ارتجاعي نداشته و در جهت عمق سخت مي شود. اگرموضع را لمس كنيد مانند هيزم سخت و خشك است و شخص در موضع هيچ گونه دردي احساس نمي كند و موضع كاملاً بيحس و كرخت است.

كمكهاي اوليه در سرمازدگي

در سرمازدگي سطحي، بايد موضع را سريعاً گرم و از انجماد مجدد آن جلوگيري كرد. عضو سرمازده را در آب چهل درجه سانتي گراد شستشو داد و نقاط خارجي بدن از جمله گونه ها و گوشها را با دست گرم پوشاند و گرم كرد. اما در سرمازدگي عمقي، مسئله بايد جدي تلقي شود زيرا اگر به طريق صحيح درمان نشود باعث ايجاد قانقاريا (پس از 4 تا 7 روز) عفونت كردن، گنديدن و يا از دست دادن عضو سرمازده مي شود.

از ماساژ دادن عضو سرمازده جداً خودداري كنيد، عضو سرمازده را در آب گرم تا دماي 42 تا 45 درجه سانتي گراد شستشو دهيد. حين گرم كردن عضو منجمد ساير قسمتهاي بدن مصدوم را نيز بايستي گرم نگهداشت، عمل گرم كردن بايد تا آنجا ادامه پيدا كند كه كبودي و رنگ پريدگي موضع كاملاً از بين رفته و رنگ گل ميخكي جانشين آن شود. سپس بايد موضع را تميز و گرم نگه داشت و از آن دست مانند سوختگي يا زخم باز محافظت كرد. اگر عضو تاول زده (بخصوص تاولهاي خونمرده) خطر از دست دادن عضو بيشتر است. هرگز تاولها را نتركانيد و از كشيدن سيگار و نوشانيدن الكل به فرد سرمازده بپرهيزيد. و عضو سرمازده را هرگز با گرماي خشك (شعله هاي آتش) و يا آب داغتر از 45 درجه و يا هر گرماي شديدتر ديگري گرم نكنيد.

كاهش فشار هوا و تغييرات آن در خون

دانستنی های نشاط کوهستان
  

افزايش تعداد گلبول قرمز در رساندن اكسيژن به بافتها و گرفتن اكسيد دو كربن و مواد زائدي كه از سوخت و ساز بدن به دست مي آيد نقش عمده اي دارد و آن را سريعاً تنظيم مي كند. افزايش تعداد گلبول قرمز در كوهستان چهار ساعت بعد از لحظه صعود شروع مي شود. در روزهاي اول اين افزايش خيلي سريع و جالب توجه است بعداً آهسته مي شود و ظرف چند هفته به حد بالاي خود مي رسد. براي افرادي كه در كوهستان كمتر اقامت دارند اين افزايش، گذرنده و موقتي است زيرا به همان نسبتي كه ارتفاع زياد مي شود فشار هوا كاسته و ذخيره اكسيژن هر گلبول قرمز كم مي شود و بدن براي مبارزه با كمي اكسيژن تعداد گلبولها را زياد مي كند.

بايد توجه داشت كه با وجود اين افزايش تعداد گلبول قرمز، باز هم خون مانند نقاط پست مي تواند اكسيژن بگيرد بنابراين براي ايجاد تعادل بايد تعداد تنفس را حتي در خارج از فعاليت بدني عميق كرد.

براي رقيق شدن خون و تسريع در گردش آن نوشيدن روزانه حداقل سه ليتر آب يا مايعات الزامي است، افزايش هموگلوبين باعث غلظت خون مي گردد و پيامدهاي آن لخته شدن خون مي باشد.

كوه گرفتگي

دانستنی های نشاط کوهستان

همه كوهنوردان كوه گرفتگي را به خوبي مي شناسند. اين عارضه بر اثر تحليل و نقصان فوق العاده قوا ايجاد مي شود و انسان را ناتوان و بي اراده و بي حركت، با ميل شديد به خواب روي برف مي اندازد. اين عارضه به طور ناگهاني ايجاد مي شود، همين كه شخص چند صد متر پايين بيايد عارضه از بين مي رود. كوه گرفتگي تنها به علت كمي فشار هوا نيست بلكه خستگي عضلاتي، شدت سرما، نامنظم بودن تغذيه و .... نيز در آن دخالت تام دارند.

اين عارضه يك بيماري حقيقي نيست بلكه يك سري ناراحتي هاست كه ارتفاع پيش مي آورد و اثرات آن بصورت اختلال در گردش خون و دستگاه گوارش ظاهر مي شود و علت آن خستگي شديد وكلي تمام بدن است. معمولا اين عارضه در ارتفاع بيش از 3000 متر پيش مي آيد. اما نسبت به مقاومت بدني افراد فرق كرده و يك قانون كلي نيست.

علائم كوه گرفتگي:

ناراحتي عمومي در تمام بدن، احساس خستگي شديد، كم شدن اشتها و سپس تهوع، گاهي استفراغ و درد معده، كوفته و فشرده شدن بدن، سردرد و سرگيجه، فرد ارتفاع زده، گوشهايش صدا مي كند، گاهي خود از بيني اش جاري مي گردد، نبضش بالا رفته و تنفس شديد و پرزحمت مي شود. اگر جلو عارضه گرفته نشود، بدن بيمار كرخت شده و بيمار شديداً احساس خواب مي كند كه اگر بخوابد كم كم دچار اغماء شده و مرگ در پي دارد.

كمكهاي اوليه:

بطور مخصوص اين عارضه جلوگيري ندارد چون يك بيماري نيست اما در صورت بروز اين عارضه بيمار را تشويق به نفس عميق كشيدن كرده و در حالت استراحت قرار دهيد، مواد انرژي زا به او خورانده، مايعات تحريك كننده به او بنوشانيد و روند صعود او را آهسته نمائيد و در صورت امكان او را سريعاً پايين آوريد زيرا بهمان نسبت كه ارتفاع كم شود اثرات كوه گرفتگي نيز زائل خواهد شد.

چگونه كمپ بزنيم :

   دانستنی های نشاط کوهستان

در سواحل رودخانه بالاترين حد اثر آب را پيدا كنيد، در مناطق كوهستاني رودخانه ها ممكن است به سرعت طغيان كنند و سيلابي شوند. حتي در دشت هم دور از مسير آب كمپ بزنيد، مهم نيست كه چه حد خشك باشد، جايي را انتخاب كنيد كه هم از آثار سيلاب در امان باشد و هم اطراف به خوبي ديده شود تا گروههاي نجات براحتي شما را ببينند. مراقب بالاي سر خود باشيد كه لانه زنبور، شاخه خشك و چيزهايي از اين قبيل باعث گرفتاريتان نشود. از تك درختهاي موجود در وسط بيابان بپرهيزيد چون باعث جذب صاعقه مي شوند و در مناطق جنگلي لبه جنگل، جايي كه بتوانيد اطراف خود را ببينيد انتخاب كنيد. در مسير حيوانات چادر نزنيد اما مسيري كه احتمال عبور انسان از آن منطقه وجود دارد محل مناسبي براي چادر زدن است.

نوع كمپي كه انتخاب مي كنيد به دو عامل بستگي دارد، شرايط محل و مواد موجود. اگر قرار است مدت طولاني در پناهگاه بمانيد يا منتظر نجات شويد پناهگاه شما بايد كاملتر و مطمئن تر باشد. مي توان پناهگاه موقتي را اگر به اندازه كافي سبك باشد با خود حمل كنيد زيرا ممكن است در نقاطي مواد لازم براي ساخت پناهگاه وجود داشته باشد.

اگر هيچ موادي براي ساخت كمپ در اختيار شما نيست از هر پوشش يا حفاظي كه داريد براي ساخت آن استفاده كنيد. از صخره هاي برآمده، شيبها و امثال آن كمك بگيريد بادشكنهاي طبيعي را در ساخت پناهگاه شتابزده بكار گيريد در دشت هاي كاملا باز پشت به باد بنشينيد و هر چيزي كه در دسترس داريد به عنوان بادشكن پشت سر خود بگذاريد، از شاخه هاي آويزانيا شكسته درختان به عنوان بادشكن استفاده كنيد. ريشه هاي پراكنده و زمين محصور در ته يك درخت افتاده، مانع خوبي براي باد و طوفان بشمار مي رود البته به شرطي كه در زاويه مناسب نسبت به باد باشند. حتي يك حفره كم عمق نيز مي تواند مبناي خوبي براي حفاظت از باد باشد. كندن يا كانال در اطراف هر پناهگاه به خشك نگه داشتن آن كمك مي كند، پناهگاههاي شتابزده معمولاً داراي منافذ زيادي هستند كه هوا مي تواند از طريق آنها داخل شود، سعي نكنيد تمام منافذ را بپوشانيد، وجود منافذ براي تهويه لازم است.

از يك پانچو ضد آب، كرباس، پلاستيك و ديگر انواع پارچه مي توان روكش پناهگاه ساخت، اگر روكش به اندازه كافي بلند باشد لبه هاي روكش را تا بزنيد و زير انداز درست كنيد، پناهگاه بايد طوري باشد كه آب در اطراف آن جمع نشود. اگر علوفه خشك در اطراف داريد كه آن بعنوان تشك و بستر استفاده كرده و روي زمين سرد يا مرطوب نخوابيد.

جهت يابي و كار با قطب نما

دانستنی های نشاط کوهستان

توجه داشته باشید این مطلب تعریف اولیه از کار با قطب نماست و برای یاد گرفتن کامل آن نیازمند یک دوره نقشه خوانی و کار با قطب نما می باشد /

قطب نما وسيله كوچكي است مانند ساعت جيبي و داراي صفحه اي است كه از صفر تا 360 درجه يا 400گراد و يا 6400 ميلييم تقسيم بندي و مدرج شده است. اگر درب آنرا باز كنيم عقربه آزاد شده و در هر وضعيتي كه باشيم جهت شمال مغناطيسي را به ما نشان خواهد داد. قطب نماي كامل داراي يك خط نشانه روي است مانند شكاف درجه و نوك مگسك تفنگ كه براي استفاده از آن خط ديدار را بطور دقيق مجسم كرده و بسمت شيئي مورد نظر تشابه مي رود بقيه قسمتهاي قطب نما عبارتند از: يك پيكان حرف N نماينده شمال، حرف S نماينده جنوب، حرف E نماينده مشرق و حرف W نماينده مغرب است.

دور صفحه قطب نما به 360 درجه تقسيم شده است وعقربه آن هم پيوسته رو به شمال مغناطيسي قرار مي گيرد. حال اگر درست دقت كنيم مي بينيم كه حرف N (شمال) درست روي تقسيم صفر و حروف S (جنوب ) روي تقسيم 180 درجه است، ابتدا با گرداندن صفحه مدرج خط صفر نشانه روي قطب نما را روي خط (صفر – 180 درجه ) منطبق مي كنيم حال اگر قطب نما را طوري در دست نگهداريم كه خط نشانه روي درست بر امتداد عقربه منطبق گردد معلوم مي شود كه خط نشانه روي قطب نما در امتداد شمال مغناطيسي قرار گرفته و در اين موقع مي گوييم كه قطب نما توجيه شده يعني آماده بكار است.

جهت يابي در كوهنوردي

 دانستنی های نشاط کوهستان

  جهت يابي در طبيعت براي يك كوهنورد اهميت فوق العاده دارد. طبق قرار داد 4 جهت اصلي داريم (شمال، جنوب، مشرق، مغرب) كه با پيدا كردن يكي از آنها مي توان جهات ديگر را به راحتي مشخص نمود. بدين ترتيب كه هر گاه رو به شمال بايستيد پشت سر شما جنوب، سمت چپ تان مغرب و سمت راست شما مشرق خواهد بود.

دقیق ترین روش جهت يابي استفاده از قطب نما مي باشد از آنجايي كه جهت يابي در روز با شب فرق مي كند به توضيح و شرح هر كدام از آنها مي پردازيم.توجه با این نکته ضروری است که جهت یابی بدون داشتن ابزار توضیح داده می شود و همراه داشتن قطب نما ، یا جی پی اس کمک زیادی به کوهنوردان خواهد نمود ، به خصوص آموختن دانش جی پی اس برای هر طبیعت گردی و کوهنوردی از ضروریات است ، توجه کنید که کاربرد این دستگاه ها را یاد بگیریم نه اینکه آنرا با قیمت گزاف تهیه کنیم و فقط در کوله به همراه خود داشته باشیم .

الف) انواع جهت يابي در روز

1- بوسيله حركت ظاهري خورشيد:

در نيمكره شمالي هنگام صبح خورشيد از مشرق طلوع كرده و هنگام ظهر در وسط آسمان كمي متمايل به جنوب مي باشد (اگر ظهر در مقابل خورشيد بايستيم رو به جنوب ايستاده ايم) و سپس در مغرب غروب مي كند پس صبح و عصر با ديدن محل خورشيد مي توان مشرق و مغرب در نتيجه شمال و جنوب را پيدا كرد.

2- بوسيله خورشيد و سايه اجسام:

در اين روش يك قطعه چوب نسبتاً صاف به طور تقريبي نيم متر تهيه كرده و آن را به طور عمومي در زمين فرو مي كنيم؛ (به جاي چوب مي توان از چاقو استفاده كرد) در نتيجه چوب سايه اي ايجاد مي كند. با قرار دادن يك سنگ كوچك، انتهاي سايه را مشخص مي كنيم، پس از گذشت 10 الي 15 دقيقه سايه چوب مقداري جابجا مي شود، حال يك سنگ يا شاخص ديگري در انتهاي سايه دوم قرار مي دهيم، در اينجا دو علامت روي زمين مشاهده مي شود.

شاخص اول را با يك خط به شاخص دوم وصل كرده و به اندازه نيم متر امتداد مي دهيم پس از آن پنجه پاي چپ خود را پشت علامت اول و پنجه راست را پشت شاخص دوم طوري قرار مي دهيم كه چوب تقريبا پشت سرما قرار گيرد در اين حال سمت روبروي ما جهت شمال خواهد بود.

3- بوسيله خورشيد و ساعت مچي:

ابتدا ساعت را به طور افقي در كف دست نگهداشته و عقربه ساعت شمار را به طرف خورشيد بگيريد (عقربه بايد دقيقا به طرف خورشيد باشد) بين عقربه ساعت شمار و عدد 12 زاويه اي تشكيل مي شود كه نيم ساز اين زاويه (زاويه بين عدد 12 و عقربه ساعت شمار ) جهت جنوب را نشان مي دهد. تذكر: براي رسم نيم ساز هنگام صبح از نيمه سمت چپ ساعت يعني از ساعت 6 الي 12 و هنگام بعد از ظهر از نيمه سمت راست ساعت يعني از 12 الي 6 استفاده مي شود.

4- پيدا كردن وقت از روي جهت يابي

با دانستن جهت مي توان زمان را تعيين كرد، بدين ترتيب كه يك نيم دايره روي زمين به طرف شمال رسم مي كنيم و آن را به 12 قسمت مساوي، مشابه سرعت تقسيم مي كنيم و از سمت مغرب به مشرق اعداد 6 تا 18 را مي نويسيم (عدد 12 بايد رو به شمال باشد) سپس شاخصي به طرف هر عددي باشد، آن عدد زمان تقريبي را به ما نشان مي دهد.

ب ) انواع جهت يابي در شب:

1- بوسيله ستارگان:

در بالاي قطب شمال ستاره اي بنام ستاره قطبي وجود دارد كه اگر رو به آن بايستيم رو به شمال ايستاده ايم، ستاره قطبي ستاره كم نوري است كه پيدا كردن آن مشكل است.

دب اكبر از هفت ستاره تشكيل شدهاست كه به شكل ملاغه در آسمان قرار گرفته اند و اگر دو ستاره قسمت جلوي ملاغه را در امتداد هم به سمت جلو، 5 برابر ادامه دهيم، به ستاره قطبي خواهيم رسيد.

خوشه پروين مجموعه اي از 10 الي 15 ستاره است كه به شكل خوشه انگور در آسمان مشاهده مي شود اين ستارگان خوشه مانند از شرق به طرف غرب در حركت هستند ولي دم خوشه همواره به طرف مشرق مي باشد.  

2- بوسيله ماه :

در نيمه اول ماه هاي قمري، يعني از اول ماه تا شب دوازدهم قوس خارجي ماه به سمت مغرب و در نيمه دوم ماه، يعني از هفدهم تا بيست و هشتم، قوس خارجي و بيروني ماه به سمت مشرق مي باشد كه با استفاده از اين قاعده مي توان تعيين جهت نمود. زماني كه ماه بصورت قرص كامل مي باشد مي توان از حركت ظاهري آن كه از مشرق به طرف مغرب است جهت را تعيين كرد.

مصرف آب و مايعات در کوهنوردی

     آب مهمترين مايع حيات، در يك برنامه كوهنوردي هم نقش اساسي را بازي مي كند. درحالت عادي يك انسان به طور متوسط بين يك تا 4/1 ليتر آب در شبانه روز مصرف مي نمايد. اما در يك برنامه كوهنوردي كه بدن در حالت فعاليت دائم و عرق كردن است، بدن به سه ليتر آب احتياج دارد. مصرف آب در مورد اشخاص مختلف فرق مي كند. كساني كه بيشتر عرق مي كنند، ممكن است بيشتر از يك فرد عادي به آب احتياج داشته باشند. اين افراد ممكن است 4 تا 5 ليتر آب مصرف كنند.

در طول يك برنامه بهتر است كه در هر استراحت به طور دائم مقداري آب بنوشيم تا اينكه هر چند ساعتي يك بار آب زيادي مصرف كنيم. حتي اگر احساس تشنگي هم نمي كنيد، بهتر است كه آب بنوشيد. هيچ گاه تري و واهمه اي از نوشيدن زياد آب نداشته باشيد. بدن به طور طبيعي مازاد آب را دفع خواهد كرد.

متاسفانه تشنگي علامت خوب و درستي در مورد احتياج بدن به آب نيست. ممكن است كه بدن به آب احتياج داشته باشد ولي ما احساس تشنگي نكنيم. اين مسئله به خصوص در صعودهاي زمستاني مشهود است بارها ديده مي شود كه در برنامه هاي زمستاني افرادي هستند كه حتي آب هماه خود نمي آورند و تحت عنوان اينكه هوا سرد است و عرق نمي كنيم آبي نمي نوشند اگر كمبود آب بدن، معادل 3% وزن ما باشد، قدر تشخيص و هوش وحواس ما رو به تحليل مي رود و زماني كه معادل 10% وزن ما باشد خطري جدي براي سلامتي و زندگي ماست. در اين حالت ممكن است ادامه كمبود آب به مرگ منتهي شود.

نوشيدني هايي مانند چاي و قهوه با وجود آنكه خود حاوي آب هستند، ولي به عنوان جايگزين آب توصيه نمي شوند، چرا كه همين نوشيدني ها نقش مهمي در دفع آب بدن دارند.

در تابستان در مسيرهاي كوهنوردي، چراگاهها و گوسفند سراهاي زيادي وجود دارند، هنگام تهيه آب دقت كنيد كه آيا آبي كه براي نوشيدن بر مي داريد در نزديكي محل چراي گوسفند ان قرار دارد و دام از آن آب مي نوشد يا نه؟ چنانچه شك و ترديدي دراين مورد وجود دارد، بهتر است كه راه را كمي ادامه داد و از جاي مطمئن تري آب برداشت. در صورت آلوده بودن آب، خطر ابتلا به بيماريهاي روده اي و انگلي وجود دارد آب را مي توان در بطريهاي نوشانه حمل و استفاده نمود و بايد مواظب بود كه هنگام بازگشت اين بطريها در طبيعت رها نشوند. نوشيدن آب يا ساير مايعات در حين ورزش بر خلاف تصور رايج باعث گرفتگي معده يا سنگيني ورزشكار نمي شود، بايد درحين تمرين و مسابقه از مايعات استفاده كنيد.

بهترين دماي آب يا نوشيدني در حين ورزش 13 -8 درجه سانتي گراد (آب نسبتاً خنك) مي باشد. تشنگي معيار مناسبي براي كم آبي بدن نيست و به عبارت ديگر زماني تشنگي عارض مي گردد كه مقدار نسبتاً زيادي از آب بدن از دست رفته باشد. بنابراين بهتر است قبل از ايجاد تشنگي و در فواصل منظم (مثلاً هر 15 – 10 دقيقه) مايعات بنوشيد.

جذب آب بدن:

اجراي تمرين در هنگامي كه ورزشكاران تعادل مايعات رادر مدت تمرين حفظ مي كند مناسب است و بر عكس اجراي تمرين همراه با از دست دادن بيش از حد آب بدن باعث تضعيف بدن فرد مي شود علاوه بر اين از دست دادن آب بدن فرد مي شود علاوه بر اين از دست دادن آب بدن خطر بالقوه آسيب گرمايي تهديد كننده زندگي مانند شوك گرمايي را افزايش مي دهد. بر طبق اين نظريه، ورزشكاران قبل از تمرين و در مدت تمرين بايد در حفظ تعادل آب بدن خويش تلاش نمايند.

مهمترين نقش آب تنظيم درجه حرارت بدن درهنگام ورزش است. گرمايي كه عضلات فعال توليد مي كنند بايد دفع شود. تبخير از سطح پوست موثرترين راه خنك نگاه داشتن بدن است اما تبخير زياد و يا طولاني مدت مي تواند باعث كم آبي بدن شود. از دست دادن آب بدن مهمترين عامل خستگي و عملكرد ضعيف ورزشكار است و هم چنين اين امر خطر گرفتگي عضلاني خستگي گرمايي و شوك ناشي از گرما را در فرد افزايش مي دهد.

پيشگيري از كم آبي بدن:

برنامه روزانه مصرف آب داشته باشيد و هر روز حداقل دو ليتر يا هشت ليوان آب بنوشيد.

رفع عطش، نيازهاي بدن به آب را بر آورده نمي كند.

به ازاي از دست دادن هر كيلو گرم از وزن بدن يك ليتر آب بنوشيد.

مقدار و رنگ ادرار را كنترل كنيد. مقدار كم و تيره ادرار نشانه از دست دادن آب بدن است مقدار زياد ادرار با رنگ زرد كم رنگ نشانه مصرف كافي مايعات است.

مصرف نوشيدنيهايي از قبيل: چاي، قهوه يا نوشابه ها را كم كنيد  يا از مصرف آنها اجتناب نماييد. همه اين نوشيدنيها ادرار آور هستند اين نوشيدنيها دفع ادرار از دست دادن مايعات بدن را افزايش مي دهند.

آب معمولي و خنك براي فعاليتهاي كه يك ساعت يا كمتر طول مي كشد كافي است.

نوشيدنيهاي حاوي دو و نيم الي ده درصد كربوهيدرات (گلوكزياسا كاروز) براي فعاليتهايي كه بيشتر از يك ساعت به طول مي انجام مفيد است.

افزايش مقدار كمي سديم، جذب كربوهيدرات (CHO) را افزايش مي دهد.

كاهش وزن مربوط به از دست دادن آب:

از دست دادن سريع وزن ناشي از دست دادن آب بدن است وزن خود را كنترل كنيد به ازاي از دست دادن هر ليتر آب يك كيلو گرم از وزن بدن كم مي شود از دست دادن مداوم بدن بدن در اثر از دست دادن آب بدن اثرهاي مشخصي روي عملكرد دارد كه با كاهش آشكار در قدرت، حجم خون، عملكرد قلب، منابع گليكوژن و مصرف منابع گيلكوژن همراه است. همچنين كاهش قابل ملاحظه اي در الكترونيك ها به وجود مي آيد مجموعه اين اثرات عملكرد فرد را به خطر مي اندازد و سلامتي او راتهديد مي كند.

تاكتيكهاي تغذيه در كوهنوردي

براي تغذيه در كوهنوردي نمي توان يك حكم كلي صادر نمود ولي برخي توصيه ها داراي بيشتري راندمان اند. در روزهاي قبل از برنامه كوهنوردي با مصرف تمام گروه هاي غذايي بايد تغذيه اصلي بدن را انجام داد به گونه اي كه منجر به تامين پروتئينها و ذخيره چربيها و بارگيري كربوهيدراتها يعني افزايش ذخاير گليكوژن عضلات شود. بهتر است دو سوم رژيم غذايي يك كوهنورد را كربوهيدراتها تشكيل دهند و بخش عمده آن شامل قندهاي مركب مثل نان، سيب زميني، شيريني و ماكاروني باشد قبل از آغاز كوهنوردي از مصرف غذاهاي چرب و پر پروتئين نظير تخم مرغ و كله پاچه خودداري كرده و بهتر است يك صبحانه سبك ولي كامل به همراه مايعات فراوان مصرف شود.

در حين فعاليت كوهنوردي بدفعات زياد و به مقدار كم از مواد غذايي مخصوصاً تنقلات خشكبار و ميوه هاي تازه بهمراه كربوهيدراتها و همچنين مايعات استفاده شود.

از پر خوري كه باعث انباشته شدن مواد غذايي در معده و جلوگيري از تنفس كامل مي شود خودداري كرده زيرا غذا را براي حفظ كارآيي و قدرت عمل نياز داريم نه فقط براي رفع گرسنگي و تشنگي و آب را قبل از احساس تشنگي بايد نوشيد و از نوشابه هاي گازدار و داراي رنگ اجتناب ورزيد.

از مصرف غذاهاي عصاره اي و يك بعدي نظير گياه خواران و سرخ كردنيها پرهيز كرده و بيشتر غذاهاي آب پز و بخار پز استفاده شوند. براي استفاده از مكمل هاي غذايي مشورت با پزشك لازم است در مواقعي كه احساس خستگي يا ضعف داشته باشيم مي توانيم از قند هاي ساده كه به سرعت وارد خون مي شوند و انرژي توليد مي كنند استفاده نماييم ولي بايد توجه داشت خوردن آنها بايد به مقدار كم و به مرور باشد چون مصرف مقدار زياد آنها باعث ترشح يكباره انسولين و پايين آمدن قند خون مي گردد.

مهمترين وعده غذايي روز يك ساعت بعد از اتمام كوهنوردي است و بهتر است آنرا آرام و با مايعات فراوان مصرف نمود و در صورت امكان سوپ گرم مناسب تر است.

بعد از يك كوهنوردي سنگين بدن دچار تخليه ذخاير گليكوژن وكربوهيدراتها مي شود و حتي اگر غذايي غني از كربوهيدراتها مصرف مي شود براي بازسازي آنها حداقل 24 ساعت وقت لازم است.

الكل نقش مهمي در افزايش كارآيي يا گرم كنندگي بدن و انقباض عضلات ندارد.

از سير و پياز بخاطر خاصيت ضد عفوني كنندگي و خواص بيشمار ديگر شان مي توان استفاده نمود.

تغذيه در كوهستان:

از مشخصات غذاي كوهستان، سبك، قابل حمل، انرژي زا و فاسد نشدن مي باشد بدين منظور بهترين غذاها، مواد غذايي خشك و بدون آب مي باشند. مانند پودر سيب زميني، بيسكويت، مربا، غذاهايي كه از قبل پخته شده اند، بسيار مفيد و داراي پروتئين و هيدروكربن زياد مي باشند.

- براي داشتن يك صعود موفق، بهتر است چند روز پيش از صعود يك رژيم غذايي مناسب اتخاذ كرده و مقداري گليكوژن در كبد و ماهيچه ها ذخيره نمود.

- هميشه يك روز بيشتر از برنامه، خوردني همراه ببريد، مقدار انرژي لازم براي يك روز كوهنوردي حدود 8 هزار كالري است. بهتر است غذا خوردن در كوه به دفعات (و هر دفعه به مقدار كم ) انجام گرفته و از پرخوري پرهيز كنيد زيرا انباشته شدن مواد غذايي در معده باعث جلوگيري از تنفس كامل و اكسيژن گيري مناسب ريه ها مي شود.

- ميزان نياز بدن به ويتامين C هنگام كار عضلاني بيشتر از زمان استراحت است، كمبود اين ويتامين سبب ايجاد خستگي شديد، از دست دادن انرژي، پاره شدن مويرگها و خونريزي شبكيه را به همراه دارد. براي رفع اين عوارض بهتر است قرصهاي ويتامين C، انجير خشك، بادام خشك، پرتقال، پنير، خرما، زردآلو  خشك، كشمش، پودر كاكائو، عدس و ... را در برنامه غذايي داشت.

- هنگام فعاليت كوهنوردي، بدن به 5/2 تا 4 ليتر آب در شبانه روز نياز دارد كه البته اين امر به حرارت نيز بستگي دارد. آشاميدن زياد مايعات در موقع فعاليت شديد قلب را خسته و فرسوده مي كند. آب برف، يخ  و باران كاملاً خالص بوده و فشار خود را پايين مي آورند، كه مي توان با اضافه نمودن قند يا عصاره ميوه به آن، از اين عارضه جلوگيري كرد.

- به علت فعاليت زياد، بدن به همراه آب، نمك، پتانسيم و فسفر از دست مي دهد. لازم است هنگام مصرف آب و غذا، مقداري نمك به آن اضافه كنيم تا دچار گرفتگي عضلات و بر هم خوردن تعادل ناشي از كمبود پتاسيم و فسفر نشويم.

- هر چه ارتفاع مسير شما بالا مي رود بايد از غذاهايي كه زود هضم تر هستند استفاده كنيد، زيرا مواد غذايي دير هضم، به علت كمي اكسيژن در ارتفاعات، باعث تهوع مي شوند.

- هنگام شب با استفاده از سوپ و آب، املاح دفع شده بدن را جايگزين نماييد.

- مصرف سير در كوه مقاومت بدن را در مقابل سرما  و گرما افزايش مي دهد، اما از سير فقط در روزهاي اول برنامه استفاده كنيد زيرا مصرف اين ماده در ارتفاعات باعث تند شدن نبض مي شود.

کوه های منطقه جلفا ( کیامکی یا کَم کی Kam Ke )

رشته کوه کَمکی یا کمچی یا کیامکی

کیامکی یا به زبان محلی کمکی یا کمچی داغ ، کوهی است ملقب به دماوند کوچک ایران به ارتفاع 3347 متر واقع در شمال غرب ایران در استان آذربایجانشرقی ، شهر هادیشهر می باشد که هر بیننده ای را با هیبتی دماوند وار با ورود به شهر بخود جلب می کند. کیامکی داغ از شهر هادیشهر در حدود 12 کیلومتر فاصله دارد و نزدیکترین روستا به کیامکی همان روستای خوش آب و هوا و سرسبز داران می باشد. با ورود به داران راه خاکی لندرور روی مشخصی از کنار مدرسه و قبرستان عبور می کند. می توان از داران تا پناهگاه کیامکی را پیاده طی کرد. که حدود دو ساعت با شیب کم بطول می انجامد.

    پناهگاه کیامکی در سال 1379 افتتاح و مورد استفاده قرار گرفت که پذیرای 100 نفر کوهنورد را دارد. دارای آب اشامیدنی نیز هست.برای صعود به کیامکی یال های زیادی وجود دارد. اما یال معروف پناهگاه بعلت پاکوبی و شیب تند معروف می باشد و از پناهگاه می توان کل مسیر صعود را دید.از پناهگاه تا قله می توان با شیب تند 3:30 ساعت صعود کرد و مسیر معروف دیگر گردنه قیز گدیکی می باشد که در قله یک جانپناه کوچک به ظرفیت 8 نفر با کمک کوهنوردان منطقه ساخته شده که در صعودهای زمستانی جان کوهنوردان را در برابر باد و بوران بسیار سهمگین حفظ می کند.علاوه برجانپناه ، یک کانکس نیز موجود می باشد. از قله تا پناهگاه را می توان از یال های دیگر نیز فرود آمد. مسیر شن اسکی نیز موجود است که تقریبا دو ساعت بطول می انجامد. برای صعود به کیامکی در طول سال باید لباس گرم و کلاه و دستکش همراه داشت و برای صعودهای زمستانی باید مجهز به لباس گرم بود.از قله ، کوه های آرارات ترکیه و ایلانلی در نخجوان و میشو و کوه های مرند و دیگر کوه های منطقه قابل رویت می باشد.

منطقه دارای حیواناتی مانند کل ، بزکوهی، مار ، گراز ، روباه، گرگ، کبک و خرگوش و در بعضی جاها به ندرت پلنگ و خرس هم دیده می شود.

منبع : http://tayimaz.blogfa.com/page/dagh.aspx 

*

قصه ی کوه کمکی

در افسانه‏ های محلی آذربایجان آمده است. بعد از طوفان نوح و به زیر آب رفتن کل عالم، نوح و یارانش سوار بر کشتی در آب‏های خروشان این سو و آن سو می‏رفتند روزی کشتی به یک شی سختی برخورد می‏کند نوح نبی متوجه می‎شود که کشتی به کوهی برخورد کرده است و می‏گوید:«په نه آغیر داغدیر!» (عجب کوه سنگینی است) از این پس نام این کوه «آغری داغ» نامیده شد.

بعد از چند هفته کشتی مجدداً تکانی خورد و نوح نبی گفت: «بو دا اینان داغ دی!» (باور کن این هم کوه است) و از به بعد این کوه «اینان داغ» نام گرفت.

روزها گذشت و کشتی نوح لرزش دیگری را تجربه کرد و نوح نبی گفت: « بو داغ او داغدان کم کی دئییل!» (این کوه از آن کوه کم که نیست و بدین ترتیب کوه سوم «کمکی» نامیده شد.

منبع : http://kemkiaraz2.blogfa.com/8907.aspx

نقل از : به یاد بابا

كفش کوهنوردی Boots

كفش يكي از اصلي ترين و مهمترين تجهيزاتي است كه در كوهنوردي از آن استفاده مي شود و بايد با نهايت دقت آن را انتخاب كنيم . امروزه در اثر تكامل ورزش كوهنوردي كفش هاي متعددي با كاربردهاي گوناگون ساخته شده است.

 

ويژگيهاي كفش هاي كوهنوردي

* داراي رويه مناسب و مستحكم تا پا را در مقابل برجستگيها ، قلوه سنگها ، رطوبت ، سرما و ... حفظ كند .

* داراي زيره محكم و مقاوم مانند ويبرام باشد . ( زيره ويبرام به وسيله دو تن از كوهنوردان ايتاليائي به نامهاي اتور كاستيگسلوني و ويتال براماني اختراع شد )  * قد ساق آن به اندازه اي باشد كه قوزك پا را بپوشاند 

 

انواع كفش هاي كوهنوردي :

1 -كفش كوهپيمائي ( سبك ) : مورد استفاده در برنامه هاي كوهپيمائي و عمدتا در جائيكه رطوبت وجود نداشته باشد .

2 -كفش های نيمه سنگین : از اين كفشها در برنامه هاي يكروزه و در سه فصل سال غير از زمستان استفاده مي شود .

3 -كفش هاي سنگين : اين كفشها داراي  انواع يك پوش ، دو پوش و سه پوش هستند و در مناطق برفي و در برنامه هاي

زمستاني و صعودهاي بلند از آنها استفاده مي شود جنس رويه اين كفشها از چرم – پلاستيك يا فايبرگلاس ساخته شده است .

4  -كفشهاي سنگ نوردي : اين كفشها ويژه كارهاي سنگ نوردي مي باشد و داراي انواع و اقسام مختلف و تخصصي مي‏باشند .

 

كوله پشتي كوهنوردي Mountaineering backpacks

كوله پشتي كوهنوردي     Mountaineering backpacks

يكي از تجهيزات كوهنوردي است كه جهت حمل وسايل و لوازم از آن استفاده مي شود و بايد داراي ويژگيهايي باشد كه در طول اجراي برنامه بتوان از آن به راحتي استفاده كرد . از آنجائيكه هميشه از حجم كوله پشتي استفاده مي شود لذا واحد اندازه گيري آن ليتر مي باشد كه بنا به مدت ، زمان و نوع برنامه اندازه و اشكال مختلفي دارد .

 

ويژگيهاي كوله پشتي :

1- جنس كوله پشتي : بايد داراي پارچه اي مقاوم ، انعطاف پذير و مقاوم در برابر نفوذ آب باشد . داراي تسمه هاي شانه اي با عرض مناسب و اسفنج نرم و تسمه كمري پهن و نرم و قفل و تسمه مناسب و زين داخلي باشد .

2 - حجم كوله پشتي : براي هر برنامه از كوله پشتي كه حجم آن مناسب برنامه باشد استفاده مي كنيم .

3- رنگ كوله پشتي : كوله بايد داراي رنگ مناسب يعني رنگي مخالف محيط  باشد كه از دور دست بخوبي ديده شود از آنجائيكه مقدور نیست براي هر برنامه در محيط های مختلف رنگ خاصي را تهيه كنيم لذا از روكش كوله ( كاور ) با رنگهاي مختلف مي توان استفاده كرد كه همرنگ محيط نباشد ( در برف از روكش قرمز ، در جنگل از روكش نارنجي يا زرد، در شب و محيط هاي تاريك از روكش شبرنگ يا سفيد مي توان استفاده كرد . )

 

كوله پشتي از نظر حجم :

كوله پشتي 15 ليتر براي حمل وسايل مختصر (کوله قله)

كوله پشتي 40- 25 ليتر براي برنامه هاي يك روزه در فصول مختلف

كوله پشتي 65-40 ليتر جهت برنامه هاي 2 و چند روزه

كوله پشتي 80-65 ليتر جهت برنامه هاي ويژه چند روزه ( در برنامه هاي زمستاني و غيره )

 

كوله پشتي از نظر كاربري  :

كوله كوهپيمائي :

   اين كوله  داراي زين و جيب هاي متعدد در كنار كوله كه جهت قرار دادن وسایل از آن استفاده مي شود

 

كوله سنگ نوردي  :

 كوله باريك و بلند كه از عرض پهلوهاي سنگ نورد باريكتر است تا دستهاي سنگ نورد مانور بيشتري داشته باشد .

 

كوله يخ نوردي :

 كوله كاملا ضد آب باريك و بلند مانند كوله سنگ نوردي و داراي بندهاي مخصوص جهت حمل وسائل يخ نوردي مي باشد .

كوله هاي مخصوص : جهت  افراد و برنامه هاي ويژه استفاده مي شود مانند ( باربري ، پيمايش جنگل،کوير ، شكار ، امداد و نجات ، حمل مجروح ، حمل کودک ، کوله ویژه بانوان (Lady )   و .....

 

  اندازه كوله پشتي :

اندازه كوله بايد مناسب قد شما باشد چنانچه قد كوله براي شما بلند باشد روي عضلات سريني قرار مي‏گيرد و مانع دامنه حركتي مناسب و عدم تعادل مي گردد و اگر قد كوله پشتي كوتاه باشد فشار وزن كوله بيشتر در قسمت مياني كمر قرار مي گيرد كه در مدت زمان طولاني باعث درد و ناراحتي در قسمت مياني كمر مي گردد .

قد مناسب كوله باعث مي گردد كه فشار مناسب روي ستون مهره ها و عضلات اطراف آن قرار گيرد .

امروزه کوله های جدیدی ویژه بانوان طراحی گردیده تا به جهت ویژگی فیزیکی بانوان راحت تر از آن استفاده نمایند . 

 

مراقبت و نگهداري كوله پشتي :

* سعي كنيد هميشه يك قطعه گوني پلاستيكي بزرگ جهت قرار دادن كوله در اتومبيل و يا حمل كوله با قاطر همراه داشته باشيد .

* كوله را تميز نگهداري كنيد تا كمتر به شستن نياز شود در صورت نياز به شستشو با آب ولرم شسته شود و هنگام شستشو از برس نرم استفاده كنيد بدون اينكه كوله را چنگ بزنيد آنرا را وارونه به بند آويزان كنيد تا خشك شود از حرارت آتش براي خشك كردن كوله استفاده نكنيد .

* هيچگاه كوله را روي زمين خيس قرار ندهيد .

* مواد سوختي را كاملا آب بندي كنيد .

* از حمل ظروف و ليوان شيشه اي خودداري كنيد .

* بعد از رسيدن به منزل كوله را باز كنيد لباسهاي خيس را بيرون بياوريد كوله را مرتب كنيد و لوازم داخل آنرا كنترل كنيد .

پوشاك Clothing

پوشاك كوهپيمايي و كوهنوردي در انواع و اقسام گوناگون وجود دارد و بايد توجه داشت كه هيچ يك از انواع پوشاك خاصيت گرما زائي ندارند بلكه دماي بدن را حفظ و عايق بدن هستند .

سعي كنيد در پوشيدن پوشاك اصل پنجره دو جداره را رعايت كنيد بدين معني كه لايه لايه پوشيدن به مراتب مناسب تر از پوشيدن يك لباس ضخيم است .

  

پوشاك از نظر پوشيدن به سه لايه تقسيم مي شود :

1- لايه زيرين : پوششي است كه با پوست بدن در تماس است و بهتر است جنس آن از تركيبي از نخ و پلي استر تهيه شده باشد و كاملا بهداشتي باشد .

2- لايه مياني : پوششي است كه دماي بدن را در حد مطلوب حفظ مي كند و بايد داراي تنفس مطلوبي باشد .

3- لايه رويي : پوششي است كه به عنوان عايق به کار رفته و پوششهاي قبلي را در مقابل عوامل جوي مانند سرما ، رطوبت ، باد و ... حفظ مي كند .

ويژگيهاي پوشاك در كوهستان

* سبك و مقاوم باشند .

* داراي رنگ مناسب با محيط باشد . (استتار با محيط نباشد)

* چنانچه رطوبت بگيرد سريع خشك شود .

* داراي تنفس مطلوب باشد .

* مقاوم در مقابل عوامل جوي ( باد ، رطوبت ، سرما و ... ) باشد .

* از نظر اندازه خيلي جذب بدن و خيلي بزرگتر از بدن نباشد .

امروزه بيشتر پوشاك كوهستان را از دو نوع پارچه بنام پلار و گورتکس تهيه مي كنند .

 

 پـــــــــلار

 پارچه هاي پلار از كرك و پلي استر تهيه مي شوند و به جهت شكل فيزيكي اين پارچه گرماي بدن  در لا به لاي برآمدگي‏هاي اين پارچه حفظ مي گردد . اين پارچه نسبتاً سبك و مقاوم است و در صورت خيس شدن سريع خشك مي شود و بوي را به خود نمي‏گيرد .

گورتکس  Gore.tex

اين نوع پوشاک  از پارچه گورتکس که معمولاًاز سه لايه تشكيل شده، ساخته مي‏شوند که ويژگيهاي اصلي آن، عبور ذرات بخار تعرق بدن كه در اثر تحرك در كوهستان بوجود مي آيد به بيرون ، و جلوگيري از نفوذ باد و رطوبت ناشي از عوامل جوي به داخل مي باشد.       ( منافذ اين پارچه 2/0 ميكرون قطردارد در حاليكه اندازه هر قطره آب 2000 بار بزرگتراز منافذ اين پارچه مي باشد در نتيجه بخاربدن خارج و آب به داخل وارد نمي شود .

 

پوشاك پر     Down clothing

اين پوشاك از پر پرندگاني مثل قو تهيه مي شود و دماي بدن را به خوبي نگه مي دارد اين پوشاك بسيار سبك و حجم كمي را اشغال     مي كند به جهت اينكه اين پوشش خيلي سريع خيس مي شود و خيلي دير خشك مي شود عمدتاً در زمان استراحت و بيتوته از آن استفاده مي‏كنند.

« آفتاب سوختگی »

تابش بیش از اندازه پرتو فرا بنفش می‌تواندموجب آسیب دیدگی پوست شود. حساسیت افراد به نور خورشید، یکسان نیست. تنها سیاهانی که پوست بسیار تیره دارند دچار آفتاب سوختگی نمی‌شوند. افراد موبور و مو قرمز بسیار حساسند و باید از نور شدید پرهیز کرده یا با روش‌های مناسب از پوستشان محافظت نمایند.

آفتابسوختگی حاد:

علامتهای آفتابسوختگی حاد از سرخی ملایم پوست تا تاولهای بزرگ و فراوان تغییر می‌کند. این علامتها پس از 24 ساعت پدیدار شده و پس از 72 ساعت به بیشترین شدت می رسد. در پی سرخی ملایم، پوسته ریزی گذرا و گاهی خارش پدید می آید. تابش بلند مدت نور شدید منجر به حساسیت، درد، تورم پوست و سپس پیدایش تاولهای گسترده می‌شود. اگر همراه آفتابسوختگی علامتهای عمومی همچون تب، لرز، ضعف و شوک پدیدار گردند، باید احتمال گرمازدگی را نیز در نظر داشت. تاهنگامی که علامتهای نخستین تماس با پرتو فرابنفش  فروکش نکرده است، نباید دوباره در معرض نور قرار گرفت. کمپرس سرد برای کاهش علامتها سودمند است و کرمهای کورتیکو ستروئید موجب بهبود می‌شوند. مهم‌ترین عارضه آفتابسوختگی شدید، عفونت است که باید با آنتی بیوتیک مناسب درمان گردد.

آفتابسوختگی مزمن:

معمولاً تماس بلند مدت با نور خورشید، موجب تحلیل رفتن و پیر شدن (افزایش چین و چروک) پوست می‌گردد. همچنین پرتو فرا بنفش، مهم‌ترین عامل پیدایش سرطان پوست است. به همین دلیل انواع سرطان پوست در کسانی که در هوای آزاد کار می‌کنند، در نواحی استوایی و در بخشهای برهنه پوست شایعتر است.

پیشگیری:

در آغاز فصل گرما، تماس با نور خورشید را باید به 30 دقیقه در نیمروز محدود کرد، تا زمانی که پوست تیره تر و مقاومتر گردد. پمادها، کرمها و محلولهای ضد آفتاب بسیار گوناگونند. ضد آفتاب هاب شیمیایی مولکولهایی دارند که بخش زیانبار پرتو فرابنفش را جذب می‌کنند. ضد آفتابهای مکانیکی، دسته دیگری هستند که یک ترکیب فلزی (مانند اکسید روی) دارند و نور خورشید را پراکنده کرده یا باز می تابانند. این داروها را بدون نسخه نیز می‌توان تهیه فراهم کرد. داروهایی مانند سولفونامیدها (آنتی بیوتیک)، فنوتیازینها (آرامبخش) و گریزوفولوین (ضد قارچ) می‌توانندپوست را نسبت به نور خورشید حساس نمایند.

بیمارانی که این داروها را دریافت می‌کنند، نیاز به مراقبتهای ویژه و پرهیز از نور شدید دارند. بیماریهایی چون (لوپوس) نیز موجب افزایش حساسیت پوست نسبت به نور می‌شوند. پس هر فردی که حساسیت قابل ملاحظه ای نسبت به نور دارد باید از نظر این بیماری بررسی گردد. همچنین در کسانی که دچار (تبخال) شده اند، تابش نور شدید می‌تواندموجب تشدید ضایعه گردد.

« اثرهای نور خورشید »

   نور خورشید پرتو هایی با طول موج 290 تا 1850 نانو متر (nm) را در بر می‌گیرد. با دگرگونی فصل یا آب‌و‌هوا، ویژگی ها و نسبت های پرتوهایی كه به سطح زمین می رسند تغییرات قابل ملاحظه ای می‌کند. طول موج های كمتر از nm 400  می‌توانندبه پوست یا چشم آسیب برسانند. عینك های ویترینی معمولی می‌توانندبخش بزرگی از این پرتوهای بالقوه زیانبار را حذف كنند. در شهر ها  دود و مه دود نیز چنین اثری دارند و می‌توانندپرتوهای زیان آور را – به‌ویژه در زمستان – تا حدودی جذب نمایند (‌لایه نازك ابر نیز می‌توانداین پرتوها را تا حد زیادی حذف نماید)‌. در ارتفاعات بالا، این پرده های محافظ وجود ندارند و علاوه بر آن بازتاب نور از روی سنگ، ریگ، برف، یخ یا آب می‌توانداثر آن را به طور قابل ملاحظه افزایش دهد.

 

« نور زدگی » 

در ارتفاعات، نور خورشید می‌تواندیك واكنش ناتوان كننده و حاد التهابی در بافت سطحی چشم (‌قرنیه و ملتحمه)‌ پدید آورد كه آن را نور زدگی یا « برف كوری » می‌نامند. نام دوم – كه بیشتر به كار می‌رود – نام مناسبی نیست، زیرا برف با این بیماری ارتباط غیر مستقیم دارد و اختلالات بینایی نیز جزئی و گذراست. نور خورشید در كوهستان با مناطق آفتابی دیگر تفاوت دارد،زیرادرآن‌جا لایه اتمسفر نازكتر و هوا رقیقتر است و پرتو فرابنفش بیشتری از آن می گذرد. 6،5 % از نوری كه به كوهستان می تابد از نوع پرتو های فرا بنفش است، در حالی كه این مقدار در سطح دریا 2 – 1 % است. معمولا برخورد مستقیم نور خورشید موجب نور زدگی نمی‌شود، ‌ولی چند ساعت حضور در محیطی كه دارای عناصر بازتاباننده‌ی سطحی است،‌ به چشم آسیب می رساند. برف یا یخ می‌تواندتا 85 % از پرتوهای تابیده را برگرداند، در حالی كه شنزار و كشتزار به ترتیب 17 % و 5/2% از آنرا باز می تابانند. هنگامی كه نور باز تابیده، از پایین به ما برخورد می‌کند ابروها، پیشانی وآفتابگیر نمی‌توانندچشم را حفظ كنند و این موضوع نقش مهمی در تأثیر زیانبار و جمع پذیر این پرتوها دارد. قرنیه و ملتحمه در برابر این پرتوها آسیب پذیرترند، زیرا اپیدرم شاخی یا ملانینی كه پوست را حفظ می‌کند در آن‌ها وجود ندارد.

پرتو فرابنفش، بخشی از طیف نا دیدنی نور خورشید است كه طول موج 200 تا 400 نانومتر دارد. قرنیه برای طول موج های زیر nm 295 كدر است و آن‌ها را یا جذب كرده یا باز می تاباند. طول موج های دوروبر nm 288 می‌توانندموجب متلاشی شدن پروتئین های هسته و مرگ یاخته گردند.

 

نور زدگی حاد:

قرنیه پوشیده از یاخته های اپی تلیال است كه پس از چند ساعت تابش فرا بنفش رو به مرگ می‌روند. سپس این یاخته ها متلاشی شده پیوستگی سطحی قرنیه از میان می‌رود. باز و بسته شدن پلك ها، این یاخته ها را از قرنیه و ملتحمه جداكرده پایانه های عصبی قرنیه را برهنه می سازد. تماس پلك با این اعصاب برهنه موجب پیدایش علامت هایی چون احساس وجود شن در چشم، درد آزارنده و حساسیت به نور می‌گردد. یك حركت جزئی یا تابش نور موجب اسپاسم غیر ارادی پلك ها و حمله حاد درد می‌شود. تحریك اعصاب قرنیه نیز موجب تنگی رفلكسی مردمك و اسپاسم ماهیچه های مژكی شده منتهی به چشم درد و سردرد می‌گردد. همه این علامت ها 10 – 4 ساعت پس از تماس با نور پدید می آیند. علامت های حاد معمولاً 8 – 6 ساعت طول می كشند و بیشتر مشكلات پس از 48 ساعت فروكش می‌کنند. اگر چه موارد شدیدتر می‌تواندبه سردرد طولانی و اختلالات بینایی به مدت چند هفته بیانجامد.

بیماران دچار نور زدگی معمولاً پلك های باد كرده، قرمز و گاهی تاول دار، ملتحمه متورم با رگ های پر خون، اشكریزش فراوان، رفلكس قرنیه كند و دیررس و مردمك های تنگ دارند.

درمان نور زدگی حاد شامل پوشاندن چشم ها و كمپرس سرد برای كاهش  ناراحتی است . گشاد كردن مردمك  با آتروپین  (1 %) یا هماتروپین (‌5 %) اسپاسم ماهیچه های مژكی را برطرف كرده حساسیت به نور را كاهش می‌دهد. برای جلوگیری از عفونت قرنیه باید پیش از پوشاندن چشم ها، ‌پماد آنتی بیوتیك چشمی به آن‌ها مالید. ممكن است مسكن یا آرامبخش نیز لازم باشد.

نورزدگی مزمن:

این بیماری در بومیان مناطق كوهستانی و سرزمین های برف پوش و همچنین در میان كارگرانی همچون جوشكاران كه پی در پی در معرض امواج نوری كوتاه قرار می‌گیرند،‌دیده شده است. آن دسته از بومیان مناطق كوهستانی و قطبی كه دچار این بیماری می‌شوند؛ علاوه بر التهاب مزمن ملتحمه گرفتار اختلالات بینایی و حساسیت به نور نیز می‌گردند. ملتحمه ممكن است كشسانی و روشنی خود را از دست داده رنگدانه دار شود. در قرنیه نیز ممكن است نواری از رسوب زرد روشن تشکیل گردد كه با شكاف میان پلك ها مطابقت دارد.

پیشگیری:

شناخت قدرت آسیب زایی نور شدید و سپس گسترش لنزهای ضد پرتو فرابنفش، شیوع نور زدگی را تا اندازه زیادی كاهش داده است. سالهاست كه بومیان كوهستان و قطب از این مشكل باخبرند و روش های حفاظتی ساده ولی موثری پیدا كرده اند. اسكیموها یك تسمه چرمی، ‌تكه ای از چوب یا شاخ را به چشم می بندند كه شكاف هایی برای دیدن دارد و شرپاها موهایشان را به عنوان حفاظ،‌ جلو چشم ها و صورتشان می ریزند.

امروزه در مقایسه با محیط كوهستان (به‌ویژه برای كوهنوردان با تجربه)‌، تماس های صنعتی و اتاق های برنزه شدن علت  های شایعتری برای نور زدگی هستند. منبع پرتو فرابنفش اهمیتی ندارد بلكه شدت و مدت تماس با آن، نخستین شاخص آسیب بافتی است.

 

شاخص:

‌عینك های ایمنی دور بسته ‌- كه طول موج های nm 400 - 250 را جذب كرده یا بر می گردانند – قرنیه و ساختار های درونی چشم را از اثر ویرانگر نور خورشید حفظ می‌کنند.

عینك های معمولی تا  اندازه ای چشم ها را از تابش های زیانبار دور نگه می دارند ولی برای حفظ چشم در محیط های سرشار از نور كافی نیستند. لنزهای پلاستیكی بیرنگ یا كمرنگ قدرت چندانی در حذف پرتوهای فرابنفش ندارند. پس هنگامی كه قصد تهیه یك پوشش محافظ برای چشم داریم ‌توجه به این جزئیات ضروری است.

عینك‌های آفتابی از چشم ها در برابر خیرگی (كه تیز بینی را كاهش می‌دهد)، سرخ بینی (نوعی اختلال بینایی كه در آن همه چیز قرمز دیده می‌شود)‌ ناشی از نور مرئی به‌ویژه نور سبز،‌ آماس ملتحمه (‌كانژنكتیویت)‌، نورزدگی و... كه توسط پرتو فرابنفش با طول موج زیر  313  نانو متر و پرتو زیر قرمز با طـول موج بالای 760  نانو متر پدید می آیند ،  محافظـت می‌کنند.

پس هنگام گزینش عینک آفتابی، توجه به شیشه آن مهم است. امروزه دو ماده در ساختار لنزها به کار می‌رود: شیشه کانی (معمولی) و شیشه آلی (رزین)

لنز از هرگونه که باشد، باید بتواند دیدی روشن و بدون موج فراهم آورد تا چشمها خسته نشوند، مهم‌ترین برتری لنزهای آلی این است که نشکن و سبک وزنند، گرچه پرتوهای زیانبار (به‌ویژه فرابنفش) را به‌طورمؤثر حذف نمی‌کنند. لنزهای کانی پرتو  فرابنفش را بهتر حذف می‌کنند ولی سنگین و شکننده اند. بهترین لنزها برای کوهستان آن‌هایی هستند که هر دو رویه شان دگرگون شده است. رویه درونی آن‌ها یک پوشش ضد باز تاب دارد که از بازتابش پرتوهای وارد شده از کنار عینک به سمت قرنیه جلوگیری می نماید و رویه بیرونی آن‌ها در بالا و پایین تیره تر از بخش میانی است که باید آنقدر روشن باشد که اجازه دید واضح را به فرد بدهد.

قاب:

هنگام گزینش قاب عینک، باید مناسبترین شکل را برای صورت خود برگزید. قاب نباید به گونه ها ساییده شود، زیرا موجب ترک خوردگی پوست می‌شود. بینی و کنارهای صورت را نیز باید بپوشاند تا حفاظت کافی در برابر نور بازتابیده فراهم گردد. دسته عینک باید راحت و قابل تنظیم باشد تا ضمن حرکت، از لغزش عینک جلوگیری نماید. قاب باید سبک وزن ولی در برابر شوک و نوسان دما مقاوم باشد.

دسته عینک باید یک بند ایمنی داشته باشد که به دور گردن بیفتد. داشتن یک عینک یدکی ضروری است.

راهنمای خرید، تنظیم و نگهداری کوله پشتی کوهنوردی

کوله پشتی یکی از تجهیزاتی است که برای حمل لوازم و وسایل مورد نیاز از آن استفاده میشود به عبارت دیگر تمام وسایل مورد نیاز یک کوه نورد باید درون وسیله ای قرار گیرد که این وسیله کوله پشتی(Back pack) نام دارد.

باید دارای ویژگی هایی باشد که بتوان از آن به راحتی بیشترین بهره را برد. بنا براین انتخاب یک کوله پشتی مناسب و تنظیم صحیح آن روی بدن، دو مسله بسیار مهم است.    

انتخاب کوله پشتی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا این وسیله همراه همیشگی شما هستند. در چندین سال اخیر شرکت های معتبر جهان کوله پشتی هایی باکاربرد های مختلف، در ابعاد و سایز های مختلف طراحی کردند که کار کاربر را در انتخاب کوله مورد نظر، آسانتر کرده است.

کوله باید دارای پارچه ای انعطاف پذیر و مقاوم در برابر نفوذ آب، کاور مخصوص ضدآب ، تسمه هایی با اسفنج نرم و قفل شونده برای شانه ها و کمر، با رگلاژ و عرض مناسب و همچنین باید دارای پشتی و زین داخلی استاندارد برای جلوگیری از فشار مضاعف به فرد، شانه ها و ستون مهره ها باشد تا صدمه جبران ناپزیری به کوهنورد  وارد نشود.

 

انتخاب و خرید کوله پشتی مناسب :

 یقینا شما برای خرید یک کوله پشتی، مشخصه و ویژگی هایی رو مد نظر دارید و براساس اون انتخاب نهایی خودتون رو میکنید.

 ویژگی های مهم و تعیین کننده در هنگام خرید به صورت زیر است:

1. جنسیت کوهنورد (زن یا مرد)
2. جم یا همان لیتر کوله(حجم بار)
3. میزان وزنی که قرار است داخل کوله قرار بگیرد (وزن بار) 
4. نوع فعالیت یا برنامه
5. قیمت و مارک معتبر

•  جنسیت کوهنورد:

 جنسیت فاکتور بسیار مهمی است چرا که فیزیک بدنی آقایان با خانم ها تفاوت فراوانی دارد و به همین دلیل شرکت های معتبر کوله هایی ویژه بانوان طراحی میکنند. خانمها عموما نسبت به آقایان استخوان بندی ریز تر و ظریف تری دارند، شکل پایین تنه و خصوصا، فیزیک استخوان لگن آنها متفاوت است و سرشانه های بزرگی ندارند. کوله های مناسب خانم ها با علایمی مثل women - lady - SL و اشکالی مثل گل شیپوری مشخص میشود که بستگی به کمپانی سازنده دارد. البته آقایانی هم که دارای استخوان بندی ریزتری هستند می توانند از این کوله ها استفاده کنند.

کوله پشتی خانمها و آقایان

همانطور که میبینید کوله خانمها کشیده تر ، دارای بندهای کوله نزدیک به هم و کمربندی باریک تر و با شکلی قوس دار است که بهتر روی استخوان لگن خانمها کوله بشیند. نکته دیگر اینکه آقایانی هم  که دارای استخوان بندی ریزتری هستند می توانند این کوله ها را نیز در موقع خرید امتحان کنند شاید برای آنها مناسب تر باشد.

    

•  نوع برنامه یا فعالیت:

هنگام خرید یک کوله پشتی نوع برنامه های که قصد اجرای آن را دارید، مد نظر قرار بدهید. بدین منظور شرکت های سازنده کوله پشتی، برای فعالیتهای مختلف کوله پشتی های مختلفی طراحی و تولید می کنند مثل کوهنوردی، کوهنوردی فنی یا آلپی، طبیعت گردی و کمپینگ، سنگ نوردی، غارنوردی و ... .

 

کوله های طبیعت گردی: دارای جیبهای مختلفی اطراف کوله هستن و در برخی مدلها یک کوله کوچک به کوله اصلی متصل شده که میشه اونرو جدا کرد و وقتی اطراف کمپ میخواید گشت و گذار کنید همراه ببرید.

  

کوله های کوهنوردی: برای حمل بار در ساعتهای طولانی مناسب بوده و جیبهای کمتری در اطراف دارند.

 

 کوله های فنی و آلپی: کشید ترین شکل رو دارند و گاها از جیب در اطراف اونها هم خبری نیست همچنین طراح در طراحی اونها برای حمل وسایلی مانند چوب اسکی ، کرامپون ، تبرهای یخ جایی رو در نظر گرفته.

   

کوله سنگ نوردی: کوله ای باریک و بلند که از عرض پهلوهای سنگ نورد باریک تر است تا دستهای سنگ نورد مانور بیشتری داشته باشند و سنگ نورد بتواند به راحتی از میان تنوره ها و شکاف ها عبور کند.

    

کوله یخ نوردی: کوله ای کاملا ضد آب با ویژگی های کوله سنگ نوردی اما داری بندهای مخصوص جهت حمل وسایل یخ نوردی.

کوله غار نوردی: کوله ای بسیار کشیده و استوانه ای، با ظاهری بسیار ساده.

 کوله های مخصوص جهت برنامه های ویژه. مانند: امداد و نجات، شکار، پیمایش دره و جنگل، حمل کودک، پیمایش کویر و باربری. 

البته برخی کمپانی های معتبر دارای کوله های اکسپدیشن هم هستند که مشخصات کوله های فنی رو دارند ، دارای وزن سبک تر و گنجایش بیشتر و در عین حال توان حمل وزنهای بسیار بالاتر را نیز دارند و به همین خاطر دارای قیمتهای بسیار بالایی هم هستند .

 

• حجم کوله:

 حجم یا همان لیتر، باریست که شما میخواید درون کوله قرار بدید. با این وجود میزان حجم باری که درون یک کوله می توان قرار داد به دو واحد مختلف لیتر ویا اینچ مکعب بیان می شه. در واقع حجم دقیق یک کوله با واحد اینچ مکعب تعیین می شه، اما به دلیل قابل فهم بودن برای همه، آن را به واحد لیتر تبدیل کرده و بیان می کنند و اینکه بعضی وقتها میشنویم حجم کوله مثلا ۶۰ لیتری دقیقا ۶۰ لیتر نیست به خاطر همین تبدیل است که ممکن است پس از تبدیل، عددی مثل ۵۹.۸۳ شود و دقیقا حجم ۶۰ لیتر را به ما ندهد ولی هیچ کجا حجم کوله به لیتر را به صورت اعشار بیان نمی کنند و در این مثال ۶۰ اعلام میشه. در کل این نکته مهمی نیست.

نکته مهم بعدی اینه که برخی کوله ها به خصوص شرکت های آمریکایی دارای سایز بندی small – medium – large در کوله هاشون هستند که بین این سایز بندی ها شاهد اختلاف یکی دو لیتر هستیم اما از اونجا که در ایران اکثرا محصولات کشورهای اروپایی در بازار موجوده، با این مسایل کمتر مواجه میشیم.

حجم مناسب، به عواملی مثل: مدت زمان برنامه، فصل اجرا و نهایتا حجم وسایل یا بار کاربر بستگی داره که بسته به این عوامل، کوله ها اندازه و اشکال متفاوتی دارد.

حالا سوال اصلی که برای همه مون موقع خرید پیش میاد اینه که چه حجم کوله ای بخرم. اکثرا میدونیم که حجم مناسب به سه عامل بستگی داره : مدت زمان برنامه ، فصل اجرای برنامه و آخر هم حجم وسایل خود کوهنورد. باز هم همه میدونیم که کوله برنامه 1 روزه با 3 روزه فرق میکنه ، حجم وسایل در زمستان از سایر فصلها بیشتره و هرچه وسایلمون حرفه ای تر و کم حجم تر باشه به کوله کوچکتری نیاز داریم . با این حال یه راهنمای عمومی برای حجم مورد نیاز میتونه یه چیزی شبیه این باشه :

 

جدول انتخاب حجم کوله

دوره سفر	فصل	بهترین حجم کوله
		اینچ مکعب	لیتر
5 شب و بیشتر	تابستان	4000-5000	65-80
	بهار/ پاییز	5000 بالاتر و	80-90
	زمستان	5000 بالاتر و	80-90
3 تا 5 شب	تابستان	3000-4000	50-65
	بهار/ پاییز	4000-5000	65-80
	زمستان	5000 بالاتر و	80-90
1 تا 2 شب	تابستان	2500-3000	40-50
	بهار/ پاییز	3000-3500	50-55
	زمستان	4000-5000	65-80
فقط کوهپیمایی یک روزه	تابستان	1500-2000	25-35
	بهار/ پاییز	2000-2500	35-40
	زمستان	2500-3500	40-55

 و یا:

۱۵ لیتری و کمتر –  برای حمل وسایل مختصر، معروف به کوله صعود نهایی به قله .

    

۲۵ الی ۴۰ لیتر –  برنامه های یک روزه در فصول مختلف.

 

۴۰ الی ۶۵ لیتر–  برای برنامه های ۲ روزه و چند روزه.

 

۶۵ الی ۸۰ لیتر–  جهت اجرای برنامه های ویژه چند روزه در فصول مختلف.

    

 
 

 زن بار:

 علاوه بر حجم، وزن بار هم بسیار مهم است. شاید تا به حال به این موضوع هیچ توجهی نداشتیم اما این یک نکته ای بسیار کلیدی در انتخاب کوله پشتی است. کوله پشتی هایی با حجم یکسان می توانند برای حمل وزنهای مختلفی طراحی شده باشند. حداکثر وزنی را که کوله مورد نظر میتواند تحمل کن توسط شرکت سازنده اعلام میشود. به شکل زیر دقت کنید. هر دو کوله دارای حجم یکسان هستند اما وزن های مختلفی را حمل میکنند.

 

 کوله هایی که در تصویر مشاهده می کنید از آنجا که با SL مشخص شده برای خانمها طراحی شده و کوله سمت راست برای حمل حداکثر ۲۷ کیلوگرم و دیگری برای حمل حداکثر بار ۲۰ کیلوگرم طراحی شده است. این ویژگی باعث شده که کوله سمت راست با وزن دو و نیم کیلو سنگین تر از کوله دوم، با وزن یک کیلو و هفتصد گرم باشد و همچنین کوله اول از نظر قیمت گرانتر از کوله دوم باشد. حداکثر وزن مشخص شده به این معنا نیست که اگر وزن بیشتری داخل کوله قرار دادیم کوله پاره شود و طاقت آنرا نداشته باشد بلکه به معنی اینست که دیگر کوهنورد آن احساس راحتی قبلی را نخواهد داشت و سیستم کوله برای انتقال وزن بار به روی بدن به صورت صحیح جوابگو نخواهد بود. شما باید علاوه بر مقدار حجم وسایل، وزن آنها را نیز محاسبه کنید یا تخمین بزنید تا کوله مناسب تری انتخاب کنید. در این مثال اگر حجم بار شما حداکثر از۷۰ لیتر تجاوز نمی کند و وزن آن از حدود ۲۰ کیلو فراتر نمی رود می توانید با انتخاب کوله دوم هم در پول خود صرفه جویی کنید و هم به دلیل اینکه کوله سبک تری به برنامه میبرید بار کمتری در مجموع حمل کنید و انرژی کمتری مصرف و لذت بیشتری ببرید.

 پس: اگر ۲ کوله با مارکهای یکسان، حجم های یکسان ولی وزنهای مختلف دیدید، وزن کوله سبک تر دلیل بر تکنولوژی برتر نیست. بلکه به احتمال زیاد کوله سبک تر برای حمل وزن کمتری طراحی شده که باید ریز بین باشید و اطلاعات کوله ها را دقیق مطالعه کنید.

 

• اندازه کوله پشتی:

اندازه کوله باید متناسب قد شما باشد. اگر قد کوله برای شما کوتاه باشد فشار وزن کوله بیشتر در قسمت میانی کمر قرار میگیرد که در مدت زمان طولانی باعث درد در قسمت میانی کمر شما خواهد شد و اگر قد کوله بلند باشد روی عضلات سرینی قرار میگیرد و مانع در حرکت مناسب شما خواهد شد و تعادلتان را بهم خواهد زد. قبل از خرید کوله پشتی باید به این نکته دقت کنید، چیزی که کمتر کسی به آن اهمیت میدهد و اتفاقا بسیار مهم نیز می باشد. هر کوله پشتی برای یک محدوده مشخص اندازه تنه کوهنورد مناسب می باشد (باسن تا گردن). 

 برای هر دو کوله چیزی به عنوان Torso در قسمت ویژگیهای کوله (Specification) آمده است و محدوده ای را به اینچ مشخص کرده. مثلا برای کوله اول ۲۰ـ۱۳ اینچ ذکر شده یعنی بین ۳۳ سانتیمتر تا حدود ۵۱ سانتیمتر. این عدد اندازه ارتفاع تنه شماست به این نحو که مطابق شکل زیر از بالای باسن تا ابتدای گردن (جایی که شانه و گردن به هم میرسند) را اندازه گیری می کنیم.        

 حال در موقع خرید کوله پشتی باید کوله ای را بخرید که اندازه تنه شما در محدوده اندازه ذکر شده کوله پشتی باشد. چنانچه اندازه تنه شما برای دو سایز مختلف کوله مناسب بود همیشه اندازه کوچکتر را انتخاب کنید. البته در ایران که اکثرا کوله های اروپایی به فروش می رسد هر کوله تنها در یک سایز ارایه می شود اما اکثر کوله های آمریکایی حداقل در سه سایز کوچک ، متوسط و بزرگ ارایه می شود و اینجاست که می توانید تفاوت تکنولوژی و دقت آمریکایی را با اروپایی مقایسه کنید. به همین دلیل، کاری که هنگام خرید در ایران باید بکنیم این است که چنانچه اندازه تنه ما در محدوده کوله انتخابی نبود باید یا به سراغ نوع دیگر برویم یا چنانچه اندازه تنه کوهنورد کوچک تر از محدوده بود و کوهنور مرد بود به سراغ مدل زنانه آن کوله برود.

 برای مثال به کوله سمت راست نگاه کنید. کوله ای کشیده نسبت به کوله دومی است و محدوده اندازه تنه بزرگتری دارد. هر دو از یک کمپانی و یک سری اما کوله اول برای افراد خاص ساخته شده. افرادی که قد آنها بالای ۱۸۵ سانتی متر است و این محدودیت را با حروف EL نشان میدهند. حتی بدرد من که ۱۸۳ سانت قدمه نمیخوره و نمیتونیم اون طور که باید وشاید باهم کنار بیایم.

 

مارک معتبر:

 معتبرترین شرکتهای کوله پشتی های کوهنوردی NorthFace ,Millet ,Lowe Alpine , Deuter و ... میباشند.

 

پیشنهادات پایانی خرید کوله:

• شاید بپرسید چرا باید کوله های خارجی گران بخرید؟ مهمترین موارد کیفیت پارچه، زیپ های بسیار با کیفیت در شرایط آب و هوایی گوناگون ، تنظیم بار درست، راحتی و مهمتر از آن اطمینان است.

• اکثر کوهنوردان نیاز به 3 کوله ی قله، یک روزه و سه روزه دارند.

• • کوله قله فقط باید سبک باشد و نیاز به هزینه کردن برای خرید کوله های گران نیست.
  • کوله های یک روزه خرید با قیمت مناسب کوله ایرانی قایا (Gaya) یا نیکو (Neeko) پیشنهاد می کنیم، اگر دستان در جیب می رود بیشک دویتر(Dueter) بخرید.
  • کوله های سه یا چند روزه باید دستان به جیب برود و پس از انتخاب نوع فعالیت دویتر Dueter بگیرید و یا Millet ,Lowe Alpine که در این موارد کاملا سلیقه است.

• در نهایت از فروشگاه معتبر خرید کنید و کوله و کفش را اینترنتی سفارش ندید...

 

---

 

 تنظیم کوله پشتی روی بدن کوهنورد:

 حالا که کوله پشتی مورد نظر خود را انتخاب کردید باید به بهترین نحو و متناسب با فیزیک بدنتان آن را تنظیم کنید. هدف از تنظیم، انتقال صحیح وزن بار به بدن شما است. به نحوی که حدود ۸۰٪ از وزن بار به روی پایین کمر و قسمت لگن منتقل شود و شانه های کوهنورد بیشتر نقش کنترل تعادل بار را داشته باشند.

 
 مراحل تنظیم کوله:

 قبل از تنظیم کوله، آنرا با وزنی بین ۷ تا ۱۰ کیلوگرم پر کنید و بعد به سراغ مراحل تنظیم بروید. البته توصیه می شود هنگام بلند کردن کوله پشتی به جای کمر، زانو ها خم شوند و این در مورد برداشتن تمامی اشیا با هر مقدار وزنی صدق میکند.

 

1- ابتدا تمامی بند شانه و کمربند کوله را شل کنید.		4- در پشت گردنتان، جایی که بندهای شانه به پشت کوله پشتی متصل می شوند توجه کنید. این قسمت باید در قسمت صاف بین دو کتف کمر شما قرار بگیرد. چنانچه محل آن درست نیست و این قسمت برای کوله پشتی شما قابل تنظیم است باید کوله پشتی را در آورید و محل آنرا در کوله پشتی خود تغییر دهید. این قسمت تنها برای کوله پشتی هایی عموما با حجم ۵۰ لیتر به بالا قابل تنظیم است و برای کوله های سبک تر نیازی به این تنظیم نیست و معمولا قابل تنظیم نیز نیستند.
2- کوله را روی دوش قرار دهید، شانه ها را بالا بیاندازید تا کوله پشتی بالاتر قرار بگیرد. حال کمربند کوله پشتی را روی استخوان لگن خود تنظیم کنید و کمر بند کوله را سفت ببندید.		5- در کوله های بزرگ ، بندی به نام بند کوله کشی وجود دارد. در تصویر ما نیز این بند وجود دارد و همانطور که می بینید این بند از بالای کوله با یک زاویه ۴۵ درجه روی شانه کوهنورد آمده. در زمان کوله کشی و سنگین بودن کوله می توان با کشیدن این دو بند ، کوله  پشتی را به بدن نزدیک تر نگاه داشت و به بدن در تحمل وزن کوله کمک کرد. این بند در کوله های کوچک وجود ندارد چون نیازی هم ندارند.
3- بند شانه را با کشیدن رو به پایین سفت ببندید تا کوله به شما نزدیک شود. تسمه های شانه کوله پشتی باید طوری تنظیم شود که کوله از ناحیه آخرین مهره کمری که به موازات خط ناف در ناحیه پشتی قرار دارد پائین تر نیامده و بیشتر وزن کوله باید توسط کمر به پاها منتقل شود و فقط وزن کمی بروی شانه ها باشد.		6- آخرین قسمت بستن بند سینه کوله پشتی است. توجه کنید این بند باید مقداری محکم باشد اما نباید موجب سختی تنفس و اختلال در آن باشد. به میزان مناسب آنرا سفت کنید تا  شانه های شما بر اثر وزن کوله به عقب متمایل نشوند و در طول بارکشی در وضعیت طبیعی بمانند.

 

آزمایش تنظیم صحیح کمربند کوله

 در نهایت اگر تنظیمات کوله پشتی را به خوبی انجام داده باشد، باید بتوانید یکی از زانوهای خود را ۹۰ درجه خم کنید. در این حالت کمربند کوله شما باید در راستای بالای ران شما و مماس با آن ، مطابق شکل زیر قرار بگیرد.
 

نحوه چیدن وسایل:

داخل کوله نیز مطابق شکل مشخص شده است. همانطور که در شکل می بینید سنگین ترین قسمت باید نزدیک ترین محل کوله به کمر باشد.

---

 

مراقبت از کوله پشتی:

۱- از حمل ظرف شیشه ای در داخل کوله ها خودداری کنید زیرا احتمال شکسته شدن و در نتیجه پاره کردن کوله ها و خرابی آنها می باشد. ضمن آنکه وزن این ظروف غالباً سنگین نیز می باشد.

۲- در حمل مواد نفتی و یا هر چیز دیگری که احتمال نشت آن می رود باید دقت شود. این نوع مواد باید داخل ظرف کاملاً آببندی شده قرار گیرند.

۳- به هنگام حمایت یا حمل کوله با طناب از دیواره توجه شود که طناب یا کارابین حتماً از داخل یکی از بندهای کتف و حلقه حمایت کوله عبور داده شود و تنها به بند حمایت اکتفا نشود.

۴- به هنگام استراحت سعی شود پشت کوله که معمولاً مرطوب می باشد به سمت خورشید قرار گیرد تا رطوبت تا حدودی گرفته شود.

۵- در مواقع استراحت کوله را در جای مناسب قرار دهید تا از غلطیدن به پایین جلوگیری شود.

۶- چنانچه کوله پشتی شما کثیف شد می توانید آنرا با آب نیمگرم و صابون بشویید و از حرارت مستقیم به آن جلوگیری کنید. از شستن کوله با مواد شیمیایی (تاید)، چنگ زدن و انداختن در ماشین لباسشویی خودداری نمایید زیرا مواد ضد آب آن بعد از مدتی از بین خواهد رفت.

۷- هنگام مراجعت از برنامه حتماً کوله خود را از ظروف کثیف یا مواد غذایی مانده از برنامه و نیز لباسهای خیس و کثیف تخلیه کنید.

۸- می توان کاوری جهت مراقبت از کوله در مقابل باران و خیس شدن آن تهیه کنیم. (پارچه ای ضدآب به اندازه سطح کوله تهیه و دور آن کش می دوزیم. هنگام حرکت در زیر باران و یا در مواقعی که کوله در بیرون چادر است می توان از آن استفاده کرد).

۹- چنانچه در کوله پشتی پارگی مشاهده کردید در اسرع وقت آن را ترمیم کنید.

۱۰- قبل از اجرای برنامه از سالم بودن کوله خود اطمینان حاصل کنید.

۱۱- اغلب مشاهده می شود که در برنامه های بلند مدت که مجبور می شویم کوله پشتی خود را داخل صندوق اتوبوسها و یا باربند قرار دهیم با مشکل کثیف شدن، خیس شدن و یا پاره شدن کوله مواجه هستیم. بهتر است کیسه ای برای حفاظت کوله تهیه کنیم.

 

نکته پایانی:

 مجموع وزنی که یک فرد مجاز به حمل آن است برای افراد با تناسب اندام حداکثر یک سوم وزن شخص و برای افراد عادی حداکثر یک چهارم وزن فرد می باشد.

 کوله ای که در برنامه های مختلف از آن استفاده میکنید باید دارای رنگ مناسب باشد. یعنی رنگی مخالف رنگ محیط داشته باشد تا از فواصل دور نمایان باشد استفاد از روکش کوله (کاور) با زنگ های مختلف که هم رنگ محیط نباشد. برای مثال در محیط برفی از روکش قرمز، در جنگل از نارنجی یا زرد و در شب یا محیط های تاریک از رنگ سفید یا روکش شبرنگ استفاده نمایید. همیجنین کاور کوله برای جلوگیری از آسیب به پارچه کوله ضروری میباشد.

 

گردآوری : مازیار نیک بخش سایت کوهنوردان زرتشتی ایران

منابع :

وبلاگ چال - توحید نوروزی

وبلاگ پسر کوهستان

وب سایت تولید کننده کوله پشتی  Deuter

---

مطالب مرتبط :

کوله پشتی  ، چيدن کوله پشتي و نگهداري از آن  ،  راهنماي خريد و تنظيم كوله پشتي   ،  کوله پشتی کوه نوردی ،  کوله پشتی ،   چیدمان و حمل کوله ،    کوله پشتی   ،

راهنمای استفاده و خرید باتون کوهنوردی

باتون (باتوم -عصای کوهنوردی-Trekking Poles) یکی از ابتدایی‌ترین و در عین حال اساسی ترین وسایل کوهپیمایی است. امروزه بسیاری از کوهنوردان از باتوم(باتون) در پیمایش های طولانی و صعود های زمستانه خود استفاده میکنند و روز به روز به تعداد استفاده کنندگان اضافه می شود. بسیار مهم است که باتون ها بصورت یک جفت (2عدد) و صحیح بکار رود تا صدمه ای به کوهنورد وارد نشود.

 

بطور کلی در دو دسته از برنامه‌ها، استفاده از باتون سودمند و ضروری است:

کوهپیمایی طولانی:

در این دسته از برنامه‌ها، عواملی همچون مسافت بلند، زمان طولانی و بار سنگین، استفاده از باتون را ایجاب می‌کنند. کاربرد باتون در این گونه کوهپیمایی ها (عبور از خط‌الراسها، صعودهای زنجیره‌ای و...)، می‌تواند بخشی از نیروی وزن کوه‌نورد را به دستها و بالاتنه انتقال داده و خطر آسیب های زانو را کاهش دهد.

 صعودهای زمستانه:

در این گونه صعودها کاربرد باتون ضروری است و همراه نداشتن آن می‌تواند مشکلات جدی پدید آورد. بررسی عمق برف، افزایش تعادل و کاهش فشار روی زانو و جلوگیری از لیز خوردن و ... . (داشتن کلنگ یا تبر یخ در مسیرهای پرشیب و یخی الزامی است و باتون نمی تواند جایگزین آن گردد)

 

توجه: در صورتی که کوله سنگین حمل میکنید، برای حفظ تعادل حتما از باتون به صورت جفت استفاده کنید.

 

فوایداستفاده درست از باتون:

باتون ها در ازای هر ساعت فعالیت کوهنوردی چندین تن وزن را از روی اندام تحتانی به دستها منتقل میکنند. و در ازای یک روز فعالیت سنگین کوهنوردی حدود ۳۰ تن وزن وفشار را از روی زانوهای شما منتقل میکند.

1. کاهش فشار ناشی از وزن بدن بر روی پاها و زانوها و کاهش خستگی ـ انتقال قسمتی از وزن بدن روی دست ها که عموما در کوهپیمایی در استراحت به سر می برند.
2. افزایش حس تعادل ، جلوگیری از سرخوردن یا زمین خوردن بویژه در خستگی های مفرط در برنامه های کوهنوردی طولانی مدت
3. در هنگام حمل کوله پشتی های سنگین در برنامه های طولانی مدت یا زمستانی
4. کمک به کمتر خسته شدن افراد دارای وزن بالای (کوهنورد سنگین وزن)
5. بهبود ناراحتی قبلی مفاصل و ستون فقرات
6. در هنگام کوهنوردی بر روی برف و مکانهای خیس،سبزه زار ، نرم ،هنگام عبور از رودخانه ،کوهنوردی در شرایط مه یا دید کم(در شرایط فوق حفظ تعادل نقش حیاتی برای سلامتی فرد دارد)
7. کاربردهای ابتکاری از باتون مانند: ساخت برانکارد در مواقع ضروری – دفع خطر حیوانات – ثابت نگهداشتن عضو مجروح یا شکسته شده (آتل) و ...
8. استفاده از باتون از افزایش بی رویه ضربان قلب در ابتدای فعالیت و شروع کوهنوردی کمک کننده است(ولی بعد از مدتی این کاهش ضربان بدلیل فعالیت ماهیچه های دست و پا ادامه پیدا نمیکند)

 

معایب استفاده از باتون در کوهنوردی:

۱- استفاده نادرست از باتون:

اگر فاصله بین بدن و باتون زیاد باشد نه تنها کشیدگی در اندامها زیاد میشود بلکه هنگام چرخش درد زیادی نیز احساس خواهد شد.

۲- استفاده از باتون ها احساس تعادل را کاهش میدهد

استفاده مداوم از باتون توانایی هماهنگی کوهنورد را کاهش میدهد.در مورد استفاده مکرر از باتون، کوهنورد احساس امنیت بیشتری میکند. این اثر مخرب بوده و باعث میشود در مناطقی که صعب العبور است ،خصوصا جایی که فرد نمی تواند از باتون استفاده کندفرد دچار مشکل شود،مانند :تیغه های باریک کوه ومسیرهای پرتگاهی)(متداولترین حادثه کوهنوردی :سقوط بدلیل لغزش در هنگام فرود است.)

۳- مکانیزم های محافظتی فیزیولوژیکی را کاهش میدهد:

استفاده مداوم از باتون تحریک کشیدگی فیزیولوژیکی را که برای تغذیه غضروف مفصلی و ورزیده کردن وحفظ حالت کشسانی مفصل لازم است کاهش میدهد.

۴- افزایش ضربان قلب :

به دلیل فعالیت ماهیچه های بزرگتر در اندام فوقانی و دستها

۵- راحت نبودن هنگام عکاسی یا فیلمبرداری در برنامه های کوهنوردی:

دلیل پزشکی نیست ولی میتواند خطراتی برای کوهنورد داشته باشد

 

انواع باتون که مورد استفاده کوهنوردان قرار می گیرد:

الف: ثابت(چوب اسکی)     

امروزه برای کوهنوردی کاربرد ندارد.

ب: قابل تنظیم (تلسکوپی)

باتون های تلسکوپی از نظر کارایی در کوهنوردی بهتر وایمن تر می باشند . زیرا قابلیت مهم تنظیم ارتفاع باتون وجود دارد. در پیمایش الزاما از باتونهای قابل تنظیم (تلسکوپی) استفاده می کنیم تا برای شرایط مختلف و حمل آن را تنظیم کنیم، ضرورت دارد در کوهپیمائی از یک جفت باتون(2 عدد باتون) استفاده شود.

 

باتون عادی: این نوع باتون ها بدلیل ساختشان دیرتر آسیب می بیند و البته ضربه ها متوالی از زمین به دستتان منتقل میکنند و باعث کمی خستگی می شود، اگر توانایی بدنی شما اجازه می دهد، بهتر است از این نوع باتون ها استفاده کنید. مخصوصا در کوهنوردهای بسیار سنگین و آلپی (سبک بار) زیرا امکان خرابی باتون به حداقل میرسد.

باتون ضربه گیر(آنتی شُک): بدلیل وجود فنر به کار رفته در این باتون ها، از نظر کاهش ضربه و فشار روی دستها و ایجاد خستگی در ضربه های متوالی به دستها کارایی بیشتری دارند.

 

اجزای باتون:

همانطور که در شکل زیر هم نشان داده شده اجزای باتون عبارتند از :

دسته باتون: جهت استفاده باتون آن را در دست می گیرند و از جنس عایق پلاستیک و لاستیک تهیه شده است.

بند حمایت: در قسمت بالای دسته باتون تسمه ای قابل تنظیم وجود دارد، دست از داخل بند حمایت باید عبور کند و دسته را بگیرد، تا نیروی وزن را روی مچ دست تقسیم کند. نحو گرفتن دسته باتون به شکل زیر است.

 

بدنه اصلی: بدنه اغلب باتون‌ها از سه قسمت تشکیل شده است و از جنس آلیاژهای فولاد(سنگین و بسیار مقاوم) یا آلیاژ آلومینیوم(سبک و با مقاومت کم) یا تیتانیوم(سبک و بسیار مقاوم) و به تازگی الیاف کربن(بسیار سبک و بسیارمقاوم) تهیه میشود. 2 یا 3 قسمتی که به صورت کشویی و دو بدو داخل هم فرو می‌روند و حالت تلسکوپی را بوجود می‌آورند.

سیستم قفل: این قسمت از باتون وظیفه تنظیم اندازه باتون را دارد. با چرخانیدن به طرف چپ باز و به طرف راست بسته می شود.

گل باتون: . قطعه ای پلاستیکی برای جلوگیری از فرو رفتن باتون در برف، گل یا شن است.

 

سخمه: نوک سخمه از یک الماسه یا تنگستن تشکیل شده است که باعث فرو رفتن در برف و یا زمین میشود و از لغزش باتون جلوگیری میکند.

 

محافظ سخمه: زمانیکه از باتون استفاده نمی‌کنید آنرا جمع کنید و محافظ سخمه را نصب کنید تا به کسی یا جایی آسیب نرساند.

 

تنظیم اندازه (ارتفاع) باتون:

ارتفاع باتون بر اساس "قد فرد" و "شیب مسیر" باید تنظیم شود، وقتی شما باتون را بدست گرفته‌اید و سخمه آن روی زمین است، زاویه باز و و ساعد دست شما (آرنج) 90 درجه باشد. با این حساب با توجه به شیب مسیر، روشن است که هنگام صعود اندازه باتون کمتر از اندازه آن در هنگام فرود بیشتر است.

در شروع حرکت وقتی می‌خواهیم از باتون استفاده کنید، نگاهی به شیب کلی مسیر بکنید و ارتفاع باتون را بر اساس آن تنظیم کنید. در مسیرهای برفی، شنی یا گلی، ارتفاع باتون از محل گل‌باتون تا دسته محاسبه می‌شود. زیرا ضخمه در برف فرو می‌رود و از ارتفاع باتون کاسته می‌شود.

دراستفاه از باتون دقت شود تا حد امکان نزدیک به خط عمود بدن باشد . هنگام راه رفتن بدون حمل بار وکوله پشتی تفاوتی نمیکند که از یک یا دو باتون استفاده شود. اما در حمل بارهای سنگین برای حفظ تعادل حتما باید از دو باتون استفاده شود.

ارتفاع هر دو باتون باید یکی باشد مگر در شرایط خاص. (مثلا هنگامی که مسیری را به صورت تراورس پیمایش می‌کنید باتونی که سمت پای کوه است کوتاهتر از باتونی است که سمت پای دره است.)

 

ترفند ویژه در تنظیم اندازه باتون:

در تنظیم ارتفاع باتون، ابتدا، قسمت سوم بدنه (قسمت نازکتر) را تا انتهای، حد مجاز بیرون بیاورید و برای تنظیم نهایی ارتفاع باتون از قسمت دوم کمک بگیرید. فایده این امر این است که در دفعات بعد برای تغییر ارتفاع باتون، می‌توان فقط قسمت دوم را تغییر داد و این قضیه کار را راحت‌تر می‌کند. البته این اقدام برای باتون‌های مرغوب که از آلیاژهای قوی و سبک استفاده کرده‌اند توصیه می‌شود. جنس بدنه باتون ها از 4 نوع آلومینیوم، فولاد، تیتانیوم و کربن ساخته می شود که به ترتیب به سمت سبکی و مقاومت بیشتر پیش می روند.

 

طریقه استفاده باتون:

از باتون به دو طریق استفاده می کنند:

1. حرکت باتون، باتون، پا، پا
2. حرکت باتون، پای مخالف باتون، حرکت باتون، پای مخالف باتون

 کوهنورد باید فاصله بین باتون و بدن خود تا حد امکان کم کند و قدم برداشتن هنگام فرود باید کوتاه، کشش دار، و تا حد امکان آرام باشد(نه آنقدر آرام که موجب خستگی عضلات چهارسر ران وعضلات جلو ران گردد) تا جایی که میتواند جلوی کشیدگی اندامها را بگیرد.

 

چند نکته در استفاده از باتون:

• هیچگاه در دراز مدت از باتون به صورت تکی استفاده نکنید زیرا باعث ایجاد عارضه در بدن شما می‌شود.
• استفاده از باتون در کوهنوردی نباید عادتی و همیشگی باشد. ونباید از آن در تمامی مسیرها استفاده کرد بخصوص استفاده دائمی از باتون در کودکان و نوجوانان جایز نیست.
• استفاده از باتون در مسیرهای با شیب کم لطفی ندارد. همچنین در مسیرهای فنی یا با شیب زیاد، بخصوص در مسیرهای برفی پرشیب،باید از کلنگ یا تبریخ  استفاده شود.
• ضمنا از دویدن در سراشیبی ها و برداشتن قدم های بلند بپرهیزید ودر راههای باریک و خطرناک از طناب بعنوان کمک و حمایت استفاده کنید. 
• باتون را طوری حمل و استفاده نمایید که در صورت نیاز به دستانتان و عدم نیاز به باتون بتوانید آن را براحتی در کوله پشتی خود قرار داده و قسمت تیز باتون بسمت پایین باشد تا خطر یا مزاحمتی برای کوهنورد پشتی شما نداشته باشد.
• برنامه های کوهنوردی را متناسب با توانایی بدنی خود انتخاب کنید.
• با رعایت موارد فوق میتوان ده ها سال به ورزش کوهنوردی بدون بروز عوارض ارتوپدی و مفصلی پرداخت.

 

معرفی برندهای باتو معتبر و خرید باتون

 Black Diamond

بی شک بهترین باتونها توسط شرکت Black Diamond تولید می شود، این باتون ها از جنس کربن بسیار سبک(مدلهای گران قمیت) یا آلیاژ فولاد(ارزان) هستند، همچنین سیستم قفل آنها بسیار راحتر است و زیرا با بالا یا پایین بردن یک شاسی لوله تلسکوپی قفل یا باز میشود، و با خیال راحت در برنامه های خود بدون احتمال خرابی می توانید استفاده کنید، این شرکت اکثر باتون هایش را به صورت جفت(2 عدد) به فروش می رساند و ارزانترین مدل این برند 50 دلار و گرانترین آن 170 دلار قیمت دارد.

 

مارکهای  REI, Exped, Leki نیز بسیار معتبر هستند.

 

هفت گوهر

شرکت هفت گوهر برای عموم کوهنوردان ایرانی در بخش باتون ها نامی معتبر است، دارای قیمتی مناسبی دارند، گرچه باتون های این شرکت کمی سنگین هستند ولی بی شک بسیار بادوام و قابل اطمینان می باشند، با ارائه طرحهای جدید، قیمت یک جفت باتون هفت گوهر عادی 60  هزار تومان و یک جفت ضربه گیر(آنتی شکدار) آن حدود 70هزارتومان است. و از بیشتر فروشگاهی منیریه می توانید تهیه کنید.

 

arakan

arakan ارزانترین باتون موجود در بازار ایران و صد البته چینی است! قیمت یک جفت arakan از 4 دلار تا 25 دلار است(احتمالا در ایران همان 4 دلاری وارد میشود). بدیهی است، پس از چند برنامه، سیستم قفل باتون خراب شده و باید باتون دیگری بخرید، فقط مناسب افرادی است که سالی یکی، دو بار کوه میروند!

 

 جالب: بهترین باتون های کوهنوردی از دید سایت Outdoor Gear Lab  ببینید.

 

مراقبت و نگهداری باتون ها:

زمانیکه کار با باتون به اتمام رسید ابتدا با یک پارچه بدنه، سخمه و دیگر قطعات باتون را کاملا تمیز کنید و آنگاه آنرا جمع کنید و در زمان حمل توسط کوله پشتی سر باتون به طرف بالا قرار گیرد و لاستیک  های محافظ را روی سخمه قرار دهید.

هیچگاه مفاصل باتون را روغن کاری نکنید. در صورت چرب شدن مفاصل باتون محکم نمی شوند.

مارکهای معتبر Black Diamond و  Leki قطعات یدکی همچون سخمه، گل برف، مفاصل باتون ها و ... را به صورت جدا بفروش میرسانند، به احتمال زیاد شرکت هفت گوهر نیز قطعات یدکی باتون هایش را ارائه میکند. از فروشگاهی که میخرید بپرسید!

منابع:

 ایستادن چون کوه...

انجمن پزشکی کوهستان ایران

---

---

مطالب مرتبط :

عصای کوهنوردی (باتون ) : استفاده کنیم یا استفاده نکنیم ؟ ،  

چوبدستي‌ها در كوهنوردي (باتون )

،   تحقیقی جدید در زمینه فایده استفاده از باتون  ،  ،

راهنمای خرید و نگهداری کیسه خواب

 اگر در یک سفر طبیعت‌گردی یا صعود چند روزه داشته باشید، ناگزیر به اقامت شبانه در هوای باز باشید، حتی در صورتی که چادر هم داشته باشید، باز هم هیچ وسیله‌ای غیر از یک کیسه‌خواب نمی‌تواند آسایش لازم را برای شما فراهم کند.

خواب یکی از ضروریات انسان مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر اینست که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !

برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .

کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟ آیا می‌خواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟ آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟ آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟ آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسه‌خواب خودتان را دارید؟ این سوالات، مهمترین سوالاتی‌ست که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین 2 گزینه "کیسه خواب پر" و "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید؟در ادامه معایب و مزایای کیسه خواب‌های پر و الیاف را با یکدیگر مقایسه خواهیم کرد. شما با توجه به پاسخی که به سوالات بالا می‌دهید، می‌توانید تصمیم خود را در ارتباط با خرید کیسه خواب بگیرید.
کیسه خواب پر	کیسه خواب الیاف
مزایا گرمای بی‌نظیر به نسبت وزن قابلیت تراکم پذیری(فشردگی) بیشتر قابلیت حمل راحت‌تر عمر طولانی‌تر گرم کردن سریع معایب: نیاز به مراقبت بیشتر جذب رطوبت نیاز به زمان طولانی برای خشک شدن	مزایا حفظ 70درصد قابلیت عایق بودن، هنگام خیس شدن نیاز به مراقبت کمتر جذب سخت‌تر رطوبت نیاز به زمان کوتاه برای خشک شدن معایب: سنگین‌تر از کیسه‌خواب پر سخت‌تر بودن حمل کیسه خواب طول عمر کوتاه‌تر نیاز به زمان طولانی‌تر برای گرم کردن
اگر دنبال بهترین عایق هستید که با وزن کم و اندازه کوچک، ترکیب شده باشه کیسه خواب پر، بهترین گزینه برای شماست.مزیت دیگه اینه که می‌تونید تقریبا مطمئن باشید که هیچ رطوبتی به شما نمی‌رسه هنگام خواب! چون تمام رطوبت رو پر جذب می‌کنه! اگر چه این نکته اصلی‌ترین عیب کیسه خواب پر هم به شمار میره؛ چون اولا با جذب رطوبت، پرها گلوله می‌شوند و به هم می‌چسبند، در نتیجه قدرت عایق بی‌نظیرشون رو از دست می‌دند. دوما اگر کیسه خواب خیس بشه، زمان زیادی طول می‌کشه تا خشک بشه.البته این جذب رطوبت به رطوبت خارجی و سفرهای زمستانی محدود نمیشه! بلکه حتی رطوبت بدن هم روی کیسه خواب پر تاثیر می‌گذاره و ممکن است کیفیت آن را بکاهد.این نوع کیسه خواب برای مصارف و سفرها زیر ایده‌آل است: کوه‌نوردی پیاده‌روی و گردش در مناطقی با رطوبت نرمال یا کم سفرهای با دوچرخه کیسه خواب‌های پر از کیسه خواب‌های الیاف گرانتر بوده و نگهداری از اونها به مراتب سخت‌تر است.	کیسه خواب‌های الیاف، به سختی رطوبت رو جذب می‌کنند و سریعتر از کیسه خواب پر خشک می‌شوند.همچنین در صورت خیس شدن، بیشتر قدرت عایق بودن خود رو حفظ می‌کنند و گلوله نمی‌شوند.این نوع کیسه خواب برای مصارف و سفرهای زیر ایده‌آل است: مقاصدی با رطوبت بالا. مقاصدی که دمای خیلی پایینی ندارند. اگر از کیسه خواب بسیار زیاد استفاده می‌کنید که باعص میشه مجبور باشید اغلب اونها رو بشویید(مثلا برای کودکان) اگر کیسه خواب‌تون رو خودتون حمل نمی‌کنید. در نتیجه وزن کیسه خواب براتون مهم نیست. اگر یک کیسه‌خواب می‌خواهید برای استفاده در همه نوع سفر سفرهای تابستانی. کیسه خواب‌های الیاف ارزانتر از کیسه خواب‌های پر بوده و نگهداری از اونها ساده‌تر است.
تذکر: به تازگی الیاف مصنوعی تولید شده است، که هم ویژگی سبکی و حفظ گرما "پر" را دارد، هم قابل استفاده در مکان های مرطوب و بسیار سرد است. این کیسه خواب ها گران بوده و البته برای نقاط بسیار سرد همچون ارتفاعات 8000 متری هیمالیا و قطب جنوب و شمال به کار میرود.

 

دمای کیسه خواب؟

زمانی که میخواهید کیسه خواب انتخاب کنید با توجه به شرایط  و نوع فعالیتی که در نظر دارید انجام دهید. مثلا شب مانی در جنگل است، یا کویر، در برف و سرما ، به هر حال احساس سرما و یا گرما برای بدن ما مطلوب نیست و توان جسمی ما را کاهش می دهد.

برای یکسان سازی اعداد اعلام شده برای کیسه خوابها توسط کمپانی ها در سال 2004 استاندار اروپایی آزمایش توان گرمایی کیسه خوابها ایجاد شد، استاندارد اروپایی En13537. 
اگرچه شرایط آزمایشگاهی این آزمون نمی تواند عین شرایط واقعی را ایجاد کند اما این استاندار شرایط یکسانی را برای همه آزمایشگاهها تعیین کرد و روشهای مختلف آزمایشگاهها را به شکلی واحد در آورد. البته راحتی کیسه خواب علاوه بر آن چیزی که برای کیسه خواب اعلام می شود به بسیاری از عوامل دیگر در زمان استفاده نیز مربوط می شود.
مفهوم اعداد مختلف اعلام شده برای یک کیسه خواب:

 
Maximum Comfort temperature: حداکثر دمایی که یک مرد عادی بدون اینکه بشدت عرق کند در کیسه خواب می تواند بخوابد و در این حالت باید زیپ کیسه خواب کاملا باز باشد، دستها بیرون کیسه خواب باشد و کلاه کیسه خواب نیز باز باشد.

Comfort temperature: دمایی که در آن یک زن عادی درون کیسه خواب تمامی شب را با آرامش بخوابد.

Lowest Comfort temperature: کمترین دمایی که یک مرد عادی در شب به مدت هشت ساعت درون کیسه خواب بخوابد بدون اینکه از خواب بیدار شود.

Extreme temperature: کمترین دمایی که کیسه خواب می تواند از یک زن عادی در مقابل از دست دادن دمای عمومی بدن محافظت کند. این حالت اجازه شش ساعت خواب غیر راحت را بدون اینکه دمای داخلی بدن تا مرحله خطرناک پایین بیاید به فرد میدهد.

 شرکت های تولید کننده بر اساس بازه دمایی کیسه خواب ها را بفروش میرسانند.

چطور از کیسه خواب به درستی استفاده کنیم؟

این نکات رو به خاطر داشته باشید تا بتوانید به بهترین شکل از کیسه خواب‌تون استفاده کنید و از خوابیدن در اون لذت ببرید.

 

"کیسه خواب" گرما تولید نمی‌کنه! بلکه فقط گرما رو حفظ می‌کنه. پس: به اندازه کافی بخورید: بدن شما  برای کوه‌نوردی، پیاده روی، دوچرخه سواری و... به میزان بالایی انرژی نیاز دارد. اگر شما سوخت کافی به بدن‌تان نرسانید، بدن شما قادر به تولید گرمای کافی نخواهد بود. به اندازه کافی بنوشید: مطمئن شوید که به اندازه کافی مایعات  در طول روز می‌نوشید.  یک بدن dehydrate شده(بی‌آب شده) نمی‌تونه گرما تولید کنه. قبل از اینکه به داخل کیسه خواب برید، با یک لیوان چای یا شکلات داغ، درجه حرارت بدن‌تون رو بالا ببرید. از خوردن الکل خودداری کنید:  در هوای سرد از خورد الکل اجتناب کنید! الکل ممکنه موجب بشه که شما احساس کنید گرم‌تر شده‌اید، اما الکل خیلی زود دمای بدن شما رو پایین می‌آورد. لباس‌هایتان را خشک نگه دارید:  لباس‌ها به اندازه کیسه خواب،  به ویژه کیسه خواب پر،  هنگام خیس شدن میزان عایق بودن‌شون  رو از دست می‌دهند. هرگز با لباس‌های مرطوب(حتی اگر این رطوبت در اثر عرق کردن بدن‌تان باشد)  وارد کیسه خواب نشوید. اگر لباس‌های اضافه‌تان را در یک کیسه "ضد آب" نگه‌داری کنید، می‌توانید مطمئن باشید که لباس‌هایتان خشک باقی خواهند ماند.

با یک کیسه خواب خوب و انتخاب درست کیسه خواب، شما فقط نیمی از راه را رفته‌اید. داشتن خوابی راحت مستلزم رعایت نکات دیگر و داشتن لوازم دیگری نیز هست: زیر انداز: یک زیرانداز خوب اگر به اندازه کیسه خواب مهم نباشد، اهمیت آن پایین‌تر از کیسه خواب نیز نیست. انتقال گرما از یک زمین سرد بیشتر هوای هوای سرد است، پس خوابدن روی زمنی دمای بدن شما رو کاهش می‌دهد. و این نکته به کیفیت کیسه خواب شما ربطی ندارد. پس همیشه حتی در چادر از زیرانداز که عایق شما بین زمین و کیسه خواب میشود، استفاده کنید شما باید این مشکل رو با یک زیرانداز خوب کاهش دهید. اگر زیرانداز مناسب و عایق ندارید٬ با استفاده از پانچو یا بارانی در زیر زیرانداز٬ قابلیت عایق رو بهبود ببخشید.  چادر یا کیسه بیواک!: بادی با سرعت 25 کیلومتر/ساعت در دمای 5+ درجه سانتیگراد در شما احساسی شبیه به دمای صفر درجه ایجاد خواهد کرد. بنابراین چادر خودتان را در محلی برپا کنید که کمتر در معرض باد باشد یا از کیسه های بیواک ( Sleeping Bag Cover) استفاده کنید. لباس زیر مناسب: گرمای کیسه خواب را با پوشیدن لباس زیر و جوراب گرم  بالا ببرید. پوشش خشک در پاها میزان عایق را بالا می‌برد. کلاه: وقتی در کیسه خواب می‌ خوابید، سر تنها قسمتی‌ست که از کیسه خواب بیرون می‌ماند. اگر سر شما سرد باشد، تمام حرارت بدن شما به سرعت از دست خواهد رفت. پوشاندن سر یکی از مهمترین اقدامات برای عایق کردن بدن است. بنابراین قبل از خواب مطمئن شوید که سر خود را به شکل مناسبی پوشانده‌اید.

 انتخاب برند 

یک کوهنورد حداقل به 2 تا کیسه خواب نیاز دارید. یکی برای فصل گرم که اصطلاحا 3 فصل گفته میشود و در حالی که عموما برای تابستان و اوایل پاییز مناسبه و دارای حجم و وزن و قیمت کمتریه و دومین کیسه خواب  برای اواخر پاییز تا اواسط بهار که هم گرم تر ، سنگین تر و البته گران تر که انتخاب دومیه حساس تر است. البته برای صعود به قله های بالای 7000 متر و هیمالیا نوردی، استفاده

کیسه خواب های سه فصل: انتخاب شما در این قسمت بسیار زیاد است، به چند نکته توجه کنید: وزن، حجم، قیمت (پر یا الیاف)

ولی برای اینکه زیاد دردسر نداشته باشید.

الیاف: کیسه خواب گایا (قایا=Gaya) با مدلهای 200 و 300 که با کیفیت و ایرانی است، هم برای طبیعت گردی و کوهنوردی در 3 فصل عالی است. مارک های چینی و گرانی چون ماموت، کمپ(اصل)، فرینو، دویتر نیز وجود دارد ولی آنقدرها  فرق ندارد، البته برای افراد قد بلند و یا سنگین وزن باید دنبال کیسه خواب مناسب اندازه خود بگردید. (کیسه خواب آمریکای اصلا توصیه نمی شود، چون بسیار بزرگ و سنگین است)

پر: بسیار سبکتر و کم حجمتر و البته گران هستند و برای کوهنوردان و طبیعت گردانی که سفر 2 روزه زیاد میروند، خوب است.

کیسه خواب های زمستانه و هیمالیانوردی: کیسه های زمستانه چون رابطه مستقیمی با جان و زندگی شما دارند، بسیار با دقت و وسواس این نوع کیسه خواب ها را انتخاب کند. پس به سراغ مدلهای چینی یا تقلبی و حتی ایرانی نروید.

به ترتیب شرکت معتبر ماموت  Mammut (پیشنهاد ویژه), رب Rab , ، میلت Millet , فرینو Ferrino ، نورث فیس North Face, دویتر(دیوتر)  Deuter و ... به با جدیدترین تکنولوژی ها اقدام به تولید کیسه خواب های مناسب برا صعودهای زمستانه و هیمالیانوردی با مراجعه به وب سایت این شرکت ها مدل مورد نظر و مناسب برای برنامه خود را انتخاب کند، از آنجایی که تمام شرکتهای ذکر شده به صورت حرفه ای این تولیدات را انجام میدهند. شما با خیال راحت دست به خرید خود بزنید.

 

مراقبت و نگهداری کیسه خواب:

خرید کیسه خواب یک سرمایه گذاری جدی است و با مقداری توجه و مراقبت میتوان برای سالها آن را حفظ کرد. همیشه توصیه های تولید کننده را به کار ببندید. کارخانه ای که آن را تولید کرده است، مسلما" بهتر میداند که چگونه باید از آن مراقبت کرد. با توجه به مطالب تولید کنندگان، چند روش برای دوام بیشتر کیسه خواب آورده میشود.

نگهداری : همیشه کیسه خواب را در حالت آزاد نگهداری کنید. کیسه خواب را فقط برای مدت زمان کوتاه مثل طول اجرای برنامه به صورت فشرده نگهداری کنید.

محافظت از کثیف شدن : با استفاده از یک آستری درونی مجزا، از چرک شدن کیسه خواب بر اثر تماس چربی بدن خودداری کنید.

نظافت :

نقاط کثیف شده را با شستشوی موضعی توسط مواد تمیز کننده ای که تولید کننده توصیه کرده است، تمییز کنید. هر چند وقتی هم باید کیسه خواب را بشویید. هیچگاه از خشک شویی بری تمییز کردن آن استفاده نکنید. کیسه خواب را با استفاده از پودری نه چندان قوی درون یک ماشین لباس شویی بزرگ با سرعت چرخش کم بشویید. چند بار زمان آبکشی را تجدید کنید تا مطمئن شوید که کلیه مواد شستشو از کیسه خواب بیرون رفته است. برای خشک کردن، آن را در معرض حرارت متوسط یک دستگاه خشک کن قرار دهید .هرچند وقت آن را از دستگاه بیرون آورید و با کوبیدن روی نقاط گلوله شده، پرهای آن را پخش کرده و یا با قرار دادن یک توپ تنیس در آن (در یک ربع آخر خشک شدن) باعث پخش شدن پرهای آن بشوید. پس از پایان کاربا فشردن و لمس کردن لایه درونی آن مطمئن شوید که کاملا" خشک شده باشد. شستن و خشک کردن یک کیسه خواب چند ساعت طول میکشد. مغازه هایی هم هستند که کار تعمیرات و سرویس وسایل کوهنوردی و از جمله شستن کیسه خواب را انجام میدهند.

از : سایت کوهنوردان زرتشتی ایران

مطالب مرتبط :

آنچه در مورد کیسه ی خواب باید بدانیم

پيشرفت‌هاي اوليه در کيسه خواب‌ها

پنج راه براي گرم ماندن در کيسه خواب

در مورد پر

انتخاب کیسه خواب

کیسه خواب

معرفی کوههای ایران (س)

س

ساح : 3600 متر ، فیروزکوه ، دهستان شهرآباد

ساجار : 3583 متر ، قزوین ، رودبار الموت ، دهستان الموت پایین

ساردو : 3211 متر ، کوه بنان

ساردویه : 3300 متر ، استان فارس ، شهرستان داراب ، منطقه شکرویه

سارِم ساقلو : 3302 متر ، شهرستان مرند ، دهستان هرزندات غربی

ساری خانی : 3285 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش بوانات ، دهستان باغستان

ساریم ساقلوداغی : 3548 متر ، سراب ، بخش مرکزی ، دهستان صایین

سالدارون : 3360 متر ، استان چهارمحال و بختیاری ، شهرستان فارسان ، بخش مرکزی ، دهستان میزدج علیا

سالیدون : 2990 متر ، لرستان ، شهرستان الیگودرز ، بخش مرکزی ، دهستان ذلقی غربی

سان آو : 2850 متر ، رشته کوه شاهو  ، شهرستان روانسر ، دو راهی جوانرود ، گردنه پلنگانه

ساوخ بلاغ : قله ایی از قلل رشته کوه الوند ، شاه نشین بزرگ

سایو : 3350 متر ، فیروز کوه ، دهستان پشتکوه

سبحان اله : 3460 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، روستای ولاشید ،

سبز : 2920 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش قنقری ، دهستان خرمی

سبز : 3187 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان ونک

سبزکوه : 2757 متر ، شهر قاین

سبزکوه : 3527 متر ، منطقه بختیاری ،

سبزوار : 2936 متر ، استان همدان ، شهرستان ملایر ، بخش مرکزی ، دهستان کمازان علیا

سبزپوش : 3442 متر ، قزوین ، بخش آبیک ، دهستان کوهپایه ی غربی

سبلان : 2130 متر ، استان زنجان ، شهرستان زنجان ، بخش ماه نشان ، دهستان ماه نشان

سبلان : 4811 متر ، استان اردبیل ، کوه بزرگ و مقدس

سِبلِه خونی : 3110 متر ، استان گیلان ، شهرستان تالش ، بخش مرکزی ، دهستان اسالم

سپهسالار : 3052 متر ،  قسمت باختری زنجان ، موازی با رودخان قزل اوزن ، بین ماه نشان و تکاب

ستخرگزینِ : شمال غرب شیراز ، غار پلنگان در این کوه واقع شده

سخت حصار : 2762 متر ، استان قم ، شهرستان قم ، بخش نوفل لوشاتو ، دهستان نیزار

سِدو : 3836 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان سرآسیاب

سَرا : 3031 متر ، استان کرمان ، شهربابک ، بخش مرکزی ، دهستان جوزم

سراب : شهرستان بیجار ،

سَراش :  3527 متر ، قزوین ، بخش رودبار الموت ، دهستان معلم کلایه

سربازارک : قله توچال

سربند : 3014 متر ، استان مازندران ، آمل ، لاریجان ، دهستان بالا لاریجان

سَربَند : 3040 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان آدران

سرتنگه : 3185 متر ، استان سمنان ، شهرستان دامغان ، بخش مرکزی ، دهستان دامنکوه

سرتوار : 3234 متر ، رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان اشکورعلیا و سیارق

سرتوچال : همان قله توچال است

سرچال : 3300 متر ، رشته کوه شاهو

سرچاه : قله ایی از رشته کوه منگِشت

سرخ : 3025 متر ، استان اصفهان ، شهرستان فریدن ، بخش بوئین و میاندشت ، دهستان کرچمنو شمالی

سرخاب : 3450 متر ، جاده چالوس ، پل زنگوله ، دره ی سوتک

سرخاب : نام کوهی در جنوب تبریز و متصل به شهر

سرخان : 3053 متر ، استان مرکزی ، اراک ، تفرش ، بخش مرکزی ، دهستان خرازان

سرخانه : 3315 متر ، استان سمنان ، شاهرود، بخش بسطام ، دهستان خرقان

سرخ بلاغی : نام دیگر قله ی ساوخ بلاغ

سرخ تله کش : 3050 متر ، شهرستان رودسر ، کَبون

سرخره : 3419 متر ، استان مازندران ، آمل ، لاریجان ، دهستان پایین لاریجان

سرخواب : 3706 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نساء

سَر خورَندَر : 2979 متر ،  استان کردستان ، سنندج ، بخش کلاترزان ، دهستان ژاو رود غربی

سردان : 4000 متر ، آب سفید ، مرکز رشته ی زردکوه بختیاری ، شمال قله شاه شهیدان

سردخونی : 3216 متر ، استان مازندران ، آمل ، بخش مرکزی ، دهستان چلاو

سرد رود : 3402 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت ، دهستان کوهستان

سردره : از قله های رشته کوه الوند

سر دره: 2847 متر ، استان مرکزی ، شهرستان سربند ، بخش مرکزی ، دهستان آستانه

سردشت : 3000 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سرد کوه : 2777 متر ، ملایر ، غار سرد کوه

سرد وفون : قله یی از رشته کوه منگشت

سرریز : 3205 متر ، نجف آباد ، بخش تیران و کرون ، دهستان کرون علیا

سرزرد : 2930 متر ، استان کرمانشاه ، شهرستان پاوه ، بحش نوسود ، دهستان سیروان

سرسبز : 3270 متر ، الیگودرز ، بخش ززوماهرو ، دهستان ززشرقی

سر سفید : 3092 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش بوانات ، دهستان مزایجان

سرسفید : 3400 متر ، استان فارس ، ارسنجان

سرسوخته : 3069 متر ، استان گلستان ،  علی آباد کتول ، بخش مرکزی ، دهستان استرآباد ،

سرکچال : 4150 تا 4210 متر ، البرز مرکزی ، شمال شمشک و روته

سرکچال : 4150 متر ، کلون بستک

سرکلامگاه : 3550 متر ، قزوین ، بخش رودبار ، دهستان رودبار

سرکه زار : قله یی از رشته کوه الوند

سِرگاه : 3972 متر ، قله ی سیرگاه یا تماشاگاه ، هفت چشمه

سَرگل : 3365 متر ، استان مازندران ، تنکابن ، بخش مرکزی ، دهستان دوهزار

سرگور بَرداسپی : 2938 متر ، آذربایجان غربی ، شهرستان نقده ، بخش اشنویه ، دهستان دشت بیل

سرماهور : 3707 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوز رود

سرمشک : 4050 متر ، جنوب کوه هزار ، شمال روستای هنزا ،

سِرو : 3150 متر ، کوهستان های اراک ، در امتداد رشته کوه راسوند

سروتمین : 3442 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، بخش جبال بارز ، دهستان سغدر ،

سَرِه : 3303 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند ، بخش کوهبنان ، دهستان جور

سَرِه نای : 2860 متر ، استان مرکزی ، ساوه ، بخش خرقان ، دهستان علیشار

سفید: 2809 متر ، استان فارس ، شهرستان فسا ، شمال بشنه

سفید 3018 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش سرچهان ، دهستان باغ صفا

سفید : 3065 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، دهستان ساردوئیه

سفید : 3249 متر ، الیگودرز ، بخش مرکزی ، دهستان بربرود

سفید:3075 متر  ، استان خوزستان ، ایذه ، بخش مرکزی ، دهستان سوسن شرقی

سفید : 3205 متر ، استان اصفهان ،  فریدن ، بخش مرکزی ، دهستان زاینده رود

سفیدار ، یا سفیدمار : 3170 متر ، بخش خفر را از سیمکان جدا می کند

سفیدار کوه : موسقان

سفید چشمه : 3627 متر ، قزوین ، رودبار الموت ، دهستان معلم کلایه

سفید خاک : 3270 متر ، استان سمنان ، شهرستان سمنان ، بخش مهدیشهر ، دهستان پشتکوه

سفیدخانی : 3030 متر ، استان گیلان ، شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان شوئل

سفید خانی : قله یی است از رشته کوه راسوند استان مرکزی

سفیدخانی : 3100 متر ، جنوب غرب اراک

سفید کوه : 3060 متر ، لرستان ، شهرستان خرم آباد ، بخش دوره چگی ، دهستان دوره

سفید کوه : کوهی نزدیک دامغان ، شمال حاجی آباد

سفید کوه : 3532 متر ، در محدوده ی فریدونشهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه  موگویی

سفیدکوه : قله یی از رشته کوه منگشت

سفید کوه : 2620 متر ، شاهدژ

سفید لَت : 3327 متر ، استان سمنان ، شهرستان سمنان ، مهدیشهر ، دهستان چاشم ،

سفید لد : 3812 متر ، استان مازندران ، بابل ، بخش بندپی شرقی ، دهستان فیروزجاه ،

سقزلو : استان زنجان ، منطقه زرین آباد قیدار ، شهر گرماب ، غار کتله خوردر این کوه قرار دارد

سکار : 3050 متر ، آذربایجان غربی ، ماکو ، غرب دهستان به به چیک

سکه نو : قله هرزه کوه سینو

سلالت : 2939 متر ، استان مرکزی ، شهرستان دلیجان ، بخش مرکزی ، دهستان جاسب

سلطان جهانگیر : 3225 متر ، اهر ، بخش خروانق ، دهستان ارزیل

سلطان خلیل : 3130 متر ، استان اصفهان ، شهرستان شهرضا ، بخش مرکزی ، دهستان اسفرجان

سلطان داغی : 3376 متر ، از رشته کوههای سهند ،

سلطان ساوالان : همان قله ی سبلان است

سلطان سنجر : کوهی است ، سلطان جهانگیر

سلطانی : 2922 متر ، استان همدان ، شهرستان همدان ، بخش مرکزی ، دهستان ابرو

سلطان یعقوب : از ارتفاعات شهرستان نقده

سَلوک : 3143 متر ، استان تهران ، فیروز کوه ، دهستان قزقان چای

سلیمان کش : 3210 متر ، استان مازندران ، سواد کوه ، بخش مرکزی ، دهستان ولوپی

سماموس : 3620 متر ، رامسر ، جواهر دشت ،

سِن بران : 4150 متر ، بلندترین نقطه رشته ی اشترانکوه

سندان داغ : 2975 متر ، استان زنجان ، ابهر ، بخش خرمدره ، دهستان صایین قلعه

سنگاب : 3224 متر ، استان سمنان ، شهرستان گرمسار ، بخش مرکزی ، دهستان کهن آباد

سنگان : 3500 متر ، در شمال سنگان از رشته کوه های توچال

سنگ پل : 3056 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نساء

سنگر : 2650 متر ، تِلِمه سنگ

سنگ سَرَک : 3329 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سنگ سفید : 2623 متر ، استان خراسان ، شهرستان کاشمر ، بخش کوه سرخ ، دهستان برکوه

سنگ سوراخ : 2927 متر ، شهرستان قروه ، از کوه های چهاردَولی ( از لغت نامه دهخدا )

سنگ صیاد : 3544 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر ، بخش مرکزی ، دهستان لاله زار

سنگ نو : 3614 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان شیخ فضل ا... نوری ،

سنگینه کوه : 3950 متر ، استان مازندران ، منطقه ی نمارستان ،

سَنی : 3150 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان ، دهستان بالا لاریجان

سواد کوه : 3400 متر ، پرچنان

سواد کوه : 3625 متر ، جنوب غرب قائم شهر ، نام قبلی آن بدشخوارگر می باشد ، بعدها فرشوارکوه ....

سوباشی : 2579 متر ، آلمابلاغ

سوتک بزرگ : 3950 متر ، استان البرز ، وارنگرود

سوتک کوچک : 3850 متر ، استان البرز ، وارنگرود

سوتک کوه : 3745 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوز رود

سوتگو : 3190 متر ، استان کرمان ، محدوده شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان حرجند

سوته : 3635 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ،  لاریجان ، دهستان پایین لاریجان

سوجر تپه : 2946 متر ، استان آذربایجان شرقی ، شهرستان کلیبر ، بخش مرکزی ، دهستان میشه پاره

سوخته : 3042 متر ، شهر کرد ، بخش کیار ، دهستان کیار غربی

سوخته : 2986 متر ، استان اصفهان ، شهرستان برخوار و میمه ، بخش میمه ، دهستان زرگان

سوخته رود : از قله های رشته کوه الوند

سودَر : 3868 متر  ،استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان شیخ فضل ا... نوری ،

سوراخ نسار : 2982 متر ، استان مرکزی ، اراک ، بخش مرکزی ، دهستان شمس آباد

سورمنده : 3395 متر ، سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان وردشت

سوره : 3443 متر ، فریدونشهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه موگویی

سوزچال : 4150 متر ، از قله های خط الراس طولانی دوبرار ، فیروزکوه ،

سوزنی : 3750 متر ، شیرکوه یزد

سوزنی مهرجمال : 3800 متر ، از قله ی رشته کوه اشترانکوه

سولان : سبلان

سولک : 3114 متر ،  استان اصفهان ، سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان وردشت

سوهانک : 3767 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، بخش رودبار قصران ، دهستان رودبار قصران

سه برادران : 3749 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سه برادران : قله ایی است از رشته کوه های هشتاد سر ، منطقه ی کلیبر ،

سه برج آسمانی : قله ی است شامل بیژن یک و دو ، گردنه بیژن

سه پایه : 2871 متر ، استان خراسان ، شهرستان نیشابور ، بخش میان جلگه ، دهستان بلهرات

سه پران : قله ایی از رشته کوه منگشت

سه چال : قله ایی در هرزه کوه

سه چاه : 3433 متر ، استان فارس ، شهرستان سپیدان ، دهستان خفری

سه سنگ : 4130 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان

سه سنگ : 4100 متر ، از قلل خط الراس چپکرو

سه شاخ : 3950 متر ، از رشته کوه های جوپار و بندگدار

سه شاخ : 3651 متر ، قله مرزی بین مازندران و سمنان

سه شاخ بزرگ : همان قله ی جوپار است

سه غر چوئیه : 3027 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر ، دهستان قلعه عسگر

سه قپه آسمانی : گردنه بیژن

سه قپه شمالی : گردنه بیژن

سه قلات : 2995 متر ، استان فارس ، شهرستان اقلید، دهستان خنجشت

سه کنج : موازی با رشته کوه جوپار ، در خاور جوپار ، مرز طبیعی ماهان و شهداد

سه کوزان : 3500 متر ، رشته کوه های گرین

سه کوه : 3200 متر ، استان البرز ، کرج ، آسارا

سه کوه : 3583 متر ، گرگ

سه گر : 3222 متر ، گرین

سهند : 3600 متر ، جنوب شهر تبریز ، شمال مراغه

سیا خوانی : 3302 متر ، استان خراسان ، شهرستان نیشابور ، دهستان فضل

سیارو : 3783 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بلده ، تتارستاق

سیالان : 4250 متر ، تنکابن ،

سیاه : 2839 متر ، استان خراسان ، شهرستان سبزوار ، بخش جوین ،

سیاه : 2845 متر ، استان خراسان ، شهرستان گناباد ، دهستان گندمان

سیاه : 3330 متر ، بروجن ، بخش گندمان ، دهستان گندمان

سیاه آرمک : 3016 متر ، استان اصفهان ، شهرستان کاشان ، نیاسر

سیاه بند : 3650 متر ، از قله های طولانی یال پیوسته البرز  ،گت بال

سیاه بندان : 2963 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان زاهدان ، بخش میرجاوه ، دهستان نمین

سیاه بنه : 3077 متر ، استان مازندران ، لاریجان

سیاه پشته : 3307 متر ، استان قزوین ، شهرستان رودبار

سیاه پلاس : 3370 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، آبعلی

سیاه تپه : 3084 متر ، استان استان گلستان ، شهرستان گرگان ، دهستان استرآباد

سیاه تیر : 2923 متر ، استان مرکزی ، شهرستان خمین

سیاه چال : 3300 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، دهستان ابرشیوه

سیاه چال : 3327 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، بخش رودبار قصران

سیاه دره : 3181 متر ، استان سمنان ، بخش مهدی شهر

سیاه دره زار : 3059 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، دهستان خرجنده

سیاه سنگ : 3583 متر ، استان قزوین ، رودبار الموت

سیاه سنگ : 3210 متر ، بینالود

سیاه سنگ : 3600 متر ، جنوب غرب لونیز ، از رشته کوه توچال

سیاه سنگ : 4620 متر ، در مشرق شاخک شرقی علم کوه با سنگ های سوزنی

سیاه غار : 3340 متر ، استان تهران ، شمیرانات ، دهستان لواسان بزرگ

سیاه غار : مسیر صعود تهران ، افجه ، امتداد رودخانه ، آسیاب آبی

سیاه غار : 4320 متر ، منطقه ی تخت سلیمان

سیاه کَل : 3084 متر ، در غرب خانِ بن و دریاسر

سیاه کلو : 3700 متر ، استان مازندران ،نوشهر ، کلاردشت

سیاه کله سر : 3710 متر ، استان مازندران ، آمل ، چلاو

سیاه کم : 3134 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت

سیاه کمان : 4500 متر ، متصل به قله چالون

سیاه کمر : 3626 متر ، استان مازندران ، شهرستان تنکابن

 

ادامه دارد

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د ، ذ ، ر ، ز ، س)

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی کوههای ایران (ر)

معرفی کوههای ایران (ز)

معرفی کوههای ایران (س)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر

پ ن : اگر از این مطالب استفاده می کنید ، لطفاً مرجع نشاط کوهستان را با لینک اعلام بفرمایید.

جعبه کمک‌های اولیه

یکی از مهم‌ترین وسایلی است که باید در هر سفر  همراه شما باشد. این جعبه نه تنها در سفرهای خارج از جاده بلکه در کلیه مواقع اضطراری مانند سیل، زلزله، آتش سوزی، تصادفات و غیره می‌تواندکارساز باشد. اقلامی که در زیر به آن‌ها اشاره شده یک لیست کامل از یک جعبه کمک‌های اولیه است. شما می‌توانید بر اساس نیاز بخشی از آن را حذف یا به آن اضافه نمایید. این لیست بر اساس تجربه و مراجعه به سایت‌های پزشکی تهیه شده و حذف اقلام آن توصیه نمی‌شود.

 

محتویات جعبه کمک‌های اولیه

·         کمپرس سرد آنی (1 عدد)

·         ژل سوختگی (1 عدد)

·         دستکش استریلیزه (1 عدد)

·         قرص بروفن (1 تخته)

·         کپسول یا قرص آنتی بیوتیک (3 تخته)

·         قیچی جراحی (1 عدد)

·         انبرک یا موچین (1 عدد)

·         گاز استریل  (3 عدد)

·         چسب زخم (10 عدد)

·         قرص‌های تصفیه آب (10 عدد)

·         باند زخم (1 عدد)

·         زانو بند (1 عدد)

·         سوت (1 عدد)

·         پنبه استریل (1 بسته)

·         الکل طبی یا صنعتی به میزان لازم

·         قرص‌های ضد اسهال

·         قرص‌های ضد سرماخوردگی

·         مرکوکرن

·         سرنگ در سایزهای مختلف

·         آمپول آدرنالین

·         نخ و سوزن بخیه

·         کیت مارگزیدگی

·         آنتی شوک

·         قرص‌های آنتی ایستامین

·         قرص‌های ضد تهوع

·         دیازپام رکتال

·         دماسنج

·         پودر ORS

·         قطره چشمی جنتمایسین

·         قطره چشمی بتامتازون

·         قرص‌های مسکن

·         اسپری مسکن

·         پماد پیروکسیکام

·         باندهای استریل مثلثی

·         قرص ید

·         ژل شوینده

 

-          شایان ذکر اسن این جعبه برای مناطق کویری تهیه شده است و جنبه کمک در زمان بروز مشکلات پزشکی دارد.

-          استفاده از داروهای جعبه کمک‌های اولیه باید با نظر پزشک همراه گروه تجویز شود.

 

پیمایش در شب

      در برنامه‌های کوهنوردی، بعضی مواقع شرایطی پیش می آید که ممکن است ناگزیر باشید مدت زمانی در شب پیمایش داشته باشید؛ ولی همیشه سعی کنید طوری برنامه‌ریزی کنید که صعود و اجرای برنامه‌ی شما در طول روز به پایان برسد و قبل از تاریکی هوا به نقطه‌ی استقرار بارگاه یا انتهای برنامه رسیده باشید، چراکه پیمایش در شب می‌تواندخطرات بسیاری را برای شما و گروه همراهتان به وجود آورد. ولی اگر در شرایطی قرار گرفتید که تصمیم پیمایش مسیری در شب داشتید، سعی کنید موارد زیر را اجرا کنید تا از ایمنی بیشتری برخوردار باشید.

1-      پیمایش در شب تجربه و توان خاصی را می طلبد که باید از آن برخوردار باشید. تجربه و توانایی‌های گروهتان را بسنجید؛ بررسی کنید که آیا توان پیمایش و تجربه‌ی کافی برای این کار را دارند یا خیر. اگر کوچک‌ترین تردیدی در این کار دارید از انجام آن خودداری نمایید.

2-      امکانات گروه برای پیمایش در شب را بررسی کنید (پوشاک مناسب – آب – غذا – امکانات بارگاه اضطراری – چراغ قوه و باطری اضافی – نقشه – قطب نما  و...)

3-      چنانچه همه‌ی امکانات مهیا بود باید گروه را سازماندهی کنید. هر شخصی باید مسئولیتی در گروه داشته باشد و نسبت به آن توجیح باشد. برای هر چهار نفر یک سرپرست انتخاب کنید (این به این معنی نیست که از گروه جدا شوند) در نهایت تمامی اعضای گروه باید در یک ستون منظم حرکت کنند.

4-      فاصله افراد از یکدیگر 5/1 تا 2 متر باشد و سعی شود در هیچ شرایطی اعضا از گروه جدا نشوند.

5-      سعی کنید در صورت امکان از لباس‌های تیره رنگ در شب استفاده نشود.

6-      مراقب تغییرات وضع هوا باشید.

7-      مراقب وضعیت روحی و فیزیکی افراد و وزن کوله‌های آن‌ها باشید.

8-      مراقب صحیح بودن جهت پیمایش باشید.

9-      نفر اول گروه با نفر آخر گروه با علایم قراردادی با همدیگر در ارتباط باشند، این کار را با سوت می‌توان انجام داد؛ بعنوان مثال: نفر اول یک سوت می زند نفر آخر با یک سوت جواب او را می‌دهد و می‌تواندمعنای آن، به صعود ادامه دهید، وضعیت عادی است، باشد. یا نفر آخر دو سوت می زند به معنای این که کمی آهسته تر حرکت کنید سرعت حرکت زیاد است و سه سوت توسط نفر آخر بدین معناست که در گروه مشکلی وجود دارد در اولین جای مناسب توقف کنید. بدین ترتیب نفر اول و نفر آخر با هم  ارتباط دارند (این روش یک روش پیشنهادی می‌باشد، می‌توانید از روش‌های دیگر مثل نور دادن با چراغ قوه استفاده کنید) هدف این است که ارتباط بین نفر اول و آخر وجود داشته باشد.

10-   چراغ قوه‌های خود را بررسی کرده و باطری‌های کهنه‌ی آن را تعویض نمایید و آن را بر روی پیشانی نصب کنید و سعی کنید در زمان نیاز از آن استفاده کنید.

11-   اگر چراغ قوه شما روشن است سعی کنید نور آن را در چشم دیگران قرار ندهید؛ زیرا دید آن‌ها را کم می‌کند و مدت زیادی طول می کشد تا چشم آن‌ها به محیط کم نور عادت کند.

12-   ازتمامی چراغ قوه‌های گروه در یک زمان استفاده نشود؛ زیرا ممکن است به نور احتیاج پیدا کنید و دیگر باطری ها انرژی کافی برای کار را نداشته باشند (در صورت مهتابی بودن هوا می‌توان از نور ماه استفاده‌ی بیشتری نمود).

13-   در شب دید کم است و راه کوهستان همیشه ناهموار، کاملاً مراقب جلوی پای خود، شاخه‌ی درختان و شیب منطقه باشید. کوچک‌ترین غفلتی در این کار ایمنی شما را به خطر می اندازد.

14-   شب هنگام هوای کوهستان بسیار سردتر از روز است و باد در شب با سرعت بیشتری می وزد، در زمان استراحت کاملاً خود را بپوشانید.

15-   طناب‌های انفرادی خود را در دسترس قرار دهید.

16-   از صعود و فرود سنگ ها و عبور از مسیرهای صخره ای جداً خودداری کنید، این کار با خطرات جدی همراه است.

17-   از باتون استفاده کنید؛ زیرا با این وسیله ضمن ایجاد تعادل در حرکت، می‌توانید تا حدی پستی و بلندی‌های جلوی مسیر را شناسایی کنید.

18-   هرگونه وسیله ای را که بیرون کوله قرار دارد مخصوصاً کلنگ و ابزارهای دیگر که دارای لبه‌های تیز هستند را در پوشش مخصوص قرار دهید؛ زیرا ممکن است به نفرات پشت سر شما آسیب برساند.

19-   در شب احتمال خطر حمله‌ی حیوانات وجود دارد، از همدیگر جدا نشوید.

20-   از صعود شبانه در دهلیزها،  شکاف ها، دره ها و پرتگاه ها و معابر صخره ای و سنگی و حاشیه‌ی رودخانه ها بپرهیزید. حرکت از روی یال ها کمی پایین تر به جهت در امان ماندن از باد صورت گیرد و در فصل زمستان باید از صعود شبانه جداً بپرهیزید.

21-   در هر 30 دقیقه به گروه شمارش دهید.

طریقه شمارش نفرات به شرح زیر است:

       سرپرست به نفر اول اعلام می‌کند شمارش دهید، نفر اول به طوری‌که فقط نفر دوم صدای او را بشنود، اعلام می‌کند یک، نفر دوم به‌طوری‌که فقط نفر پشت سر او صدای او را بشنود اعلام می‌کند دو و الی آخر تا شمارش به نفر آخر برسد و نفر آخر اعلام می‌کند به‌عنوان مثال 12 تمام اکنون باید شمارش به کلیه‌ی افراد گروه و نفر جلودار اعلام شود که بدین ترتیب است:

نفر آخر دست روی شانه‌ی نفر جلوتر خود قرار داده اعلام می‌کند 12، نفر جلو به نفر جلوتر خود اعلام می‌کند 12، تا این شمارش به نفر اول برسد. به این گونه کلیه افراد گروه و نفر اول متوجه می‌شوند که گروه 12 نفر می‌باشد (در زمان شمارش به هیچ عنوان با صدای خیلی بلند اعلام نشود زیرا فقط نفر پشت سر یا نفر جلو شما باید شماره را بداند.)

22-   نشانه گذاری:

در پیمایش ها بهتر است مسیر پیمایش را نشانه گذاری نمایید. این کار جهت حرکت گروه را برای دیگران مشخص و می‌توانددر برگشت مسیر کمک فراوانی به گروه نماید.

از نشانه گذاری در معابر کوهستانی در برف، جنگل، کویر و... می‌توان استفاده کرد.

برای نشانه گذاری از سنگ چین کردن، ایجاد فلش با قطعات سنگ به طوری‌که نوک فلش جهت حرکت گروه را نشان دهد، پرچم گذاری، نصب قطعات پارچه ای رنگی (نارنجی فسفری، قرمز فسفری، زرد فسفری) و دیگر امکانات موجود استفاده شود.

در زمان پرچم گذاری و نصب قطعات پارچه ای، بهتر است روی آن را شماره گذاری نمایید و به ترتیب شماره از آن‌ها استفاده کنید و آن‌ها را در جای خود محکم کنید.

جهت ایجاد نشانه ها، از بلندی ها و نقاط تیز استفاده کنید تا از زوایای مختلف قابل رویت باشد. برای نشانه گذاری در شب از وسایل و پارچه‌های شب رنگ که با نور چراغ قوه به خوبی دیده می‌شوند، استفاده کنید.

در نشانه گذاری ها سعی کنیم به محیط طبیعی منطقه صدمه ای وارد نشود و در برگشت مسیر نشانه‌های مصنوعی را جمع آوری نماییم.

23-   چنان‌چه در زمان پیمایش به جاده ای رسیدیم و قصد پیمایش در کنار جاده و یا عبور از عرض جاده را داشته باشیم به شکل زیر عمل می‌کنیم:

سعی می‌کنیم از سمتی از جاده حرکت کنیم که عبور وسایل نقلیه را از روبرو ببینیم، بدین ترتیب بهتر است از سمت چپ جاده حرکت کنیم. در زمان پیمایش در جاده بهتر است نفر آخر و نفر جلوی گروه از چراغ‌های پیشانی که دارای لامپ‌‌های اعلام خبر هستند، استفاده کنند (چراغ پیشانی‌های چشمک زن).

در زمان عبور از عرض جاده ابتدا گروه در کنار همدیگر قرار بگیرند، نفر اول و نفر آخر بعد از این‌که مطمئن شدند وسیله‌ی نقلیه ای در جاده رفت و آمد نمی‌کند با دادن علامت یا سوت اعلام می‌کنند تا کل اعضای گروه در یک زمان سریع از عرض جاده عبور کنند.

24-   تا آن‌جا که امکان دارد از پیمایش در شب خودداری کنید مگر اینکه واقعاً ناگزیر به این کار باشید، در این صورت ایمنی را به طور کامل رعایت کنید.

25-   از کلاه لبه دار در شب استفاده نکنید.

ارتباطات در حوادث

     ارتباطات در جستجو ونجات، تبادل تفکرات و ایده ها در یک محیط درگیر در جستجو و نجات تعریف می‌گردد. اهمیت ارتباط مناسب، می‌تواندبا تصور یک مأموریت جستجو و نجات بدون برقراری هیچگونه ارتباطی آشکار شود. هیچگونه صحبت، ارتباط رادیویی، صدای سوت، سیگنال ویا هر نوع ارتباطی. یک ارتباط مناسب شامل یک فرستنده، یک گیرنده، یک واسط (منتقل کننده)، یک پیام، نیت و قصد وتفسیر می‌شود. ممکن است سعی کند یک پیام را به دیگری برساند. مثلاً یک پیام خاص، اما اغلب توسط گیرنده بد تفسیر می‌شود. گیرنده ممکن است پیامی راکه برای رسیدن به او و یا هر شخص دیگری ارسال شده دریافت نماید.

 بارها دیده شده که یک پیغام نه تنها فقط توسط آن‌هایی که مورد نظر بوده اند، بلکه توسط افرادی که مورد نظر نبوده اند نیز شنیده شده است. باید بدانیم پیام در حال مبادله چگونه، در چه زمانی ودر چه مکانی به کسی که مخاطب ما است می رسد. واسط، چگونگی انتقال پیام راتعریف می‌کند. صدا، رادیو، سیگنال‌های دیداری، نامه، پست(الکترونیک)، تلفن و غیره، کلیه واسطه ها را در بر می‌گیرند. پیام، آن چیزی است که مقرر است از فرستنده به گیرنده منتقل شود.

حصول اطمینان از اینکه پیام تفسیر شده همان اصل پیام است، مهم‌ترین بخش در یک ارتباط مؤثر می‌باشد. آیا این امکان وجود دارد که پیامی بد تفسیر شود؟ آیا پیام دریافتی واقعاً ضروری است؟

برای ارتباط مؤثر، تمامی اجزاء (فرستنده، گیرنده، واسط(منتقل کننده)، قصد و نیت و تفسیر) نیاز به توجه دارند. پیامی که تحریف و بد فهمیده  شود و یا اینکه به طور نا مناسب تفسیر شود، می‌تواندمنجر به عدم انجام کار، شکست در مأموریت و یا حتی تلفات جانی شود. در شرایط مطلوب، پیام مورد نظر باید آن چیزی که توسط گیرنده دریافت (استنباط) می‌شود، باشد. فرستنده و گیرنده باید تلقی و استنباط مشترک و مشابه از پیام مبادله شده داشته باشند.

 ارتباطات در یک رویداد جستجو و نجات می‌تواندشکل‌های متنوعی داشته باشد، اما انواع صوتی، تا به امروز معمول ترین آن‌ها هستند. صدا یکی از عمومی ترین انواع ارتباطات صوتی است. صدا می‌تواندبرای ارتباط مستقیم با شخص دیگری که درگیر هدایت ورهبری گروه ها، توجیه و گزارش گیری در یک عملیات جستجو و نجات می‌باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

صدا می‌تواندبه منظور جلب سوژه از طریق صدا زدن نام سوژه و یا فقط ایجاد صداهایی برای جلب نظر باشد. ارتباط بی سیمی پست فرماندهی یا بارگاه اصلی با میدان عملیات و بلعکس مؤثر است. ارتباطات صوتی زمانی که شنوندگان بیشتر از تعداد صحبت کنندگان باشد، به بهترین وجه عمل می نمایند.

 صدا پر کاربردترین وسیله ارتباطی در یک رویداد جستجو و نجات است. سیستم ها (بلند گو)در اماکن عمومی می‌تواندبه منظور به کارگیری صدا در یک نظام ارتباطات صوتی مورد استفاده قرار بگیرد. به هر حال، باید احتیاط شود، به این خاطر که بلندگوها اگر به طور نامناسب ویا مفرط استفاده شوند ممکن است سردرگمی و اختلال ایجاد کنند.

ابزار علامت دهی مانند، شیپور (بوق)، آژیر (سوت خطر)، فرستنده (یا ناقل)، GPS، فرستنده مکان نمای اضطراری (EMERGENCY LOCATOR TRANSMITTER) یا ELT  نمونه‌هایی از رساننده می‌باشند. این نمونه ها می‌توانندتوجه افراد رابه نقطه یا ناحیه ای خاص جلب نمایند. یک ELT    می‌تواندیک ردیاب ELT را به طور مستقیم به یک سوژه هدایت نماید.

ELT وسیله ای  الکترونیکی است که عمدتاً و در درجه اول در هواپیما وقایق‌های بزرگ نصب می‌شود. این وسیله به طور خودکار و یا دستی علائم وسیگنال‌های خاصی را بر روی فرکانس از پیش تعیین شده ای که می‌تواندبرای هدایت ردیاب‌های دستگاه مورد نظر استفاده شود، می فرستد. افراد باید احتیاط کنند تا علائم و سیگنال‌های سردرگم و غیر ضروری ایجاد ننمایند زیرا بدفهمی ممکن است به مشکلات ویا تأخیر منجر شود. به حرکت در آوردن و تکان دادن دست برای یک هواپیمای جستجو گر، با کنایه عمل کردن، به دلخواه و خارج از مقررات و نظم رفتار کردن و شوخ طبعی و یا هر زیاده روی در ارتباطات استاندارد مورد استفاده، همگی ممکن است ایجاد مشکل کند. فرستنده پیام باید به این که پیام چگونه توسط گیرنده تفسیر خواهد شد، بیاندیشد و اینکه چند شیوه برای تفسیر پیام شما موجود است.

سوت ها می‌توانندبه جای سایر ابزار برای ارتباطات بین گروه ها مورد استفاده قرار بگیرند، سوت ها همچنین، ابزار علامت دهی اضطراری مناسبی برای هر کس می‌باشند. بعضی از گروه ها سوت ها را با علائم خاص، به عنوان شیوه و روش اضطراری ایجاد ارتباط مورد استفاده قرار می‌دهند. یک گروه ممکن است سیستمی به شرح زیر را مورد استفاده قرار دهد:

یک سوت ممتد بلند می‌تواندبه عنوان شیوه ای رایج برای تطبیق و تفهیم دیگران به موقعیت خودشان مورد استفاده قرار گیرند.

دوسوت کوتاه تر به معنی بازگشت به پایگاه است. این به دیگران می‌گوید که فردی دچار مشکل شده است و همه باید به پایگاه مراجعت نمایند. زمانی که همه به پایگاه مراجعت کرده اند، فرد غایب مورد شناسایی قرار گرفته وفرآیندهای اضطراری وبحرانی می‌تواندمورد اجرا قرار گیرد.

معرفی کوه های ایران ( الف تا س )

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د ، ذ ، ر ، ز ، س)

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی کوههای ایران (ر)

معرفی کوههای ایران (ز)

معرفی کوههای ایران (س)

معرفی کوههای ایران (س)

س

ساح : 3600 متر ، فیروزکوه ، دهستان شهرآباد

ساجار : 3583 متر ، قزوین ، رودبار الموت ، دهستان الموت پایین

ساردو : 3211 متر ، کوه بنان

ساردویه : 3300 متر ، استان فارس ، شهرستان داراب ، منطقه شکرویه

سارِم ساقلو : 3302 متر ، شهرستان مرند ، دهستان هرزندات غربی

ساری خانی : 3285 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش بوانات ، دهستان باغستان

ساریم ساقلوداغی : 3548 متر ، سراب ، بخش مرکزی ، دهستان صایین

سالدارون : 3360 متر ، استان چهارمحال و بختیاری ، شهرستان فارسان ، بخش مرکزی ، دهستان میزدج علیا

سالیدون : 2990 متر ، لرستان ، شهرستان الیگودرز ، بخش مرکزی ، دهستان ذلقی غربی

سان آو : 2850 متر ، رشته کوه شاهو  ، شهرستان روانسر ، دو راهی جوانرود ، گردنه پلنگانه

ساوخ بلاغ : قله ایی از قلل رشته کوه الوند ، شاه نشین بزرگ

سایو : 3350 متر ، فیروز کوه ، دهستان پشتکوه

سبحان اله : 3460 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، روستای ولاشید ،

سبز : 2920 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش قنقری ، دهستان خرمی

سبز : 3187 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان ونک

سبزکوه : 2757 متر ، شهر قاین

سبزکوه : 3527 متر ، منطقه بختیاری ،

سبزوار : 2936 متر ، استان همدان ، شهرستان ملایر ، بخش مرکزی ، دهستان کمازان علیا

سبزپوش : 3442 متر ، قزوین ، بخش آبیک ، دهستان کوهپایه ی غربی

سبلان : 2130 متر ، استان زنجان ، شهرستان زنجان ، بخش ماه نشان ، دهستان ماه نشان

سبلان : 4811 متر ، استان اردبیل ، کوه بزرگ و مقدس

سِبلِه خونی : 3110 متر ، استان گیلان ، شهرستان تالش ، بخش مرکزی ، دهستان اسالم

سپهسالار : 3052 متر ،  قسمت باختری زنجان ، موازی با رودخان قزل اوزن ، بین ماه نشان و تکاب

ستخرگزینِ : شمال غرب شیراز ، غار پلنگان در این کوه واقع شده

سخت حصار : 2762 متر ، استان قم ، شهرستان قم ، بخش نوفل لوشاتو ، دهستان نیزار

سِدو : 3836 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان سرآسیاب

سَرا : 3031 متر ، استان کرمان ، شهربابک ، بخش مرکزی ، دهستان جوزم

سراب : شهرستان بیجار ،

سَراش :  3527 متر ، قزوین ، بخش رودبار الموت ، دهستان معلم کلایه

سربازارک : قله توچال

سربند : 3014 متر ، استان مازندران ، آمل ، لاریجان ، دهستان بالا لاریجان

سَربَند : 3040 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان آدران

سرتنگه : 3185 متر ، استان سمنان ، شهرستان دامغان ، بخش مرکزی ، دهستان دامنکوه

سرتوار : 3234 متر ، رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان اشکورعلیا و سیارق

سرتوچال : همان قله توچال است

سرچال : 3300 متر ، رشته کوه شاهو

سرچاه : قله ایی از رشته کوه منگِشت

سرخ : 3025 متر ، استان اصفهان ، شهرستان فریدن ، بخش بوئین و میاندشت ، دهستان کرچمنو شمالی

سرخاب : 3450 متر ، جاده چالوس ، پل زنگوله ، دره ی سوتک

سرخاب : نام کوهی در جنوب تبریز و متصل به شهر

سرخان : 3053 متر ، استان مرکزی ، اراک ، تفرش ، بخش مرکزی ، دهستان خرازان

سرخانه : 3315 متر ، استان سمنان ، شاهرود، بخش بسطام ، دهستان خرقان

سرخ بلاغی : نام دیگر قله ی ساوخ بلاغ

سرخ تله کش : 3050 متر ، شهرستان رودسر ، کَبون

سرخره : 3419 متر ، استان مازندران ، آمل ، لاریجان ، دهستان پایین لاریجان

سرخواب : 3706 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نساء

سَر خورَندَر : 2979 متر ،  استان کردستان ، سنندج ، بخش کلاترزان ، دهستان ژاو رود غربی

سردان : 4000 متر ، آب سفید ، مرکز رشته ی زردکوه بختیاری ، شمال قله شاه شهیدان

سردخونی : 3216 متر ، استان مازندران ، آمل ، بخش مرکزی ، دهستان چلاو

سرد رود : 3402 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت ، دهستان کوهستان

سردره : از قله های رشته کوه الوند

سر دره: 2847 متر ، استان مرکزی ، شهرستان سربند ، بخش مرکزی ، دهستان آستانه

سردشت : 3000 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سرد کوه : 2777 متر ، ملایر ، غار سرد کوه

سرد وفون : قله یی از رشته کوه منگشت

سرریز : 3205 متر ، نجف آباد ، بخش تیران و کرون ، دهستان کرون علیا

سرزرد : 2930 متر ، استان کرمانشاه ، شهرستان پاوه ، بحش نوسود ، دهستان سیروان

سرسبز : 3270 متر ، الیگودرز ، بخش ززوماهرو ، دهستان ززشرقی

سر سفید : 3092 متر ، استان فارس ، آباده ، بخش بوانات ، دهستان مزایجان

سرسفید : 3400 متر ، استان فارس ، ارسنجان

سرسوخته : 3069 متر ، استان گلستان ،  علی آباد کتول ، بخش مرکزی ، دهستان استرآباد ،

سرکچال : 4150 تا 4210 متر ، البرز مرکزی ، شمال شمشک و روته

سرکچال : 4150 متر ، کلون بستک

سرکلامگاه : 3550 متر ، قزوین ، بخش رودبار ، دهستان رودبار

سرکه زار : قله یی از رشته کوه الوند

سِرگاه : 3972 متر ، قله ی سیرگاه یا تماشاگاه ، هفت چشمه

سَرگل : 3365 متر ، استان مازندران ، تنکابن ، بخش مرکزی ، دهستان دوهزار

سرگور بَرداسپی : 2938 متر ، آذربایجان غربی ، شهرستان نقده ، بخش اشنویه ، دهستان دشت بیل

سرماهور : 3707 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوز رود

سرمشک : 4050 متر ، جنوب کوه هزار ، شمال روستای هنزا ،

سِرو : 3150 متر ، کوهستان های اراک ، در امتداد رشته کوه راسوند

سروتمین : 3442 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، بخش جبال بارز ، دهستان سغدر ،

سَرِه : 3303 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند ، بخش کوهبنان ، دهستان جور

سَرِه نای : 2860 متر ، استان مرکزی ، ساوه ، بخش خرقان ، دهستان علیشار

سفید: 2809 متر ، استان فارس ، شهرستان فسا ، شمال بشنه

سفید 3018 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش سرچهان ، دهستان باغ صفا

سفید : 3065 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، دهستان ساردوئیه

سفید : 3249 متر ، الیگودرز ، بخش مرکزی ، دهستان بربرود

سفید:3075 متر  ، استان خوزستان ، ایذه ، بخش مرکزی ، دهستان سوسن شرقی

سفید : 3205 متر ، استان اصفهان ،  فریدن ، بخش مرکزی ، دهستان زاینده رود

سفیدار ، یا سفیدمار : 3170 متر ، بخش خفر را از سیمکان جدا می کند

سفیدار کوه : موسقان

سفید چشمه : 3627 متر ، قزوین ، رودبار الموت ، دهستان معلم کلایه

سفید خاک : 3270 متر ، استان سمنان ، شهرستان سمنان ، بخش مهدیشهر ، دهستان پشتکوه

سفیدخانی : 3030 متر ، استان گیلان ، شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان شوئل

سفید خانی : قله یی است از رشته کوه راسوند استان مرکزی

سفیدخانی : 3100 متر ، جنوب غرب اراک

سفید کوه : 3060 متر ، لرستان ، شهرستان خرم آباد ، بخش دوره چگی ، دهستان دوره

سفید کوه : کوهی نزدیک دامغان ، شمال حاجی آباد

سفید کوه : 3532 متر ، در محدوده ی فریدونشهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه  موگویی

سفیدکوه : قله یی از رشته کوه منگشت

سفید کوه : 2620 متر ، شاهدژ

سفید لَت : 3327 متر ، استان سمنان ، شهرستان سمنان ، مهدیشهر ، دهستان چاشم ،

سفید لد : 3812 متر ، استان مازندران ، بابل ، بخش بندپی شرقی ، دهستان فیروزجاه ،

سقزلو : استان زنجان ، منطقه زرین آباد قیدار ، شهر گرماب ، غار کتله خوردر این کوه قرار دارد

سکار : 3050 متر ، آذربایجان غربی ، ماکو ، غرب دهستان به به چیک

سکه نو : قله هرزه کوه سینو

سلالت : 2939 متر ، استان مرکزی ، شهرستان دلیجان ، بخش مرکزی ، دهستان جاسب

سلطان جهانگیر : 3225 متر ، اهر ، بخش خروانق ، دهستان ارزیل

سلطان خلیل : 3130 متر ، استان اصفهان ، شهرستان شهرضا ، بخش مرکزی ، دهستان اسفرجان

سلطان داغی : 3376 متر ، از رشته کوههای سهند ،

سلطان ساوالان : همان قله ی سبلان است

سلطان سنجر : کوهی است ، سلطان جهانگیر

سلطانی : 2922 متر ، استان همدان ، شهرستان همدان ، بخش مرکزی ، دهستان ابرو

سلطان یعقوب : از ارتفاعات شهرستان نقده

سَلوک : 3143 متر ، استان تهران ، فیروز کوه ، دهستان قزقان چای

سلیمان کش : 3210 متر ، استان مازندران ، سواد کوه ، بخش مرکزی ، دهستان ولوپی

سماموس : 3620 متر ، رامسر ، جواهر دشت ،

سِن بران : 4150 متر ، بلندترین نقطه رشته ی اشترانکوه

سندان داغ : 2975 متر ، استان زنجان ، ابهر ، بخش خرمدره ، دهستان صایین قلعه

سنگاب : 3224 متر ، استان سمنان ، شهرستان گرمسار ، بخش مرکزی ، دهستان کهن آباد

سنگان : 3500 متر ، در شمال سنگان از رشته کوه های توچال

سنگ پل : 3056 متر ، استان البرز ، کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نساء

سنگر : 2650 متر ، تِلِمه سنگ

سنگ سَرَک : 3329 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سنگ سفید : 2623 متر ، استان خراسان ، شهرستان کاشمر ، بخش کوه سرخ ، دهستان برکوه

سنگ سوراخ : 2927 متر ، شهرستان قروه ، از کوه های چهاردَولی ( از لغت نامه دهخدا )

سنگ صیاد : 3544 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر ، بخش مرکزی ، دهستان لاله زار

سنگ نو : 3614 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان شیخ فضل ا... نوری ،

سنگینه کوه : 3950 متر ، استان مازندران ، منطقه ی نمارستان ،

سَنی : 3150 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان ، دهستان بالا لاریجان

سواد کوه : 3400 متر ، پرچنان

سواد کوه : 3625 متر ، جنوب غرب قائم شهر ، نام قبلی آن بدشخوارگر می باشد ، بعدها فرشوارکوه ....

سوباشی : 2579 متر ، آلمابلاغ

سوتک بزرگ : 3950 متر ، استان البرز ، وارنگرود

سوتک کوچک : 3850 متر ، استان البرز ، وارنگرود

سوتک کوه : 3745 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوز رود

سوتگو : 3190 متر ، استان کرمان ، محدوده شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان حرجند

سوته : 3635 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ،  لاریجان ، دهستان پایین لاریجان

سوجر تپه : 2946 متر ، استان آذربایجان شرقی ، شهرستان کلیبر ، بخش مرکزی ، دهستان میشه پاره

سوخته : 3042 متر ، شهر کرد ، بخش کیار ، دهستان کیار غربی

سوخته : 2986 متر ، استان اصفهان ، شهرستان برخوار و میمه ، بخش میمه ، دهستان زرگان

سوخته رود : از قله های رشته کوه الوند

سودَر : 3868 متر  ،استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان شیخ فضل ا... نوری ،

سوراخ نسار : 2982 متر ، استان مرکزی ، اراک ، بخش مرکزی ، دهستان شمس آباد

سورمنده : 3395 متر ، سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان وردشت

سوره : 3443 متر ، فریدونشهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه موگویی

سوزچال : 4150 متر ، از قله های خط الراس طولانی دوبرار ، فیروزکوه ،

سوزنی : 3750 متر ، شیرکوه یزد

سوزنی مهرجمال : 3800 متر ، از قله ی رشته کوه اشترانکوه

سولان : سبلان

سولک : 3114 متر ،  استان اصفهان ، سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان وردشت

سوهانک : 3767 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، بخش رودبار قصران ، دهستان رودبار قصران

سه برادران : 3749 متر ، استان مازندران ، نوشهر ، کلاردشت

سه برادران : قله ایی است از رشته کوه های هشتاد سر ، منطقه ی کلیبر ،

سه برج آسمانی : قله ی است شامل بیژن یک و دو ، گردنه بیژن

سه پایه : 2871 متر ، استان خراسان ، شهرستان نیشابور ، بخش میان جلگه ، دهستان بلهرات

 

ادامه دارد

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د ، ذ ، ر ، ز ، س)

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی کوههای ایران (ر)

معرفی کوههای ایران (ز)

معرفی کوههای ایران (س)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر

پ ن : اگر از این مطالب استفاده می کنید ، لطفاً مرجع نشاط کوهستان را با لینک اعلام بفرمایید.

ترس و مقابله با آن در كوه نوردي

  موفقيت در كوهنوردي همانند بسياري ورزش هاي ديگر، بيشتر رواني است تا فيزيكي. آيا شما كوه نوردي را شروع كرده ايد كه بر ترس از ارتفاع غلبه كنيد؟ آيا كوه نوردي يا رقابت مي كنيد براي چالش فيزيكي يا بطور ساده مي خواهيد از فضاي كوهستان يا بيرون از خانه در كنار ديگر رقيبان لذت ببريد جايي كه افراد ديگر شايد نتوانند چنين تجربه اي را به دست آورند. آيا شما كسي هستيد كه كوه نوردي مي كنيد زيرا ترسناك است و شما خطر كردن را دوست داريد؟ آيا در ديگر ورزشها شركت مي كنيد زيرا مي خواهيد خود را از لحاظ رواني براي آمادگي در رقابت بالا ببريد؟

احتمالا در موقعيت هايي قرار گرفته ايد كه ترس تمامي وجودتان را فرا گرفته يا آنقدر عصبي شده ايد كه به شدت دنبال راهي براي خلاص شدن از آن موقعيت بوده ايد. برگرديد و فكر كنيد كه چگونه با ترسهايتان مواجه مي شديد. تعدادي توصيه در زير آمده كه براي غلبه بر ترس است و از پريسيلامور، راهنماي كوه نوردي در سياتل مي باشد .

ترس انرژي است از آن استفاده كنيد تا به عملكردتان بهبود ببخشيد

    ميزان ترسي كه در حال حاضر در خود سراغ داريد يكسان نخواهد ماند. بسيار بسيار موارد ديگر هست كه در شما ترس ايجاد كند. با كسب تجربه رفتار غريزي اصلاح خواهد شد. به ترس به طور اشكالي از سلامت در ارتباط با موقعيت حاضر بينديشيد. در زير پنج توصيه آورده شده كه مي تواند به شما در ارتباط با موقعيت حاضر كمك كند طوري كه ترس وسيله اي باشد براي آموزش، توانمند ساختن و بهبود قدرت عملكرد در شما.

1.       تفاوت ترس و واقعيت را بدانيد. وقتي با حمايت صعود مي كنيد و يك حمايت چي خوب داريد، آموزش درستي هم ديده ايد و به هم تيمي هايتان نيز اطمينان داريد، نماي روبرويتان بهترين منظره خواهد بود. شايد فضاي خالي اطرافتان را ببينيد كه در حال اوج گرفتن است اما شما       مي دانيد كه قرار نيست آسيبي ببينيد. فضاي اطرافتان كاملا منفعل است و فقط زماني مي تواند براي شما تهديد محسوب شود كه افكار منفي در دوربرتان بچرخد. شما حتما مي توانيد فكرتان را كنترل كنيد. بسياري از چنين افكار منفي مي تواند در زمره افكار"اگه اينطوري بشه چي " جاي بگيرند كه هيچكدام از آنها نيز اتفاق نخواهد افتاد.

2.       بدانيد كه ترسيدن طبيعي است. بخصوص در مناطق بسيار بالا. همچنين طبيعي است كه در مسابقه يا مواقع صحبت در جلوي جمع عصبي شويد. به كسي كه ادعا مي كند هرگز نمي ترسد اعتماد نكنيد. ترس عامل محافظتي ماست و طوري در مغز عمل مي كند تا به ما كمك كند زنده بمانيم. اين امكان را هم داريد كه ترس خود را بپذيريد . از آن به عنوان عاملي براي دقت، احتياط، آمادگي و هوشياري بيشتر استفاده كنيد. براي مثال زمانيكه در يك صعود احساس ترس به سراغ شما مي آيد، ارتباط تان را با ديگر اعضا چك كنيد، اطمينان حاصل كنيد كه از قبل ميزان غذا و آب كافي دريافت كرده ايد و به اندازه كافي پوشاك مناسب داريد. وضعيت هوا و همچنين اطرافتان را به منظور امنيت چك كنيد و پس از آن به حركت ادامه دهيد، هوشيارتر عمل كنيد و بر روي هر حركت تمركز كنيد و كارتان را به بهترين شكل ممكن انجام دهيد. اگر قبل از انجام يك مسابقه احساس ترس مس كنيد از آن ترس و افزايش ترشح آدرنالين براي افزايش ميزان انگيزه استفاده كنيد. سعي كنيد موقعيتي مانند موقعيت ترس قبل از مسابقه براي خود ايجاد كنيد كه تا جاي ممكن آمادگي كسب نماييد.

3.       درباره آنچه كه از آن ميترسيد با خود كاملا روراست باشيد. فرق بين ترس واقعي و غيرواقعي را بدانيد.ترس از ارتفاع مثالي از اين نوع است. نه ارتفاع است كه شما را اذيت مي كند و نه ترس از سقوط بلكه اين گذاشتن پا بروي زمين هنگام فرود است. اين به اتمام رساندن مسابقه سه گانه نود دقيقه اي نيست كه شما را مي ترساند بلكه ترس مشخصي است كه به شما ميگويد قوزك پايتان توانايي تحمل دوي پاياني را خواهد داشت يا اينكه لايه ترمز دوچرختان براي استفاده در مسابقه هنگام فرود از يك شيب تند در وضعيت مناسبي نيست. ديدگاهتان واقعي باشد و بروي يك محيط مشخص تمركز كنيد از زمان يك قدم جلوتر باشيد و تمامي حواس خود را جمع كنيد راه رفتن بطور عادي روي زمين يا هنگام شركت در يك مسابقه غير رقابتي، ديد بازتري به شما از كوه نوردي و يا يك مسابقه نخواهد داد دريافت و ادراك تان بايستي كاملا واضح باشد و آن را با" اگر اينطور بشه چي؟" ها آلوده نكنيد.

4.       زمانيكه ترس دارد به سراغ شما مي ايد از يك عبارت يا يك جمله استفاده كنيد اينجاست كه اوج ترس شما مشخص مي شود و شما بايستي آن را كنترل كنيد كه مي تواند بطور ساده يك اسم، نفس كشيدن، گفتن" تو از پس اين كار بر نمي آيي" و يا برداشتن يك قدم به سمت جلو باشد.

5.       معادل هاي بيش از يك كلمه براي لغت ترس وجود دارد يكي از آنها هيجان است ديگري جنگجويي است. بعضي افراد نشاط را ترجيح مي دهند. اگر بتوانيد خود را از شر كلمه ترس نجات دهيد و براي آن جايگزيني بيابيد از الحاظ روانشناختي نصف مسير را طي كرديد آگاه باشيد لزوماً آنچه كه براي ديگران ترسناك است براي شما اينگونه نخواهد بود به قضاوت خودتان اطمينان داشته باشيد. و گزارشات درام گونه ديگران را دور بريزيد تا زمانيكه قادر باشيد واكنش طبيعي خود را ببينيد. هدفتان عدم داشتن ترس نباشد بلكه چگونگي كنترل آن را بياموزيد.

شما نمي خواهيد كه ترس بيشتر از آنچه كه لازم است خود را براي شما نمايان كند.

در زير پنج راه ساده براي مقابله با ترس آمده است.

1-      به آرامي و بطور منظم نفس بكشيد. نفس خود را در سينه حبس نكنيد. در قسمتي از مرحله آموزش به يوگا بپردازيد كه آگاه شويد در كدام قسمت بدنتان هنگام ترس گرفتگي بيشتري داريد. براي مثال اگر در شانه ها و گردن است ياد بگيريد كه چگونه مي توانيد در خلال صعود يا هنگام صحبت در جلوي جمع آن را آرام كنيد.

2-      به خوبي استراحت كنيد، آب كافي بنوشيد، خوب بخوريد و خود را گرم نگه داريد. شب قبل نيز به اندازه كافي بخوابيد.

3-      براي صعود، صحبت در جلوي جمع و يا مسابقه به درستي خود را آماده كنيد. نقشه را مطالعه كنيد، مسير را بدانيد و تجهيزات مناسب را همراه خود بياوريد. همانطور كه مشغول خواندن مسير هستيد آن سفر يا مسابقه را در ذهن خود مجسم كنيد و آن را با نقشه جلوي وريتان مقايسه كنيد. با كساني كه به تازگي آن مسير ار صعود كرده اند صحبت كنيد تا خود را با شرايط موجود به روز كنيد. اگر مي خواهيد در جلوي جمع صحبت كنيد درباره مستمعين خود آگاهي كسب كنيد. اگر براي اولين بار مسابقات سه گانه را انجام مي دهيد از قبل مرحله گذار را در ميان مراحل تمرين كنيد.

4-      آنچه را كه ترس شما را به انجام آن ترغيب مي كند انجام دهيد . مراقب خود و امنيت جاني تان باشيد.

5-      با ديگر هم تيمي هايتان درباره ترس صحبت كنيد.آنها شايد بتوانند مقداري از ترس شما را تخفيف بدهند اگر در گروهي كه هستيد همگي احساس ترس مي كنند پس شما يك علت كاملا معتبر داريد كه برگرديد و يا بطور ساده مسير ديگري انتخاب كنيد. اگر مي خواهيد در جلوي جمع صحبت كنيد، از قبل جلوي جمعي كه به شما بازخوردهاي مثبتي مي دهد تمرين كنيد. اگر خود را براي يك مسابقه زير نظر يك مربي آماده مي كنيد از جريان پيشرفت خود آگاه باشيد و چند هفته قبل در يك مسابقه ساختگي شركت كنيد تا روي هر آنچه كه ممكن است بطور اتفاقي پديدار شود كار كرده باشيد.

از پريسيلامور، راهنماي كوه نوردي در سياتل

وزش بادها:

     از آنجایی که وزش بادها از عوامل تشدید کننده سرما و سرمازدگی هستند و با افزایش دما مقدار زیادی از دمای بدن ما (اگر دقت نکنیم) هدر می دهند، می توان گفت دشمن شماره یک کوهنوردان وزش بادها هستند.

عناصری که بر وضعیت هوا تأثیر می گذارند عبارتند از:

1.    دما

2.    رطوبت

3.    دید افقی (مه و غیره)

4.    ابرها و وضعیت آسمان

5.    نوع و مقدار بارندگی

6.    فشار هوا

7.    وزش باد و سرمازدگی ( کاهش دمای بدن و سرعت و قدرت آن)

     دو عنصر ابرها و جهت بادها از همه مهمتر هستند عناصر جوی را نباید جدای از هم بررسی نمود کاملاً با یکدیگر در ارتباط هستند.

     دمای هوا مهمترین عاملی است که تغییر آن در سایر عناصر تأثیر می گذارد. تغییر وضعیت هوا، تغییر دما باعث تغییر رطوبت و در نتیجه تشکیل مه یا ابر و بارندگی می گردد.

 

تغییر دما باعث اختلاف فشار می گردد

     اگر بخشی از هوا نسبت به هوای اطراف خود گرمتر شود منبسط و چگالی آن کاهش می یابد و میل به صعود پیدا می کند. و چون هوای سرد اطراف نسبت به هوای گرم شده سنگین تر است و فشار آن نسبت به هوای گرم بیشتر است در چنین شرایطی که فشار در یک نقطه از جو زیاد و در نقطه دیگری کم است جریان هوای به نام باد از نقطه ای که فشار زیاد است به نقطه ای که فشار کم است برقرار می گردد.

وزش باد علاوه بر سرد کنندگی می تواند نیرویی ایجاد کند که تعادل هر کوهنورد را بر هم بزند.

     وزش بادی با سرعت 80 کیلومتر در ساعت نیرویی برابر با 23 کیلومتر بر یک شخص ایستاده اعمال می کند که راه آن نه ایستادن است، دولا شوید و یا چهاردست و پا راه بروید و یا به همدیگر متصل بشوید.

     زمانی که هوا صاف و آرام است بدن تا 35 درجه را تحمل می کند اما هنگامی که باد با سرعت 5 متر در ثانیه  می وزد تحمل 20 درجه هم غیرقابل تحمل است.

وقتی هوا آرام است، دود حاصل از دورکشها به آرامی بالا می رود.

وقتی باد با سرعت 5 متر در ثانیه می وزد، دود دودکشها را با خود می برد.

وقتی باد با سرعت 6 تا 8 متر در ثانیه می وزد، پودر برفها را به هوا بلند می کند.

وقتی باد با سرعت 10 متر در ثانیه می وزد، شاخه های کوچک درختان را به هوا بلند می کند.

وقتی باد با سرعت 15 متر در ثانیه می وزد، تمام درخت را به تکان و حرکت را می دارد.

وقتی باد با سرعت 20 متر در ثانیه می وزد، شاخه های بزرگ درختان را می شکند.

به جدول تأثیر سرعت باد در ایجاد سرما (بادلرز یا باد سرمایی)[1] دقت کنید.

	سرعت باد بر حسب متر در ثانیه
درجه حرارت	2	7	11	16	20
0-	2-	11-	16-	18-	19-
5-	7-	17-	23-	26-	28-
10-	12-	25-	31-	34-	26-
15-	17-	32-	38-	42-	43-
20-	23-	38-	46-	49-	52-
25-	28-	45-	53-	57-	59-

 

مثال:

     وقتی درجه حرارت 10- درجه است و باد با سرعت 7 متر در ثانیه می وزد سرما 25- درجه می باشد.

---

[1] . باد لرز : هنگامی که درجه حرارت ثابت است اما به واسطه وزش باد تحمل سرما سخت تر می شود، باد سرمایی یا بادلرز اتفاق می افتد.

زیرانداز

در پست قبلی مطالبی در خصوص کیسه خواب تقدیم حضورتان کردم ، در این پست در مورد زیر انداز توضیحاتی تقدیم شما خواهم نمود که داشتن یک کیسه خواب خوب به خصوص در برنامه زمستانی کافی نیست ، اگر زیر انداز مناسبی نداشته باشید بیشترین نفوذ سرما از کف کیسه خواب که معمولا فشرده شده و عایق حرارتی کمتری نسبت به قسمت های آن است به حساب می آید . پس این مطلب را نیز به دقت مطالعه بفرمایید ، امیدوارم براتون جالب و مفید باشد .

     وقت و پول زیادی را صرف کرده اید، کیسه ای گران و مناسب فصل در اندازه قدتان خریداری نموده اید با خیال راحت به اردو می روید، اما اگر نتوانید مانع نفوذ حرارت بدنتان به سطح زمین و یا برف بشوید شب خوبی را سپری نخواهید کرد، اگر نتوانید بدنتان را با زمین با یک زیرانداز عایق کنید!!

     در صورت به همراه نداشتن زیرانداز می توانید از لباسها، کوله پشتی، طناب کوهنوردی، و یا کفشهایتان به عنوان زیرانداز استفاده کنید.

     زیراندازها در اندازه و سایزهای مختلف وجود دارد اما نوع 2/1 متری آن معمول و رایج است.

 

انواع زیرانداز

1-    فوم فشرده: نازک و سبک وزن می تواند عایق بدن در مقابل سطح زمین باشد. بافت و ترکیب قرار گرفتن سلولهای فوم باعث می شود که سطح آن نرمتر، وزن آن کمتر و توانایی حبس هوا در بین خود بیشتر باشد که باعث کار آمدی آن می شود.

2-    تشک بادی: وسیله ای راحت است اما هیچ سد عایقی ایجاد نمی کند. در حقیقت هوای درون تشک حرارت بدن را جذب و به زمین منتقل می کند.

3-    فوم نرم و غیر فشرده: اگر با آستری ضد آب استفاده نشود مانند یک ابر اسفنجی آب را به خود جذب می کند.

4-    زیرانداز بادی: این نوع زیرانداز از فوم نرمی درست شده است، که توسط یک کیسه پر شده از هوا محصور است و از ترکیب عایق بودن فوم ونرمی هوا درست شده است و خیلی محبوب و کار آمد است.

آنچه در مورد کیسه ی خواب باید بدانیم

هر ورزشی تجهیزات خاص خود را دارد ، بحث و شناخت تجهیزات از عوامل موفقیت در آن رشته ورزشی می باشد ، کوهنوردی علاوه بر ورزش نوعی زندگی کردن در طبیعت است ، زیستن حتی برای مدتی کوتاه نیازمند رعایت قواعد و قوانین خاصی است ، با هیچ شرایطی طبیعی نمی تواند جنگید ولی می شود با تمهیداتی با شرایط مختلف طبیعت سازگاری حاصل کرد ، داشتن یک خواب خوب در طبیعت به خصوص در کوهستان می تواند مهمترین عامل در لذت بردن از کوهستان به حساب آید . چادر ، کیسه خواب و زیر انداز خوب از اقلام اصلی کمپ بود و شناخت آنها بر هر کوهنورد و طبیعت گردی ضروری است . مطالب زیر در خصوص کیسه خواب تقدیم شما می گردد امید که مفید واقع شود .

کیسه خواب

یکی از نکات مهم و قابل توجهی که توانایی یک کوهنورد را در هر چه بهتر گذراندن شبی راحت در کوه را نشان میدهد چگونگی استفاده از کیسه خواب می باشد.ممکن است کوهنوردی یک کیسه خواب دمای 35- با پر مناسب و دوخت خوب داشته باشد اما توانایی استفاده از آن را یاد نگرفته باشد.

     کیسه خواب مناسب جزء مهمی از عوامل برپایی یک کمپ خوب می باشد، که هر کوهنورد باید توجه خاص به آن داشته باشد. اما قابل توجه است و هر کوهنورد هم باید بداند که کیسه خوابی که شما درون آن قرار می گیرید گرم نمی کند بلکه این حرارت بدن شماست که با توانایی هایی موجودش و محیط کیسه خواب را گرم می کند، بنابراین می توان گفت کیسه خواب با لایه بیرونی و لایه گرمایی فقط می توانند کمک کنند تا حرارت بدن خارج نگردد. به تعبیر دیگر کیسه خواب یا هر پوشاک دیگر به عنوان یک عایق حرارتی به حساب می آید که نمی گذارد گرمای بدن شما به محیط بیرون برسد و شما احساس گرما می کنید .

     بعضی از کوهنوردان ترجیح می دهند تا حتی المقدور سبک وزن حرکت کنند و در نتیجه کمی از راحتی خود را قربانی مزیت سبک بودن می کنند و این توفیق فقط با کیسه خوابهای نیم تنه یا  تنه مقدور می باشد، این نوع کیسه خوابها زمانی که  با کت و سایر لباسهای گرمایی استفاده شوند می توانند تا سرمای زیر صفر را تحمل کنند.

     گرمای کیسه خواب توسط ماده ای عایق و گرمایی که در بین آن قرار دارد و باعث حبس هوا در لابلای خود می شود به وجود می آید این لایه عایقی برای جلوگیری از خروج هوای گرم و ورود هوای سرد خارج به درون کیسه خواب می باشد. 

 

آنچه در مورد کیسه ی خواب باید بدانیم:

1-    کیسه خواب باید اندازه بدن شما باشد. کیسه خواب عریض و بزرگ، جا گیر و سرد و سنگین است و اگر کیسه خواب تنگ باشد، باید به زور زیپ آن را ببندید. در این حالت بدن شما با فشاری که به جداره کیسه وارد می کند لایه عایق فشرده و هوای بین آن خالی می شود و در نتیجه درون کیسه خواب سرد می شود و اگر کوتاه باشد قسمت پا و سر فشرده می شود و آن هم باعث سرد شدن کیسه خواب می گردد .

2-    برای فصل زمستان کیسه خواب را کمی بلندتر انتخاب کنید. (فضای اضافی برای خشک کردن البسه و وسایل).

3-    کیسه خواب باید سبک وزن باشد.

4- قابلیت فشرده شدن و انبساط را داشته باشد. (به خوبی به حالت اولیه برگردد).

5- کیسه خواب هیچ گاه نمی تواند صد در صد مانع از دست رفتن گرمای بدن بشود.

6- تشک، رختخواب بادی و غیره؛ توانایی جسمانی ( سوخت و ساز درونی بدن) برای این کار و لازمند تا در عین حال کمی به راحتی خواب بیفزایند اما سوخت و ساز درونی هر بدن ـ درجه حرارت محیط و عایق بودن نکات قابل توجهی هستند.

7- کیسه خواب اعم از پر با الیاف مصنوعی باید قادر به حبس هوا به منظور عایق بندی باشند.

8- پر و یا الیاف مصنوعی بعد از فشرده شدن باید قابل انبساط باشد زیرا در نگهداری هوا بسیار مؤثر می باشد؛ تحت فشار قرار گرفتن کیسه خواب موجب دفع هوا می شود و در نتیجه انسان می ماند و یک لایه فشرده شده.

1-    پر 9- پر وقتی خیس می شود به سختی در بیابان خشک شود.

10-    کیسه خواب های پلی استر در مقابل رطوبت مقاوم هستند و در مجاورت آب بیشتر قطر خود را حفظ می کنند. (جانشین پر می شوند)

11-    طرح کیسه خواب مهم نیست اما کیسه خواب طرح مومیایی احتمالاً مؤثرترین است.

12-    در صورتیکه محتویات کیسه شل باشد (پر یا کرک) باید آن را طوری قرار داد که مانع تشکیل نقاط سرد در طول دریچه ها و زیپ نشده و جابجا و در یک جا جمع نگردند و این کار به لحاف دوزی جعبه ای یا حجره حجره معروف است.

13-    در مورد کیسه خواب هاب پلی استر حرکت توده ای مهم نیست زیرا با خشتهای مواد به همدیگر دوخته شده اند

14- با زیپ ها می توانید دمای محیط خواب را تنظیم کنید.

15-در زمستان عایق شدن نسبت به سطح زمین اساس کار است، گاهی می توان با محل استراحت را با سرخس ـ خلنگ یا علف پر کرد و آن را عایق کرد.

16-هر گاه در سراشیبی قرار دارید، خوابیدن در حالیکه سرتان بالا است راحت تر است.

17-هر گاه زمین سخت و سنگی است دمر بخوابید.

18-کیسه های ضد آب جهت لوازم خیس و بیماری سفر (تهوع) به همراه داشته باشید.

19-از پیچیدن سفت کیسه خواب به دور خود بپرهیزید زیرا هوای گرم عایق شده را فراری می دهد.

20-خشک کردن لباس خیس در کیسه خواب فکر خوبی نیست. (کیسه خواب خیس می شود و هیچ کدام خشک نمی شود) بهتر است روز بعد آن را در حال حرکت خشک کنید.

21-در صورتی که هوا خیلی سرد است دستکش ها و پوتین ها را در کیسه پلی تن پیچیده داخل کیسه خواب ببرید.

22-از روزنامه برای عایق سازی زیر کیسه استفاده کنید و همچنین تمیز کردن و خشک کردن پوتینها و آش درست کردن.

23-شب هنگام جوراب خشک به پا کنید.

24-چنانچه احتمال یخ زدگی پوتینها وجود دارد آن را در یک کیسه پلاستیکی پیچیده و بداخل کیسه خواب ببرید با گترها هم همین کار بکنید.

 

موادی عایقی که در کیسه خواب ها به کار می رود دو دسته می باشند:

1-    پر قو

2-    الیاف مصنوعی

 

1-   پر قو : 

الف : مزایای کیسه خواب پر قو :

کیفیت بالا و درجه انبساط 700 تا 800 که هر گرم آن توانایی 405 تا 462 سانتی متر مکعب را دارد. پر گرمترین، سبکترین، قابل فشرده ترین و در عین حال لوکس ترین عایق موجود است.

ب : معایب کیسه خواب پر قو:

قیمت بالا، از دست دادن خاصیت گرمایی در صورت خیس شدن، دیر خشک شدن و ضد آب نبودن بعضی از کیسه خوابهای پر بنابراین در شرایط مرطوب، کیسه خواب را قبل از اینکه در کوله پشتی قرار دهید درون یک کیسه پلاستیکی کاملاً ضد آب قرار دهید.

2-   الیاف مصنوعی:

الف : مزایا :

کیسه خوابهای الیاف مصنوعی بسیار ارزانتر از کیسه خوابهای پر هستند، در زمان خیس و مرطوب بودن تا حدی خاصیت گرمایی خود را حفظ می کنند، اما در عین حال خوابیدن در کیسه خواب خیس چه پر و چه مصنوعی عذاب آور است.

ب: معایب:

کیسه خوابهای الیاف مصنوعی قابلیت فشرده شدن کمتری دارند. نسبت به کیسه خواب پر مشابه سنگین تر هستند؛ قابلیت فشرده شدن و باز شدن زاید مانند پر ندارند. از این رو چون خاصیت پف کردن کمتری دارند در نتیجه گرمای خود را سریع از دست می دهند.

مواد به کار رفته در کیسه خواب ها

1-    پارچه های ورقه ای و پوشش ضد آب، تنفسی (گرتکس) که در محیط های مرطوب، مثل چادر و غار برفی یا کیسه بیوواک مزایای بالایی دارند.

2-    پارچه های میکرو:

  از نخ بسیار نازک نایلون یا پولیستر بافته شده اند این نوع پارچه ها قابلیت ضد آب و تنفسی بیشتری نسبت به پارچه های ورقه ای دارند و سبک تر هستند و هم چنین قابلیت فشرده شدن بیشتری دارند. بعضی از پارچه های میکرو بوسیله پلیمرهایی مانند سیلیکون عمل آورده شده اند که قابلیت ضد آب دارند و دوام آنها را بالاتر می برد.

3-    نایلون:

 پوشش نایلونی کیسه خواب ها، سبکترین، قابل فشرده ترین و تنفسی ترین پارچه موجود است، اما این پارچه ها در مقابل تعرق درون چادر و رطوبت هوای بیرون کمترین قابلیت را دارند.

کوهنوردان عزیز دقت کنند:

     الیاف اکثر لباس ها ضد آب و تنفسی هستند یعنی اینکه آب را به خود جذب نمی کنند و به خوبی هوا از خود بیرون می دهند و چنانچه این الیاف ضد آب در هنگام بافت به خوبی هم فشرده شوند آب را از سطح خود عبور نمی دهند، اما گرتکس نیستند.

 

مراقبت و نگهداری از کیسه خواب

     خرید کیسه خواب یک سرمایه گذاری جدی و با ارزش است و با کمی مراقبت و توجه می توان از آن سالها استفاده کرد:

1-    توصیه های سازنده کیسه خواب را به کار ببندید.

2-    کیسه خواب را در مواقع استفاده نکردن در حالت آزاد (آویخته) نگه دارید.

3-    با استفاده از یک آستری درونی مجزا، از چرک شدن کیسه خواب بر اثر تماس چربی بدن خودداری کنید.

4-    نقاط کثیف شده را با شستشوی موضعی توسط مواد تمیز کننده که توصیه شده است تمیز کنید.

5-    هر از چند وقتی کیسه خواب را بشویید.

6-    هیچ گاه از خشکشویی استفاده نکنید.

7-    کیسه خواب را با استفاده از پودری نه چندان قوی و درون یک ماشین لباسشویی بزرگ با سرعت چرخش کم بشویید و چندین بار آبکشی نمایید و آن را با حرارت یک دستگاه خشک کن خنک نمایید. هر از چند گاهی آن را از دستگاه بیرون آورده و با کوبیدن روی نقاط گلوله شده، پرهای آن را پخش کنید و یا با قرار دادن یک توپ تنیس در آن (یک ربع آخر خشک شدن) باعث پخش شدن پرهای آن بشوید، پس از پایان کار با فشردن و لمس کردن لایه درونی آن، مطمئن شوید کاملاً خشک شده باشد . این عمل مستلزم چند ساعت وقت می باشد.

 

شکل ظاهری کیسه خواب ها با لوازم جانبی

     شکل و اجزاء کیسه خواب باعث کار آمدی و تهویه آن می شود. یک کلاه خوب کیسه خواب تمام سر را  می پوشاند و گرمای با ارزش را حفظ می کند و به صورت شما اجازه می دهد که آزاد باشد و تنفس کنید.

     قسمت معروف به یقیه کیسه خواب دور گردن شما را می پوشاند و مانع خروج گرمای بدن به بیرون می شود. زیپ های بلند ورود و خروج به کیسه خواب را راحت تر می کند و جهت تهویه استفاده می شوند.

     طراحی بعضی از کیسه خواب ها به صورت یک زیپ راست و یک زیپ چپ انجام می شود از این رو می توان دو کیسه خواب را از طریق زیپ به هم وصل کرد. زیپ های نصفه یا  تا حدی وزن و حجم کیسه خواب را کاهش می دهند اما در عین حال بعضی از امکانات تهویه را حذف می کنند.

     یک زبانه سر تا سری بر روی قسمت زیپ ها باعث کیپ  و مایل شدن قسمت زیپ با هوای بیرون می شود. بعضی از کیسه خوابها یک آستری اضافه قابل شستشو دارند که باعث حبس شدن بیشتر گرمای بدن و گرمتر شدن کیسه خواب می شود، این آستر همچنین مانع نفوذ چربی بدن با کیسه خواب می گردد در برنامه های طولانی مدت که نمی شود کیسه خواب را شست چیز مفیدی می باشد ـ اما عیب آن اضافه شدن به وزن و حجم کیسه خواب است.

     کیسه های آستری واترپروف با کاهش دادن فرار گرمای بدن موجب گرمای بیشتر می شوند. آنها در مناطق سرد مانع نفوذ رطوبت در کیسه خواب می شوند که همین کار مانع از تشکیل یخ درون این لایه می شود، با وجود این بعضی از کوهنوردان آن را غیر لازم و ناراحت کننده می دانند.

 

نتیجه گیری

1.    خوب غذا بخورید و مایعات کافی به بدن خود برسانید این کار باعث سوخت و ساز مناسب بدن و ایجاد کالری جهت خواب شبانه می گردد. (برای خواب خوب بدن نیاز به کالری و نیرو دارد).

2.  از یک زیرانداز خوب استفاده کنید تا عایقی بین سرمای سطح و بدن خود ایجاد کنید.

3.  تعویض و پوشیدن لباس را درون کیسه خواب انجام دهید.

4.  با لباسهای مجاور پوست بخوابید.

5.  از پوشیدن لباسهای تنگ که گردش خون را مختل می کنند خودداری کنید.

6.  یک کلاه گرم جهت جلوگیری از خارج شدن دمای بدن در دسترس خود داشته باشید و در کیسه خواب جورابهای خود را به پا کنید.

7.  در بعضی از کیسه خوابها می توان پر را در قسمت بالا متمرکز و هوای محبوس در آن منطقه را افزایش داد.

با انداختن یک ژاکت در بالای کیسه خواب خود هوای محبوس در آنجا را افزایش دهید.

8.  یک بطری کاملاً سر بسته و حاوی آب گرم به درون کیسه خواب ببرید.

9.  از یک بطری ادرار در کیسه خود استفاده کنید تا در مواقع نیاز از کیسه خواب بیرون نیایید.

10.   در هنگام خواب با باز و بسته کردن زیپ کیسه خواب جلوگیری از گرمای زیر و تعریق کنید.

11.   از پوشیدن لباسهای ضد آب و باد که می تواند موجب تعریق و عدم تنفس گردد خودداری کنید و یا به خوبی از آن استفاده کنید.

12.   چنانچه در پایین کیسه خواب احساس سرما می کنید به احتمال قوی پاهاتیان به آخر کیسه رسیده و پر آن فشرده شده است.

13.   چنانچه زیر تنه شما سرد است، عایق بندی را رعایت نکرده اید و باید جابجا شوید تا پر کیسه خواب از فشردگی آزاد شود .

14.   چنانچه با یک کیسه خواب خوب و مناسب احساس سرما می کنید بدانید که یا کیسه خواب اندازه هیکلتان نیست و یا آن را به دور خود فشرده اید.

15.   هنگام خواب کلاه سر گذاشته و جوراب به پا کنید

16.   اگر همه جوانب را رعایت کرده باشید نیاز به داروی مسکن ندارید.

البته ممکن از موارد دیگری نیز باشد که در این فهرست موجود نباشد ، با این حال به موارد مهمی اشاره شده که دانستن آن برای هر کوهنوردی می تواند مفید باشد . تا نظر شما چه باشد .

بیشتر بداینم :

پيشرفت‌هاي اوليه در کيسه خواب‌ها

پنج راه براي گرم ماندن در کيسه خواب

در مورد پر

انتخاب کیسه خواب

کیسه خواب

ترکیبات مواد غذایی

انسان با دریافت مواد غذایی و انجام یکسری فرآیندها بر روی آن، مواد غذایی را به انرژی قابل مصرف برای سلول ها تبدیل می کند. سلول ها این انرژی را دریافت کرده و به فعالیت خود ادامه می دهند. اکثر مواد غذایی شامل شش ماده غذايي می باشند كه عبارتند از :

    1-  کربوهیدرات

     2-  چربی

      3-  پروتئین

      4-  املاح و مواد معدنی

      5-  ویتامین  

      6-  آب

    میزان این 6 ماده در مواد غذایی مختلف، متفاوت است. گاهی اوقات بعضی از مواد غذایی ممکن است یک یا چند مورد از این مواد غذایی را نداشته باشند. هریک از این 6 ماده غذايي برای حيات سلول بسیار مهم و ضروری است بطوریکه نبود و یا حتی کمبود یکی از این 6 گروه  باعث مرگ سلول شده و انسان بدون آن قادر به ادامه حیات و زندگی نیست .

در بحث تغذيه ورزشي ابتدا باید تمامي 6 گروه غذايي را به خوبي شناخت و از نقشها و اثرات آنها بر روي بدن آگاهي كامل داشت تا بتوان بر اساس نوع برنامه ( استقامتي ، قدرتي، سرعتي و شدتي) برنامه غذايي خود و گروه را طراحي و پياده سازي كرد . در زير به تشريح كامل اين گروه هاي غذايي مي پردازيم .

کربوهیدرات  

  اولين و مهمترين ماده‌اي كه منبع تامين انرژي در بدن است و سريع هضم شده و به سرعت در بدن جذب مي‌شود كربوهيدرات‌ها هستند. روزانه در حدود 50 درصد (آخرين نظريات دانشمندان) انرژی بدن از کربوهیدراتها تامین می شود .

   بنابرین باید اکثریت کالری بدن را تشکیل دهند.  در نظر بگیرید که کربوهیدراتها "سوخت غذایی" بدن شما برای حداکثر فعالیت مي باشند . کربوهیدرات ها به اجزای سازنده شان سه ماده کوچکتر گلوکز ، فروکتوز(قند موجود در میوه ها) و سوکروز تجزیه می شوند که بیشتر در ساخت نوشابه های ورزشی استفاده می شود.

  کربوهیدرات ها در مواد غذایی هم به صورت ساده و هم  پیچیده (کمپلکس) وجود دارند که در بدن طی یکسری واکنش ها در نهایت به گلوکز تبدیل می شوند. گلوکز که همان قند خون است که مورد مصرف مغز و عضلات قرار می گیرد و از طریق خون به سلولها می رسد و در تمام فعالیتهای کوهنوردی،سنگنوردی و فعالیت های دیگر عضلات به حضور گلوکزبستگی دارد و در صورت کمبود آن در بدن باعث احساس خستگی شدید و ناگهانی می کنیم.

   زمانی که بدن در حال فعالیت نیست، گلوکز در بدن، در غالب یک ترکیب بزرگتر به نام گلیکوژن در عضلات و کبد ذخیره می شود تا در زمان فعالیت مجدد مورد استفاده قرار گیرد. بدن برای سوزاندن گلوکز و در نهایت تولید انرژی، به اکسیژن، آب و انرژی نیاز دارد در واقعه هر چه مولكول كربوهيدرات كوچكتر باشد به آب و اكسيژن كمتري براي هضم و تبديل شدن به انرژي نياز دارد.  

   موادی که حاوی کربوهیدرات هستند شامل همه حبوبات ، برنج ، سیب زمینی ، غلات ، ماکارونی ،سوپ، نان و بیسکویت ها می باشند .

   مواد قندی فقط از عسل و یا شکر بدست نمی آید بلکه در میوه ( تازه یا خشک ) ، مربا ، کاکائو ، ژل های ورزشی ، نوشابه های مخلوط هم وجود دارند . توصيه مي شود 5 ساعت قبل از فعاليتهاي ورزشهای شدید حدود 480 گرم که بیشتر بایستی شامل انواع غذاهای نشاسته ای باشد استفاده شود .

حرکات دم و بازدم:

در ورزش کوهنوردی یکی از عواملی که باد مد نظر قرار گیرد بحث تنفس صحیح می باشد ، تنفس از طریق حرکات دم و بازدم صورت می گیرد ، بد نیست در این خصوص بدانیم که :

   فعالیتهای  تنفسی چگونه تنظیم می شوند؟ چه عاملی باعث تناوب حرکات دم و بازدم می شود؟ چرا حرکات دم و بازدم هنگام ورزش افزایش و هنگام خواب کاهش می یابند؟ چرا اگر چند لحظه نفس نکشیم، پس از آن تندتر نفس خواهیم کشید؟

یک فرد بالغ در حال استراحت 12 بار در دقیقه نفس می کشد و در هر نفس نیم لیتر هوا با محیط مبادله می کند. از این مقدار 150 سانتیمتر مکعب (حدود یک سوم) آن که هوای مرده است در مجاری تنفسی می ماند و به کیسه های هوایی نمی رسد. حال فرض کنید این فرد می خواهد ورزش کند. بدیهی است که او به تنفس بیشتری احتیاج دارد. این افزایش به دو طریق ممکن است: افزایش سرعت تنفس یا افزایش عمق هر نفس.

تجربه نشان داده است بهترین راه افزایش میزان تبادل هوا، افزایش عمق تنفس است. در این حالت نسبت هوای مرده به کل هوایی که در هر دم وارد ششها می شود کاهش می یابد. در نتیجه مقدار هوایی که به کیسه های هوایی می رسد، افزایش خواهد یافت.

انتقال و تبادل گازهای تنفسی:

 از لحظه ای که یک مولکول اکسیژن وارد دستگاه تنفس می شود تا زمانی که به درون یکی از سلولهای بدن برسد مراحل زیر طی می شود.

      1- انتقال هوا به شش  2- انتقال از شش به خون   3- انتقال در خون  4- انتقال از خون به بافتها. عکس این حالات در مورد دی اکسیدکربن صادق است.

       افزایش نیاز به اکسیژن:

         ورزش کوهنوردی، نمونه کلاسیک افزایش نیاز بافت به اکسیژن است. در حالت طبیعی، این افزایش نیاز توسط چندین مکانیسمی که به طور همزمان عمل می کنند، تحقق می یابد

1) افزایش برون ده قلبی و تهویه و در نتیجه افزایش اکسیژن رسانی به بافتها

2) رسانیدن خون به عضلات در حال فعالیت

3) افزایش استخراج اکسیژن از خون تحویل داده شده به ارگانهای در حال فعالیت و افزایش اختلاف اکسیژن خون شریانی وریدی

4) کاهش PH بافت ها و خون مویرگی تا بدین ترتیب اکسیژن بیشتری از هموگلوبین جدا شود. چنانچه ظرفیت مکانیسم های ذکر شده در بالا کافی نباشد، هیپوکسی بویژه در ماهیچه های در حال ورزش رخ می دهد.

علائم کم آبی در بدن

در برنامه های کوهنوردی یکی از ضروری ترین چیزی که باید همراه هر کوهنوردی یا طبیعت گرد باشد " آب " است ، آب مایع حیات و فعالیت است .
کلمه تشنگی یا کبودی لب های آخرین آلارم بدن به کم آبی است ، هیچوقت نباید منتظر باشید تا تشنه شوید آنگاه آب بنویشید ، تمام واکنش هایی که در بدن اتفاق می افتد در حضور آب است و مصرف آب در هر زمان ممکن لازم است . برای سبک سازی کوله هیچ وقت آب را کنار نگذارید و آب ضروری ترین چیزی است که یک کوهنوردی به آن نیاز دارد . آب را جرعه جرعه بنوشید ( اصطلاحا گفته می شود آب را بجوید ) بدین صورت که مقداری آب را به دهانتان وارد کنید و سعی کنید آنرا قورت ندهید ، هر چه زمان بیشتری بتوانید آنرا در دهان نگه دارید به همان نسبت زمان لازم برای متعادل کردن دمای آب برای ورود به بدن میسر خواهد بود .
در مورد نشانه های کم آبی در بدن موارد زیر قابل ذکر می باشد :

نشانه هاي كم آبي در بدن به قرار زير است:

 سردرد؛

·         رخوت و بي حالي؛

 تغييرات خلقي؛

·         واكنش هاي كند؛

·         خشكي مجاري بيني؛

·         لبهاي خشك و ترك خورده؛

·         ادرار تيره رنگ؛

·         ضعف و خستگي؛

·         پريشاني؛

نوشيدن مايعات وآب، كارايي كوهنورد را افزايش مي‌دهد، مايع موجود در خون كلوكز را به عضله در حال فعاليت منتقل مي‌كند و مواد زائد را از عضله خارج مي‌كند، مايع موجود در ادرار موجب دفع مواد زائد از بدن مي‌شود و مايع موجود در بدن به وسيله عرق كردن، دماي بدن را تنظيم مي‌كند.

وقتي آب بدن كم مي‌شود، بدن نمي‌تواند وظايف خود را انجام دهد در نتيجه كارايي كوهنورد كم مي‌شود كه نشانه هاي آن  مي‌تواند  پررنگي ادرار و كمي ادرار باشد، اگر كمبود آب بدن ادامه پيدا كند و مايعات از دست رفته بدن جايگزين نشود، مي‌تواند موجب شوك هايپو لو ميك كه باعث تنگي نفس،  افت فشار خون، افت دماي بدن و... و همچنين گرفتگي عضلات يا كرامپ عضلاني ناشي از كمبود املاح در عضلات و بدن، گردد كه اين موارد عدم كارايي كوهنورد گرديده و فعاليت وي را مختل نمايد.

بنابراين اهميت وجود آب كافي براي بدن امري مسلم وقطعي است كه يك كوهنورد بايد به اين مسئله توجه ويژه داشته باشد و بدون مقدارآب حداقل براي مصرف 24 ساعت در هر برنامه و پيش بيني استحصال آب مورد نياز طي برنامه از قبيل شناسايي چشمه ها ومنابع ديگر آب، اقدام به اجراء برنامه ننمايد.

در صورت برخورد با موارد غير مترقبه و شرايط از قبل پيش بيني نشده همراه كمبود و بي‌آبي، نقش مديريت موضوع يا به عبارتي مديريت بحران بي‌آبي، حائز اهميت مي‌باشد كه بايد يك كوهنورد در اين شرايط بهترين مديريت راداشته ودر نتيجه  جان خويش و همنوردانش رانجات دهد.

دربرخورد با اين شرايط يك كوهنورد بايد دانش و، علم و روشهاي استحصال، تهيه  و يافتن آب در طبيعت كوهستان را دانسته، روشهاي بقاء و زنده ماندن در شرايط بي‌آبي در كوهستان را كسب كرده تا در شرايط برخورد با موضوع بتواند با اتكاءبه دانسته‌ها ودانش خود و هنر مديريت خويش بر بحران بي‌آبي فائق آمده، نجات يابد.

·         اولين، مهمترين وموثر ترين سلاح در مقابله با اين بحران، مديريت دروني، تسلط بر خويشتن و داشتن اميد است.

·         دوم دانستن مقدار آب مورد نياز بدن و حداقل مقدار آب  براي زنده ماندن و بقاء درشرايط سخت مي‌باشد.

·          سوم  راه‌هاي رفع تشنگي بدون آب ودر شرايط بي‌آبي است.

·         چهارم تشخيص نشانه هاي وجود آب در كوهستان مي‌باشد.

·          بعد شناسايي محل ها و مكان‌هاي داراي آب  ودسترسي به آب در كوهستان مي‌باشد.

·         بعدي يافتن وپيدا كرد ن آب  به كمك حيوانات در طبيعت كوهستان  است.  

·         بعدي تهيه آب از رطوبت هوا و شبنم مي‌باشد.

·         آخر تهيه آب از گياهان و ريشه ي آن‌ها است

البته  استحصال آب از ادرار و همچنين گند زدايي يا ضد عفوني كردن آب‌هاي استحصالي و آب‌هاي موجود در طبيعت كوهستان، نيز از موارد بسيار مهمي است كه يك كوهنورد بايد آن‌ها را دانسته و در شرايط اضطرار بكار گيرد و در ادامه و انتهاي  موضوع به شرح وتفصيل در حد آشنايي و كاربردي، خواهد آمد.

مطالب مرتبط :  فیلتر و تصفیه آب شخصی در سفر /آب بهداشتي/ راههای دفع آب از بدن   /  ضرورت مصرف آب  /   آب در طبیعت  /   /

---

پ ن :

استفاده از فیلترهای تصفیه آب در صورت داشتن آن کمک بزرگی به کوهنورد خواهد بود .

وظیفه کوهنوردان در قبال کوهستان

   وظیفه کوهنوردان در قبال لذتی که از کوه می برند سنگین تر از سایر افرادی است که به کوه میروند. زیرا ایشان کوهستان را بهتر شناخته و از موهبتهای آن بیشتر استفاده می کنند.

1. آگاهی دادن به سایرین و کسانیکه به عنوان گردشگر به مناطق کوهستانی می‌آیند و هیچگونه اطلاعاتی از این محیط‌ها ندارند و اصولاً اهمیت کوهها را نمی‌دانند و مطلع ساختن همه از اینکه کوهها چه نقشی در زندگی انسانها دارند.
2. زباله های ناشی از فعالیتهای کوهنوردی را در کیسه ای جمع کرده و با خود به پایین بیاورند.
3. از چال کردن و مخفی کردن زباله ها در پشت سنگها و زیر خاک خوداری نمایند.
4. با احتیاط کامل در کوه و جنگل از آتش استفاده نموده و با اطمینان خاطر از خاموشی آتش محل را ترک نمایند و درصورت امکان از آتش کپسولهای گازی و غیره استفاده نموده و از ایجاد آتش در روی زمین ممانعت بعمل آورند.
5. از آلوده نمودن آب بخصوص در سرچشمه ها خودداری نمایند.
6. از ایجاد صدای غیر ضروری که موجب وحشت حیوانات می شود خوداری نمایند.
7. برای حفض پوشش گیاهی کوهستان از راههای مالرو استفاده نمایند.
8. از نوشتن نام خود و یا گروه کوهنوردی، بوسیله رنگ و سایر ابزار برروی سنگهای مسیر و در و دیوار پناهگاهها جداً خوداری نمایند.
9. گیاهان و گلها را نچینند و آنها را زیر پا له نکنند.
10. شاخه درختان را نشکند.

و هزاران کار دیگر که باید و نباید انجام دهد.

کیف لوازم ضروری(کیت بقاء )

 

این کیف حاوی وسایل و لوازم ی است که همراه داشتن آن برای هر کوهپیما و کوهنورد ضرورت دارد و در شرایط مختلف ، موارد استفاده بسیاری دارند .

توجه داشته باشید کیت بقاء در بازار به صورت تجاری و استاندارد شده وجود ندارد ، شما می توانید یک کیف کوچک کمری را برای اینکار اختصاص داده و اقلاو وسایل زیر را با ذوق و سلیقه خود جمع آوری و در آن قرار دهید ، مورد دیگر اینکه این کیف با کیف کمک های اولیه متفاوت می باشد که به ملزومات امداد اولیه پزشکی اختصاص دارد .

وسایل داخل کیف لوازم ضروری :

     سوت ،  پتوی نجات ، قیچی کوچک ، ناخن گیر ، سوزن و نخ ، سنجاق قفلی ،آینه کوچک ، کبریت ضد آب ، باطری اضافی چراغ قوه ، چاقوی چند منظوره ، 10 متر نخ یا بند قطر 3 میلیمتر ،موچین یا پنس ،  قاشق ، چنگال ، کاغذ و خودکار ، بند کفش اضافه ، جوراب اضافه ، یک عدد شمع کوچک ، الکل جامد ، قرص کلر برای ضد عفونی کردن آب ،  چند عدد کیسه نایلون ، لوازم و وسایل اعلام خبر ،  حوله یا دستمال کوچک ، نمک ، قند ، چای ، شکر ، غذاهای خشک غیر فاسد شدنی ، نبات ، لوازم بهداشتی و . ...... به نظر شما چه وسیله ایی از قلم افتاده !!!

چرا كوهنوردان گاه علائم بيماري را بيان نمي كنند؟؟

  در برنامه های کوهنوردی مشاهده نموده اید که بسیاری از همنوردان از اعلام علائم بیماری خود داری می کنند . موضوعی که نیازمند مطالعه و کار کارشناسی است ، امید که عزیزان متخصص در این امر دست به قلم شده و این موضوع را مورد نقد و بررسی قرار دهند ، موارد زیر نیز به نظر می رسد که قابل توجه باشد .... تا نظر شما چه باشد .....

1-عدم شناخت و توجه نسبت به بيماري و علائم آن:

گاه فرد اصلاً علائم بيماري را نمي شناسد و مثلاً پيش خود به هر دليلي براي سردردش مي انديشد غير از ارتفاع زدگي و اين عدم اطلاع و عدم شناخت باعث مي شود تا علائم را آنچنان مهم نبيند تا بيان كند و اين چنين فرصت گرانبهاي تشخيص بيماري از دست مي رود.

گاه فرد علائم بيماري را كم و بيش مي شناسد اما از آنجا كه بسياري از علائم ابتدايي و هشداردهنده بيماريهاي كوهستان علائم عمومي هستندكه كوهنورد يا به آنها توجه نمي كند يا آنها را به مشكلات ديگر مربوط مي كند از بيان يا توجه و دقت به آنه خودداري مي كند. مثلاً سردرد و تهوع ناشي از ارتفاع يا لرز و سستي ناشي از هيپوترميا علائمي هستند كه اگر دقت كنيد مي توانيد ببينيد كه در بسياري از بيماريهاي ديگر هم بوجود مي آيند و بسيار به مسائل ديگر مثل خستگي، مسموميتهاي غذايي، عفونتها و ... نسبت داده مي شود. اين يعني چشم پوشي از علائم ساده اي كه مي توانند خبر از اتفاقات بزرگ بدهند.

2-غرور يا ترس از دست دادن برنامه:

بعضي از افراد از بيان مشكلاتشان در كوه ابا دارند و آن را نوعي اظهار ضعف يا كسر شأن مي دانند يا مثلاً فكر مي كنند براي آنها خوب نيست جلوي افراد كم تجربه تر از مثلاً سردرد شكايت كنند، يا گاهي  فكر  مي كنند بيان مشكلاتشان مي متواند باعث شود تا ديگران يا سرپرست برنامه مانع صعود آنها شوند و آنها نيز براي از دست ندادن برنامه حرفي از مشكلاتشان نمي زنند و يا با نسبت دادن اين علائم به بيماريهاي ديگر مي كوشند خود را متقاعد كنند كه مشكلي نيست.

3-ترس از ايجاد مشكل براي ديگران:

گاهي هم كوهنوردان در شرايطي قرار مي گيرند كه فكر مي كنند بيان مشكلاتشان مي تواند برنامه تيم را با مشكل مواجه كند لذا براي رعايت حال ديگران از بيان مشكلشان خودداري مي كنند.

علت بيان نكردن مشكلات هرچه باشد (يا شايد هم همه اين عوامل و يا تعدادي از آنها تأثير داشته باشند) نتيجه اين مي شود كه كوهنورد تا آخرين لحظه و آخرين توانش به حركت و فعاليت ادامه مي دهد و زماني از پا مي افتد كه ديگر توان حتي يك گام برداشتن را ندارد. ضمن اينكه گاه پيشرفت برخي بيماريهاي كوهستان مي تواند منجر به اختلال قضاوت و هوشياري شود كه خود باعث عدم تصميم گيري درست و عدم ارتباط صحيح با محيط و اطرافيان شود.

راهکارهای ساده برای تسکین آفتاب سوختگی

شاید براتون اتفاق افتاده که به طبیعت ، به کوهستان رفتید ولی یا کرم ضد آفتاب نداشتید یا اینکه نتونستید قسمت های مختلف بدن تون را از تابش مستقیم آفتاب پوشش بدید ، به دلیلی آفتاب به پوست بدن شما نفوذ کرده و گرمای شدید ناشی از آفتاب سوختگی آزارتون می دهد . مطمئن هستم که حس کردید . چند از راهکارهای ساده که برای تسکین آفتاب سوختگی می تونید استفاده کنید در زیر قید شده است امیدوارم براتون قابل استفاده باشه ......

1. حمام کنید
جوش شیرین: اضافه کردن چند قاشق غذاخوری پر جوش شیرین به آب تقریبا سرد و حمام کردن با آن به تحمل آفتاب سوختگی کمک می کند. فقط 20-15 دقیقه قسمت های سوخته را داخل جوش شیرین قرار دهید نه بیش تر. چون در مدت زمان بیش تر احتمال پوسته پوسته شدن وجود دارد. بعد از حمام از حوله استفاده نکنید. بگذارید پوست در برابر هوا خشک شود، جوش شیرین را از روی آن پاک نکنید.

بلغور جو دو سر: اضافه کردن بلغور جو به آب سرد راه دیگری برای تسکین پوست سوخته در اثر آفتاب است. وان را با آب نه خیلی سرد پر کنید. آب خیلی سرد حالت شوک می دهد، از نمک های حمام، روغن ، کف کننده ها استفاده نکنید در عوض یک پیمانه بلغور جو را که تسکین دهنده ملایم پوست است، با آب مخلوط کنید. به جای بلغور می توانید از پودر آماده جو نیز استفاده کنید. از روی جعبه دستورالعمل استفاده از آن را بخوانید. مانند مرحله قبل بگذارید پوست در معرض هوا خشک شود و جو را از روی آن پاک نکنید.

2. مقداری آلوئه ورا اضافه کنید
عصاره ژل مانند آلوئه ورا، التهاب و قرمزی آفتاب سوختگی را از بین می برد. آلوئه ورا رگ های خون را تنگ می کند. خوشبختانه این گیاه شفابخش در همه عطاری ها موجود است فقط کافیست برگ ضخیم آن را از وسط باز کرده و مایع ژل مانند را به صورت یک لایه ضخیم، مستقیم روی پوست آسیب دیده بمالید. این کار را 6-5 بار هر روز به مدت یک هفته انجام دهید.

3. از کمپرس سرد استفاده کنید
یک پارچه را داخل آب سرد خیس کرده و چند دقیقه مستقیم روی قسمت های سوخته بگذارید. مستقیم از یخ استفاده نکنید. با خیس کردن مجدد پارچه، آن را سرد نگه دارید. در طول روز از کمپرس چند بار تا زمانی که احساس آرامش کردید، استفاده کنید. می توانید در این مرحله هم مواد تسکین دهنده مانند جوش شیرین و بلغور جو را به آب اضافه کنید. برای این کار خیلی راحت قبل از خیس کردن پارچه، مقداری جوش شیرین را داخل آب ریخته هم بزنید یا جو را داخل تنظیف ریخته روی آن آب بریزید. بعد از کمی تکان دادن از آب و مخلوط جو برای کمپرس استفاده کنید.

4. آب بنوشید
همان طور که آفتاب پوست شما را سوزانده، آن را کم آب هم کرده است. آبرسانی به پوست را با نوشیدن مقدار آب کافی در طول درمان که به بهبود آفتاب سوختگی کمک می کند، فراموش نکنید.

5. با استفاده از وان، پوست را خنک کرده، سوزش را از بین ببرید
استفاده از وان آب سرد راه خوبی برای خنک کردن و از بین بردن سوزش است به خصوص اگر سوختگی وسیع بوده یا در جاهایی مثل پشت در دسترس نباشد. از صابون که باعث تحریک و خشکی پوست می شود، استفاده نکنید. اگر مجبور به استفاده از صابون شدید، نوع ملایم آن مانند داو را انتخاب کنید و بعد از استفاده سطح پوست را خوب آبکشی کنید. در طول این مدت لیف و اسفنج را فراموش کنید. بعد از حمام با یک حوله نرم روی پوست ضربه های آرام بزنید. اگر به ساعت ها داخل وان بودن تمایل ندارید، فقط یک دوش آب سرد بگیرید. قرار گرفتن بیش از حد داخل آب، می تواند باعث ایجاد یا تشدید خشکی پوست و افزایش خارش و لایه لایه شدن پوست شود.

6. از مرطوب کننده استفاده کنید
آفتاب سطح پوست را خشک و باعث ترک خوردن آن و از دست رفتن آب بیش تر می شود. به جز حمام و کمپرس سرد که احساس بهتری ایجاد می کند، می توانید از لوسیون های مرطوب کننده هم بعد از حمام استفاده کنید. برای احساس خنکی بیش تر، لوسیون را قبل از استفاده داخل یخچال قرار دهید و سرد مصرف کنید.

7. از سیب زمینی برای تسکین استفاده کنید
استفاده از سیب زمینی ساده اثر فوق العاده ای در تسکین درد دارد. وقت آن است که شما هم این روش شناخته شده در سراسر دنیا را امتحان کنید. دو عدد سیب زمینی شسته شده را به صورت تکه های کوچک بریده و داخل مخلوط کن بریزید. اگر مخلوط سفت به نظر می آید کمی آب به آن اضافه کنید.

سیب زمینی را روی قسمت های سوخته قرار دهید. بگذارید سیب زمینی روی پوست خشک شود سپس دوش آب سرد بگیرید. راه تمیزتر آن که سیب زمینی را داخل گاز استریل و سپس روی پوست بگذارید. باند را هر ساعت عوض کنید. این کار را چند بار در روز تا زمان کاهش درد ادامه دهید.

8. از آرد ذرت استفاده نمایید
قسمت های سوخته با پوشیدن لباس و ساییده شدن روزانه تحریک و دردناک تر می شوند. برای جلوگیری از ساییدگی قسمت های حساس و دور از دسترس برای زدن لوسیون و نیز خط مایو، زیر بغل، باسن و غیره را با پودر ذرت بپوشانید.از وازلین یا روغن که با بستن منافذ، سوختگی را تشدید می کنند، استفاده نکنید. اگر محل سوخته شروع به تاول زدن کرد، هیچ چیز روی آن نزنید.

9. از بی حس کننده های موضعی استفاده کنید
بی حس کننده های موضعی راه خوبی برای تسکین موقت درد و التهاب آفتاب سوختگی است. به دنبال محصولاتی با ترکیب لیدوکائین باشید که احتمال ایجاد آلرژی توسط آن ها کم تر است. چون بعضی افراد به این مواد حساسیت دارند، قبل از استفاده مقداری از آن را روی قسمت کوچکی از پوست امتحان کنید.

این مواد به دو صورت کرم و اسپری وجود دارند. استفاده از اسپری به خصوص اگر سطح سوختگی زیاد باشد، بهتر است. از زدن مستقیم اسپری روی صورت خودداری کنید. بهتر است مقداری از اسپری را روی گاز بپاشید و به صورت ضربه به صورت بزنید.

10. از مسکن برای کاهش درد و التهاب استفاده کنید
هیچ چیز به اندازه استامینوفن و ایبوپروفن در کاهش درد و التهاب پوست آفتاب سوخته موثر نیست. قرص را همراه غذا مصرف کنید و به دستور العمل روی جعبه دقت کنید. در صورت معده درد مصرف قرص را متوقف کنید.از هر یک از روش های تسکین دهنده که استفاده می کنید، التهاب و درد ناشی از آفتاب سوختگی را به خاطر بسپارید و دفعه بعد در برابر نور خورشید اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید.درست است که آفتاب سوختگی به طور طبیعی بهبود می یابد ولی اثر منفی و مضر خود را روی بدن به جا می گذارد.

از: سفر و توریسم گردشگری

یافتن آب در طبیعت

آب به عنوان اصلی ترین مایع حیات در طبیعت گردی و کوهنوردی اهمیت دارد ، تمام واکنشهای شیمیایی بدن در محیط های آبی صورت می گیرد و وجود آب برای زنده مانده بسیار حیاتی است ، گاهی به دلیل محدودیت در حمل آب شرب ، در طبیعت دچار مشکل می شویم . در این صورت اگر در طبیعت هستید باید اطلاعاتی در خصوص یافت آب در طبیعت داشته باشیم ، امیدوارم مطلب حاضر کمکی هر چند ناچیز دراین امر داشته باشد .

یافتن آب در طبیعت، بسته به ویژگی‌های محیط فرق می‌کند، در ارتفاعات و مناطق کوهستانی، برف و یخ در دسترس ترین منبع آب به شمار می‌روند، البته ترجیحاً ابتدا آن را آب کرده و املاح به آن افزوده سپس بنوشید، چرا که خوردن برف و یا لیسیدن قطعات یخ نه تنها دمای بدن را پایین می آورد و انرژی را از بین می برد، بلکه باعث از بین رفتن بیشتر آب بدن می‌شود .

بلور شفاف و آبی رنگ یخ یکی دیگر از منابع آب قابل شرب محسوب می‌شود ولی بلورهای کدر و خاکستری رنگ، شور مزه هستند.

در اغلب بستر رودهای خشک شده، منابع آب زیرزمینی وجود دارد، در این موارد زمین را بکنید تا به خاک یا ماسه مرطوب برسید و صبر کنید تا آب به داخل گودالی که حفر کرده اید رخنه کند، سپس آب جمع شده را داخل ظرف بریزید.

داشتن یک نی بلند در بسیار مواقع می تواند به شما کمک کند تا میان شکاف سنگهای بزرگ به آب دسترسی پیدا کنید .

در مناطق ساحلی می‌توانید آب باران را در یک سفره پلاستیکی یا برزنتی جمع کنید یا گودالی حفر کنید تا به خاک مرطوب برسید و صبر کنید تا از آب پر شود، البته توجه داشته باشید گودالی که حفر می کنید خیلی عمیق نباشد چون در این صورت ممکن است آب شور وارد گودال شود. به تناوب نیز می توانید آب دریا را بجوشانید تا از بخار اشباع شود، سپس آب شیرین را در ظرف بریزید.

در نواحی خشک و کم باران مانند کویر، سوراخهای سطحی بکنید، حفره ها را در انحنای بیرونی کانال های خشک شده آب ایجاد کنید.

در غار برای یافتن آب می‌توانید به صدای چک چک آب گوش بسپارید یا آب‌های جمع شده در شکاف سنگ‌ها و صخره‌ها را با یک تکه شلنگ بیرون بکشید، ریشه گیاهان نیز منبع خوبی از آب محسوب می‌شود، جایی که رد پای حیوانات به هم نزدیک می‌شود یا پرندگان و حشراتی که در غروب به سمت منابع آب حرکت می‌کنند، علائم خوبی برای یافتن آب محسوب می‌شوند، همچنین تخمگذاری پرندگان اطراف شکاف صخره‌ها ممکن است نشانگر آب باشد، هرجا سبزینه‌ای می‌بینید اطرافش را به دقت بررسی کنید، ممکن است سرنخی از وجود آب باشد.

  بهترين مكان براي جستجوي آب، كف دره‌ها و مسيل رودخانه‌هاي خشك وقديمي است، جايي كه آب طبيعتاً از زمين خارج مي‌شود و امكان دسترسي به آب از هرجايي ديگر بيشتر است، اگر جوي يا حوضچه‌ي آب ديده نمي‌شود، به دنبال قسمتهايي اززمين كه گياه در آن روئيده است بگرديدو سعي كنيد نقطه‌ي مناسبي از آن را حفر كنيد، ممكن است آب كمي پايين تر از سطح زمين وجود داشته باشد و در حفره جمع شود، حتي كندن كف آبكندها و بستر جوي‌هاي خشك ممكن است باعث جوشيدن چشمه‌اي در زير سطح زمين شود،به خصوص در ريگزار اين احتمال بيشتر وجود دارد. در كوه، شكاف‌هاي بين سنگ‌ها رابگرديد، ممكن است آب پيدا كنيد.

در ساحل، كندن زمين در بالاي خط مدّ، به‌خصوص جاهايي كه توده‌هاي شني بادآورده وجود دارد،‌ مي‌تواند شما را به آب آشاميدني برساند (حدود 5 سانتيمتريا 2 اينچ، كه در روي آب شور قرار دارد) اين آب ممكن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است، در پايين پرتگاه‌هاي ساحلي، به دنبال سبزي‌ها و گياهان آب‌دار بگرديد، حتي خزه و سرخس، اين گياهان معمولاً‌ درجايي كه صخره‌ها جابجا شده و تغيير وضع داده‌اند، وجود دارند و همان جا ممكن است مقداري آب شيرين يا حتي چشمه پيداكنيد.

اگر چنانچه آب شيرين به هيچ وجه پيدا نشود، آب شور هم بوسيله‌ي تقطير قابل استفاده است.

اخطار: دقت كنيد هرگاه حوضچه‌ي آبي را ديديد كه در اطراف آن گياه وجودندارد، يا استخوان حيوانات در آنجا ديده مي‌شود، بدانيد كه احتمال خطرناك بودن آن آب زياد است و ممكن است به مواد شيميايي آلوده شده باشد، كنار آب را بررسي كنيد، ممكن است نشانه‌هاي قليايي شدن آب را پيدا كنيد، هميشه آبي را كه از حوضچه‌هاي آب روي زمين برمي‌داريد، بجوشانيد.

در صحرا درياچه‌هايي هستند كه راه خروج ندارند، اين درياچه‌ها نمكي هستند و آب آن‌ها قبل از نوشيدن بايد تقطير شود.

شكاف‌هاي داراي برفچال نيز عمده‌ترين منابع آب محسوب مي‌شوند، نكته قابل توجه در استفاده از آب استحصال شده از برف اين است كه اين آب فاقد املاح بوده و مي‌بايستي مقداري املاح به آن افزوده گردد.

عموما شكاف‌ها چون محل عبور آب بوده‌اند وغالباً به همين دليل بوجود آمده اند، مكان مناسبي براي جستجوي آب مي‌باشند، پس از آن‌ها نبايد غافل شد و در زير سنگ ريزه‌هاي كف شكاف‌ها، آب را جستجو كرده و بيابيد.

پيداكردن آب به كمك حيوانات

حيوانات در محلي زندگي مي‌كنند كه داراي آب باشد، چون آن‌ها نيز مانند هر موجود زنده براي زنده ماندن به آب نياز دارند، پس هر جا حيوانات مشاهده شدند، آب نيز آنجا وجود دارد.

ممكن است فاصله وجود آب با محل مشاهده ي حيوانات زياد باشد، هر حيواني قادر است تا فاصله معيني از آب دور شده وغذا را  جستجو كند، اما به هر صورت عموماً حيوانات هنگام غروب به سمت آب حركت مي‌كنند كه اين موضوع مي‌تواند كمك خوبي براي كوهنورد براي يافتن محل‌ها ومكان‌هاي دسترسي به آب باشد. 

    اغلب حيوانات مدام به آب نياز دارند، علف‌ خوران اگرچه در مسافت‌هاي طولاني چرا مي‌كنند؛  ولي هرگز از آب دور نمي‌شوند، چرا كه صبح زود و غروب نياز به آبشخور دارند، پيگيري ردپاي شكارهاي بزرگ اغلب به آب منتهي مي‌شود، اين ردپا را (روبه پايين) تعقيب كنيد، گوشت خوارن مي‌توانند مدت زيادي را بدون آب سر كنند؛ زيرا آب لازم براي بدن خود را از طريق شكار تأمين مي‌كنند، بنابراين، نشانه‌هاي مثبتي براي رسيدن به آب نيستند. 

پرندگان دانه‌خوار، مثل سهره و كبوتر و مانند آن،‌ هرگز از آب دورنمي‌شوند، اين پرندگان صبح و عصر آب مي‌نوشند، در نظر داشته باشيد كه وقتي اين پرندگان مستقيم و پايين پرواز مي‌كنند، به سمت آب مي‌روند، وقتي از آب برمي‌گردند، سنگين‌اند و از درخت به درخت پرواز مي‌كنند تا متناوباً استراحت كنند، مسير آن‌ها راپيدا كنيد، به آب خواهيد رسيد،  پرندگان آبي مي‌توانند مسافت‌هاي زيادي را بدون آب و غذا پروازكنند،  پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزديكي نيست،  قوش‌ها،  عقاب‌ها و ديگر پرندگان شكاري مي‌توانند آب لازم براي بدن خود را از طريق مايعات موجود در بدن قربانيان خود تأمين كنند، پس نمي‌توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست. 

گنجشك‌سانان خوش‌يمن‌ترين نشانه‌اند، حداكثر فاصله اين پرندگان كوچك حشره‌خوار تا منبع نوشيدن آب به يك كيلومتر نمي‌رسد، آن‌ها قادر نيستند بيش از هزار متر از آب دور شوند، هر جا تعداد بيشتري از انواع پرندگان كوچك گنجشك‌سان نظير سار،‌ مرغ زنبورخوار و بلبل يا سيره مشاهده كرديد به منبع آب نزديك‌تر شده‌ايد.

خزندگان نيز نمي‌توانند شما را در يافتن آب كمك كنند، آن‌ها از شبنم و رطوبت بدن شكار خود استفاده مي‌كنند و مي‌توانند مدت مديدي را بدون آب سركنند.

حشرات به خصوص زنبورها، علايم خوبي هستند، آن‌ها از 5/6 كيلومتر دوراز لانه يا كندوي خود پرواز مي‌كنند؛ اما براي نوشيدن آب وقت معيني ندارند، مورچه‌ها به آب وابسته‌اند، يك ستون مورچه كه از درخت بالا مي‌رود،‌ به طرف ذخيره كوچكي از آب در حركت است، اغلب مگس‌ها در فاصله‌ي 90 متري آب هستند، بويژه خرمگس‌هاي اروپايي با بدن قوس و قزحي‌شان.

راهنمای خرید و نگهداری کفش های کوهنوردی

اطلاعات خوبی در خصوص خرید و نگهداری کفش های کوهنوردی توسط آقای مازیار نیک بخش در  وبلاگ کوهنوردان زرتشتی ایران  قرار داده شده است ، پیشنهاد می کنم حتما ببینید

در ضمن می توانید به پست های زیر نیز مراجعه کنید

کفش کوهنوردی (1 ) ،

نگهداری از کفش کوه ،

کفش کوهنوردی(2) ،

بندکفش ،

کفش کوه(3) ، 

کفش کوه ،

پيشرفت‌هاي اوليه در کيسه خواب‌ها

اولین بار از پوست حیوانات براي ساخت کیسه خواب‌هاي تجاري استفاده می‌شود.

پوست حیوانات

انسان‌هاي اوليه از پوست حیوانات هم براي لباس و هم به عنوان تشک خواب استفاده می‌کردند (در واقع اینها امروزه هنوز هم در برخی از نواحی قطبی مورد استفاده قرار مي‌گيرند). هنگامی که انسان در حدود 5000 سال قبل از میلاد به پارچه دست يافت باز هم همچنان از پوست حيوانات به عنوان عايق براي پوشاندن سطح زمين استفاده مي‌کرد.

تجارب جدید و طرح‌های اولیه

کاشفان قرن نوزدهم و کوهنوردان، انواع مختلف سیستم‌های خواب را آزمايش و تجربه کردند. کیسه خواب‌های اولیه از پشم بافته شده‌ی شتر (يک فیبر تو خالی طبیعی) با خواص عایقي عالی ساخته شده بودند. از این رو، مفهوم يک کیسه خواب کامل بدين صورت که "وسيله‌اي است که انسان را از سرماي زمين حفظ مي‌کند"، متولد شد. تشک‌هاي لاستیکي بادی با قابليت نارسانايي بيشتر، اولین بار براي کشف قطب در سال‌های دهه 1820 معرفی شدند، در مدت کوتاهی پس از آن چارلز مکینتاش پلاستیک اختراعي خود را در سال 1823 به ثبت رساند. در سال 1861 فرانسیس فاکس توکِت اولین نمونه کيسه خواب آلپی خود را مورد آزمایش قرار داد و تا اواسط دهه 1860، طرحی از یک کیسه خواب پتويي، با سطح زیرین پوشیده شده با الياف پوششي لاستیک مکینتاش کامل شده بود. این طراحی تا زمانی که در دهه 1920 به آگاهی عموم رسانده شد ادامه پيدا کرد.

پر به عنوان یک عایق

پر سابقه‌ای طولانی به عنوان یک عایق استثنایی دارد و در ساخت رختخواب تا قرن نوزدهم متداول بود. در زمان سلطنت ملکه ویکتوریا، زنان زیر دامن کرنولین خود زیر دامنی پر مي‌پوشيدند. با این حال، تکنیک‌های استفاده و فرآوري پر در طول قرن نوزدهم توسعه يافتند. اولین گزارش استفاده از پر در کیسه خواب توسط آلفرد مومِري و تیم‌ همراهش در سال 1892 ارائه گردید. اين کيسه خواب‌ها الگوهای توسعه یافته توسط انجمن کوه‌نوردی انگلستان بودند و توسط شرکت تجهیزات لندن، Heals of Tottenham Court Road ساخته شدند، هر چند در اين دوره کیسه خواب‌ها به صورت تجارتي ساخته نمي‌شدند. کیسه خواب‌های اولیه، اعم از پتو یا پر به صورت سفارشی برای هیئت‌های اعزامی ساخته می­شد و پيشرفت و بهبود در ساخت آنها حاصل تعامل بین کاربران و سازندگان بود. کاربران به آساني به محيط باز مي‌رفتند و در کيسه خواب‌هاي طراحي شده توسط خودشان مي‌خوابيدند و سپس آن را به دوزنده‌ها باز مي‌گرداندند تا آن را بر اساس پيشنهادات آنها براي بهبود کيفيت کيسه خواب اصلاح کنند. کاشفان قطب همچنان به استفاده از پوست گوزن شمالی در کیسه خواب تا بعد از جنگ جهانی دوم ادامه دادند. هيئت‌هاي اعزامي و کوهنوردان تجارب خود را از طریق سازمان‌هایی مانند باشگاه‌ کوهنوردي انگلستان (Alpine Club The) و انجمن سلطنتي جغرافيا به اشتراک گذاشتند.

کیسه خواب‌های تجاری

Ajungilak به عنوان یک تولید کننده عایق در سال 1855 تاسیس شد و آغاز به تولید کیسه خواب تا حدود 1890 کرد که احتمالا قدیمی‌ترین تولید کننده کیسه خواب است. دیگر توليد کننده پيشگام، شرکت  Woods of Canada (در حال حاضر از بین رفته) بود که از حدود  1890 تا 1895 به توليد کيسه خواب مبادرت مي‌کرد.  اولین کیسه خواب‌های تجاری احتمالا با kapok پر مي‌شدند. Kapok (دانه‌هاي توخالی نوعي درخت آسیايي) تا زمان ظهور الیاف مصنوعی براي پر کردن کيسه خواب‌ها همچنان مورد استفاده قرار گرفت.

کیسه خواب‌ها یک محصول ویژه تا دهه 1920 باقی ماندند، اما در بریتانیا، با توسعه بازار لوازم کوه‌پيمايی و کمپینگ، یکی دو شرکت، از جمله Camtors، Blacks  و  Robert Burns شروع به عرضه کیسه خواب‌های ارزان‌تر کردند. متخصصين به بهبود دادن کیفیت کیسه خواب‌ها در طول دهه 1930 در نتیجه تقاضاهاي هیمالیانوردان و صعود کنندگان به آلپ ادامه دادند. کیسه 'مومیایی' ، (نامگذاري شده به تبع شکل تابوت مصريان) با کاهش تدریجی اندازه در قاعده کيسه خواب، در این دوره پيشرفت حاصل کرد. در 1933 / 1934، سنگنورد فرانسوي، پيير آلن ارتفاعات جديد – به معنای واقعی کلمه- را به زير پاي درآورد. هر چند که، جرج فينچ در هيئت بريتانيايي صعود کننده به اورست در سال 1922 می‌تواند به حق ادعا کند که اولین کسی است که اقدام به توليد پوشاک پر کرده، اين آلن فرانسوي بود که سیستمي براي برآورده کردن نيازهاي بيواک در صعودهاي آلپي با ترکيب يک کيسه خواب کوتاه – معروف به پاي فيل- به علاوه‌ي يک کت پر که توسط يک روپوش گشاد و بلند از جنس ابريشم حاوي نایلون – شبيه باراني- در برابر عوامل جوي محافظت شده بود ابداع کرد.

الياف مصنوعي

ظهور پلیمرها و الیاف مشابه آنها از سال 1937 به بعد همزمان با انقلاب صنعتي همه چیز از طناب گرفته تا چادر و حتی موم اسکی را متحول کرد و کیسه خواب نيز از دهه 1960 تحت تاثیر این انقلاب قرار گرفت. الیاف لايي کتان تحت تکامل بيشتر متحول شدند، بيشترين تلاش برای تقلید از طبیعت صورت گرفت و بار دیگر به سادگی محصولات مقرون به صرفه در معرض فروش گذاشته شد. نسبت «گرما / وزن» پر هنوز هم با الياف مصنوعي برابري مي‌کند اما دومی مزیت‌های خاص خود را به ارمغان آورده است.

تقاضاي پايان ناپذير برای کیسه خواب با تعادل متناسب در نسبت تنفس‌پذيري به مقاومت در برابر آب / ضد آب بودن / ضد پر بودن روکش (پر بيرون نزند) نيز بخشي از اين تکامل و تحول در کيسه خواب مي‌باشد. صد و پنجاه سال پیش فرانسیس توکِت نشان داد که استفاده از یک روکش نفوذ ناپذیر، مانند مکینتاش (پارچه ضد آب)، (پلاستيکي که به شکل الياف پارچه در آمده است) به دلیل تراکم و فشردگي زياد يک فاجعه است. تا سال‌هاي 1960، کوه‌نوردان بیشتر وقت خود را صرف پوشاندن پر مي‌کردند چرا که روکش کيسه خواب‌ها ضد پر نبودند. با رشد بازار تقاضاي کيسه خواب، فرآيندهاي جديد نساجي که اجازه مي‌دادند نه تنها پارچه‌ها کاملا ضد پر شوند (Pertex یک مثال جالب است) بلکه با استفاده از روکش‌هاي microporous یا لامینِیت (که گورتکس نمونه بارز آن است) کاملا ضد آب بشوند نيز قابل دسترسي شدند.

مطالب مرتبط

from:sleep well mammut 2003

ﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎﻳﯽ در ارتفاع و دﻳﺎﺑت

   ﺗﻤﺎﻣﯽ شواهد و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﺁن دارد ﮐﻪ اﻗﺎﻣﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت در ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺑﺎ کاهش وزن ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ همراه اﺳﺖ . اﻳﻦ کاهش وزن هم درﭼﺮﺑﯽ و هم در ﻋﻀﻼت رخ ﻣﯽ دهد . وﻣﻴﺰان ﺁن ﺗﺎ ﺣﺪ٢ ﮐﻴﻠﻮﮔﺮم در هفته ﻧﻴﺰ ﻣﯽ رﺳﺪ. اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﻳﺶ سوخت وﺳﺎز ﺑﺪن کاهش اﺷﺘﻬﺎء و ﺗﻌﺎدل اﻧﺮژِی ﻣﻨﻔﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻮء هضم و ﺟﺬب ﻣﻮاد خوراﮐﯽ ﻧﻘﺶ ﭼﻨﺪاﻧﯽ اﻳﻔﺎء ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ(١،١١).

     ﺑﻪﻧﻈﺮﻣﯽ رﺳﺪﮐﻪاﮔﺮ ﻣﺼﺮف اﻧﺮژی و ﻏﺬا ﺑﻪاﻧﺪازﻩﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪﮐﺎهﺶ وزن رخ ﻧﻤﯽ دهﺪ وﻟﯽ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪدر ارﺗﻔﺎع ﻧﺎهﻤﮕﻮﻧﯽ واﺿﺤﯽ ﺑﻴﻦ ﻏﺬای ﻣﻮردﻧﻴﺎز و اﺣﺴﺎس ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻓﺮد وﺟﻮد دارد. اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ادمﻣﻐﺰی ﺥﻔﻴﻒ ﻧﺎﺷﯽ از ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺘﻌﺪدی اﺥﻴﺮأ ﻧﻘﺶ هﻮرﻣﻮن ﻟﻴﭙﺘﻴﻦ را در اﻳﻦ ﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎﻳﯽ ﻣﺸﺨﺺﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ .

در اﻓﺮادﻳﮑﻪ ﺳﺮﻳﻌﺄدر ﻣﻌﺮضارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ( ۴۵۵٩ ﻣﺘﺮ) و ﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ اﻧﺪاﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻴﺰان اﻳﻦ هورمون ﮔﺰارش ﺷﺪﻩ اﺳﺖ وﻟﯽ در اﻓﺮادﻳﮑﻪﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎﻳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪاﻳﻦ هورمون ﻧﻴﺰ اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﺳﺖ .

    اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت دﻳﮕﺮی ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪﮐﻪاﻳﻦ ﻧﻘﺶ را زﻳﺮﺳﻮال ﺑﺮدﻩ اﻧﺪ و اﻓﺰاﻳﺶ و ﮐﺎهﺶ ﻟﻴﭙﺘﻴﻦ را ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻐﻴﻴﺮات هوروﻣﻮﻧﯽ دﻳﮕﺮ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ و ﻧﺸﺎن دادﻩ اﻧﺪﮐﻪﺑﺎ وﺟﻮداﻗﺎﻣﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ در ارﺗﻔﺎع از ﻣﻴﺰان ﻟﻴﭙﺘﻴﻦ ﮐﺎﺳﺘﻪﻣﯽ ﺷﻮد.در هﺮ ﺻﻮرت اﻣﺮ ﺑﺪﻳﻬﯽ کاهش اﺷﺘﻬﺎء در ارﺗﻔﺎع اﺳﺖ ﮐﻪﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ کاهش وزن ﻣﯽ ﺷﻮد.

در اﻓﺮادﺑﺎدﻳﺎﺑﺖ ﺗﻌﺎدل ﻣﻨﻔﯽ اﻧﺮژی ﮐﻨﺘﺮل ﻗﻨﺪ خون راﻣﺸﮑﻞ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺁن ﻓﺮدﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﮐﻪدﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی در ﺗﻨﻈﻴﻢ زﻣﺎن و ﻣﻘﺪار اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ ﺗﺰرﻳﻘﯽ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ.

  در ﻋﻤﻞ ﮐﺎهﺶ ﻗﻨﺪ خون ﻣﻼﻳﻤﯽ ﺑﻌﺪازﻏﺬادر خیلی از اﻓﺮاددرارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻ ﮔﺰارش ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﺗﺰرﻳﻖ اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ ﺑﻌﺪازﻏﺬا ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی اﺳﺖ (۶،٧).

    در ﻣﻮرد ﺟﺬب ﻏﺬادر ارﺗﻔﺎع و ﻧﻘﺶ ﺁن در اﻳﺠﺎد کاهش ﻗﻨﺪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ شواهد ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای اﻳﻦ اختلال هنوز  ﻧﻘﺶ ﺁن در کاهش ﻳﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻗﻨﺪ خون اﺛﺒﺎت ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ(١) .

مراجع

دیابت و بیماریهای ارتفاع

خیلی از دوستانی که بیمارهای خاصی مانند دیابت دارند به دنبال مطالبی در خصوص دیابت و بیماریهای ارتفاع هستند که مطلب زیر برای این منظور با ذکر مرجع آورده شده است ، امیدوارم هستم مورد توجه عزیزان واقع شود .

در اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ارﺗﻔﺎع را ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺘﺮ و ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﺗﻘﻴﺴﻢﺑﻨﺪی ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ:

ارﺗﻔﺎع ﺑﻠﻨﺪ: ٣٠٠٠ ﺗﺎ ۵٠٠٠ ﻣﺘﺮ

ارﺗﻔﺎع خیلی ﺑﻠﻨﺪ: ۵٠٠٠ ﻣﺘﺮ ﺑﻪﺑﺎﻻ

ﺑﺎﻳﺪﺗﻮﺟﻪداﺷﺖ ﮐﻪﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ارﺗﻔﺎع ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر اﮐﺴﻴﮋن ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪﻩ و در ﺳﻄﺢ ﻗﻠﻪ دﻣﺎوﻧﺪﮐﻤﺘﺮ از ﻧﺼﻒ و در ﻗﻠﻪاورﺳﺖ ﮐﻤﺘﺮ از ٣٠ درﺻﺪﻓﺸﺎر درﺳﻄﺢ درﻳﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﺪن اﻓﺮاددر ﻣﻮاﺟﻪﺑﺎ اﻳﻦ ارﺗﻔﺎع در ﺻﻮرت ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪﺗﻄﺎﺑﻖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪﮐﻪدر ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻨﻔﺲ ﺗﻨﺪ، اﻓﺰاﻳﺶ ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ، ﻏﻠﻴﻆ ﺷﺪن خون و ... اﺳﺖ. و در ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﯽ در ﺳﻄﺢ ﺳﻠﻮﻟﯽ و ﻋﺮوﻗﯽ ﭘﺪﻳﺪار ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪﮐﻤﮏ ﺑﻪﺗﻄﺎﺑﻖ ﻓﺮددر ارﺗﻔﺎع و ﺷﺮاﻳﻂ ﮐﻤﺒﻮد اﮐﺴﻴﮋن ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮدی ﺑﺪون ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻻزم در ﻣﻌﺮض ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺑﺎﻻ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎﻳﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺑﺪن وی ﭘﺪﻳﺪار ﺷﻮدﮐﻪﻣﺨﺘﺺهﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﺳﺖ و ﻣﻌﺎدﻟﯽ در ﺳﻄﺢ درﻳﺎ ﻧﺪارداﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﺟﺪا از اﺛﺮات ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺑﺪن ﻓﺮداﺳﺖ و ﺷﺎﻣﻞ :

"ACUTE MOUNTAIN SICKNESS"( AMS) ﺣﺎد کوهستان ﺑﻴﻤﺎری ورم رﻳﻮی ﺣﺎدارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻ "HIGH ALTITUDE PULMONARY EDEMA"( HAPE)

ورمﻣﻐﺰی ﺣﺎدارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻ و "HIGH ALTITUDE CEREBRAL EDEMA" ( HACE)

خونریزی ﺷﺒﮑﻴﻪدر ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻ ﻣﯽ "HIGH ALTITUDE RETINAL HEMORRAGE"( HARH) ﺑﺎﺷﺪ.

ﻋﻼﺋﻢ AMS : ﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎﻳﯽ، ﺗﻬﻮع ، اﺳﺘﻔﺮاغ ، ﺥﺴﺘﮕﯽ ، ﺿﻌﻒ ، اختلال خواب ، و ... . 

ﻋﻼﺋﻢ HAPE: ﺳﺮﻓﻪ، خلط، ﺗﻨﮕﯽ ﻧﻔﺲ ، ﺳﻴﺎهﯽ ﻟﺐ هﺎ و اﻧﮕﺸﺘﺎن ،ﮐﻤﺎ و ... .

ﻋﻼﺋﻢ HACE: ﮔﻴﺠﯽ ، خواب ﺁﻟﻮدﮔﯽ ، اختلال راﻩ رﻓﺘﻦ ، هذیان ،ﮐﻤﺎ و ....

ﻋﻼﺋﻢ HARH: ﮐﺎهﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ دﻳﺪ، ﻟﮑﻪﭘﺮان ، و ....

در ﺻﻮرﺗﻴﮑﻪ هﺮ ﮐﺪاماز ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﻓﻮق ﺳﺮﻳﻌﺎً درﻣﺎن ﻧﺸﻮﻧﺪﺑﺨﺼﻮص درHAPE,HACEﻣﺮگ ﻓﺮد ﺣﺘﻤﯽ اﺳﺖ .

ﺑﺤﺚ درﻣﺎﻧﯽ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎدر اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﺪ، وﻟﯽ ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪدرﻣﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻳﮏ اورژاﻧﺲ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ و ﻃﺒﻴﻌﯽ اﺳﺖ وﻗﺘﻴﮑﻪﺑﻴﻤﺎری زﻣﻴﻨﻪای ﻣﺜﻞ دﻳﺎﺑﺖ در ﻓﺮد وﺟﻮد دارد، ﺗﺸﺨﻴﺺو درﻣﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﭘﻴﺪاﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﮐﻤﯽ در ﻣﻮرد ﺷﻴﻮع ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﺥﺎصﮐﻮهﺴﺘﺎن در اﻓﺮاد دﻳﺎﺑﺘﻴﮏ وﺟﻮد دارد. اﮔﺮﭼﻪدر ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪﺗﺎ ﺳﻘﻒ ارﺗﻔﺎع ۵٨٠٠ ﻣﺘﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮدﺗﻔﺎوت ﭼﻨﺪاﻧﯽ در ﺑﺮوز اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﺑﻴﻦ اﻓﺮاددﻳﺎﺑﺘﻴﮏ و اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪاﺳﺖ. ( ۴ و ۵ ) ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻬﻢاﻳﻨﮑﻪ هﻴﭻ ﻣﻮردی از HAPE وHACB در ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺘﯽ ﮐﻪدر اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪدﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ.

ﻣﻄﻠﺒﯽ ﮐﻪدر اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮ اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎدﻩ از داروی اﺳﺘﺎزوﻻﻣﺎﻳﺪاﺳﺖ ﮐﻪدر ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی و درﻣﺎن اوﻟﻴﻪﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﮐﻮهﺴﺘﺎن ﻧﻘﺶ دارداﻳﻦ دارو ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺥﻮد ﺳﺒﺐ اﺳﻴﺪوز ﻣﻼﻳﻢﮔﺮددﮐﻪدر ﺥﻮدﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺘﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎرﺿﻪای از ﻋﺪمﮐﻨﺘﺮل ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﻨﺪدﻳﺪﻩﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻈﺮﻳﻪﺑﺮﺥﯽ از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﺳﺘﻔﺎدﻩ از اﻳﻦ دارو در ﺑﻴﻤﺎراﻧﯽ ﮐﻪدر ﻣﻌﺮضﺥﻄﺮ ﮐﺘﻮاﺳﻴﺪوز هﺴﺘﻨﺪﻣﻤﻨﻮع ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪاﻟﺒﺘﻪدر ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت دﻳﮕﺮ اﻳﻦ دارو ﺑﺪون هﻴﭻ ﻋﺎرﺿﻪای اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮔﺮدﻳﺪﻩ اﺳﺖ( ۶ و ٨ و ١٠ ) . در ﻣﻮرد HARH ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮ اﺳﺖ در ارﺗﻔﺎع زﻳﺮ ۵٠٠٠ ﻣﺘﺮ ﻣﻴﺰان ﺁن ﺗﺎ ﺣﺪود ۴ درﺻﺪﮔﺰارش ﺷﺪﻩ اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪدر ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺎﻻ ( ﺑﺎﻻﺗﺮ از ٧۵٠٠ ﻣﺘﺮ) ﻣﻴﺰان ﺁن ﺗﺎ ٩١ درﺻﺪﻧﻴﺰ ﮔﺰارش ﺷﺪﻩ اﺳﺖ (١و٢و١۵ ).٣٢

خوﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در هﻴﭻ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪﺑﺮ روی اﻓﺮاددﻳﺎﺑﺘﻴﮏ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ ﺳﻘﻒ ارﺗﻔﺎع ٨٢٠٠ ﻣﺘﺮ ، اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻴﺰان ﺥﻮﻧﺮﻳﺰی ﺷﺒﮑﻴﻪدﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ.

اﻟﺒﺘﻪ هیچگونه ﻣﻄﺎﻟﻌﻪای اﺛﺮات دراز ﻣﺪت اﻳﻦ ﺥﻮﻧﺮﻳﺰﻳﻬﺎی ﻧﺎﺷﯽ از ارﺗﻔﺎع رادر ﺳﻴﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺘﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ. در ﻣﺠﻤﻮع ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺘﯽ رﺗﻴﻨﻮﭘﺎﺗﯽ ﻓﻌﺎﻟﯽ دارﻧﺪﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻣﻌﺮض اﻓﺰاﻳﺶ ﺥﻄﺮ HARH و ﻳﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺸﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎدر ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ رﻳﺴﮏ ﺑﻪارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﺘﻤﺎً ﻗﺒﻞ از ﺁن ﻣﻌﺎﻳﻨﻪﮐﺎﻣﻠﯽ از ﺷﺒﮑﻴﻪ خود داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ.

در ﻣﻮرد ﺑﺮوز ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ارﺗﻔﺎع در ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮارضﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دﻳﺎﺑﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ اﻧﺠﺎمﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ و ﭼﻮن اﻓﺮاددﻳﺎﺑﺘﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ داروهﺎی زﻳﺎدی ﺑﻪ خاطر ﻋﻮارض دﻳﺎﺑﺖ خود ﻣﺼﺮف ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻻزماﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎًدر ﻣﻮرد وﺿﻌﻴﺖ خود ﻣﺸﻮرت ﭘﺰﺷﮑﯽ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪدر ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی دﻳﮕﺮ راﺟﻊ ﺑﻪاﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺤﺚ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻣﯽ ﺷﻮد.

References:

1- Brubaker P.L.: Adventure travel and type 1 diabetes : the complicating effects of high altitude. Diabetes care. october (2005)

2- Admetella J.,Leal C.: Diabetes mellitus and mountain sport. Wilderness medicine.(2004).

3- Admetella J.,Leal C.: Management of diabetes at high altitude. Br J Sp Med. :35;282 (2001)

4- Moore K.C. , Thompson C. , Hayes R. : Diabetes and extreme altitude mountaineering. Br J Sp Med 35;83 (2001)

5- Panofsky D. : IDEA 2000 Expedition summary. January 2001 at:  www.idea2000.org

6- Panofsky D.: Some consideration for diabetic climber. The American alpine news. Spring 2001

7- Panofsky D.: Handling diabetes in the mountains. The American alpine news. Autumn 2002٤٦

8- Peirce N.S. : Diabetes and exercise. Br J Sp Med.; 33;161-173 (1999)

9- Brandet-wells K. Emery I. : International diabetic athletes association conference: Diabetes and exercise.: Handy hints on managing diabetes during cold whether outdoor activities. (2000)

10- American diabetes association , Position statement: Diabetes care.25(supl.):S 64-68; Jan. 2002 

11- Ward M.P.; Milledge J.S.; West J.B. : High altitude medicine and physiology. Chapman and Hall (1999)

12- Tierny L.M.; Mc Phee S.J. : Current medical diagnosis and treatment. Mc Graw Hill .(2006)

13- Goldman H.; Mandell G.: Cecil textbook of medicine. W.B.Saunders (2004)                         

14- Colberg S. :The diabetic athlete. Human kinetics (2001)

15- Burr B. ; Naji D. : Exercise and sports in diabetes. Wiley (1999)

دیابت و سرما ( ارتفاع و درجه حرارت )

ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﮑﯽ ﮐﻪدر ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺑﺎﻻ در ﺑﺪن ﻓﺮدﺑﻮﺟﻮدﻣﯽ ﺁﻳﺪﻓﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪدﻳﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ اﺛﺮات ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﯽ ﺑﺮ روی ﺑﺪن خود و ﮐﻨﺘﺮل ﻗﻨﺪ خون ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ.

  درﺟﻪ ﺣﺮارت در ﺣﺪود ٧ درﺟﻪﺑﻪازای هر ١٠٠٠ ﻣﺘﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ارﺗﻔﺎع ﮐﺎﺳﺘﻪﻣﯽ ﺷﻮد، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ در ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺑﺎﻻﺗﺮاز ٣٠٠٠ ﻣﺘﺮ در هنگام ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﻪ ﺣﺪ ﺻﻔﺮ رﺳﻴﺪﻩ و در ارﺗﻔﺎﻋﺎت خیلی ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪﻣﻨﻬﺎی ٣٠ درﺟﻪﻧﻴﺰ ﻧﺰول ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻳﻦ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﺪون درﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻦ اﺛﺮ ﺑﺎد – ﺳﺮﻣﺎ اﺳﺖ ﮐﻪﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺰول ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﮔﺮدد.

  ﺑﻪ همین دﻟﻴﻞ ﺳﺮﻣﺎزدﮔﯽ در ارﺗﻔﺎﻋﺎت اﻣﺮی ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ . ﻓﺮدﺑﻪﻣﺘﺒﻼ ﺑﻪدﻳﺎﺑﺖ ﮐﻪ  دارای ﻋﻮارﺿﯽ ﻣﺜﻞ ﻧﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻋﺮوق ﻳﺎ ﻧﺮوﭘﺎﺗﯽ اﺳﺖ اﺳﺘﻌﺪادﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﻴﺰ ﺑﺮای  اﻳﻦ اﻣﺮ دارد(١و٢و . (3 

از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﻴﻤﺎر دﻳﺎﺑﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺮاﻗﺐ اﺛﺮ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮ روی اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ خود و دﺳﺘﮕﺎﻩ هﺎی اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮی ﻗﻨﺪ خون ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻤﺎم اﻧﻮاع اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪدر ﻣﻌﺮض ﺳﺮﻣﺎی ﮐﻤﺘﺮ از ٢ درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮادﻗﺮار ﮔﻴﺮد زﻳﺮا از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زﻳﺴﺘﯽ ﺁﻧﻬﺎﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد( ۴و١ ).

 در ﻧﻘﻄﻪﻣﻘﺎﺑﻞ در همین ﺷﺮاﻳﻂ ﮐﻮهﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در اﺛﺮ ﺗﺎﺑﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢﺁﻓﺘﺎب و اﻧﻌﮑﺎس ﺷﺪﻳﺪﺁن از روی ﺑﺮف درﺟﻪ ﺣﺮارت اﻓﺰاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﺑﺪﮐﻪ خود ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮ روی ﻋﻤﻠﮑﺮداﻧﺴﻮﻟﻴﻦ دارد.

  ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺗﻮﺟﻪﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪﻧﺤﻮﻩ ﺣﻤﻞ اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮد ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ذخیره ﻣﻨﺎﺳﺐ را ﻧﻴﺰ ﺑﺮای ﻣﻮاﻗﻊ اورژاﻧﺲ و ﻳﺎﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪاﻧﺴﻮﻟﻴﻦ همراه ﻓﺮدﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ . ٣٠

1- Brubaker P.L.: Adventure travel and type 1 diabetes : the complicating effects of high altitude. Diabetes care. october (2005)

2- Admetella J.,Leal C.: Diabetes mellitus and mountain sport.  Wilderness medicine.(2004). 

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

3- Moore K.C. , Thompson C. , Hayes R. : Diabetes and extreme altitude mountaineering. Br J Sp Med 35;83 (2001)

  4- Colberg S. :The diabetic athlete. Human kinetics (2001)

آشنایی با عوارض و اصطلاحات كوهستان

تپه	Hill		ارتفاعاتي كه كمتر از 600 متر ارتفاع دارند.
تپه ماهور	hilly Area		زمین پر پستی و بلندی
کوه	Mountain		زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی بر جسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد . ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولا زمین هایی که حدود 600 متر از اطراف خود بلند تر باشند را کوه می نامند.         كوه توده اي مرتفع از يك سرزمين كه در منطقه­اي توسط دشت ها يا دره ها احاطه گردد و ارتفاعش بيش از 600 متر باشد. کوه ها به سه شکل به وجود می آیند : ·         بر اثر چین خوردگی سطح زمین  ·         بر اثر فرسایش ·         بر اثر فعالیت های آتشفشانی
دامنه	Sidehill		زمین شیبدار؛ بخشی از بدنه کوه.
شيب	Slope		هر سطحي كه با افق زاويه ايجاد كند شيب نام دارد.
انواع شيب و روش عبور از آنها :      شيب خفته(5 الي 25 درجه) : صعود از اينگونه شيب ها مستقيم مي باشد.         شيب تند(25 الي 75 درجه) : با صعود زيگزاك از تندي آن مي كاهيم. هر چه شيب تند تر مي شود زاويه بين دوخط زيگزاگ يعني نقاطي از مسير زيگزاگ که تغيير جهت مي دهيم ، کمتر و طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه مانور بلندتر مي شود.       ديواره(75 الي 90 درجه) : عبور از اينگونه شيب ها مستلزم آموختن قوانین سنگنوردي و بكار گيري آنهاست.         شيب منفي(90 درجه به بالا) : سخت ترين شيب­ها مي باشد كه علاوه بر داشتن اطلاعات و مهارت كافي سنگنوردي داشتن عضلاتي قوي و بدني چالاك لازمه صعود آنهاست.
رخ ، جبهه		Face		سمت پر شیب کوه ( معمولا میان دو یال )
سایه سار				سمتی از کوه یا دره که رو به شمال است (در نیمکره شمالی) و به این دلیل کمتر آفتاب می گیرد و برف آن دیرتر ذوب می شود.
آفتاب رو				دامنه رو به جنوب (در نیمکره شمالی) که گرمتر از دامنه سایه سار است.
یال		Ridge		فصل مشترك دو سينه كش كوه در بالا ترين قسمت را گویند. یالها به خط الراس می رسند و به مهمترین یا مشخص ترین یال کوه ، یال اصلی گویند         محل تلاقی دو جبهه مختلف کوه که حالتی شبیه به پشت گردن اسب یا پشت ماهی ایجاد می کند.ممکن است خاکی ، سنگی یا برف و یخ باشد.
تیغه ، یال لبه قوچی		Knife-Edge , Didge		یال باریک و تیز کوه یا لبه صخره . و نیز یال به معنی کلی

گُرده	Arete - Flank	یال هایی که شیب آن ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد، گُرده نامیده می شود.
کوه شانه ، شانه	Shoulder	جلو آمدگی روی یال یا دامنه کوه که حالتی شبیه به شانه یا کتف انسان دارد .
قله	Peak Top , Summit	بلندترین نقطه هر کوه یا خط الراس را قله می نامند. ممکن است در بالای برخی از کوه ها دو یا چند قله ي هم ارتفاع وجود داشته باشد . کوه هایی که در راس آنها دو یا چند قله نا هم ارتفاع وجود دارد؛ قله بلندتر را قله ي اصلی و قله های کوتاه را قله (ها) ي فرعی می نامند.
خط الراس	Divide	واژه فارسی معادل آن آب پخشان است و به خط اصلی و بلند ترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد گفته می شود . خط الراس اصلی محل تقسیم دو حوزه ي آب ریز جداگانه است ، در حالی که خط الراس فرعی با این که محل تقسیم آب است ، اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه ي آب ریز ریخته می شوند.       فصل مشترك دو دامنه وقتي يكديگر را در بالا قطع مي كنند و محل تقسيم آب باران است.
گردنه	Pass	پایین ترین نقطه تماس بین خط الراس های دو کوه یا کوتاهترين نقطه بين دو قله متوالي را گردنه می نامند . در دو طرف گردنه معمولا دو دره از طرفین کوه سرازیر می شوند ، در نتیجه گردنه شکلی شبیه به زین اسب دارد.
زنجیره کوه	Chain	مجموعه ای کوه که معمولاً روی یک خط الراس قرار دارد و بخشی از یک خط الراس سراسری و بزرگتر است . مانند زنجیره یا مجموعه کوههای تخت سلیمان در رشته کوه البرز.
رشته کوه	Range	یالی طولانی شامل قله های بلند متعدد که ممکن است گردنه هایی عمیق آنها را از یکدیگر جدا کند . واژه range برای رشته های بزرگ و واژه chain برای یک مجموعه کوچک تر.
خط القعر یا دره	Valley Line	فصل مشترك دو سينه كش كوه در پايين یا ژرف ترین نقاط بستر یک رودخانه را دره يا خط القعر مي ناميم. دره معمولاً بر اثر جریان آب ( دائمی یا موقت ) بوجود می آید به همین علت در آنها رودخانه های دائمی یا فصلی در جریان است. دره های جوان معمولا تنگ و دارای کناره های پر شیب (مقطع v شکل) هستند اما دره های پیر پهن و دارای کناره های کم شیب هستند.
تنگ ، دربند	Gorge	دره باریک و عمیق با دیواره های پر شیب.
گلو گاه	Gorge , Pharynx	تنگ ترین مقطع دره
تختی	Plan	بخش صاف در کف دره های عمیق کوهستانی
پیش راه ، پیش راهپیمایی		راهپیمایی اولیه برای نزدیک شدن به هدف؛ راهپیمایی برای رسیدن به جایی که صعود جدی (معمولا با طناب) آغاز می شود.
کوه گرد	Fell walker	کسی که به پیاده روی در دامنه های کم ارتفاع می پردازد.
کوهپیمایی	Mountaineering	پیمایش کوهها بصورت های گوناگون ، از راهپیمایی تا سنگنوردی و یخنوردی و صعود قله های بلند . در هر صورت کوهنوردی برای آن دسته از فعالیت های کوهپیمایی بکار می رود که تا حدودی مستلزم کاربرد فن و مهارت است .
کوهنوردی	Alpinisme	در زبان فرانسوی به معنای« کوه روی » یا کوهنوردی به معنای اعم ، و در انگلیسی بیشتر به معنای کوهنوردی در ارتفاعات بالا- توام با کار یخ و برف- است. کوهنوردی جدی.
فرود	Abseil	پایین آمدن از شیب های تند با طناب.
صعود	Ascent	بالاروی تا قله یک کوه ، بالا رفتن از یک دیواره و مانند آن.
صعود همزمان	Alpine fashion	حرکت همزمان دو کوهنورد در شیب های نسبتاً ساده مثلا در برف نوردی
صعود پی در پی	Chain climbing	صعود چند قله به دنبال یکدیگر و بدون وقفه روی یک خط الراس یا جدا از هم که در سالهای اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته است .
روش سبک بار	Alpine style	به آن روش آلپی هم گفته اند. صعود به قله های بلند با یک حمله ، یعنی با یک حرکت ممتد از پای کار و بدون برگشت به پایین برای تجدید قوا و وسایل، و بدون کارگذاری طناب یا بارگاه ثابت.
روش محاصره ای	Siege style	روش صعود یک قله یا دیواره با رفت و برگشت های متعدد روی مسیر و کار گذاشتن طناب ثابت و چادر در فواصل مختلف.
تراورس	Traverse	معنای تحت الفظی آن میانبر است اما تراورس یک کوه بدین مفهوم است که قله را از یک سمت صعود کرده و از سمت دیگر فرود آییم . غالباً تراورس یک قله را برجسته ترین اقدام روی یک کوه می دانند که از آن رضایت خاطری عمیق به انجام دهندگان آن دست می دهد. در صورتی که در زمان صعود یک کوه برای عبور از موانع به سمت راست یا چپ تغییر جهت دهیم (عبور عرضی در کوه) آنرا تراورس مسیر صعود گویند. هنگام تراورس می توان از بغل پا استفاده کرد البته باید توجه داشت این نوع حرکت فشار زیادی به پا خصوص عضلات آورده و برای مدت زیادی نمی توان از آن استفاده کرد .
شناسایی	Reconnaissance	برنامه کوهنوردی یا منطقه گردی با هدف بررسی امکان صعود یا مسیریابی.
بارگاه ، چادرگاه	Camp	محل اقامت و قرار دادن وسایل در یک برنامه کوهنوردی بزرگ.
پایگاه	Base camp	نخستین بارگاه که در پایین کوه برقرار می شود و معمولاً بزرگترین بارگاه و محل تدارکات رسانی برای بارگاه یا چادر های بالا تر است.
جانپناه	Bivouac hut	پناهگاه کوچک، پناهگاه اضطراری . محلی برای شب مانی و استراحت بدون امکانات آب و وسایل راحتی.
شب زده	be knighted	گروه یا فردی که ضمن صعود یا بازگشت به شب برخورد می کند و مجبور به شب مانی می شوند در مقابل آن شب مانی با برنامه است .
شب مانی	Bivouac	گذراندن شب در فضای باز کوهستان یا در یک غار برفی یا در یک کیسه خواب.

با تشکر از جمشید کامکار به خاطر ارسال این مطلب

آنتروپومتری

در بحث پزشکی کوهستان ، اخیرا دوره های آنتروپومتری مطرح می باشد . این رشته شاخه ایی از بیومکانیک بوده و به دلیل اهمیت آن به صورت جدا گانه ایی مورد بررسی قرار می گیرد ، بد نیست کمی با آن آشنا شویم

آنتروپومتري :

آنتروپومتري Anthropometery كلمه اي يوناني است كه از دو واژه Anthropo به معني انسان و metery به معني سنجش ، تشكيل شده است .

بطور كلي اندازه گيري ابعاد بدن در دو وضعيــت صورت مي گيرد :

1- وضعيت ساكن

2- وضعيت متحرك

دروضعيت ثابت اندازه گيري بدن در حالتي صورت ميگيرد كه بدن هيچ حركتي نداشته باشد واين اندازه گيري را اصطلاحا آنتروپومتري استاتيك ميگويند. در وضعيت متحرك اندازه گيري ابعاد بدن در حالتي كه بدن در حالت حركت ميباشد ، صورت خواهد گرفت . اين اندازه گيري نيز آنتروپومتري ديناميك گفته ميشود.

       بطور كلي آنتروپومتري شامل اندازه گيري اندازه هاي مختلفي از طول بدن ، وزن ، و حجم اندامها . فضاي حركتي و زواياي حركتي هر يك از اندازه ها بوده و در نهايت تهيه آمار و اطلاعات منتج از آن در تعيين شكل و اندازه ابزار و وسايلي است كه در محيط كار مورد استفاده اين افراد قرار مي گيرد .

آنتروپومتري در دو زمينه كاربرد دارد :

1- براي تطبيق و تناسب ماشين با انسان در جهت راحتي و افزايش راندمان كاربر

2- جهت استانداردسازي وسايل وتجهيزات مورد استفاده براي يك فرديا كل جامعه
در اين زمينه علاوه بر ابعاد بدن ، نوع وسايل و تجهيزات مورد استفاده . جنس ، ميزان تحمل نيرو و فشار و ساير فاكتورها ي مربوطه به انسان از قبيل سن ، جنس ، نژاد ، ساختار بدني (ورزشكار ، چاق . لاغر ) نوع شغل ، رژيم غذايي ، وضعيت سلامتي ، وضعيت بدن Posture ، زمان (ابتداي روز .،پايان روز )، تغييرات ارادي (مثل منقبض كردن عضله) لباس و تجهيزات فردي مورد توجه قرار مي گيرد . كه البته مهمترين آنها سن ، جنس و تفاوت هاي نژادي مي باشد .

با تشکر از آقای ایرج طریقی جاوید

تاثیر ارتفاع

همواره سوالی که در جامعه مطرح می شود ، این است که کوهنوردان یک فاصله ارتفاع 8000 متری را چرا نزدیک به دو ماه طول می کشد تا طی کنند ، شاید مسائل مربوط به ارتفاع چندان محسوس نباشد ، اطلاع رساندن و آگاهی دادن عمومی می تواند نقش بسزایی در درک مشکلات و مسائل کوه نوردان در مواجهه با ارتفاع باشد .
از جمله مواردی که در صعود به مناطق مرتفع مطرح می شود بحث ارتفاع است ، ارتفاع چه تاثیری می تواند بر بدن انسان داشته باشد . عملکرد قلب کوهنوردان در ارتفاعات چگونه است و برون ده قلبی دستخوش چه تغییراتی می شود که باعث می شود کوهنوردی توقفی نسبتاً طولانی برای هم هوایی داشته باشد و بحث های فیزیولوژی بدن که نیازمند بررسی های بیشتری است . اطلاعات مختصر و عمومی تقدیم شما بزرگواران می گردد ، امیدوارم عزیزانی که در بخش پزشکی کوهستان فعال هستند در این زمینه بیشتر بنویسند .
گشت وگذار در طبیعت و آگاهی از اسرار و رموز دنیای کوهستان و انطباق با آن دانشی است که مستلزم به کارگیری هوش و بصیرت بوده و یکی از با ارزش ترین تجارب کوهستان محسوب می شود بی شک این نوع آگاهی و ایجاد ارتباط منطقی و هماهنگی با آن می تواند یکی از آموزشی ترین جنبه های ورزش کوهنوردی به شمارآید.

در ارتفاع بیش از 1524 متر توانایی انجام کار بدنی تحت تاثیر قرار   می گیرد هر قدر ارتفاع بیشتر باشد تاثیرات مربوطه شدیدتر است.

   تحقیقات نشان داده اند که افراد دارای شرایط جسمانی وقتی برای نخستین بار  به ارتفاع می روند هیچ نوع برتری چشمگیری فراتر از آنچه که در سطح دریا دارند نسبت به هم قطاران خود که دارای شرایط جسمانی مناسب نیستند ندارند افراد آماده قادر خواهند بود تا در ارتفاع نیز چون سطح دریا کار طولانی تر از افراد غیر آماده انجام دهند. ولی با میزان کمتری افراد آماده نه تنها نمی توانند خود را سریع تر با سازگاری لازم تطبیق دهند بلکه آنها نسبت به ناراحتی های کوه گرفتگی نیز مصون تر نمی باشند. فشار جو در سطح دریا برابر با  mmHg760و در قله كوه اورست حدود mmHg 250 می باشد.

 فشار هوا در روی زمین ثابت نیست. برای مثال: میانگین فشار جو در كوه اورست، در دی ماه 243 میلیمترجیوه در خرداد و تیرماه تقریبا برابر با 255 میلیمتر جیوه است.

اگر چه فشار جو متفاوت است ، اما در صد گازهای تنفسی موجود در هوا از سطح دریا تا ارتفاعات بالا تغییر نمی كند. در هر ارتفاعی هوا شامل: 93/20 درصد اكسیژن 03/0 در صد دی اكسید كربن و 04/79 درصد نیتروژن است . فقط فشارهای سهمی تغییر می كنند. تغییر در فشار سهمی اكسیژن اثر مهمی بر شیب فشار سهمی بین خون و بافتهای بدن می گذارد .

با افزایش ارتفاع ، دمای هوا به ازای هر 150 متر 1درجه سانتیگراد كاهش می یابد. به علت سردی هوا در ارتفاع، رطوبت مطلق کمتر است. هوای خشك تر می تواند منجر به از دست دادن آب بدن از طریق افزایش دفع نا محسوس آب شود و تبخیر آب از طریق عرق ریزی به هنگام فعالیت را افزایش دهد. شدت تابش خورشید به دلیل نازک تر بودن و خشک تر بودن جو در ارتفاع افزایش می یابد . 

کاهش برون ده قلب در ارتفاع

  بعد از چند روز در ارتفاع بلند به سر بردن حجم خونی که در هر دقیقه توسط قلب پمپاژ (برون ده قلب) در هر سطحی از فعالیت پایین تر از فعالیت قابل مقایسه در سطح دریا است .به علاوه حداکثر سرعت قلب که در طول فعالیت شدید حاصل  می شود در ارتفاع بلند پایین تر خواهد بود .

تاثیر هم هوایی و برون ده قلب

از جمله جریانات هم هوایی در ارتفا عات افزایش برون ده قلبی است که به زنده ماندن فرد موثر در ارتفاعات 5500 متر تا 8800 مترکمک می کند.در طول چند روز اول اقامت در ارتفاع بلند مقدار خونی که توسط قلب پمپ می شود چه در حال استرا حت و چه در فعالیت بدنی .بیشتر از ارتفاع سطح دریا است که باعث افزایش اکسیژنی که به با فت ها می رسد می شود.

اما بعد از هفت تا ده روز برون داد قلب در هر سطحی از فعالیت کمتر از ارتفاع سطح دریا می شود برای هر کاری به زمان بیشتری نیاز خواهد بود چه فرد بخواهد یک کیلومتر بدود و یا باری مشخص را به مقصدی حمل کند.

نقش آب در رژیم غذایی

    آب احتمالاً مهمترين قسمت يك رژيم غذايي است، به ويژه در هنگام تمرين كمبود مايعات منجر به كم تواني در عملكرد مي‌شود، از علائم آن مي‌توان گرفتگي عضلات از خود بيخود شدن – سر درد و حالت تهوع را نام برد.
   تشنگي و کبود شدن لب ها ، علامت خوبي براي ارزيابي ميزان كافي آب دريافتي نيست و اين علامت بسيار دير اتفاق مي‌افتد زماني كه بدن بي آب شده است، بنابر اين قبل از تشنگي بايد اقدام به خوردن آب كرد.  مثالی که بنده می زنم ، روشن شدن چراغ بنزین در خودروهاست ، زمانی است که به که بنزین به انتها می رسد ، عاقلانه تر آن است که قبل از روشن شدن چراغ سوخت گیری انجام شود ، البته این مثالی برای درک مطلب می باشد ، موضوع بحث چیز دیگری است .
عواملي مثل رطوبت  ، باد و دماي هوا نيز در ميزان از دست دادن مايعات موثر است قبل از صعود بايستي از جذب كامل آب اطمينان حاصل كنيد و پس از آن نيز به سرعت ذخيره دوباره آب را شروع كنيد. از نوشيدني هاي حاوي الكل و كافئين بايستي شب قبل از صعود اجتناب شود به دليل اينكه باعث بي آب شدن بدن مي‌شود. آب براي تمرين متوسط مناسب است اما در مورد تمرينات و ورزشهاي سنگين تنها دريافت آب كافي نمي‌باشد و بايد به آب مصرفي مقداري گلوكز مثلاً به شكل عسل و نيز مقداري نمك استفاه كرد. در بسياري موارد توصيه به درست كردن محلولي از عسل آب ليمو و شكر شده است، نوشيدينها را مخصوصاً در فصل گرم در يخچال نگهداري كنيد و بعد با خود برداريد چرا كه گفته مي‌شود نوشيدنيهاي سرد بهتر جذب مي‌شوند.

   زماني كه مشكل كمبود آب بدن رفع شود و به اندازه كافي مايعات نوشيدني شود. رنگ ادرار بايد به رنگ زرد روشن باشد و در غير اين صورت زرد تيره يا قهوه‌اي روشن است، در كل ميزان آب از دست رفته بدن در ارتفاعات درزمان كوهنوردي نبايد بيش از ميزان آب از دست رفته در ارتفاعات پائين باشد.

هيدراته كردن (آب رساني) بايد به تدريج صورت پيگرد كه موثر واقع شود، در ورزش كوهنوردي دسترسي به آب كافي سخت و مشكل است.
توجه داشته باشید که آب را جرعه جرعه و همواره به تناوب بنوشید .

رفع تشنگی با آدامس يا اشياء خارجی در دهان

   بحثی که شاید کمی تا قسمتی به موضوع کوه نوردی و طبیعت گردی ارتباط داشته باشد ، جویدن آدامس در کوهستان است ، این جویدنی عجیب و غریب از جنس نوعی لاستیک است که خاصیت لهیده شدن زیاد دارد . اینکه خود آدامس شاید مستقیم در بهبود فعالیت نقشی نداشته باشد ولی آثار به جای مانده از آن حداقل در تجربه نشان داده است ک نقش فوق العاده خوبی دارد ، در ارتفاعات و در جایی که سرما عضلات صورت را به نحوی از کار انداخت جویدن آدامس می تواند تحرک عضلات و در نتیجه گرم مانده آنها را بدنبال داشته باشد . مطلب زیر در این راستا تقدیم حضورتان می گردد . 

آدامس جويدن آدامس‌هايي با طعم نعنا و اكاليپتوس مي‌توانند ساعتها از تشنگي طبيعت گرد جلوگيري كند.

از زمان اختراع كالايي به نام آدامس، مهر تأييد يا رد استعمال آن از سوي افراد مختلف بر آن زده شده‌است، ولي آدامس جويدن فوايدي دارد كه نمي‌توان به راحتي از كنار آن گذشت.

در سفرهاي طبيعت‌گردي، آدامس يكي از ملزومات است و سعي كنيد حداقل يك بسته در كيف همراه‌تان داشته باشيد، جويدن آدامس سبب ترشح غدد بزاقي مي‌شود كه از عطش تا حد زيادي جلوگيري مي‌كند، عطش در اثر التهاب و تورم زبان پديد مي‌آيد كه در نهايت عامل خفگي مي‌شود ولي آدامس تا اندازه زيادي از التهاب و تورم زبان جلوگيري مي‌كند.

آدامس را هر چند دقيقه يك بار بين دندان‌ها بفشاريد تا سبب ترشح غدد بزاقي شود و تا دقايق بعدي آن را زير زبان نگهداريد، زيرا عمده غدد بزاقي زير زبان قرار دارند، بدين ترتيب هر عدد آدامس مي‌تواند تا يك ساعت از تشنگي و عطش طبيعت‌گرد جلوگيري كند.

هرچند مصرف آدامس‌هاي شيرين مي‌تواند اين زمان را كاهش دهد اما آدامس‌هايي با طعم نعنا و اكاليپتوس مي‌توانند اين زمان را افزايش دهند.

استفاده از يك سنگ ريزه يابرگه خشك ميوه وقرار دادن آن در دهان نيز مي‌تواند كمي به رفع تشنگي كمك كند.
به تجربه نگه داشتن ساقه یا برگ گیاه نیز این نقش را می تواند داشته باشد ، ولی در شرایط زمستانی شاید دسترسی به ساقه و برگ گیاهان میسر نباشد . گاهی لازم است تجربیاتی در این زمینه داشته باشید . نمی دانم در این خصوص مطلبی جای نوشته شده است یا نه ولی می طلبد برخی از دوستان متخصص در این زمینه اطلاعات خود را در اختیار کوهنوردان قرار دهد . نکات بسیار ریز ولی کاربردی هستند ...

روشهای ابتکاری دیگر
راستی این روش ها تجربی است و امیدواریم که هیچوقت نیاز پیدا نکنید ، ولی خوب افزایش دانش و آگاهی می تواند در مواقعی به کمک بیاید .  

رفع تشنگی بدون آب 

آب مایه حیات است و اغلب جانداران توانایی چندانی در مقابله با بی آبی ندارند، این احساس در مناطق گرمسیری و کویری در انسان تشدید می‌شود، همانطور که می‌دانیم تنها راه متصور رفع عطش و تشنگی، نوشیدن آب است، اما این تنهاترین راه نیست چرا که گاه باید تشنگی را در طبیعت به نحوی دیگر کاهش داد هرچند که بدن نیازمند آب باشد، بهتر است  این نکته را بخاطر بسپارید در مواقع بی آبی و تشنگی مفرط لباس یا تن پوش خود را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم (نیم تنه بالا) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده‌است و کمی سرد و نمناک است، دراز بکشید و در همان حالت تا20 دقیقه بمانید .

با این عمل احساس تشنگی فرو کش خواهد کرد و تا مدتی در حدود نصف روز (8-6 ساعت) احساس تشنگی نمی کنید، با وجود اینکه در خلال این زمان بدن به آب نیاز دارد، اما احساس شما نسبت به این احتیاج آزار دهنده نیست، این عمل در شب هنگام در کویر که یافتن آب مشکل است بسیار کارایی دارد.

هدايت و سرپرستي گروه در كوهستان:

   اجرای برنامه های طبیعت گردی و کوهنوردی از اصول و قواعد خاص خود پیروی می کند ، یکی از بخش های با اهمیت در برنامه های گروهی هدایت و سرپرستی گروه می باشد که از اهمیت ویژه ایی برخوردار می باشد .
یک برنامه موفق و کارآمد ، مستلزم داشتن سرپرستانی است که قابلیت برنامه ریزی و طراحی و نظارت مناسب هستند ، تا چنانچه مشکلی قبل ، حین اجرا و حتی در پایان برنامه به وقوع بپیوندد قادر خواهد بود با تصمیمات مناسب و بجا مانع از قوت گرفتن مشکلات شده و تیم به سلامت موفق به اجرای برنامه شود .
    وقتي برنامه اي براي گروهي برنامه ريزي مي شود، منظور شكستن ركورد نيست بلكه هدف آنست كه نخست برنامه به بهترين نحو انجام شده و سپس سعي شود تا آنجا كه ممكن است از صرف نيروي زيادي كه سبب فرسودگي و خستگي مي شود جلوگيري بعمل آيد.
  در روش هدايت گروه در كوهستان، بايد حساب احتمالات را همواره در نظر داشت، هيچ چيز بصورت مطلق قابل پيش بيني نيست و تنها تجربه است كه به كوهنورد و سرپرست اجازه مي دهد كه سختي و خطر را پيش بيني كرده و صحيح ترين راه حل را انتخاب نمايد تا با كمترين خطر به هدف برسند.

قبل از اجرای برنامه :

مقدماتي كه بايد قبل از آغاز كوهنوردي بدان توجه داشت :

- امكانات و توانايي هاي افراد گروه: ارزش فني آنان و هم تراز بودن گروه از لحاظ همگوني روحي و اخلاقي، تعداد نفرات گروه.

- زمانبندی برنامه  :
  زمانبندي وقت بايد بدقت انجام گيرد و هميشه مقداري وقت اضافه براي حوادث غير قابل پيش بيني در نظر گرفته شود، در تعيين وقت بايد
1- امكانات ضعيف ترين فرد گروه
2-خط سير انتخاب شده
3- زمان شروع حركت از مبداء تا مقصد را در نظر داشت.
  زمان بازگشت و مسير رفت و برگشت را به آشنايان، مسئولين و .... اطلاع داد تا در صورت بروز حادثه، آنها بتوانند براي نجات شما اقدام كنند.

- تهيه و جمع آوري وسايل : تهيه تجهيزات انفرادي – گروهي، تهيه ابزار فني، مواد خوراكي . تقسيم بار بين نفرات گروه با توجه به ورزيدگي و قدرت جسماني آنها، تقسيم بار در كوله پشتي ها با رعايت اصل کوله چینی .

- بررسي مسير و راهها :
  اين بررسي بايد قبل از انجام برنامه بصورت دقيق و جزء به جزء صورت گرفته و از اطلاعات و راهنمايي هاي اشخاص آموزش دیده ، مطالعه گزارش برنامه های اجرا شده ، فایل جی پی اس مسیر ،  نقشه و كروكي و عكس، براي بررسي استفاده كرد. اين اطلاعات را مي توان از طریق تماس با افرادي كه تازه همان برنامه را انجام داده و با آخرين وضعيت محل روبرو شده اند، كامل كرد.

   راه رسيدن به پناهگاه، راهي را كه بايد قبل از طلوع آفتاب پيمود، مسيرهايي كه كوهنورد بايد از مسیر سنگی و يخچالی عبور كند، اشكالات بالارفتن و سرازير شدن، شناسايي سخت ترين معابر و روش عبور از آنها، نواحي خطرناكي كه بايد از آن تراوس کرد ، مكانهاي برقرار کمپ و استقرار ، با كشيدن كروكي محل، و اطلاع تمام افراد گروه از برنامه زمان بندي و نحوه صعود، از جمله اطلاعاتي است كه براي صعود بهتر و برنامه ريزي شده ما را ياري مي دهد.

- روند کوه پیمایی:
سرعت ، ریتم  و نظم در کوه پیمایی و تنظيم روند خيلي مشكل است زيرا قبلاً نمي توان يك سرعت مناسب براي راهپيمايي تعيين نمود. نامساعد بودن هوا، سختي مسير، سنگيني كوله ها و خستگي افراد از جمله عوامل كاهش دهنده سرعت هستند.

    از تلف كردن زمان در كوهستان بايد پرهيز نمود و تا آنجايي كه توانايي ضعيف ترين فرد گروه اجازه مي دهد روند مناسب را براي پيمودن مسير در نظر داشت و هنگامي كه هوا در حال تغییر است تاآنجا كه امكان دارد گروه را به جاي امني رساند. سرعت کوه پیمایی  نسبت به مقدار شيب فرق مي كند،  شيب زياد يا كم، گامهاي كوهنورد را به سمت كوتاه يا بلند سوق می دهد  و اين مسئله در سرعت موثر است . هر كوهنورد بايد روند مناسب خود را بدست آورد، اين روند با آهنگ دم زدن و آهنگ قلب او بايد هماهنگي داشته، آهسته و منظم باشد.روش همگام نمودن تنفس و حرکت نکته اساسی در کوه پیمایی است که باید پس از مدتی تمرین به آن دسترسی پیدا کنیم .

موارد هدایت و سرپرستی گروه در کوهستان بحث گسترده ایی است که در یک نوشته یا جملاتی چند کلیه اصول آن قابل انتقال نیست ولی دقت به کوچکترین نکات و بکار بردن آنها می تواند تظمینی برای ایمنی سفر و کوهنوردی شما باشد ، هر نکته که فکر می کنید در برنامه های شما اجرا نمی شود یا جدی گرفته نمی شود یادداشت برداری نموده و روی نحوه اجرایی کردن آن با روش های دیگر تمرکز داشته باشید .

کــــــوه ها و کــــــوه نوردی

  لذت کوه و کوه نورد:
 دیدن تصاویری از کوه ها و کوهنوردانی که در شرایط دشوار به مناطق مرتفع می روند ، بسیار لذت بخش است ، و صعود هر قله ایی به خصوص قله های بلند غرور ملی ایجاد می کند و توانایی فرد و به طبع کشورش را به رخ می کشد ، همانند سایر ورزش ها ولی در کوهنوردی حرف از صعود قله است ، در ضرب المثل ها هر کار دشواری که پیش رو می باشد می گویند مگر می خواهی از کوه بالا بروی ، مثال کوه و صعود از کوه ماندنی است ، همانند استواری خود کوه . اما قدم گذاشتن در این مسیرها ،  نیازمند شناخت کوهها و توانایی جسمانی و روحی کوهنوردانی است که در این مناطق فعالیت می کنند ، در خصوص شناخت کوه ها کتاب های زیادی در اختیار نداریم ، و لزوماً کتاب جامعی که بتواند به تمام کوه ها بپردازد یافت نخواهد شد .
در حال حاضر دنیای دیجیتال به ویژه دنیای وبلاگ نویسی بخشی از رسالت اطلاع رسانی و تولید دانش را به عهده می گیرد .کوهنوردی هم به طبع چون اکثریت کسانیکه به کوه و طبیعت علاقمند هست از قشر تحصیل کرده جامعه هستند بی شک از این بستر پاک کوهستان خواهند نوشت .
راجع به خود کوه و کوهنوردی مطلبی را به همین نام تقدیم حضورتان می کنم . امیدوارم که براتون مفید باشه ... 

 

کوهها و کوهنوردی :
 کوهها از دیرباز و از آغاز پیدایش بشر برروی زمین، مورد توجه او قرار داشته اند. به واسطه ی ویژگیهای منحصر بفرد آنها، بسیاری از تمدنهای بزرگ بشری در بستر همین کوهها شکل گرفته اند. کوه و کوهستان که از آن به عنوان مادر طبیعت یاد می شود، ارمغان آور نعمتهای بسیاری برای بشر بوده و هستند. همچنین، به واسطه ی همین ویژگیها، بشر تعامل خاصی با کوهستانها داشته است؛ این تعامل حتی پا را فراتر از زندگی معمولی بشر نهاده، تا جایی که بسیاری از همین کوهها، برای مردمان آن منطقه نوعی حالت تقدس یافته اند که این همه نشان دهنده ی اوج تعامل انسان با محیط خویش و از جمله کوهستانها می باشد.

کوهها به واسطه ی ساختار و شکل ویژه ی خود، با وجود آبشارها، دیواره های عظیم، برف و یخ، طبیعت خاص خویش و شرایطی که بر آنها حکمفرماست، دارای هیبت و شکوه می باشند و بعضا به واسطه ی غیر قابل دسترس بودنشان، نوعی اسرار آمیز بودن و رمزآلود بودن را به همراه داشته و بشر از ابتدا، سعی در شناخت هرچه بیشتر این پدیده داشته است. تلاشهای بسیار و گاها حیرت آور محققان و کاشفان درچند قرن اخیر در این کوهها، خود گویای این حقیقت می باشد.

همچنین، کوهنوردی، به عنوان یک فعالیت بشری، با ابعاد چند گانه ی خاص خویش و با تاریخ کوتاه اما پرفراز و نشیب خود، نمایانگر جلوه ی جدیدی ازین تعامل می باشد. در این میان، با پیشرفت تکنولوژی، هم کوهنوردی و هم علم جغرافیا و ناوبری ، گسترش بسیاری یافته اند و امروزه کوهها از زوایای مختلفی مورد بحث و بررسی قرار می گیرند. با این حال، جغرافیا و بالاخص کوهستانها میتوانند از زاویه ی نگاه کوهنوردی مورد بررسی قرار گیرند. از دیدگاه کوهنوردی ، کوه سرشار از عشق و امید است ، احساسات به غیر از شناخت سنگ و صخره دخیل می شود ، انگیزه صعود مستلزم همگرایی کوه و کوهنورد می شود و در اینجاست که کوهنورد برای هر صعودش اذن صعود می گیرد ، گفتمان بین کوه و کوهنورد و نجواهای درونی کوه نورد با کوه اوج عرفانی قضیه شکل می گیرد و این می شود که شیفته کوه می شود و گویا کوه هم دوست کوهنوردی است ، گاهی مشکلات برای تقویت کوهنوردی در پیش پایش نهاد می شود و زمانی هوا در ارتفاعات آفتابی و لذت بخش می شود . مجموعه تمام این ها با هم شناخت ایجاد می کند ، شناخت خالق ، شناخت توانایی ها و شناخت اینکه فقط دل بسپاری به کوه ....

معرفی کوههای ایران (ز)

ز

ضرورت آشنایی با کوه ها

کوهنوردی امروزه بیش از یک ورزش مفرح ، که بیشتر ماجراجویی است و از بخش های مختلفی همچون کوهپیمایی ، صخره نوردی ، یخ نوردی ، اسکی و ... تشکیل شده . بی شک آشنایی با رشته کوه ها و کوه های مرتفع دنیا در امر گسترش ورزش کوه نوردی نقش بسزایی دارد.

زاگرس : سلسله کوه زاگرس و دنباله ی آن به طول 1600 متر ، از شمال غربی ایران ، دامنه ی آرارات تا جنوب شرقی ایران تنگه هرمز کشیده شده است

زانک : 2897 متر ، استان یزد ، شهرستان یزد ، بخش خضراباد ، دهستان ندوشن

زاولی : 3340 متر ، از رشته کوه شاهو

زَبور چال : 4089 متر ، استان البرز ، بخش طالقان ، دهستان میان طالقان

زِدَن : 3000 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بلده ، دهستان اوزرود

زَراندَر : 3610 متر ، شهرستان نطنز ، دهستان طرق رود

زر پنج در : 3415 متر ، استان قزوین ، رودبار ، دهستان رودبار

زرخیز : 2909 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان مزایجان

زرد : 3985 متر ، استان اضفهان ، شهرستان خوانسار ، بخش مرکزی ، دهستان چشمه سار

زرد : 3088 متر ، استان مازندران، شهرستان نور ، بلده ، دهستان اوزرود

زرد : 3315 متر ،  استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان درختنگان

زرد : 3810 متر ، سرخ کوه ،

زرد آویچ : 3208 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان ، دهستان پایین لاریجان

زردبام : 3700 متر ، پرچنان

زرد تله : 3408 متر ، استان قزوین ، رودبار الموت ، دهستان الموت پایین

زردجلقه : قله یی از رشته کوه منگِشت

زردسر : 3576 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان

زردسیاه کَت : 3445 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر ، کلاردشت

زردکوه : 4221 متر ، زردکوه بختیاری ( کلوچین ) ، شهرکرد ، فارسان ، چلگرد ، سد کوهرنگ

زردکوه : کلوچینی

زردنو : 3027 متر ، استان البرز ، ساوجبلاغ ، بخش طالقان ، دهستان میان طالقان

زرده : کولونچی

زرشکی : 3580 متر ، استان مازندران ، لاریجان

زرکاوه : 3852 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان ارومیه ، بخش سیلوانه ، دهستان تَرگَور

زرگران : 3250 متر ، بینالود

زرنیخ : 3090 متر ، استان زنجان ، بخش انگوران ، دهستان انگوران

زرین : 3852 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، بخش مرکزی ، دهستان ابرشیوه

زرین کوه : 3850 متر ، در جناح جنوبی رشته کوه های فیروزکوه ، شمال ده جابان و خسران

زرین کوه : از شعب رشته کوه های هزار مسجد ، گردنه معروف الله اکبر ، در این کوه واقع شده ، راه عمومی قوچان ، درگز از این گردنه عبور می کند

زرین مشک : 2750 متر ، خرم آباد ، انگ شبیخون ، روبات نمکی ، روبات دولتشاهی ، روبات سراب ، حیوان در ، پل کاکا رضا ، قله

زرینه کوه : 4200 متر ، از قله های معروف منطقه ی علم کوه

زرینه کوه : 2910 متر ، استان گیلان ، شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان شوئیل

زلزلان دشت : 3060 متر ، استان گیلان ، شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان اشکور علیا و سیارستاق

زنبورگاه : 3028 متر ، استان خراسان  رضوی، شهرستان مشهد، دهستان شاندیز

زنجیران : 3303 متر ، در شمال خاوری بلوک خواجه

زنجیربند : 3355 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوزرود

زنده : 3503 متر ، نام دیگر کوه بزمان ، در بلوچستان

زِنده : 3485 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان ایرانشهر ، بخش بزمان ، دهستان آب رئیس

زنده بگور : 3248 متر ، استان کرمان ، شهرستان سیرجان ، بخش مرکزی ، دهستان پادیز

زَنگَلان : 3285 متر ، استان مازندران ، شهرستان تنکابن ، بخش مرکزی ، دهستان سه هزار

زنگ لو : 3446 متر ، استان فارس ، شهرستان سپیدان ، بخش مرکزی ، دهستان خضری

زنگویی : 3155 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد ، شهرستان بویر احمد ، بخش دروهان ، دهستان دنا

زوج : 3095 متر ، استان کرمان ، شهرستان شهر بابک ، بخش مرکزی ، دهستان دهج

زورَک : 3584 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه ، دهستان گور

زیارت : 3275 متر ، استان فارس ، شهرستان فسا ، شمال خواجه جمالی

زیارت بای بون : 4509 متر ، استان آذربایجان غربی ، ارومیه ، بخش سیلوانه ، دهستان دشت

زیارت کوه : نوک شمالی قله ی تفتان ، اندکی بلندتر از نوک جنوبی است

زیر پل : 3327 متر ، در محدوده شهرستان برخوار و میمه ، بخش برخوار مرکزی ، مورچه خورت

زیرک چال : 3580 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نساء

زیره ای : 2920 متر ، استان یزد ، شهرستان بافق ، بخش بهاباد ، دهستان بستان

زیروَر : 3376 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان

زیره ور : 3690 متر ، در منطقه ی امیری

زیری : 2782 متر ، استان خراسان جنوبی ، شهرستان بیرجند ، دهستان در میان

زیک : 3135 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان شیخ فصل الله نوری

زیلاکش : 3132 متر ، استان مرکزی ، شهرستان سربند ، بخش مرکزی ، دهستان قره کهریز

زینا نابوتال : 3595 متر ، استان آذربایجان غربی ، ارومیه ، بخش سیلوانه ، دهستان دشت

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د)

معرفی کوه های ایران از آ تا ز در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی کوههای ایران (ر)

معرفی کوههای ایران (ز)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

---

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر

پ ن : اگر از این مطالب استفاده می کنید ، لطفاً مرجع نشاط کوهستان را با لینک اعلام بفرمایید.

معرفی کوههای ایران (ر)

ر

راسبند : 3340 متر ، شهرستان سربند

راشنو : 3266 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر

راق چرمی : 2985 متر ، استان کرمانشاه  ، شهرستان کرمانشاه

راندولا : 3000 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان نقده ، بخش اشنویه

رحمت : کوهی در 70 کیلومتری شمال شیراز ، غار رحمت در این کوه واقع است

رخش یک : 4050 متر ، از قله های خط الراس ، منطقه فیروزکوه

رخش دو : 4100 متر ، از قله های خط الراس ، منطقه فیروزکوه

رَزپَز : 2986 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر ، بخش مرکزی ، دهستان قلعه عسکر

رستم چال : 3900 متر ، روی خط الراس اصلی البرز ، منتهی الیه شمال آن ، در رشته کوه نور ،آخرین بلندای شمالی خط الراس خلنو ، ره رستم چال منتهی می شود

رستم نیشت : 4450 متر ، آخرین قله ی حد شمالی گروه تخت سلیمان از سمت شمال

رَفِ زرد : 2956 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان سروستان

رَگ بِنار : 2943 متر ف استان گلستان ، شهرستان گرگان ، بخش مرکزی ، دهستان استرآباد جنوبی

رگ سفید :3435 متر ، در محدوده ی بویراحمد ، بخش مرکزی ، دهستان کاکان

رَل ک 3065 متر ، استان لرستان ، شهرستان الیگودرز ، بخش زز ، و ماهرو ، دهستان زز شرقی

رلویه : 3116 متر ، استان فارس ، از ارتفاعات بین شیراز و فیروزآباد 

رمبسه : 4190 متر ، از قله های خط الراس رشته کوه دنا

رِم داغ : 2972 متر ، استان آذربایجان شرقی ، میانه ، بخش کندوان ، دهستان تیرچای

رنج : 3850 متر ، استان فارس و کهکیلویه و بویر احمد ، سپیدان در شمال و نورآباد در غرب آن قرار دارد

رنج ک 3718 متر ، استان فارس ف اقلید ، اردکان ، سپیدان

رَندان : 3073 متر  ،استان تهران ، بخش کن ، دهستان سولقان

رنگرزی : 3120 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرکرد ، بخش کیار ، دهستان کیار شرقی

روته : 3270 متر ، استان تهران ، فشم ، روستای روته

رودبارِک : 3222 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بلده ، دهستان تتارستاق

رودبارکش : 3578 متر ، در محدوده ی رودسر ، بخش مرکزی ، دهستان اوشیان و سیاهکل رود

 روس تیک مَسی : 2893 متر ، استان آذربایجان شرقی ، شهرستان کلیبر ، بخش مرکزی ، دهستان میشه پاره

روشن کوه : 3264 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش سر به جهان ، دهستان توجردی

رونج : 2925 متر ، استان فارس ، شهرستان سپیدان ، بخش مرکزی ، روستای خفری

رِوَنج : 2900 متر ، استان خراسان رضوی ، مشهد ، تربت جام ، از رشته کوه بِزد

رویین : 2882 متر ، استان کرمانشاه ، شهرستان کرمانشاه

ریزان : 3300 متر ، استان تهران ، لواسانات ، افجه

ریزنِه بن : 2988 متر ، استان گیلان ، شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، اشکور سفلی

ریش تاش : 3253 متر ، استان قزوین ، شهرستان قزوین ، بخش رودبار الموت ، دهستان معلم کلایه

ریشوایی : 3169 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند ، بخش مرکزی ، دهستان سربنان

ریگ : 3650 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، لردگان ، روستای چمن بید

ری گو : 3390 متر ، در جنوب غرب سیاه کل

ریوند : نام کوهی در شمال غربی سبزوار که پشت و پشتاسپان نیز خوانده می شود

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د)

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی کوههای ایران (ر)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر

پ ن : اگر از این مطالب استفاده می کنید ، لطفاً مرجع نشاط کوهستان را با لینک اعلام بفرمایید.

معرفی کوههای ایران (الف، ب ،پ،ت، ج ، چ ، ح ، خ ، د)

اَ اُ اِ

اَبدال : کوهی است با ارتفاع 2963 متر ، استان زنجان در محدوده ی شهرستان زنجان ، بخش زنجانرود ، دهستان زنجان رود پایین ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیائی قله ی آن به طول 52 47 و 44 36 می باشد .. س ت و د ه

ابر : قله یی است با ارتفاع 3000 متر از خط الراس اصلی سلسله جبال البرز واقع در دهستان رامیان ، بخش رامیان ، شهرستان گرگان ، خط الراس این کوه شرقی غربی بوده و مرز طبیعی بین شهرستان گرگان و شاهرود به شمار می رود ..

ابراهیم عطار : 2700متر ، در جنوب غربی قروه که غار دیوزندان در دامنه این فله واقع شده است.

اَبرشتویم : نام کوهی است به بذ ، در زمین برقان از نواحی آذربایجان و بابک خرم دین بدان جا پناه جست ( مراصدالاطلاع ) (لغت نامه ی دهخدا )

اتابک : کوهی است با ارتفاع 3271 متر ، استان سمنان ، در محدوده ی شهرستان سمنان ، بخش مهدی شهر ، دهستان چاشم .. 

اَرپَس چال : کوهی است با ارتفاع 3021 متر ، استان سمنان در محدوده ی شهرستان شاهرود ، بخش بسطام ، دهستات خرقان ..

اَرجِنِه : کوهی است با ارتفاع 2995 متر ، استان اردبیل در محدوده ی شهرستان خلخال ، بخش سنجبد ، دهستان سنجبد شمالی ، 32 کیلومتری شمال مرکز شهرستان ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات قله ی ان به طول 32 48 و 56 37 می باشد ..

اَرجِنِه : کوهی است با ارتفاع 3189 متر ، استان چهار محال و بختیاری در محدوده ی شهرستان بروجن ، بخش گندمان ، دهستان گندمان ، 27 کیلومتری شمال غرب بروجن ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی ان ، به طول 30 01 51 و عرض 01 32 می باشد ..

اردهال : قله ای است به ارتفاع 3463 متر در حومه کاشان (47 کیلومتری دلیجان ) ، نخستین بار در سال 1368 توسط کوهنوردان باشگاه دماوند ، اصغر غنی پور ، حسین کمالی ، کوروش عزیزی ، به سرپرستی نامور خانی زاده صعود شد ..

اَرسَنجان : رشته ی دوم کوه های فارس ، قلل مهم آن دلنشین 3500 متر و کوه سر سفید 3400 گز ..

اَرَس هُد : کوهی است با ارتفاع 3199 متر ، استان اصفهان ، در محدوده ی شهرستان نطنز ، بخش مرکزی ، دهستان برزرود ، 32 کیلومتری غرب مرکز نطنز

اَرگَنِه : کوهی است با ارتفاع 3196 متر ، استان گیلان ، در محدوده ی تالش ، بخش مرکزی دهستان لیسار ، 25 کیلومتری شمال غربی هشتپر مرکز شهرستان تالش ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 35 48 و عرض 57 37 می باشد ..

ارنان : کوهی است در فاصله ی 100 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان یزد ، در روستایی با همین نام ، کوه ارنان با ارتفاعی حدود 840 متر از دامنه ، قدیمی ترین سند یزد را در خود نگهداری میکند  ، که بر تخته سنگی از آن ، نقش و نگارهایی مربوط به 12 هزار سال پیش کشف شده است ..

اُرُن تِس :  نام کوه الوند به زبان یونانی ، که در اوستا ائورونت باشد ..

اَرَنگ چال : کوهی است با ارتفاع 3529 متر ، استان تهران در محدودی شهرستان کرج ، بخش مرکزی . دهستان نساء ..

اروان بِیگ : کوهی است با ارتفاع 3050 متر ، استان تهران در محدوده ی شهرستان دماوند، فیروزکوه ، دهستان پشتکوه ..

اَرِه : کوهی است با ارتفاع 3147 متر ، استان گیلان در محدوده ی شهرستان رودسر ، بخش رحیم آباد ، دهستان اشکور علیا و سیارستاق ییلاقی ، 40 کیلومتری جنوب شرقی مرکز ، جهت کوه شمالی غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 20 50 و عرض 50 36 می باشد ..

اَره سوج : کوهی است با ارتفاع 3107 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان تنکابن ، بخش مرکزی ، دهستان گلیجان ..

اِزاتِه :  کوهی است با ارتفاع 3642 متر ، استان قزوین ، در محدوده ی شهرستان قزوین ، بخش رودبار الموت ، دهستان پائین اَلموت پائین ..

ازنا : قله ی جنوبی ازنا است به ارتفاع 3500 متر ، از رشته کوه های تَمَندَر رشته ی مرکزی در شهرستان الیگودرز ..

اسب کالَک : کوهی است با ارتفاع 3819 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان آمل ، بخش لاریجان ، دهستان بالا لاریجان ..

اسب گیرون : قله یی است با ارتفاع 3992 متر ، خط الراس طولانی دو برار ..

اِسبِلت : کوهی است با ارتفاع 3123 متر ، استان تهران در محدوده شهرستان دماوند ، فیرزکوه ، دهستان شهر آباد ..

اِسبی او : قله ایست از سلسله جبال البرز ، رشته ی جنوبی به ارتفاع 3500 متر در شمیران تهران ، شمال غرب دره درکه ، با خط الراس شمال شرقی ، جنوب غربی ، مرز طبیعی شمیران و کن ، که به وسیله ی گردنه ی اشتر گردن ، به قله ی شاه نشین متصل است و از جنوب غرب به پلنگ چال ، راه صعود ، انتهای درکه ، قله در شمال شرق امامزاده داوود می باشد ..

اِسبی کوه : قله یی است با ارتفاع 3060 متر ، استان لرستان ، جاده ی خرم آباد ، به کوهدشت ، صخره ی بزرگ گلاکه ، ارجستون ، غار مغار ، قله ..

اسبی کوهک : قله یی است با ارتفاع 3450 متر در محدوده یوش ، زادگاه نیما یوشیج ، از قله های طولانی ترین یال پیوسته البرز ، گَتِ یال ..

اسبیان : قله یی است با ارتفاع 3450 متر ، شمال دهستان دیناران ، بخش اردل ، شهرستان شهر کرد ، خط الراس شمال غربی ، به جنوب شرقی ، مرز طبیعی ، دهستان های دو آب و دیناران ، متصل به رشته کوه ، زرد کوه از جهت شمال غرب به وسیله کوه چَری ، راه صعود ، اصفهان ، شهرکرد ، اردل ، دیناران و دو آب ..

اِسپِزار : کوهی است با ارتفاع 2845 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان شهر بابک ، بخش مرکزی ، دهستان دهج ، 70 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان شهر بابک ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیای قله ی آن ، به طول 44 54 و عرض 40 30 می باشد ..

اِسپه کِر : از قله های منطقه ی تخت سلیمان ، مازندران ، با ارتفاع 3750 متر ..

اسپید کوه : کوهی است با ارتفاع 3000 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان تنکابن ، بخش مرکزی ، دهستان دو هزار ..

اِسپی کوهک : کوهی است با ارتفاع 3034 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان نور ، بخش بلده ، روستای اوزرود ..

اَسترچال : کوهی است با ارتفاع 3141 متر ، استان تهران ، محدوده شمیرانات ، بخش رودبار و قصران ، دهستان رودبار و قصران ..

استصقا : قله یی است با ارتفاع 2559 متر ، 10 کیلومتری جنوب غرب شیراز ..

اِستَم : کوهی است با ارتفاع 2922 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان رفسنجان ، بخش مرکزی ، دهستان راویز ، 50 کیلومتری غرب مرکز شهرستان رفسنجان ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 25 55 و عرض 30 20 30 می باشد ..

استیب بند : قله ، ارتفاع 3100 متر ، استان البرز ، کرج ، کردان ، اَغَشت ، چِلیکه در ، تالیان ، سرهه ، وامکوه ، سِنج ، چشمه کوه ، قله ..

اُشتران : کوهی است با ارتفاع 3012 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، در محدوده ی شهرستان زاهدان ، بخش میرجاوه ، دهستان تمین ، 55 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان خاش جهت کوه شمال شرقی ، جنوب غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 58 60 و عرض 40 28 می باشد ..

اشترانکوه : رشته کوهی است به طول تقریبی 50 کیلومتر ، واقع در الیگودرز ، که خط الراس آن در جهت شمال غربی و جنوب شرقی ادامه دارد ، این رشته کوه یکی از زیباترین کوه های کشور به شمار میرود و دارای یخچال های طبیعی و دایمی است .اشترانکوه دارای قلل متعددی است که بلند ترین آن ، قله چال کبود است به نام سِن بُران به ارتفاع 4100 متر ، رشته کوه از غرب به شرق به شکل مارپیچ امتداد دارد و در هر پیچ تشکیل یک نیم دایره ها را می دهد که در اصطلاح محلی به این نیم دایره ها چال گفته میشود چال ها و قلل مهم اشترانکوه به ترتیب زیر می باشد :

چال میشان 2- چال کبود 3- چال بُران 4- چال فیالسون 5- چال شاه تخت 6- چال پیارو 7- چال همایون ..

اِلَرم : قله یی است به ارتفاع 4250 متر ، در بالا لاریجان با خط الراس شرقی ، غربی ، از جهت شرق دامنه ی دماوند ، از غرب با خط الراس دودکوه ، به طرف جنوب غربی متمایل و به وسیله گردنه ی سفید آب (نور ) به خط الراس پالان گردن متصل است ..

اُلنگ : کوهی است با ارتفاع 2898 متر ، استان گلستان در محدوده ی شهرستان گنبد کاووس ، بخش آزاد شهر ، دهستان چشمه ساران ..

اَلنگِ شاه : کوهی است با ارتفاع 2800 متر ، استان خراسان در محدوده ی شهرستان درگز ، بخش لطف آباد ، دهستان هزار مسجد ، 55 کیلومتری جنوب شرق درگز ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات قله یی آن به طول 40 23 59 و 30 59 36 می باشد ..

الوخ : قله یی است در منطقه ی مرزی ایران و ترکیه به ارتفاع 3600 متر ، در شمال غرب اشنویه ، در اذربایجان غربی ، به آن قله ی اشنویه هم گفته میشود .راه صعود مهاباد یا ارومیه ، به اشنویه و کلاش ..

الوند : رشته کوه الوند ، از شمال غربی تا جنوب شرقی همدان را احاطه کرده و دارای وسعتی در حدود 1300 کیلومتر مربع است ، که از شمال به جنوب ، به ارتفاع قله ها و پهنای آن افزوده می شود ، بیشتر قله های مرتفع آن بر روی خط الراس مرکزی ، به طول تقریبی 70 کیلومتر واقع شده اند ، که در یک سوی آن در شمال غربی ، قله آلمابلاغ و در منتهی الیه جنوب شرقی آن ، قله ی کلاه قاضی دیده می شود ..

الوند : کوهی است در 60 کیلومتری شهرستان قم ، رحمت اباد ..

الله : قله یی است با ارتفاع 3260 متر ، در منطقه ی قارون بین چهار محال بختیاری و خوزستان ، مسیر صعود : بهبهان ، دهدشت ، دیشموک ، قارون ..

الله سر : کوهی است با ارتفاع 3400 متر ، استان تهران در محدوده ی شهرستان دماوند ، فیروزکوه ، دهستان قزقانچای ..

امام پهنک : قله یی است به ارتفاع 3650 متر ، در پلور ، شهرستان آمل ..

امامه : قله یی است در شمال دهکده ی امامه به ارتفاع حدود 3000 متر راه صعود تهران ، فشم ، روستای امامه ..

امروله : قله یی است به ارتفاع 3198 متر ، از سلسله کوه شمالی بخش صحنه ی کرمانشاه ..

امیر المومنین : کوهی است با ارتفاع 3051 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان سیرجان ، بخش مرکزی ، دهستان پاریز ، 63 کیلومتری شمال شرقی مرکز سیرجان ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 53 55 و عرض 49 29 می باشد ..

انار : کوهی است با ارتفاع 2896 متر ، استان فارس در محدوده ی شهرستان شیراز ، بخش ارژن ، دهستان دشت ارژن ، 62 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان شیراز ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 57 51 و عرض 50 29 می باشد ..

انارون : کوهی است با ارتفاع 3325 متر ، استان مازندران در محدوده شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوزرود ..

اِنر : قله یی است با ارتفاع 3750 متر ، در جنوب منطقه نمارستاق ، شمال قله ی دماوند ، در واقع منتهی الیه جناح شمالی یال سر داغ ، نزدیکترین مسیر صعود ، جاده هراز ، پلور ، جاده سد لار و پناهگاه سیمرغ در غرب دماوند ..

انگشت لیس : کوهی است با ارتفاع 2834 متر ، استان مرکزی در محدوده ی شهرستان خمین ، بخش مرکزی ، دهستان رستاق ، 14 کیلومتری جنوب شرق مرکز خمین ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 9 50 و 32 33 می باشد ..

انگلیسی : کوهی است با ارتفاع 3462 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوزرود ..

انگمار : قله یی است از سلسله جبال البرز ( رشته لاسان ) به ارتفاع 3980 متر در شهرستان دماوند با خط الراس شرقی ، غربی ، از جهت شرق به وسیله قله دو برار ، به قله سوزچال و از جانب غرب به جنوب متمایل شده ، با یک انحنای شمال غربی توسط گردنه ی امامزاده هاشم به قلل سیاه چال و تیزکوه متصل می شود ..

اودِل : کوهی است با ارتفاع 3083 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان بردسیر ، بخش مرکزی ، دهستان کوه پنج ، 25 متر کیلومتری جنوب غرب مرکز بردسیر ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 19 56 و عرض 47 29 می باشد ..

اولَج : کوهی است با ارتفاع 3692 متر ، استان مازندران در محدوده ی شهرستان نوشهر ، بخش کجور ، دهستان زانوس رستاق ..

ایتا : قله یی است با ارتفاع 3150 متر در روستای کرسی ، از قلل طولانی ترین یال پیوسته البرز ( گَتِه یال ) ..

اِیشه سَر : کوهی است با ارتفاع 3000 متر ، امتداد کوه از شرق به غرب و شیب آن از جنوب شمال است ، مرتفع می باشد و آثاری از ساختمان در آن مشاهده شده است ..

ایقار داغی : کوهی است با ارتفاع 3469 متر یکی از ارتفاعات سبلان ، در محدوده ی شهرستان اردبیل ، بخش مرکزی ، دهستان آبگرم ، 34 کیلومتری جنوب غربی مرکز اردبیل ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات آن به طول 54 47 و عرض 12 38 می باشد ..

ایلان گردن : کوهی است با ارتفاع 3000 متر ، استان قزوین در محدوده ی شهرستان قزوین ، بخش رودبار الموت ، دهستان الموت پائین ..

اینچه قاره : کوهی است با ارتفاع 2989 متر ، استان مرکزی در محدوده شهرستان ساوه ، بخش خرقان ، دهستان الویر ، 58 کیلومتری شمال غرب مرکز ساوه ، جهت کوه غربی ، شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 49 49 و عرض 17 35 می باشد ..

ایوار : قله یی است با ارتفاع 3450 متر در محدوده ی روستای میناک ، از قلل طولانی ترین یال پیوسته البرز ( گَتِه یال ) ..

ایوب : قله یی است با ارتفاع حدود 3300 متر ، کرمان شهر بابک ، روستا شهر دهج ، مخروط آتشفشانی ایوب ، بزرگترین دهانه ی غار ایران به عرض 80 و ارتفاع 60 متر درون این کوه قرار گرفته است ..

ب

بابا خندان : نام کوهی است در یزد ، در حوالی کوه تنور محسن ..

بابا کوهی : کوهی است در شمال شهرستان شیراز با ارتفاع 2168 گز ، بابا کوهی لقب شیخ ابوعبدالله علی بن محمد بن عبدالله شیرازی ، از قدمای مشایخ است ..

　

بابا شیخ اسماعیل : قله یی است به ارتفاع 3400 متر ، بین چهار دانگه و ابرج ، شهرستان آباده ، استان فارس ..

　

بابا گیلدَر : کوهی است با ارتفاع 3035 متر ، استان زنجان ، بخش انگوران ، دهستان انگوران ، 100 کیلومتری جنوب غرب مرکز زنجان ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 21 27 و عرض 29 36 می باشد ..

　

بابا موسی : قله یی است در محدوده شهرستان بجنورد ، سال 1373 هفتصد تن از کوهنوردان و علاقمندان به دعوت هیات بجنورد به آن صعود نمودند ..

　

باب بیدان : کوهی است به ارتفاع 3574 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه ، دهستان گور ، 47 کیلومتری شمال غرب مرکز جیرفت ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات جغرافیایی آن به طول 35 57 و 8 29 می باشد ..

　

بابک : کوهی است با ارتفاع 3473 متر ، استان کرمان ،بین شهرستان های رفسنجان و شهر بابک ..

بابک : قله یی است با ارتفاع 2908 متر در محدوده ی شهرستان کلیبر ، استان آذربایجان شرقی قلعه ی بابک خرم دین ، در بلندی های آن واقع است ..

　

باب مادوئیه : کوهی است با ارتفاع 3389 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان کرمان بخش راین ، دهستان حسین آباد گروه ، 108 کیلومتری جنوب شرق مرکز کرمان ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیایی آن به طول 18 57 و 20 29 متر است ..

　

باجگان : کوهی است با ارتفاع 2890 متر ، استان یزد ، در محدوده ی شهرستان بافق ، بخش مرکزی ، دهستان مبارکه ، 45 کیلومتری جنوب شرق مرکز بافق ، جهت کوه شمالی و جنوبی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 51 55 و عرض 28 31 می باشد ..

　

باجیلان : کوهی است با ارتفاع 2402 متر ، از رشته کوه های طالش ، که به موازات ساحل بحر خزر تا ماسوله امتداد یافته ، هیچ رودخانه یی این رشته را قطع نمی کند ..

　

بادپار : قله یی است از رشته کوه بارِفیروز به ارتفاع 3500 متر ..

　

بادله کوه : کوهی است با ارتفاع 3211 متر ، استان سمنان ، در محدوده ی شهرستان دامغان ، بخش مرکزی ، دهستان رودبار ..

　

بادیان : قله یی است به ارتفاع 3700 متر ، در جنوب شرقی مرز طبیعی گلپایگان با فریدن ، راه های صعود : 1- گلپایگان ، خوانسار جبهه شمالی 2- اصفهان ، داران کرچمو جبهه جنوبی ..

　

بار فیروز یا کام فیروز : رشته کوهی است در اردکان شیراز ، بلند ترین قله دینا 4000 متر ..

　

بار کوه : کوهی است با ارتفاع 2890 متر ، استان سمنان در محدوده ی شهرستان شاهرود ، بخش بسطام ، دهستان خرقان ..

　

باریک بند : کوهی است با ارتفاع 3396 متر ، استان البرز در محدوده ی شهرستان کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نِسا ..

　

باری کوه : کوهی است با ارتفاع 2898 متر ، استان گلستان در محدوده ی شهرستان علی آباد ، بخش مرکزی ، دهستان کتول ..

　

باز : کوهی است بار ارتفاع 3042 متر ، استان هرمزگان در محدوده ی شهرستان بندر عباس ، بخش فین ، دهستان سیاهو ، 77 کیلومتری شمال مرکز بندر عباس ، جهت کوه غربی ، شرقی و مختصات جغرافیایی آن به طول 40 23 56 و عرض 53 27 می باشد ..

　

باغ بالا : کوهی است به ارتفاع 3775 متر ، استان کرمان ، 30 کیلومتری شمال شرق شهرستان کرمان ، جزو ارتفاعات پلوار است ..

　

باغِ برج : کوهی است با ارتفاع 2931 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان بافت ، بخش ارزوئیه ، دهستان صوغان ، 86 کیلومتری جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 00 57 و عرض 30 32 28 می باشد ..

　

باغو : کوهی است با ارتفاع 2926 متر ، استان فارس در محدوده شهرستان آباده بخش قنقری ، دهستان سیمکان ، 100 کیلومتری جنوب شرق مرکز آباده ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 24 53 و 29 30 می باشد ..

　

باغو : کوهی است با ارتفاع 3148 متر ، استان کرمان در محدوده ی شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه ، دهستان ساردوئیه ، 80 کیلومتری شمال غرب مرکز جیرفت ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 21 57 و 19 29 می باشد ..

　

باغ ها : کوهی است با ارتفاع 3127 متر ، استان اصفهان در محدوده شهرستان فریدونشهر ، بخش مرکزی ، دهستان برف انبار ، 11 کیلومتری جنوب شرق مرکز فریدونشهر ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله آن به طول 14 50 و 53 32 می باشد ..

　

بافچان : کوهی است با ارتفاع 2940 متر ، استان کرمانشاه در محدوده ی شهرستان پاوه ، بخش مرکزی ، دهستان هولی ، 8 کیلومتری شمال غربی مرکز شهرستان پاوه ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی آن به طول 21 46 و عرض 05 35 می باشد ..

　

باقران : رشته کوهی است ، در جنوب شهرستان بیرجند ، از غرب به شرق کشیده شده است ، از شرق به قله ی مومن آباد در شهرستان سر بیشه و از غرب به قله ی منفرد ، ریچ (رچ ) می رسد ..

　

باکلور : قله یی است با ارتفاع 2966 متر ، استان زنجان ، شهرستان زنجان ..

　

بالا چال : کوهی است با ارتفاع 2915 متر ، استان گلستان در محدوده ی شهرستان گرگان ، بخش مرکزی ، دهستان استر آباد جنوبی ..

　

بالا خانه : قله یی است با ارتفاع در حدود 3700 متر از قلل استان فارس ..

　

بال بادزَنون : کوهی است بار ارتفاع 3313 متر ، استان فارس در محدوده ی شهرستان سپیدان ، بخش مرکزی ، دهستان خفری ، 5 کیلومتری شمال اردکان ، جهت کوه شمالی ، جنوبی و مختصات جغرافیایی قله آن به طول 58 51 و عرض آن 19 30 می باشد ..

　

بایدوست : کوهی است با ارتفاع 2994 متر ، استان آذربایجان غربی ، در محدوده شهرستان ارومیه ، بخش صومای برادوست ، دهستان برادوست ، 42 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیایی قله آن به طول 35 44 و عرض 37 39 میباشد ..

　

ببر : کوهی است با ارتفاع 3085 متر ، استان کرمانشاه در محدوده ی شهرستان سنقر ، بخش مرکزی ، دهستان باوله ، 27 کیلومتری شمال شرق مرکز سنقر ، جهت کوه غربی شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 46 47 و عرض 02 35 میباشد ..

　

بَبرِک : کوهی است با ارتفاع 2740 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، در محدوده ی شهرستان سراوان ، بخش سیب و سوران ، دهستان پسکوه ، 97 کیلومتری شمال غرب سراوان ، جهت کوه شمال غربی و جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 22 61 و عرض 35 27 میباشد ..

　

بَدر : کوهی است با ارتفاع 3262 متر ، در محدوده ی شهرستان قروه ، بخش مرکزی دهستان بدر ، 12 کیومتری جنوب مرکز شهرستان قروه ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 47 47 و عرض 02 35 می باشد ..

بدر : 3298 متر ، در جنوب شهرستان قروه و حد فاصل مرز استان کردستان و کرمانشاه ( نقل از کومالیا )

بَدِر داغی : کوهی است با ارتفاع 3423 متر ، در محدوده ی شهرستان سراب ، بخش مرکزی دهستان صائین ، 27 کیلومتری شمال شرقی مرکز شهرستان سراب ، جهت کوه شمالی و جنوبی و مختصات قله ی آن به طول 42 47 و عرض 11 38 میباشد ..

بر آفتاب : کوهی است با ارتفاع 2925 متر ، استان مرکزی ، در محدوده شهرستان اراک ، بخش مرکزی ، دهستان مشک آباد ، 45 کیلومتری جنوب شرق مرکز اراک ، جهت کوه جنوبی  ، شمالی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 9 50 و عرض 58 33 می باشد ..

 

برج اِرنون : قله ی کوه منفردی است به شکل یک برج عظیم سنگی با ارتفاع  3500 متر ، در بخش نیر ، شهرستان یزد ، صعود به این قله بدون وسایل فنی ، خالی از اشکال نیست ، نام کوه بر گرفته از آبادی اِرنون پیرامون کوه می باشد ..

 

برج خُلِنو : قله یی است با ارتفاع 4150 متر ، شمال گردنه ی ورزآب ، اولین رشته کوه خلنو رودبار قصران ، بخش افجه شهرستان تهران ، خط الراس آن از طرف شمال به قله ی ورزآب خلنو و از جنوب به دو شاخه تقسیم می شود ..

 

برج کوه : کوهستانی است در محدوده شهرستان بیرجند ..

 

بُرجی : کوهی است با ارتفاع 3025 متر ، استان اصفهان ، در محدوده شهرستان خوانسار ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه ، 15 کیلومتری شمال غرب خوانسار ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 10 50 و عرض 16 33 می باشد ..

 

بُرد : کوهی است با ارتفاع 3012 متر ، استان اصفهان در محدوده ی شهرستان شهر رضا ، بخش مرکزی ، دهستان اسفرجان ، 47 کیلومتری جنوب مرکز شهر رضا ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 06 51 و عرض 37 31 می باشد ..

 

برد آتش : از قله های خط الراس رشته کوه دنا ..

 

برد خیمه : کوهی است با ارتفاع 3518 متر ، در محدوده ی شهرستان فریدون شهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه ، 27 کیلومتری غرب مرکز شهرستان فریدون شهر ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله آن به طول 49 49 و عرض 56 32 می باشد ..

 

برد دروازه : کوهی است با ارتفاع 3390 متر ، در محدوده ی شهرستان دیواندره ، بخش مرکزی ، دهستان چهل چشمه ، 31 کیلومتری غرب مرکز دیواندره ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 40 46 متر و عرض 57 35 متر میباشد ..

 

بردو : قله یی است با ارتفاع 3000 متر ، از رشته کوه بِزد ، تربت جام ، مسیر صعود روستای قلعه شیر ، بردو ، در مسیر جاده سنتو نزدیک فریمان ..

 

بَرذ : کوهی است با ارتفاع 3005 متر ، در استان اصفهان در محدوده ی شهرستان فریدون شهر ، بخش مرکزی ، دهستان پشتکوه موگویی ، 37 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان فریدونشهر ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 43 49 و عرض 30 02 33 میباشد ..

 

برزین : کوهی است به ارتفاع 3150 متر ، در استان آذربایجان غربی ، در محدوده ی شهرستان پیرانشهر ، بخش مرکزی ، دهستان لاهیجان غربی ، 17 کیلومتری غرب مرکز شهرستان ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 58 44 و عرض 46 36 میباشد ..

 برف انبار : بلندترین قله استان قم با ارتفاع 3200 متر در جنوب استان قم

برفخانه ی تزرجان : قله یی است از سلسل جبال شیرکوه ، با ارتفاع 3950 متر ، دهستان میانکوه ، بخش مهریز ، شهرستان یزد ، کوه در شمال قله ی شیرکوه ، به صورت یک خط الراس سنگی به غرب ممتد است ، در جنوب ده بالا ، به نام برفخانه ده بالا نامیده میشود ، صعود به این کوه بدون وسایل فنی کوهنوردی تقریبا غیر ممکن است ..

 

برفخانه ده بالا : قله یی است با ارتفاع 3850 متر ، در امتداد غربی برفخانه ی تزرجان ، راه صعود مانند برفخانه تزرجان ..

 

برفدان :قله یی است با ارتفاع 3443 متر با دو ویژگی ، یکم آن که دارای پوشش غنی از گیاهان پزشکی است و رقیب کوه بقراطی ، یکی از گیاهان ،مهر گیاه است که گویند درمان سرطان میباشد ، به همین جهت دومین قله ی منطقه با ارتفاع 3400 متر مهر گیاه نام دارد . ویژگی دوم آن است که کوه از لایه هایی از سنگ های در هم تشکیل شده که بر اثر فرسایش مناظر زیبایی مانند پنجره های لانه زنبوری به وجود آورده اند که در کمتر کوهی از زاگرس قابل مشاهده است ..

 

برفدان : کوهی است با ارتفاع 2714 متر ، استان فارس ، در محدوده شهرستان فسا ..

 

برفدان : قله یی است با ارتفاع 3100 متر ، استان فارس ، شهرستان داراب ، منطقه برفدان ..

 

بَرفِکِه : کوهی است با ارتفاع 3185 متر ، استان سمنان ، در محدوده ی شهرستان شاهرود ، بخش بسطام ، دهستان خرقان ..

 

برفه پیر : کوهی است با ارتفاع 2943 متر استان لرستان در محدوده شهرستان الیگودرز ، بخش ز زوماهرو ، دهستان ززشرقی ، 36 کیلومتری جنوب غرب الیگودرز ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی  و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 13 49 و عرض 08 33  می باشد ..

 

بَرلوِک : کوهی است با ارتفاع 2975 متر ، استان آذربایجان غربی ، در محدوده شهرستان خوی ، بخش مرکزی دهستان قطور ، 34 کیلومتری جنوب غرب مرکز شهرستان ، جهت کوه شمال شرقی ، جنوب غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن 36 44 و عرض 31 22 38 می باشد ..

 

برم فیروز : قله یی است از انتهای شرقی رشته کوه دنا ، با ارتفاع 3850 متر ، شمال غربی شهرستان اردکان ، در منطقه سه چاه ، توسط هیات کوهنوردی جان پناهی پیش ساخته و هشت نفره ، به منظور صعود های زمستانی نصب گردیده است ..

 

بَرمَنجَل : کوهی است با ارتفاع 2949 متر ، استان آذربایجان غربی ، در محدوده ی شهرستان ارومیه ، بخش صومای برادوست ، دهستان صومای جنوبی ، 60 کیلومتری شمال غربی مرکز شهرستان ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی  و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 30 44 و عرض 52 37 میباشد ..

 

برنجه : قله یی است با ارتفاع 3620 متر ، از رشته کوه های گرین ..

 

بُرکوشت : کوهی است با ارتفاع 2989 متر ، در استان گیلان ، محدوده شهرستان تالش ، بخش مرکزی ، دهستان اسالم ، 27 کیلومتری جنوب غرب هشت پر ، مرکز شهرستان تالش ، جهت کوه شمال شرقی ، جنوب غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 44 48 و عرض 34 37 میباشد ..

 

برّه چَر : کوهی است با ارتفاع 3389 متر ، در استان البرز در محدوده شهرستان کرج ، بخش مرکزی ، دهستان نسا ..

 

برّه خیز : کوهی است با ارتفاع 3605 متر ، در محدوده شهرستان ارومیه ، بخش سیلوانه ، دهستان ترگَوَر ، 37 کیلومتری جنوب غربی مرکز شهرستان ارومیه ، جهت کوه شمالی جنوبی و مختصات جغرافیای قله ی آن به طول 20 40 44 و عرض 31 37 میباشد ..

 

بره رَش : کوهی است با ارتفاع 2901 متر ، استان آذربایجان غربی ، در محدوده ی شهرستان ارومیه ، بخش صومای برادوست ، دهستان صومای جنوبی ، 57 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی  و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 33 44 و 47 37 می باشد ..

 

بَرَّه زیوُکا : کوهی است با ارتفاع 3095 متر ، استان آذربایجان غربی ، در محدوده ی شهرستان ارومیه ،بخش صومای برادوست ، دهستان صومای جنوبی ، 61 کیلومتری شمال غرب مرکز شهرستان ، جهت کوه شرقی ، غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 33 27 44 و عرض 48 37 میباشد ..

 

بَرَّه یَزده : کوهی است با ارتفاع 3400 متر در محدوده شهرستان ارومیه ، بخش سیلوانه ، دهستان دشت ، 36 کیلومتری جنوب غربی مرکز شهرستان ارومیه ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 41 44 و عرض 28 37 میباشد ..

 

بریز : کوهی است با ارتفاع 2800 متر ، در خاور شهرستان فیروز آباد ..

 

بَرین : کوهی است با ارتفاع 3246 متر ، استان مازندران ، در محدوده شهرستان سواد کوه ، بخش مرکزی ، دهستان ولوپی ..

 

بِریوت داغ : کوهی است با ارتفاع 3108 متر ، استان اردبیل در محدوده شهرستان اردبیل ، بخش مرکزی ، دهستان آبگرم ، 30 کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 56 47 و عرض 12 38  میباشد ..

 

بزآب : قله ی است با ارتفاع 3860 متر ، از قلل زاگرس استان لرستان ، جاده فریدونشهر را به چلگرد متصل مینماید ، از مقابل روستای میدانک در کنار این جاده ، راه پرپیچ و خم دیگری کشیده شده که صعود به این قله را ممکن میسازد ..

 

بُزاکوه : قله یی است از سلسله جبال البرز ، یال آن شمال غربی ، جنوب شرقی بوده ، مرز طبیعی بین لاهیجان و تنکابن می باشد ، از جهت شمال غرب به قله ی سماموس و از جهت جنوب شرق به قله ی آوان ( خشه چال ) متصل است ..

 

بُزان : کوهی است با ارتفاع 3226 متر ، در محدوده ی شهرستان پیرانشهر ، بخش مرکزی ، دهستان لاهیجان غربی ، 12 کیلومتری شمال غربی پیرانشهر ، جهت کوه شمال شرقی ، جنوب غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 01 45 و عرض 30 45 36 میباشد ..

 

بِزد : کوهی است منفرد در غرب تربت جام به ارتفاع 2850 متر که تا فریمان کشیده شده است ..

 

بزرگ : کوهی است با ارتفاع 3059 متر ، استان فارس در محدوده شهرستان اقلید ، بخش مرکزی ، دهستان شهرمیان ، 23 کیلومتری غرب مرکز اقلید ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 27 52 و عرض 56 30 میباشد ..

 

بُز سینا : کوهی است با ارتفاع 3300 متر ، در محدوده ی شهرستان نقده ، بخش اشنویه ، دهستان دشت بیل ، جهت کوه شمال شرقی ، جنوب غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن به طول 53 44 و عرض 06 37 میباشد ..

 

بزقوش : قله یی است با ارتفاع 3303 متر ، در مرز استان اردبیل و استان آذربایجان شرقی ، به صورت شرقی ، غربی ، حد فاصل بستان آباد تا نزدیک کیوی خلخال ، قلل مهم خط الراس آن تیرچای ، بیلاردان ، ماقوچ داغی ، قملار ...

 

بُزکوه : کوهی است با ارتفاع 2940 متر ، استان فارس در محدوده شهرستان آباده ، بخش مرکزی ، دهستان بهمن ، 18 کیلومتری جنوب غرب مرکز آباده ، جهت کوه جنوب شرقی ، شمال غربی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 32 52و عرض 30 02 31 میباشد ..

 

بُز گوش : رشته کوهی بین شهرستان سراب و میانه ، موازی با رشته سبلان ، مرز طبیعی هر دو شهر ، گردنه های چیچکلو با ارتفاع 2800 متر و بزغوش 2850 متر ، راه مال روی عمومی بین دو شهرستان است ، مرتفع ترین نقطه ی کوه ، در حد فاصل دو گردنه به ارتفاع 3400 متر به نام بزگوش قرار دارد ..

 

بزمان : قله 3593 متر ، سیستان و بلوچستان ، شمال غربی بخش بزمان ، 200 کیلومتری شهرستان بم ، آتشفشان بزمان نزدیک جاده ی بم ایرانشهر است ، از دوردست روئیت می شود ..

 

بزمان : قله یی است منفرد با ارتفاع 3593 متر ، جدیدترین کوه آتشفشان ایران ، 29 کیلومتری شمال غربی روستایی با همین نام ، بلوچ ها به علت قرار داشتن زیارتگاه خضر در دامنه ی جنوبی آن نام خضر را برایش برگزیده اند ..

 

بُزمیچال : کوهی است با ارتفاع 3312 متر استان مازندران در محدوده شهرستان سواد کوه ، بخش مرکزی ، دهستان ولوپی ..

 

بِزِه نو : کوهی است با ارتفاع 3133 متر ،استان سمنان در محدوده ی شهرستان سمنان ، بهش مهدی شهر ، دهستان چاشم ..

 

بَژدان : کوهی است با ارتفاع 3764 متر ، استان البرز ، در محدوده ی شهرستان کرج ، بخش مرکزی ، دهستان آسارا ..

 

بغل زرد : کوهی است با ارتفاع 3370 متر ، استان فارس در محدوده ی شهرستان آباده ، بخش قنقری ، دهستان قشلاق ، 25 کیلومتری جنوب شرق مرکز آباده ، جهت کوه شمال غربی ، جنوب شرقی و مختصات جغرافیایی قله ی آن ، به طول 54 52 و عرض 48 30  میباشد ..

پ

پارور : ۲۸۹۰ متر استان اصفهان

پاریز : ۳۳۰۰ متر از ارتفاعات سیرجان (مرجع : کوهها و غارهای ایران ، احمد معرفت )

پاشایان :۳۴۰۳ متر استان سمنان

پاشوره : ۴۰۱۰ متر از توابع لاریجان

پالان : ۳۰۰۵ متر ، استان قزوین

پالان گردن : ۴۲۰۰ متر ،

پَتَنو : ۳۲۰۶  متر ، استان کرمان

پَر پَر : ۲۹۶۳ متر ، استان اصفهان

پراو : رشته کوه ، کرمانشاه

پرچنان : ۴۱۰۰ متر ، قائم شهر

پرچی : ۲۸۹۰ متر ، استان خراسان

پَرخین : ۲۸۷۰ متر ، استان یزد

پرسون : لواسان

 پرعشق : ۳۵۸۰ متر ، کرمان

پَرکوه : ۲۹۳۵ متر ، استان فارس

پَرگلِ سرخ : ۳۴۸۶ ، استان کرمان

پروانه : ۴۱۰۰ متر ، فیروزکوه

پرویز : ۳۱۱۴ متر ، استان اصفهان

پَره داس : ۳۲۴۵ متر ، شهرکرد

پَریز : ۳۰۵۰ متر ، جنوب شهرستان درود

پریشان : ۲۹۱۰ متر ، استان کردستان

پَس دره : ۳۲۱۲ متر ، استان مازندران

پِسکِفا : ۳۰۰۰ متر  استان مازندران

پسندکوه : ۴۳۵۰ متر ، کلاردشت

پَسوند : ۲۸۶۰ متر ، استان چهارمحال و بختیاری

 پشت بند سنگون : ۳۴۰۰ متر ، شمال سنگان

پشت قفا : ۳۳۷۹ متر ، سمیرم

پلنگ کالون : ۳۰۸۳ متر ، استان اصفهان

پلنگی : ۲۸۹۱ متر ، استان کرمان

پلنگی : ۲۹۰۲ متر ، استان فارس

پلنگی بزرگ : ۲۹۴۴ متر ، استان فارس

پَلوار : ۴۲۳۳ متر ، کرمان

پله کوه : ۳۳۹۵ متر ، روستای اَرود

پله کوه : ۳۴۰۰ متر ، منطقه تخت سلیمان

پلهَم دشت : ۳۵۳۲ متر ، استان مازندران

پنبه پَرون : ۲۹۲۵ متر ، استان کرمان

پنج : ۲۹۴۶ متر ، استان کرمان

پنج پنجه : ۳۵۱۵ متر ، خوانسار

پنج خورد : ۲۹۴۶ متر ، استان کرمان

پنجعلی :2860 متر ، از كوه های حاشيه زاگرس در 26 كيلومتری جنوب باختری قروه کردستان و جنوب خاوری روستای قره بلاغ پنجه واقع شده

پورکان : ۳۴۴۳ متر ، استان کرمان

پهنه حصار : ۳۳۷۵ متر ، استان تهران... س ت و د ه

پَهنه : ۳۲۷۴ متر ، استان تهران

پهنه سار : ۳۲۵۰ متر ، استان البرز

پیارو : ۳۸۵۰ متر ، ا زقلل اشترانکوه

پیاره ی دره تخت : ۴۰۰۰ متر ، اشترانکوه

پیازدول : ۲۹۴۲ متر ، مریوان

پیاز کاران : ۳۹۰۰ متر ، رشته کوه گرین

پیاز مرگ : ۳۴۱۲ متر ، استان مازندران

پیازه : ۲۹۶۰ متر ، استان مازندران

پیرآجی : ۳۲۸۸ متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند

پیر خدر : ۳۳۶۰ متر ، از رشته کوه شاهو

پیرداغی : ۲۸۴۵ متر ، شهرستان هریس

پیرزن کلوم : ۳۹۲۰ متر ، البرز مرکزی

پبرگرد کوه : ۳۰۰۰ متر ، استان کرمانشاه

پیش استا : ۲۹۹۰ متر ، استان کرمان

پیش چال : ۳۳۴۲ متر ، استان البرز

پیشکوه : ۳۷۶۰ متر ، جبال بارز

پیلار تبار : ۳۲۴۳ متر ، استان مازندران

پیل کوه : ۳۵۰۰ متر ، البرز

ت

تات : 2927 متر ، استان آذربایجان غربی

تاربیشه : 3229 متر ، استان البرز ، آسارا

تاریکه نو : 3130 متر ، استان البرز ، دهستان نساء

تافک سفید : استان کرمان

تامَز :3006 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد

تامیان : 2976 متر ، استان البرز ، آسارا

تاوَرمیشی : 2976 متری ، استان سمنان

تاوِرِنِرآب : 2942 متر ، استان گلستان 

تتَره : 3434 متر ، فریدونشهر

تپه مراد : 3219 متر ، استان تهران ، فیروزکوه

تَجِر : 3408 متر ، استان قزوین

تخت : 2950 متر ، استان مرکزی

تخت : 2985 متر ، کردستان ، اورامانات

تخت خرس : 3900 متر ، از قلل منطقه علم کوه

تخت خرس : 4250 متر ، خط الراس چپکرو ، ورارو

تخت رستم : 2887 متر ، استان مرکزی ، تفریش

تخت رستم : 4426 متر ، استان مازندران ، منطقه تخت سلیمان

تخت سرحوض : 4650 متر ، منطقه تخت سلیمان

تخت سلیمان : 3259 متر ، استان کرمان ، راین

تخت شاه : 3850 متر ، اشترانکوه

تخت شاه : 3145 متر ، استان لرستان ، الیگودرز

تخت عِوض : 2819 متر ، نیشابور

تخت طٍِلا : 3107 متر ، استان لرستان ، درود

تخت گاه : 3680 متر ، پرچنان

تدیج : 2976 متر ، استان فارس ، فسا

ترش کوه : 3981 متر ، استان کرمان ، شهربابک

اَرشو : 3166 متر ، استان کرمان ، بردسیر

تٍرنٍمٍه : 2250 متر ، بوکان

تَرکَنو : 3430 متر ، استان مازندران ، نور

ترنگ : 3050 متر ، طرنگ

ترین زا : 3808 متر ، استان تهران ، فیروز کوه

تزرجان : 4000 متر ، استان یزد ، تفت

تٍش سنگ : 3792 متر ، استان البرز ، نساء

تفتان : 4050 متر

تکان : 3652 متر ، استان مازندران ، سواد کوه

تل انبار : 3030 متر ، استان گلستان

تل خاکی : ..... استان کرمان

تلمه سنگ : 3350 متر ، فیروزکوه

تنگ اَبَر سوئیه : 32449 متر ، استان کرمان ، جیرفت

تنگ آهن : 3070 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

تنگ سیاه : 3278 متر ، استان فارس ، اقلید

تنگ قاسم : 3136 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرکرد

تنگ کورَک : 3134 متر ، استان فارس ،  آباده

تنگل : 3380 متر ، استان کرمان ، بافت

تنهادشت : 3340 متر ، استان مازندران ، تنکابن

توچال : 3962 متر ، تهران

تودَج : 2830 متر ، استان فارس ، استهبان

توران : 3322 متر ، استان کرمان ، شهربابک

تورشوم ( تریشم ): 2600 متر ، ماسوله

تورَک : 3158 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، استهبان

توکلاومیرستان : 3588 متر ، استان مازندران ، لاریجان

توله داغی : 3532 متر ، تکاب ، تخت سلیمان

توماند : 3262 متر ، فریدونشهر

تووین : 3139 متر ، استان کرمان ، شهداد

توی چال : 3407 متر ، استان قزوین

تِرَ ران : 2944 متر ، استان کرمان ، جیرفت

تیر : 3850 متر ، اقلید ، آباده

تیربارک : 3316 متر ، ایذه

تیرف : 2913 متر ، استان اردبیل ، خلخال

تیز کوه : 3340 متر ، استان مازندران ، لاریجان

ج

جاغ جاغ : 3031 متر شهرستان سمیرم

جام : 3650 متر ، مجاور سهند

جانستون : 4100 متر ، استان تهران ، فشم ، روستای آبنیک

جت نشانه : 3050 متر ، اراک

جَرها : 2915 متر ، تفت

جفتان : 3957 متر ، در شته کوه پلوار

جَم جَم : کوهی در راه مهاباد به ارومیه

جِمرد : 3200 متر ، استان مازندران ، نوشهر

جنگا : 3025 متر ، استان فارس  ،شهرستان اقلید

جِنگو : 3162 متر ، استان گلستان ، شهرستان علی آباد

جنو : ...... کوله جنو

جوپار بهرام گرد : .... کرمان

جوپار و بندگدار : جنوب غربی جوپار ... قسمت شمالی جوپار  4000 متر و قسمت جنوبی بندگدار 3850 متر

جوچال : 3211 متر ، استان البرز ، کرج ، آدران 

جهان بین : شهرکرد ، یلندترین قله چلیچه 3650 متر

جهان بین :  .... استان چهارمحال و بختیاری

جهان بین مرکزی : 3500 متر قله ایی در 8 کیلومتری شمال شرقی جونقان در مرکز رشته کوههای جهان بین 

جهان نما : 3187 متر ، استان سمنان ، مهدیشهر ، دهستان چاشم

جیران گله : قله کم ارتفاع در الوند

جیرجان : 3000 متر ، استان مازندران ، نوشهر

چ

چاخانی ، 3262 متر استان قزوین

چارتالی : 3166  متر استان مازندران

چاکنه : 2965 متر استان گیلان

چال : 3608 متر  ارومیه

چال : 3225  متر کاشان

چال : 2671  متر  استان قم

چال آب : 2965 متر استان کردستان

چالاب : 3163 متر استان سمنان

چال بران ، چال پیارو ... اشترانکوه

چال چویلدان :3173 متر  استان فارس

چال خاتون : 2925 متر  اراک

چالداغ :  3088 متر  استان اردبیل ، شهرستان مشکین شهر

چالدیز : 3010 متر استان چهار محال و بختیاری

چال فیاله سون ، چال کبود ، چال میشان ... اشترانکوه

جال کلاغ : 3552 متر ، شهرستان بویر احمد

چال کمان : 3550 متر استان اصفهان

چالون : 4550 متر منطقه علم کوه

چال وهلی : 4250 متر ، خط الراس دنا

چالویی : 3750 متر ، استان سمنان

چاله باغ : 3065 متر ، استان چهار محال و بختیاری

چاله خشکه : 2970 متر ، استان چهار محال و بختیاری

چاله بز : 3434 متر ، سمیرم

چاله زرد : 3000 متر ، رشته کوه پراو

چاله سفید : 3047 متر ، استان اصفهان

چاه بهمن : 3146 متر ، استان فارس

چاه چوران : 2950 متر ، سیرجان

چبقلی : 2946 متر ، آلمابلاغ

چبیلستون : .... کوه پَریز

چپ دره : 3887 متر ، استان البرز

چپرو : 3726 متر ، استان سمنان

چَپَکرو : مشتعمل بر 12 قله بالای 4000 متر ، ضلع غربی قله دماوند

چَپَکرو : 4200 متر ، جاده بلده

چت یواشه : ... استان مرکزی

چَز : 3157 متر ، استان اصفهان

چران : 3182 متر ، استان لرستان

چرکین : 3000 متر ، استان آذربایجان غربی ، ماکو

چرم بند : 3615 متر ، استان مازندران

چَرو : 3616 متر ، بروجن

چَرِه : 3341 متر ، استان مازندران

چَری : 4070 متر ، زردکوه بختیاری

چشمه : 3850 متر ، تمندر

چشمه آراز : ... الوند

چشمه بغل : 3057 متر ، استان اصفهان ، نجف آباد

چشمه چاد : 3030 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

چشمه دراز : 3210 متر ، خوانسار

چشمه رود : ..... الوند

چشمه روغنی : 3590 متر ، استان کرمان ، زرند

چشمه سبز : 2912 متر ، نیشابور

چشمه سر : 3339 متر ، استان مازندران ، تنکابن

چشمه سر کوه : 4188 متر ، استان مازندران ، بلده

چشمه سفید : 2913 متر ، استان کرمان ، سیرجان

چشمه سهراب : .... رشته کوه پراو

چشمه شاهی : 3350 متر ، پهنه سار

چشمه کَرِه : 3005 متر ، لرستان ، الیگودرز

چشمه کلا: 3984 متر ، استان مازندران ، لاریجان

چشمه کَلان : 3085 متر ، لرستان ، دلفان

چشمه کنار : 3330 متر ، استان مازندران ، نور

چشمه گرگ : 2943 متر ، استان اصفهان ، برخوار و میمه

چفت : 3118 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرکرد

چک چک : 2745 متر ، اردکان

چِکِل : 3602 متر ، در کوهستان نرو

چکَل دختر پران : 3200 متر ، استان گلستان ، گرگان

چلا : ... منگِشت

چل چلی : 3111 متر ، استان گلستان ، علی آباد

چل مر شهیدان یا چهل مرد شهیدان : 3618 متر ، آذربایجان غربی

چله خانه : 2906 متر ، استان گلستان ، گرگان

چله خانه : ............. متر ، شهرستان خوی

چلیچه : 3650 متر ، استان زنجان

چماقلو داغی : 2800 متر ، آذربایجان شرقی ، مراغه

چَمبِه : 3234 متر ، سمیرم

چمبِه رستم : ...    مورچه خورت

چمندآب : 3300 متر ، زرین کوه

چمن خو : 3650 متر ،  کردستان

چنگ الماس : 2525 متر ، اطراف الوند

چَنگوم : 3000 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور

چنگیز : 3467 متر ، استان مازندران ، لاریجان

چنگیز چال 1-2-3 : 4000 ، 4050 ، 4100 متر ، فیروزکوه

چوبین : 3315 متر ، شهرکرد

چهار بید : 3090 متری ، استان فارس ، اقلید

چهار تخت ( اویدر ) : 4200 متر ، دلیر

چهار تنگ : 3020 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

چهارده پل : 3360 فریدن اصفهان

چهار پهلو : 3335 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

چهار زمین : ... الوند

چهار شاخ : ..... لرستان ، بروجرد ، حاجی آباد

چهار قاچ : 3331 متر ، شهرضا

چهار قله : ........ الوند

چهار کوت : 3200 متر ، استان مازندران ، کلاردشت

چهل تن : 3013 متر ، تربت حیدریه

چهل تن : 4465 متر ، رشته کوه هزار  ،کرمان

چهل تن : 3800 متر ، استان کرمان ، بردسر

چهل تن : 2207 متر ، بیجار

چهل تن : 4050 متر ، رشته کوه تفتان

چهل چشمه : 3050 متر ، استان تهران ، فیروزکوه

چهل چشمه : 3200 متر ، کردستان

چهل خانه : 3000 متر ، استان مازندران ، کلاردشت

چهل خشت : 4018 متر ، فارسان

چهل دختر : 3071 متر ، کوه بنان

چهل ستون : 3220 متر ، سمیرم

چهل محراب : 3457 متر ، استان کرمان ، راین

چهل مرشمیران : ......... استان آذربایجان غربی

چهل مقام : ...... شیراز

چهل من : 2820 متر ، تربت حیدریه

چهل نابالغان : 3800 متر ، نهاوند

چیچکلی : 3030 متر  ،استان فارس ، اقلید

چیرچیر : 3552 متر  ،سمیرم

چیقی دره : 2900 متر ، استان آذربایجان غربی ، محدوده پیرانشهر

چین کلاغ : 3000 متر ، شمال تهران

چین گال : 3468 متر ، استان سمنان ، مهدی شهر

خ

خارد : 3602 متر ، استان مازندران ، لاریجان

خارزن : 3031 متر ، استان کرمان ، شهربابک ، دهستان دهج

خارستان : 3051 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، زاهدان ، بخش نصرت آباد ، دهستان کورین

خاص : 3700 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور

خاکی : 3450 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، بخش مرکزی ، دهستان ابرشیوه

خاکی : 2970 متر ، استان کرمان ، شهرستان سیرجان

خاکین : 3664 متر ، استان مازندران ، شهرستان تنکابن

خالِشت : 2966 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان مزایجان

خامی : 3200 متر ، استان کهکیلویه و بویراحمد ، منطقه ی باشت ، دو گنبدان

خان : 3205 متر ، استان فارس ، شهرستان مرودشت ، بخش ارسنجان

خانِ بن : 2900 متر ، دامنه ی شمالی سیالان ،

خانه : 2700 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان خاش ، بخش نوک آباد ، دهستان تفتان

خانه ای : 3157 متر ، استان کرمان ، شهرستان بافت ، بخش مرکزی ، دهستان گوغر

خانه بند : 2750 متر ، شاه معلم

خانه کَت : 2965 متر ، شهرستان استهبان ، بخش رونیز ، دهستان خیر

خان گرمز :2863 متر ، در 34 كيلومتري غرب تويسركان و جنوب غربي رشته كوه الوند و شرق دشت اسدآباد

خانه ی مرغزار : 3532 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه ، دهستان گور

خَبر :3845 متر ، 49 کیلومتری باختری بافق

ختابون : 3856 متر ، استان فارس ، خاتون

خَتابان : 3482 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان باغستان

خَجدَز : 2898 متر ، استان خراسان ، شهرستان تربت حیدریه ، دهستان کَد کَن

خَرتِیزِه : 3200 متر ، در جنوب شرق بارنگن

خَرچَر : 3550 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

خرسان شمالی :4650 متر ، منطقه علم کوه

خرسان جنوبی : 4640 متر ، منطقه علم کوه

خرس چال : هرزه کوه

خرس چال : 4130 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، رودبار قصران

خَرسَرک : 4234 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

خرسنگ : 4100 تا 3950 متر ، رشته کوه های البرز مرکزی ، استان تهران ، رودبار قصران

خِرسین : 3127 متر ، استان هرمزگان ، شهرستان بندرعباس ، بخش فین ، دهستان سیاهو

خرسه ریه : 2900 متر ، استان کردستان ، قروه ، بین کوه پریشان و یوسف سیاه

خَرَع : 2900 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان ارومیه ،

خرقه : 3200 متر ، استان فارس ، ارتفاعات فیروزآباد

خرگوشیناب : 3222 متر ، شهرستان سلسله ،

خرمدشت : 3447 متر ، رودسر ، بخش رحیم آباد

خرمن کوه : 3450 متر ، استان فارس ، شرق شیراز ، محدوده شهرستان فسا ،

خُسر : 3035 متر ، استان قزوین ، شهرستان قزوین ، بخش رودبار الموت

خِشکچال : 3216 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان تتارستاق

خشکدر : 4050 متر ، قله وروشت

خِشک دره : 3102 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر ، کلاردشت ، دهستان کوهستان

خشک سال : 3400 متر ، استان قزوین ، شهرستان قزوین

خشکه رود : 3612 متر ، در محدوده فریدونشهر

خشه چال : نامه دیگر قله آوان ، اَوان

خضر : 3593 متر ، نامه دیگر قله ی بزمان

خلنو : 4375 متر ، قلب رشته کوه های البرز مرکزی

خلیفه کوه : 3347 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خلیل : 3100 متر ، 30 کیلومتری غرب ارومیه

خلیل : 3212 متر ، در محدوده ارومیه بخش سیلوانه

خَم : 2928 متر ، استان فارس ، شهرستان نیریز

خمره چال : 3895 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر

خنِکا : 3037 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

خواص ورزان : 3100 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خوانسار :3145 متر ، استان اصفهان ، شهرستان خوانسار ، بخش مرکزی ، دهستان چشمه سار

خودنگ : 3198 متر ، شمال شرق یزد

خوربِه : 3665 متر ، در محدوده فارسان

خورتونک : 4156 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، رودبارقصران

خورجهان : 3318 متر ، باختر زنجان

خوریه : 4041 متر ، فریدن اصفهان ، خاور دهستان موگویی

خوزنَک : 3815 متر ، استان مازندران ، شهرستان بابل ، بخش بندپی شرقی

خوش مکان : 3145 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی دهستان ونک

خولَرز : 3489 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خون آلود : 3080 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش راین ، دهستان حسین آباد گروه

خونزا یا هنزا : 3158 متر ، شمال شهر یزد

د

داراب : 3530 متر ، ارسنجان

دارآباد : 3350 متر ، شمال تهران

دارستان : از قله های کم ارتفاع رشته کوه الوند

داغ دالی : 2914 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان تکاب ،

داکو : 3550 متر ، استان مازندران ، منطقه تخت سلیمان 

دالاخانی : 3350 متر ، صعود مسیر حدود 6 کیلومتری سقز از طرف کرمانشاه

دالامپر بزرگ : 3400 متر ، ارومیه

دالامپر کوچک : 3400 متر ، ارومیه

دالان : 3484 متر ، فریدن

دالانپِر : 3370 متر ، ارومیه ، زیوه ، دیزج مَرگَور

دالانکوه : 3950 متر ، استان اصفهان ، جنوب شهرستان داران

دالاهو : شهرستان شاه آباد ، دهستان گوران

دال بازی :4110 متر ،  بلندترین قله غالیه کوه 

دال کوبی : نام دیگر هرزه کوه

دالمر : 3091 متر ، استان کردستان ، شهرستان مریوان

دال نشین : 3500 متر ، از کوه های ارسنجان

دالو : 3060 متر ، از شعبه کوه های دشت ارژن ، جنوب باختری شیراز

دام دام : رشته کوهی در محدوده تفرش

داملو : 2945 متر ، استان آذربایجان شرقی ، سراب ، دهستان رازلیق

دامنو : 3433 متر ، استان سمنان ، شهرستان شاهرود

دامنه : 3258 متر ، ااستان اصفهان ،شهرستان فریدن

دانه ریز : 3832 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل

داودان : 3775 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان خاش ،

دای جَک : 3280 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر

دایم برف : 3450 متر ، بین جاده کرمانشاه و تویسرکان

داین : 3225 متر ، استان کردستان ، شهرستان کامیاران

دَرِ ارسو : 3264 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند

درارسو : 3700 متر ، کوه بنان

درازچره : 3039 متر ، استان قزوین ، شهرستان رودبار

دراک : نام کوهی ، نزدیکی شیراز

دربند : 3170 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد ، شهرستان گچساران

دربند داغی : 3182 متر ، آذربایجان شرقی ، شهرستان مرند ، بخش مرکزی ، دهستان زنوزق

دربندون : 3656 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

دَرخرسان : 3114 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت

دَردان : 3460 متر ، شهرستان اردل ، دهستان دیناران

درفک : 2705 متر ، استان گیلان

درکَلَکی : 3150 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان فارسان

دَرمیلگان : 3375 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

دَرَنگ : 1243 متر ، رشته کوه ساحلی فارس ، بین دلتای رودمند و بندر کنگان

دروازه : 3107 متر ، استان کردستان ، شهرستان قروه ، بخش مرکزی ، دهستان بدر ، 7 کیلومتری جنوب قروه

دروچمن یا کوه قبله : 3043 متر ، جنوب غرب اردستان

درویش داغی : 3175 متر ، آذربایجان شرقی ، مراغه

دره بید :3064 متر ، استان اصفهان ، شهرستان فریدن ، دهستان ورزق

دره تنگ : از قله های رشته کوه الوند

دره خشکه : 3850 متر ، استان اصفهان ، بویین دم کمر ، شش جوان

دره خونی : 4019 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

دره دایی : 3400 متر ، آخرین قله ی اشترانکوه در منتهی الیه جنوب شرق خط الراس

دره روغنی : 3052 متر ، استان لرستان ، محدوده شهرستان الیگودرز

دره سر : 3250 متر ، قله ایی از رشته کوه تمندر

دره سر : 3450 متر ، قله جنوبی دره سر از رشته کوه تمندر

دره غار : 3002 متر ، استان همدان ، شهرستان ملایر ، بخش جوکار

دره قلا : 3246 متر ، در محدوده ی کاشان ، بخش قمصر ، دهستان قهرود

دَره گاو : 3510 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر

دره گل : 3336 متر ، در محدوده ی اراک

دره لنگ : از قلل رشته کوه الوند

دره نازی : 3990 متر ، استان یزد ، شهرستان مهریز

درهوا : 3200 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر

دَری : 3860 متر ، همان قله ی بزآب است .

دَری : 3305 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

دِز : 2984 متر ، استان مرکزی ، شهرستان خمین ، دهستان رستاق

دِز سفید : 3450 متر ، در محدوده شهرستان فارسان ، بخش شورآب ، دهستان شوراب تنگزی

دشتک : 3032 متر ، شیرکوه

دشت مر : قله ایی از رشته کوه منگشِت

دشته : 3000 متر ، شرق کرج ، از رشته کوه توچال

دَق زَر : 2815 متر ، استان خراسان رضوی ، مشهد ، بخش طرقبه ،

دگا : 2989 متر ، کوهی در زنجان

دَلفارد : 3324 متر ، استان کرمان ،شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه

دولفَک : همان درفک

دِلما : 3074 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان حنا

دلماده داغ : 2786 متر ، استان اردبیل ، خلخال ، میارون ، روستای کلور ، دهستان دلماده داغ ، دلمره داغ

دلمره داغ : همان دلماده داغ

دلنشین : 3500 متر ، از سلسله کوهستان های چهاردانگه ، ارسنجان و نیریز

دَلو : 3106 متر ، استان فارس ، شهرستان شیراز ، بخش مرکزی ، دهستان سیاخ دارنگون

دِلی بوکِه : 3045 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد ، شهرستان بویر احمد ، دهستان سر رود جنوبی 

دَم دَم : در ابتدای راه مهاباد به ارومیه ، در کنار کوه جَم جَم

دماوند : 5609 متر ، استان مازندران ، شهرستان پلور

دَم کِش : 3169 متر ، استان مازندران ، آمل

دَمیرلی داغی : 3142 متر،آذربایجان شرقی ، تبریز ، بخش مرکزی ، دهستان میدان چای

دنا : رشته کوهی با طولی حدود 60 کیلومتر ، که بیش از چهل قله بالای 4000 متر دارد ، بلندترین شان سه سه قله ، بیژن 4280 متر و ....

دندانه : 3092 متر ، استان کرمان ، شهرستان بافت ، بخش رابر ، دهستان هنزا

دندانه : 3700 متر ، استان کرمان ، بافت ،

دندانه ی هفت کتل : کوهی در کاشان ، که قریه ی فین در دامنه آن قرار دارد

دنگان : قله ایی است در منطقه شهرستان اردل ، میلی

دو آب خرسنگ : 4029 متر ،استان تهران ، شمیرانات ، رودبار قصران

دوادان : 3176 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند ، بخش کوهبنان ، دهستان جور

دو برادران : 2938 متر ، استان مرکزی ، شهرستان تفرش

دو برار : 2282 متز ، گِنو

دوبرار شرقی : 4250 متر ، فیروزکوه

دوبرار غربی : 4200 متر ف فیروزکوه

دوبندک : 3325 متر ، رودسر ؛ بخش رحیم آباد

دو تو : 3198 متر ، استان خوزستان ، شهرستان باغملک ، بخش صیدون

دو تو : قله ایی از رشته کوه منگشت

دوتوره : 3222 متر ، شهرستان سربند ،

دوچاک : 3400 متر ، در محدوده ی کوه گوگول ، آبشارهای اندرس

دو خاله : 3230 متر ، 23 کیلومتر قزوین به رشت

دو خواهران :  4250 متر ، همان قله الرم

دودلو : 3145 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان بروجن ، بخش گندمان ، دهستان گندمان

دورشک : 3140 متر ، استانتهران ، شهرستان شمیرانات ، لواسانات ، دهستان لواسان بزرگ

دورَک : 2831 متر ، استان خوزستان ، شهرستان دزفول ، بخش سردشت ، دهستان دره کاید

دو زرد : قله ای در رشته کوه منگشت

دوشاخ : 3000 متر ، جنوب قروه

دو عاج : دو قله آتشفشانی عاج بالا 3000متر ، عاج پایین 3200 متر ، استان کرمان ، شهر بابک ، شمال دهج

دولاما : 3330 متر ، استان زنجان ، ابهر ، بخش سلطانیه ، دهستان سنبل آباد

دول باغ : 3228 متر ، مریوان ، بخش سرشیو ، دهستان گلچیدر

دوگوش : 3280 متر ، استان آذربایجان غربی ، ارومیه ، بخش صومای برادوست

دونا : 3600 متر ، شمال منطقه ی البرز مرکزی ، پس از تونل کندوان ، پل زنگوله

دِه پشت : 3553 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، دهستان چلاو

دِه چِرا : 3077 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، فیروزکوه ، دهستان پشتکوه

دَهران : 3403 متر ، استان کرمان ، دهستان درختنگان

دِهکوبه : 3205 متر ، استان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان حرجند

دهلا : 3930 متر ، استان مازندران ، دومین قله ی بلند رشته کوه نور ، در جنوب خاوری... قله وروشت

ده ملا : 2913 متر ، از کوههای ایزدخواست ، تابوانات و شمال شرقی امین آباد

دهنگان : قله یی در منطقه ی شهرستان اردل ... میلی

دیده بانی : 3126 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان معزیه

دیر دنگ : 3476 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوزرود

دیرش : 2923 متر ، استان اصفهان ، شهرستان کاشان ، دهستان خرم دشت

دیزین : 3351 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

دیش : 3007 متر ، استان فارس ، شهرستان شیراز ، بخش ارژن

دیک داغ : 3670 متر ، ماکو، بخش مرکزی ، قلعه دره سی

دیکو : 4000 متر ، تنکابن

دیگ چاه : 3402 متر ، استان تهران ، شمیرانات ، رودبار قصران

دیلار : 3400 متر ، تلمه سنگ

دیلار : 3385 متر ، استان مازندران ، سواد کوه

دیم کان : 2900 متر ، استان زنجان ، بخش انگوران ،

دینِ ریز : 3550 متر ، در منطقه امیری

دیو آسیاب : 3880 متر ، استان مازندران ، آمل

دیوچال : 4150 متر ، منطقه ی علم کوه ..... اویدر

ح

حاجی آباد : 2928 متر ، استان کرمان ، شهرستان رفسنجان

حاجی قارا : 3659 متر ، سلسله جبال مرکزی که از گلپایگان می گذرد .

حرم داغ : 3700 متر ، بلندترین قله ی رشته کوه سهند 

حرم دره : از قله های رشته کوه الوند

حسین : 2832 متر ، استان فارس ، شهرستان مرودشت ، بخش درود زن ، دهستان ابرج

حصارچال : همان قله ی چالون است

حَظِه : 3126 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، بخش مرکزی ، دهستان ابرشیوه

حَلَب : 3137 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان خوی ، بخش مرکزی ، دهستان قطور

حوض دال : 4250 متر ، گردنه بیژن

حوض شاه : 3396 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان ،

حوی خانی : 3410 متر ، قله اصلی و بلندترین قله ی رشته کوه شاهو

حیدربابا : کوهی که استاد محمدحسن شهریار سخن سرای بزرگ ایران ایام کودکی خود را آنجا گذرانده است . جاده تبریز ، قره چمن ، قزل چه

حیدره : 3124 متر ، استان همدان ، شهرستان همدان

حیدری : 3018 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان شهر کرد

حیدری : 2919 متر ، استان خراسان ، شهرستان قوچان ، دهستان دوغابی

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر

پ ن : اگر از این مطالب استفاده می کنید ، لطفاً مرجع نشاط کوهستان را با لینک اعلام بفرمایید.

معرفی کوههای ایران (ح)

ح

حاجی آباد : 2928 متر ، استان کرمان ، شهرستان رفسنجان

حاجی قارا : 3659 متر ، سلسله جبال مرکزی که از گلپایگان می گذرد .

حرم داغ : 3700 متر ، بلندترین قله ی رشته کوه سهند 

حرم دره : از قله های رشته کوه الوند

حسین : 2832 متر ، استان فارس ، شهرستان مرودشت ، بخش درود زن ، دهستان ابرج

حصارچال : همان قله ی چالون است

حَظِه : 3126 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، بخش مرکزی ، دهستان ابرشیوه

حَلَب : 3137 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان خوی ، بخش مرکزی ، دهستان قطور

حوض دال : 4250 متر ، گردنه بیژن

حوض شاه : 3396 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، لاریجان ،

حوی خانی : 3410 متر ، قله اصلی و بلندترین قله ی رشته کوه شاهو

حیدربابا : کوهی که استاد محمدحسن شهریار سخن سرای بزرگ ایران ایام کودکی خود را آنجا گذرانده است . جاده تبریز ، قره چمن ، قزل چه

حیدره : 3124 متر ، استان همدان ، شهرستان همدان

حیدری : 3018 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان شهر کرد

حیدری : 2919 متر ، استان خراسان ، شهرستان قوچان ، دهستان دوغابی

---

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (ح)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

معرفی کوههای ایران (د)

د

داراب : 3530 متر ، ارسنجان

دارآباد : 3350 متر ، شمال تهران

دارستان : از قله های کم ارتفاع رشته کوه الوند

داغ دالی : 2914 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان تکاب ،

داکو : 3550 متر ، استان مازندران ، منطقه تخت سلیمان 

دالاخانی : 3350 متر ، صعود مسیر حدود 6 کیلومتری سقز از طرف کرمانشاه

دالامپر بزرگ : 3400 متر ، ارومیه

دالامپر کوچک : 3400 متر ، ارومیه

دالان : 3484 متر ، فریدن

دالانپِر : 3370 متر ، ارومیه ، زیوه ، دیزج مَرگَور

دالانکوه : 3950 متر ، استان اصفهان ، جنوب شهرستان داران

دالاهو : شهرستان شاه آباد ، دهستان گوران

دال بازی :4110 متر ،  بلندترین قله غالیه کوه 

دال کوبی : نام دیگر هرزه کوه

دالمر : 3091 متر ، استان کردستان ، شهرستان مریوان

دال نشین : 3500 متر ، از کوه های ارسنجان

دالو : 3060 متر ، از شعبه کوه های دشت ارژن ، جنوب باختری شیراز

دام دام : رشته کوهی در محدوده تفرش

داملو : 2945 متر ، استان آذربایجان شرقی ، سراب ، دهستان رازلیق

دامنو : 3433 متر ، استان سمنان ، شهرستان شاهرود

دامنه : 3258 متر ، ااستان اصفهان ،شهرستان فریدن

دانه ریز : 3832 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل

داودان : 3775 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان خاش ،

دای جَک : 3280 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر

دایم برف : 3450 متر ، بین جاده کرمانشاه و تویسرکان

داین : 3225 متر ، استان کردستان ، شهرستان کامیاران

دَرِ ارسو : 3264 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند

درارسو : 3700 متر ، کوه بنان

درازچره : 3039 متر ، استان قزوین ، شهرستان رودبار

دراک : نام کوهی ، نزدیکی شیراز

دربند : 3170 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد ، شهرستان گچساران

دربند داغی : 3182 متر ، آذربایجان شرقی ، شهرستان مرند ، بخش مرکزی ، دهستان زنوزق

دربندون : 3656 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

دَرخرسان : 3114 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت

دَردان : 3460 متر ، شهرستان اردل ، دهستان دیناران

درفک : 2705 متر ، استان گیلان

درکَلَکی : 3150 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان فارسان

دَرمیلگان : 3375 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

دَرَنگ : 1243 متر ، رشته کوه ساحلی فارس ، بین دلتای رودمند و بندر کنگان

دروازه : 3107 متر ، استان کردستان ، شهرستان قروه ، بخش مرکزی ، دهستان بدر ، 7 کیلومتری جنوب قروه

دروچمن یا کوه قبله : 3043 متر ، جنوب غرب اردستان

درویش داغی : 3175 متر ، آذربایجان شرقی ، مراغه

دره بید :3064 متر ، استان اصفهان ، شهرستان فریدن ، دهستان ورزق

دره تنگ : از قله های رشته کوه الوند

دره خشکه : 3850 متر ، استان اصفهان ، بویین دم کمر ، شش جوان

دره خونی : 4019 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

دره دایی : 3400 متر ، آخرین قله ی اشترانکوه در منتهی الیه جنوب شرق خط الراس

دره روغنی : 3052 متر ، استان لرستان ، محدوده شهرستان الیگودرز

دره سر : 3250 متر ، قله ایی از رشته کوه تمندر

دره سر : 3450 متر ، قله جنوبی دره سر از رشته کوه تمندر

دره غار : 3002 متر ، استان همدان ، شهرستان ملایر ، بخش جوکار

دره قلا : 3246 متر ، در محدوده ی کاشان ، بخش قمصر ، دهستان قهرود

دَره گاو : 3510 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر

دره گل : 3336 متر ، در محدوده ی اراک

دره لنگ : از قلل رشته کوه الوند

دره نازی : 3990 متر ، استان یزد ، شهرستان مهریز

درهوا : 3200 متر ، استان کرمان ، شهرستان بردسیر

دَری : 3860 متر ، همان قله ی بزآب است .

دَری : 3305 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

دِز : 2984 متر ، استان مرکزی ، شهرستان خمین ، دهستان رستاق

دِز سفید : 3450 متر ، در محدوده شهرستان فارسان ، بخش شورآب ، دهستان شوراب تنگزی

دشتک : 3032 متر ، شیرکوه

دشت مر : قله ایی از رشته کوه منگشِت

دشته : 3000 متر ، شرق کرج ، از رشته کوه توچال

دَق زَر : 2815 متر ، استان خراسان رضوی ، مشهد ، بخش طرقبه ،

دگا : 2989 متر ، کوهی در زنجان

دَلفارد : 3324 متر ، استان کرمان ،شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه

دولفَک : همان درفک

دِلما : 3074 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی ، دهستان حنا

دلماده داغ : 2786 متر ، استان اردبیل ، خلخال ، میارون ، روستای کلور ، دهستان دلماده داغ ، دلمره داغ

دلمره داغ : همان دلماده داغ

دلنشین : 3500 متر ، از سلسله کوهستان های چهاردانگه ، ارسنجان و نیریز

دَلو : 3106 متر ، استان فارس ، شهرستان شیراز ، بخش مرکزی ، دهستان سیاخ دارنگون

دِلی بوکِه : 3045 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد ، شهرستان بویر احمد ، دهستان سر رود جنوبی 

دَم دَم : در ابتدای راه مهاباد به ارومیه ، در کنار کوه جَم جَم

دماوند : 5609 متر ، استان مازندران ، شهرستان پلور

دَم کِش : 3169 متر ، استان مازندران ، آمل

دَمیرلی داغی : 3142 متر،آذربایجان شرقی ، تبریز ، بخش مرکزی ، دهستان میدان چای

دنا : رشته کوهی با طولی حدود 60 کیلومتر ، که بیش از چهل قله بالای 4000 متر دارد ، بلندترین شان سه سه قله ، بیژن 4280 متر و ....

دندانه : 3092 متر ، استان کرمان ، شهرستان بافت ، بخش رابر ، دهستان هنزا

دندانه : 3700 متر ، استان کرمان ، بافت ،

دندانه ی هفت کتل : کوهی در کاشان ، که قریه ی فین در دامنه آن قرار دارد

دنگان : قله ایی است در منطقه شهرستان اردل ، میلی

دو آب خرسنگ : 4029 متر ،استان تهران ، شمیرانات ، رودبار قصران

دوادان : 3176 متر ، استان کرمان ، شهرستان زرند ، بخش کوهبنان ، دهستان جور

دو برادران : 2938 متر ، استان مرکزی ، شهرستان تفرش

دو برار : 2282 متز ، گِنو

دوبرار شرقی : 4250 متر ، فیروزکوه

دوبرار غربی : 4200 متر ف فیروزکوه

دوبندک : 3325 متر ، رودسر ؛ بخش رحیم آباد

دو تو : 3198 متر ، استان خوزستان ، شهرستان باغملک ، بخش صیدون

دو تو : قله ایی از رشته کوه منگشت

دوتوره : 3222 متر ، شهرستان سربند ،

دوچاک : 3400 متر ، در محدوده ی کوه گوگول ، آبشارهای اندرس

دو خاله : 3230 متر ، 23 کیلومتر قزوین به رشت

دو خواهران :  4250 متر ، همان قله الرم

دودلو : 3145 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرستان بروجن ، بخش گندمان ، دهستان گندمان

دورشک : 3140 متر ، استانتهران ، شهرستان شمیرانات ، لواسانات ، دهستان لواسان بزرگ

دورَک : 2831 متر ، استان خوزستان ، شهرستان دزفول ، بخش سردشت ، دهستان دره کاید

دو زرد : قله ای در رشته کوه منگشت

دوشاخ : 3000 متر ، جنوب قروه

دو عاج : دو قله آتشفشانی عاج بالا 3000متر ، عاج پایین 3200 متر ، استان کرمان ، شهر بابک ، شمال دهج

دولاما : 3330 متر ، استان زنجان ، ابهر ، بخش سلطانیه ، دهستان سنبل آباد

دول باغ : 3228 متر ، مریوان ، بخش سرشیو ، دهستان گلچیدر

دوگوش : 3280 متر ، استان آذربایجان غربی ، ارومیه ، بخش صومای برادوست

دونا : 3600 متر ، شمال منطقه ی البرز مرکزی ، پس از تونل کندوان ، پل زنگوله

دِه پشت : 3553 متر ، استان مازندران ، شهرستان آمل ، دهستان چلاو

دِه چِرا : 3077 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، فیروزکوه ، دهستان پشتکوه

دَهران : 3403 متر ، استان کرمان ، دهستان درختنگان

دِهکوبه : 3205 متر ، استان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان حرجند

دهلا : 3930 متر ، استان مازندران ، دومین قله ی بلند رشته کوه نور ، در جنوب خاوری... قله وروشت

ده ملا : 2913 متر ، از کوههای ایزدخواست ، تابوانات و شمال شرقی امین آباد

دهنگان : قله یی در منطقه ی شهرستان اردل ... میلی

دیده بانی : 3126 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش مرکزی ، دهستان معزیه

دیر دنگ : 3476 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان اوزرود

دیرش : 2923 متر ، استان اصفهان ، شهرستان کاشان ، دهستان خرم دشت

دیزین : 3351 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

دیش : 3007 متر ، استان فارس ، شهرستان شیراز ، بخش ارژن

دیک داغ : 3670 متر ، ماکو، بخش مرکزی ، قلعه دره سی

دیکو : 4000 متر ، تنکابن

دیگ چاه : 3402 متر ، استان تهران ، شمیرانات ، رودبار قصران

دیلار : 3400 متر ، تلمه سنگ

دیلار : 3385 متر ، استان مازندران ، سواد کوه

دیم کان : 2900 متر ، استان زنجان ، بخش انگوران ،

دینِ ریز : 3550 متر ، در منطقه امیری

دیو آسیاب : 3880 متر ، استان مازندران ، آمل

دیوچال : 4150 متر ، منطقه ی علم کوه ..... اویدر

---

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ)

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی کوههای ایران (د)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

---

یکشنبه 4 فروردین1392 ساعت: 2:8	توسط:لیلا صالحی
جناب ستوده: با تشکر از زحمات بیدریغ شما در ارتقاء مطالب آموزشی کوههای ایران. کوه «دو شاخه» با ارتفاع حدود 3000 متر در جنوب شهرستان قروه قرار دارد. با تشکر فراوان

معرفی کوههای ایران (خ)

خ

خارد : 3602 متر ، استان مازندران ، لاریجان

خارزن : 3031 متر ، استان کرمان ، شهربابک ، دهستان دهج

خارستان : 3051 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، زاهدان ، بخش نصرت آباد ، دهستان کورین

خاص : 3700 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور

خاکی : 3450 متر ، استان تهران ، شهرستان دماوند ، بخش مرکزی ، دهستان ابرشیوه

خاکی : 2970 متر ، استان کرمان ، شهرستان سیرجان

خاکین : 3664 متر ، استان مازندران ، شهرستان تنکابن

خالِشت : 2966 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان مزایجان

خامی : 3200 متر ، استان کهکیلویه و بویراحمد ، منطقه ی باشت ، دو گنبدان

خان : 3205 متر ، استان فارس ، شهرستان مرودشت ، بخش ارسنجان

خانِ بن : 2900 متر ، دامنه ی شمالی سیالان ،

خانه : 2700 متر ، استان سیستان و بلوچستان ، شهرستان خاش ، بخش نوک آباد ، دهستان تفتان

خانه ای : 3157 متر ، استان کرمان ، شهرستان بافت ، بخش مرکزی ، دهستان گوغر

خانه بند : 2750 متر ، شاه معلم

خانه کَت : 2965 متر ، شهرستان استهبان ، بخش رونیز ، دهستان خیر

خان گرمز :2863 متر ، در 34 كيلومتري غرب تويسركان و جنوب غربي رشته كوه الوند و شرق دشت اسدآباد

خانه ی مرغزار : 3532 متر ، استان کرمان ، شهرستان جیرفت ، بخش ساردوئیه ، دهستان گور

خَبر :3845 متر ، 49 کیلومتری باختری بافق

ختابون : 3856 متر ، استان فارس ، خاتون

خَتابان : 3482 متر ، استان فارس ، شهرستان آباده ، بخش بوانات ، دهستان باغستان

خَجدَز : 2898 متر ، استان خراسان ، شهرستان تربت حیدریه ، دهستان کَد کَن

خَرتِیزِه : 3200 متر ، در جنوب شرق بارنگن

خَرچَر : 3550 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

خرسان شمالی :4650 متر ، منطقه علم کوه

خرسان جنوبی : 4640 متر ، منطقه علم کوه

خرس چال : هرزه کوه

خرس چال : 4130 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، رودبار قصران

خَرسَرک : 4234 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده

خرسنگ : 4100 تا 3950 متر ، رشته کوه های البرز مرکزی ، استان تهران ، رودبار قصران

خِرسین : 3127 متر ، استان هرمزگان ، شهرستان بندرعباس ، بخش فین ، دهستان سیاهو

خرسه ریه : 2900 متر ، استان کردستان ، قروه ، بین کوه پریشان و یوسف سیاه

خَرَع : 2900 متر ، استان آذربایجان غربی ، شهرستان ارومیه ،

خرقه : 3200 متر ، استان فارس ، ارتفاعات فیروزآباد

خرگوشیناب : 3222 متر ، شهرستان سلسله ،

خرمدشت : 3447 متر ، رودسر ، بخش رحیم آباد

خرمن کوه : 3450 متر ، استان فارس ، شرق شیراز ، محدوده شهرستان فسا ،

خُسر : 3035 متر ، استان قزوین ، شهرستان قزوین ، بخش رودبار الموت

خِشکچال : 3216 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور ، بخش بلده ، دهستان تتارستاق

خشکدر : 4050 متر ، قله وروشت

خِشک دره : 3102 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر ، کلاردشت ، دهستان کوهستان

خشک سال : 3400 متر ، استان قزوین ، شهرستان قزوین

خشکه رود : 3612 متر ، در محدوده فریدونشهر

خشه چال : نامه دیگر قله آوان ، اَوان

خضر : 3593 متر ، نامه دیگر قله ی بزمان

خلنو : 4375 متر ، قلب رشته کوه های البرز مرکزی

خلیفه کوه : 3347 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خلیل : 3100 متر ، 30 کیلومتری غرب ارومیه

خلیل : 3212 متر ، در محدوده ارومیه بخش سیلوانه

خَم : 2928 متر ، استان فارس ، شهرستان نیریز

خمره چال : 3895 متر ، استان مازندران ، شهرستان نوشهر

خنِکا : 3037 متر ، استان البرز ، شهرستان کرج ، دهستان نساء

خواص ورزان : 3100 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خوانسار :3145 متر ، استان اصفهان ، شهرستان خوانسار ، بخش مرکزی ، دهستان چشمه سار

خودنگ : 3198 متر ، شمال شرق یزد

خوربِه : 3665 متر ، در محدوده فارسان

خورتونک : 4156 متر ، استان تهران ، شهرستان شمیرانات ، رودبارقصران

خورجهان : 3318 متر ، باختر زنجان

خوریه : 4041 متر ، فریدن اصفهان ، خاور دهستان موگویی

خوزنَک : 3815 متر ، استان مازندران ، شهرستان بابل ، بخش بندپی شرقی

خوش مکان : 3145 متر ، استان اصفهان ، شهرستان سمیرم ، بخش مرکزی دهستان ونک

خولَرز : 3489 متر ، استان مازندران ، شهرستان سواد کوه

خون آلود : 3080 متر ، استان کرمان ، شهرستان کرمان ، بخش راین ، دهستان حسین آباد گروه

خونزا یا هنزا : 3158 متر ، شمال شهر یزد

خیبر میرهاشم : 2910 متر ، استان یزد ، شهرستان تفت ، بخش نیر ، دهستان زردین

---

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ )

معرفی کوههای ایران (خ)

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

	شنبه 3 فروردین1392 ساعت: 15:37	توسط:لیلا صالحی
جناب ستوده: خیلی ممنون از اینکه در معرفی کوههای ایران نهایت زحمت را می کشید. یکی از ارتفاعات صخره ای قروه به نام «خرسه ریه» می باشد که بین کوه پریشان و یوسف سیاه قرار دارد که حدود 2900 متر ارتفاع دارد و کلا صخره ای می باشد و «خرسه ریه» به زبان کردی یعنی«راه خرس» با تشکر از توجه شما

یکشنبه 4 فروردین1392 ساعت: 2:1	توسط:لیلا صالحی
جناب ستوده: کوه «خان گرمز» که منطقه ای حفاظت شده است با ارتفاع 2863 متر از سطح دريا، در 34 كيلومتري غرب تويسركان و جنوب غربي رشته كوه الوند و شرق دشت اسدآباد قرار دارد. با تشکر از زحمات شما

آگاهی از میزان تشعشع UV در همه جا

اگر علاقمند به نگهداری از پوست خود هستید و می خواهید از میزان تشعشع یو وی در مکان ها و زمان های مختلف آگاهی داشته باشید ، کافی است مراجعه ایی به سایت زیر داشته باشد . پس از باز شدن سایت ، شما مکان مورد نظرتون را وارد کنید تا از میزان تشعشع در روزها و ساعات مختلف  آگاهی داشته باشید .

http://www.uvawareness.com

اطلاعات زیر مربوط به تهران طی روزهای سه شنبه ( 29 اسفند91 )، چهارشنبه (30 اسفند91 ) ، پنجشنبه و جمعه را ملاحظه  می فرمایید . همانطور که می بینید بیشترین شدت تشعشع یو وی در ساعات 10 صبح تا یک بعد از ظهر می باشد . زمانی که شدت تشعشع یو وی بالاست ، باید تمام قسمت هایی که در معرض تشعشع نور آفتاب هستند پوشانده شود .

تاریخچه علم ورزش

با توجه به اینکه کلیه فعالیت های ورزشی از جمله کوهنوردی امروزه به  صورت علمی دنبال می شود ، مطلب زیر در مورد تاریخچه مختصری علم ورزش تقدیم حضورتان می گردد . قبل از ورود به تاریخچه علم ورزش بهتر است در مورد خود علم ورزش اطلاعاتی داشته باشیم.

علم ورزش :

علمی است که در آن به مسائل علمی و تخصصی ورزش پرداخته می شود و هدف ، آن است که علاقه مندان به ورزش از این طریق پی به کلیه مسائل مربوط به علوم ورزش برده و آن را بکار بندند تا کمتر دچار آسیب شده و همچنین از طریق علم ورزش  و تمرین مهارت خود را در رشته ورزشی تخصصی خود  افزایش دهند . (فراهاني، 1371).

آدمی در مراحل تمدن به درجات عالی رسیده و اندیشه و فکر او بسیار تابناک شده و حاصل کار و اندیشه و هوشمندی انسان یعنی علوم و معارف بشری نیز روز به روز وسعت یافته است . هر یک از دانش ها و فروغ معرفت های انسانی در قرن بیستم به صورت دریای پهناور در آمده است به طوری که در هر یک از رشته های علوم باید سال ها وقت صرف کرد تا در آن تخصص یابد و به مقام شامخی برسد ، نه تنها ناگزیر است از برگزاری مسابقه آن علم یا فن در جهان آگاه گردد و از بزرگان آن رشته تاسی جوید و پیش برود ، بلکه همین فرد باید علاقمند به این رشته هم باشد و همین موارد لزوم داشتن اطلاعات کافی و یا معلومات عمومی را ایجاب می کند . امروزه هیچ کس حتی کسانی که فقط ورزش را بخاطر ورزش نه بخاطر اهداف قهرمانی در رقابت های رسمی انجام می دهند ، نمی توانند منکر ارزش روش های علمی در بالا بردن سطح تکنیک ، تاکتیک و بطور کلی کیفیت تیم ها در هر نوع ورزشی باشند . در ورزش اجرای صحیح مهارت ها وابسته به رعایت اصول و قوانینی علمی متکی بر اصول مکانیکی و بیومکانیکی است . (وودز، ترجمه صديق سروستاني، 1386)

وقتی رقابت ها در سطح حتی صدم ثانیه ها کشیده می شود صرف نظر از تلاش شخصی ورزشکار در پیروزی ، به طور دقیق ارزش تمرینات و نحوه ی استفاده حداکثر از قدرت و توان ورزشکار در تمرینات توسط یک مربی آگاه و با استفاده از روش های علمی و سایر خصوصیاتی که یک مربی موفق باید داشته باشد از جمله اصول علمی تربیت بدنی ، برنامه ریزی صحیح تمرینات به نحوی که ورزشکار در روز مسابقه در حداکثر کیفیت بدنی و توان مسابقه باشد به طور کامل روشن و غیر قابل انکار است . (فراهاني، 1371)

اگر ما ادوار گذشته را مورد مطالعه قرا دهیم در می یابیم که در مسیر عمومی تاریخ زندگانی انسان ، فرهنگ ها و تمدن های بسیاری بوجود آمده است و پیدایش اجتماعات و حرکت آنان اگر چه به ظاهر مستقل بوده ولی به حقیقت در یکدیگر تاثیرات متقابل داشته و تاریخ عمومی بشر را از جنبه های حرکت درونی و بیرونی به وجود آورده است.

تاريخچه ورزش

براى پى بردن به اهميت ورزش و لاينفك بودن آن از زندگى انسان ها در طول تاريخ ، خوب است بحثى پيرامون تاريخچه ورزش داشته باشيم .

اصل ورزش را از يونان دانسته اند كه به منظور چابكى بدن و ايجاد قوت انجام مى يافت و پارو زنى ، بوكس ، كشتى ، شنا، شمشيرزنى ، تيراندازى ، اسكى و ورزشهايى چون بيس بال ، سافت بال ، و بسكتبال و انواع فوتبال و چوگان بازى ، واليبال ، گلف ، انواع تنيس ، شنا، پرتاب وزنه و... جزء ورزش محسوب مى‌شوند. (احرابي فرد، 1373)

ورزش در یونان باستان :

اولين ملتى كه ژيمناستيك را بنيان و آن را نام نهاده اند، يونانيان قديم مى باشند، كه ابتدا اصول ورزش در يونان خيلى خشن و ناصحيح بود و اولين نتيجه از ورزش را بزرگ نمودن عضلات بدن مى دانستند. بعدها ورزش در يونان به شكل ريسمان بازى (جان بازى ) درآمد و براى آن اهميت زيادى قايل بودند و عمل كنندگان آن را آكروبات مى ناميدند و اين نوع حركات را آكروباتيك مى گفتند. به محلهايى كه در آن جا ورزش ‍ مى نمودند، ژيمنازيوم گفته مى شد، كه مهمترين آنها يكى ليسه و ديگرى آكادمى نام داشت و چون مردم در آن محلها لخت ورزش مى كردند، كلمه ژيمناز از كلمه گيمنوس كه به معناى لختى است گرفته و به آن محلها نام نهادند و بعدا به عموم ورزشهاى بدنى نيز ژيمناستيك نام گذاشته شد. (احرابي فرد، 1373).

مورخ مشهور، ويل دورانت مى نويسد: آن ( مدينه فاضله بچه ها ) فنون خانه دارى را به دختران و فنون شكار و جنگ را به پسران مى آموختند و به پسران آموزش مى دادند كه چگونه شكار كنند و ماهى بگيرند و شنا كنند و همچنين شخم زدن كشتزارها، دام گسترى ، دامپرورى و نشانه روى با تير و نيزه را مى آموختند، تا در جميع مخاطرات زندگى توان محافظت و حراست از خويش را دارا باشند.

با دقت بیشتری ، درخواهيم يافت تعليم و تربيت در حقيقت با پيدايش و سكنا گزيدن بشر در روى زمين آغاز شده است . خاك و سنگ و كوه و تپه و دريا و جنگل و جويبار و ديگر مظاهر طبيعت و نيز خود زندگى و نيازهاى آن . نخستين كتابهاى درسى نوع بشر بوده اند.

از قديم ترين روزگاران و حتى پيش از پيدايش خط، نياز به تامين خوراك و پوشاك از راه شكار حيوانات و احتياج به كسب توانايى براى مقابله با خطرهاى طبيعى و دشمنان گوناگون ، جوامع كهن بشرى را واداشته بود كه به امر تربيت بدنى ، به عنوان يكى از مهمترين امور زندگى توجه نمايند و اين حقيقت را دريابند كه قدرت ، استقامت ، مهارت و سرعت را كه در زندگى انسانها از اهميتى برخوردار است ، مى توان با بهره گيرى از تمرينها و فعاليتهاى جسمانى تا حد قابل ملاحظه اى تقويت كرد. (نمازی زاده ، سلحشور ، 1367)

توسعه ورزش و حکومت ها :

وقتى دولتها و حكومتها تشكيل و تاسيس شدند، رهبران آنها متوجه شدند كه براى حفظ يا گسترش مرزهاى خود، نيازمند بازوان توانايى هستند كه در جنگها بتوانند پيروزى را براى آنها به ارمغان آورند، ويل دورانت در اين باره مى نويسد:

از ضروريات دولتها و تاءكيد بر روى حفظ نيروى جسمانى ، پيروزمندى در جنگهايى بوده است كه متكى بر قدرت بدنى و نيرومندى جسمانى بوده است ، و نيرومندى و مهارت بدنى ، حاصل نخواهد شد، مگر در ورزش هايى كه (در بازيهاى المپيك ) مقرر گرديده است .

عوامل موثر در تربیت جسم و توانمندی :

در توجه انسان به تربيت جسم و توانمندى ، عوامل زير نقش اساسى داشته است :

*.انسان اوليه در جناح مبارزه با طبيعت ، كه از بدو تولد تا سپرى شدن عمر او را تهديد مى كرده ، ضرورت نيرومندى را دريافته است .

*. از طرفى بر اثر قهر طبيعت ، ناچار به مهاجرت براى يافتن معاش بوده و در اين مهاجرت در برخورد با ديگر اقوام ، براى حفظ بقاى خويش و بقاى اجتماعى .

*. و از جناح نيازهاى فيزيولوژيك كه براى ارضاى نيازهاى طبيعى خويش و خانواده ، به ويژه نظام معيشتى جديدى كه در اثر مهاجرت براى او ايجاد مى گرديد.

تاریخچه ورزش در ایران :

اما در خصوص تاريخچه ورزش در ايران بايد گفت : در ميان كشورهاى مشرق زمين ، بى گمان ايران تنها كشورى بود كه در نظام تعليم و تربيت خود بيشترين اولويت را به ورزش و تربيت بدنى داده بود، چه در حالى كه چينيان به امر ورزش و تربيت بدنى توجه چندانى نداشتند و هندوان نيز پرورش تن و فعاليتهاى بدنى را گاه مذموم هم مى دانستند، ايرانيان به اهميت و ارزش توانايى و سلامتى بدن به عنوان وسيله بسيار مهمى براى فراهم آوردن ارتشى سلحشور و پيروزمند، پى برده بودند.

هرودوت ، مورخ مشهور يونانى مى نويسد:

ايرانيان از پنج سالگى تا بيست سالگى سه چيز را مى آموختند: 1. سوارى ، 2. تيروكمان 3. راستگويى .

جوانان تمرينات روزانه را از طلوع آفتاب با دويدن و پرتاب سنگ و پرتاب نيزه آغاز مى كردند، و از جمله تمرينات معمولی شان ، ساختن با جيره اندك و تحمل گرماى بسيار و پياده روى هاى طولانى و عبور از رودخانه ، بدون تر شدن سلاح ها و خواب در هواى آزاد بود.

سوارى و شكار نيز دو فعاليت معمول و رايج بود و جستن بر روى اسب و فرو پريدن از روى آن در حال دويدن و به طور كلى سرعت و چالاكى ، از ويژگى هاى سواركاران سوار نظام ايران بود.

پیدایش کلمه پهلوان :

به خصوص درباره دوران پارتها يا اشكانيان و پيدايش كلمه پهلوان بايد گفت : شرح فتوحات اين قوم آريايى و حكومت پانصد ساله آنها پر از دلاورى ها و كوششهاى اين مردم است . كلمه پهلوان و پهلوانى ، ريشه پارتى است كه هر فرد زورمند را منتسب به پارت يا پرتو و پهلو دانسته اند. اينان مردمى جنگجو و شكارچى بودند.

هنستين ، مورخ يونانى مى نويسد:

 (پارتها جنگ و شكار را دوست داشتند. اين قوم از دوران طفوليت تا به هنگام كهولت هميشه با ورزش و تمرينات سخت جنگى و شكار بار آمده بودند.)

مرجع :  اینترنت

شرایط کمپ ، برقراری و ایجاد آن

با توجه به تعطیلات نوروزی که در پیش داریم و همینطور به دلیل نیاز به استفاده از چادرهای کوهنوردی و بسر بردن در طبیعت توسط گروه های کوهنوردی ، در هنگام سفر و گردشگری و کوهنوردی ضرورت داشتن اطلاعات در خصوص شرایط کمپ را ایجاب می کند ، مطالب زیر جهت آشنایی عزیزان با این بحث از طبیعت گردی و کوهنوردی است و مطالب ارائه شده نیاز به دانش استقرار در طبیعت را داشته و تنها جنبه دادن آگاهی و اطلاعات به شما بزرگواران می باشد . امیدوارم که مورد استفاده قرار بگیرد ، در کوهنوردی حرفه ایی بحث کمپ و شرایط آن بسیار پیچیده تر از مطالبی است که در این نوشتار آمده است . سلامتی و تندرستی تان را همواره آرزومندم .

موضوع این است که : چرا باید برقراری و ایجاد و شرایط کمپ را بدانیم؟

     در شرایط کنونی که کوهنوردان تمایل دارند که این توانایی خدا دادی را که در وجودشان به امانت گذاشته شده است به نمایش گذارند و هر صعودی را در چهار فصل سال، داشته باشند واجب است که علم همه جانبه این ورزش سنگین را بیاموزند.

     صبح زود به خیال اینکه روز خوبی را خواهید گذرانید و خستگی ایام را از تن به در خواهید کرد عازم منطقه ای می شوید تا از آن لذت ببرید.

     برنامه ریزی کرده اید که با توجه نسبی به توانایی جسمی تان در زمان تعیین شده در مکان مورد نظرتان باشید همه شرایط را در نظر گرفته اید، صبح زود از مبدأ حرکت کرده، همراه و یا سرپرست یک تیم کوهنوردی هستید، تمام طول روز در مسیر بوده اید ـ گرما و یا سرما را تحمل کرده اید ـ هوا به سرعت رو به تغییر می باشد و در حال صفر شدن است. اگر فصل زمستان باشد روز کوتاه است، خورشید با غروب زیبایش آسمان و زمین را به تاریکی می برد. از قرص کامل ماه هیچ خبری نیست نیازهای اولیه کوهنوردی را به خوبی می شناسید می دانید که چگونه با طبیعت دست و پنجه نرم کنید. غذا لوازم ضروری و بسیاری ما محتاج های دیگر را به همراه دارید در آن ساعت زمان به مانند طلا است.

     هم اکنون زمانی است که حرارت درون پناهگاه با بیرون آن تفاوت زیادی دارد، باید خودمان را از وزش باد محفوظ کنیم آیا توانایی بر پا کردن کمپ را در شرایط سخت آموخته و یا تمرین کرده اید؟ در همین زمان است که توانایی هنر چگونه کمپ زدن خودنمایی می کند.

     هم اکنون وقت آن رسیده است تا توانایی های فنی و حس کوهستان را به نمایش گذاریم و با خونسردی و صبرمان توانایی هایی معنویمان را نشان دهیم،  هر چه اطلاعات و دانش نوین کوهنوردی را به خوبی بلد باشیم به خونسردی و صبرمان کمک کرده ایم. و در نتیجه موجب آرامش بقیه اعضا می شویم زیرا شکرانه ی دست توانا، گرفتن دست ناتوان است.

 

تعریف کمپ:

     کمپ مکانی مناسب جهت استراحت و خواب است که کوهنوردان برای یک یا چند روز از آن استفاده می کنند. به سر بردن شب در محیط زیبای کوهستان یکی از لذتهای کوهنوردی است، این لذت با برتری در هنر کمپ زدن و آشپزی کردن و چگونه خشک ماندن و بر پا کردن یک خانه موقت در طبیعت و بسیاری عوامل دیگر شکل می گیرد.

 

برقراری کمپ:

     برقراری کمپ از یک تا چند روزه جزء فعالیتهای اصلی سرپرست و اعضای یک گروه کوهنوردی می باشد اما برنامه ریزی و برقراری کمپ نیاز به یک سری اطلاعات، دانش ها و پیش زمینه هایی دارد که آن را باید قبل از اجرای برنامه انجام داد و تمهیدات لازم را در مورد آن اندیشید و به اجرا در آورد.

 

قبل از اجرای برنامه چه تمهیداتی را بیاندیشیم ؟ 

در اینجا به برخی از عوامل و تمهیداتی که قبل از اجرای توجه داشته باشیم ذکر می کنیم ، البته به تجربه افراد در این زمینه دقت نظر داشته باشید. از مربیان با تجربه کمک بگیرید .

1-    در برنامه های چندین روزه حتی یک روزه (گاهی اوقات پر مخاطره ترین ناراحتی ها و مشکلات در همان برنامه یک روزه اتفاق می افتد که شاید مجبور به شب ماندن شویم) نیاز می باشد که اطلاعات کافی در مورد کمپ های ثابت طبیعی یا مصنوعی و محل کمپ های متحرک، که از قبل سایر کوهنوردان جهت شب ماندن از آنها استفاده نموده اند داشته باشیم.

2-    ساعت و زمان رسیدن (با توجه به توانایی افراد گروه) به محل ایجاد کمپ را بدانیم (یک ساعت قبل از غروب آفتاب).

3-    اطلاعات کافی از روحیه افراد گروه داشته باشیم.

4-    چنانچه هوا خوب باشد باید بدانیم چند تن از کوهنوردان می توانند بدون چادر شب را به صبح برسانند.

5-    آیا منطقه امن و ایمن می باشد و آیا نیاز به پست نگهبانی هست؟

6-    وزش بادها را شناخته و همچنین وزش بادغالب منطقه را بدانیم.

7-    شناسایی توانایی افراد گروه که آیا به موقع به پناهگاه خواهند رسید (که در غیر این صورت حمل چادر الزامی است).

8-    آیا امکان تغییر ناگهانی هوا وجود دارد؟ باید علم هوا شناسی را در حد نیاز وارد باشیم.

9-    توانایی شناسایی مسیر و یا راهنما داشته باشیم.

10-شناسایی مبدأ و مقصد برای توجیه ( رد مسافرت) انجام بدهیم.

11-آیا محل مورد نظر جای کافی برای تعداد نفرات دارد؟

12-توانایی افراد در برقراری چادر و ایجاد کمپ موقت چقدر است؟

13-آیا تعداد چادرها به اندازه تعداد نفرات هست؟

14-آیا اعضای گروه رعایت اولین قانون اردو و کمپ را می دانند؟

15-آیا همه ی اعضا معایب و مضرات اضافه بار بدون استفاده را می دانند؟

16- بررسی نقص عضوها و نیازهای بهداشتی.

17-آیا یاد گرفته ایم در پیمایش های طولانی از آسان به سخت طی مسیر کنیم؟

18-صبح زود بر خیزیم و پیاده روی را تا حوالی ظهر و یا یک ساعت قبل از غروب آفتاب پایان دهیم (در صورت گرم بودن هوا)

19-در طی روز از بابت شستشو و شنا لحظه ای تردید نکنیم این کارها از نظر روحی و جسمی با ارزشند

20-خوراک کافی و اشتها آور جزء حیاتی هر اعزام مدبرانه است (یک چای دم کرده و شیرین در کمپ حال آدم را جا می آورد).

21-غذاهایی که آب آنها گرفته شده اند گران هستند اما در وزن و انرژی صرفه جویی می کنند.

22-کارت مسیر.

23-به آنچه در هوای نا مساعد باید انجام دهید فکر کرده باشید.

24-به اعضای گروه یاد دهید که عجله جز در مواقع ضروری کاری احمقانه است زیرا موجب خستگی مفرط می شود و اگر وضعیت جسمی یشان مطابق با شرایط جسمانی گروه نباشد نه تنها در مسیر از مناظر زیبا لذت نمی برند بلکه در هنگام بر پایی کمپ خسته و کوفته هستند . شب خوبی نخواهند داشت و به طور مداوم بدنشان دچار رفلکس
می شود.

25-وظیفه سرپرست یک گروه تحریک شوق و لذت ایمن است.

-مهم است یک دست لباس خشک، همیشه برای شب یا مواقع اضطراری نگه داشته شود. لباسهای خیس می تواند شبانه خشک شود و در هر حال معمولاً بهتر است لباسهای نمدار را صبح بپوشیم.

-قبل از برنامه و حرکت اطمینان کنید که سوخت مناسب بر داشته اید.

26-از نقشه و راهنما سود ببرید.

27-برای اینکه شب هنگام خواب خوبی داشته باشید و ماهیچه های شما دوام و قوام داشته باشد و مانند گوجه فرنگی فاسد شده لهیده نشود آب زیادی مصرف کنید زیرا 65 درصد وزن ماهیچه ها را آب تشکیل می دهد.

28-کوله بار بیش از 12 کیلو نباشد.

29- جمع آوری هر گونه اطلاعات به روز در مورد کمپ واجب است که ممکن است جایی قبلاً کمپ بوده اما هم اکنون جابجا و یا خراب شده باشد.

30- تدارکات و تقسیم کار در هنگام شب ماندن: 1- شخصی 2- گروهی. ( یک یا چند نفر می توانند غذای همه گروه را آماده کنند و نوشیدنی درست کنند).

31- در صورت وجود نوجوانان در گروه موارد ایمنی رعایت شود.

 

انتخاب محل کمپ:

شرایط محل برقرار کمپ :

1-    باید پناهگاهی در مقابل باد غالب باشد و در مسیر وزش باد نباشد.

2-    باید زمین آنجا هموار بوده و نسبتاً فاقد کلاله و گرداله باشد.

3-    باید زهکشی شود تا در مقابل سیل احتمالی ایمن باشد.

4-    تقریباً نزدیک به منبع آب باشد (به آبروهای پر سر و صدا نزدیک نشوید) تا موجب عدم استراحتتان نگردد.

5-    درختان ممکن است حفاظی در برابر باد باشند اما چادرها را زیر آنها بر پا نکنید؛ با اینکه در ابتدا ممکن است پناهگاهی فوری به حساب آیند اما بعد تشکیل قطرات درشت می تواند به تخته باد خور چادر نفوذ نماید.

6-    هر گاه انتظار یخبندان می رود از حفره هایی که شب هنگام هوای سرد به داخل آنها نفوذ می کند بپرهیزید.

7-    دقت کنید محل کمپ شما در مسیر حیوانات بومی نباشد (احتمال خرابی چادرها).

8-    قبل از احداث اطراف کمپ را از نظر خطر پرتگاه، آب و غیره بررسی کنید.

9-    در مناطق برفی بهترین محل برف کاملاً کوبیده و سفت شده است.

10-تخته سنگها، نقاط ماسه ای یا خاکی سطح و نقاط بدون علف در جنگلهای عمیق محل های خوبی هستند.

11-از دشتهای پوشیده از علف، نقاط دارای پوشش گیاهی بالاتر از سطح جنگلها پرهیز کنید.

12- بدترین محل جهت احداث کمپ نقاط مجاور دریاچه ها و رودخانه ها هستند.

13-سعی کنید مسیرهای کوچک و باریکی که به پا کوب شباهت دارند را بشناسید، این مسیرها نقاطی هستند که حیوانات روی آنها حرکت می کنند.

14-به عدم بر پایی کمپ در دهلیزها توجه کنید.

15-در ارتفاعات مطمئن شوید که محل بر پایی کمپ شما در مسیر و معرض بهمن نباشد.

16-محل کمپ کمی شیب داشته باشد از تجمع آب جلوگیری می کند. (زمین هموار با کمی شیب)

17-سرپرست و اعضا باید وزش باد کوه و دره را بشناسند.

18-در فصول گرم همیشه وزش باد داریم.

19-به واسطه وزش باد کوه همیشه در کنار رودخانه ها و دره ها سردتر است.

20-از مناطقی که قبلاً استفاده شده است استفاده کنیم و از وسوسه ساکت بودن و چشم انداز زیبا احتراز کنیم زیرا چنانچه در گذشته دور استفاده شده باشد حتماً شرایط لازم را دارا می باشد.

21-در برگزاری اردوها و برنامه ها برای کمپ مسئول تعیین کنیم.

22-ریختن مقداری تنباکو در اطراف چادر می تواند جانوران موذی را دور کند.

23-از ایجاد کمپ در گوسفند سراها که معمولاً دارای سنگ چین هستند بپرهیزیم زیرا محلی برای زندگی گله ها و دیگر جانوران موذی هستند.

24-در مواقع وزش باد شدید یک دیوار سنگی به ارتفاع 60 سانتی متر و عرض 40 تا 50 سانتی متر ایجاد کنید.

25-هنگام خارج شدن از چادر درب آنرا به خاطر ورود حیوانات موذی ببندید.

26-در زمستان هنگام خارج شدن از چادر جوراب و کلاه به سر داشته باشید. فکر اینکه چند لحظه بیشتر نیست از سرتان خارج کنید چون سرمازده می شوید.

دوره جامع آموزش عکاسی از راه دور رایگان

دوستان در وبگردی ، دوره های آموزش مختلفی به صورت مجازی و رایگان در سایت درسنامه دیدم که جالب بود و فکر می کنم اگر دوستان فرصت کافی برای حضور در دوره های آموزشی را ندارند می توانند از روش های مجازی بهره بگیرند که این سایت نیز دوره های خوبی را معرفی کرده که پیشنهاد می کنم یک سری به آن بزنید  . شما به راحتی می توانید با ارسال یک ایمیل خالی در انها ثبت نام کنید . نشاط کوهستان

   طبیعت زیبا و خارق العاده ای که خداوند بزرگ آفریده است، هر بیننده ای را ساعت ها محو مناظر شگفت انگیز خود می کند. عکاسی از طبیعت بخشی از عکاسی است که در آن عکاس به دنبال ثبت لحظه‌ها از عناصر اصلی طبیعت مانند منظره، حیات وحش، گیاهان و نمایی از بافت و حس طبیعت است. این نوع از عکاسی برای نشان دادن زیبایی‌های دنیای طبیعت ایجاد شده است. از کویر تا جنگل ها ،  کوههای مرتفع  تا دریا ها ، سرچشمه ها و آبشارها و حیات وحش موجود در آنها، همه و همه دست به هم داده اند تا مناظر زیبا و شگفت انگیزی را برای ما فراهم آورند. لذا کوهنوردان که بیشترین ارتباط را با طبیعت دارند خواه نا خواه عکاس طبیعت محسوب می شوند. چه بهتر است که همه آموزشهای درستی از عکس  برداری داشته باشیم تا بتوانیم بهترین عکس را از طبیعت زیبای اطرافمان برداریم.

همنوردانی که علاقه به گذراندن 3 دوره عکاسی (مقدماتی،متوسط،پیشرفته) می باشند، می توانند از طریق سیستم رایگان آموزش الکترونیک درسنامه اقدام به گذراندن این دوره ها کنند و در پایان مدرک این دوره ها را دریافت نمایند.

شایان ذکر است مدرک دریافت شده فعلاً فقط توسط سایت درسنامه دارای اعتبار می باشد اما مسئولین درسنامه درحال اخذ تاییدیه برای اعتبار مدارک صادره می باشند.

نمونه مدرک:

این 3 دوره عبارتند از:

گزارش گری چند رسانه ای 5- عکاسی	سطح دوره: مقدماتی
اصول مقدماتی عکاسی	سطح دوره: متوسط
عکاسی دیجیتال 1 (پیشنیاز دارد)	سطح دوره: پیشرفته

---

1 - گزارش‌گری چندرسانه‌ای ۵- عکاسی

در این دوره‌ی آموزشی شما با اصول اولیه‌ی عکاسی آشنا می‌شوید و در چند درس پایانی نکات و تکنیک‌های اولیه‌ی کار کردن با نرم‌افزار فوتوشاپ را فرا می‌گیرید. با به پایان رساندن این دوره شما به راحتی می‌توانید سوژه‌ی عکس خود را انتخاب کنید و براساس معیارهای شناخته شده‌ی عکاسی از آن عکس گرفته و در نهایت آن را برای انتشار آماده کنید.

آنچه در این دوره می خوانید:

• اصول و تعاریف کلی
• انتخاب موضوع عکس و چگونگی بیان آن
• نقش و کیفیت نور در عکس
• کمپوزیسیون یا همچینی اجزای عکس
• وضوح در عکس
• پس زمینه‌ی عکس
• عمق در عکس
• آشنایی یا عکاسی دیجیتال
• انتخاب دوربین دیجیتال
• امکانات و تنظیم دوربین دیجیتال
• آشنایی با نرم افزار ادوبی فتوشاپ
• کار با نرم افزار ادوبی فتوشاپ
• کنترل ابعاد فایل عکس در فتوشاپ
• تصحیح عکس در فتوشاپ
• تصحیح جزئیات عکس در فتوشاپ

2 - اصول مقدماتی عکاسی

در این دوره آموزشی شما با اصول و مبانی عکاسی که شامل شناخت اجزای مختلف دوربین تا اصطلاحات و ابزارهای رایج در عکاسی است آشنا می‌شوید و با به پایان رساندن این دوره‌ی آموزشی شما می‌توانید به صورت تخصصی‌تر به عکاسی بپردازید. علاوه بر آن در این دوره آموزشی تمامی نکات کلیدی که هر فرد علاقه‌مند به عکاسی باید آنها را بداند نیز گنجانده شده باشد.

آنچه در این دوره می خوانید:

• دوربین عکاسی
• صفحه حساس
• نورسنجی
• لنز
• واضح سازی (Focus)
• فلش (Flash)
• فیلترها

3 - عکاسی دیجیتال ۱

در این دوره آموزشی شما با مزایا و معایب دوربین های دیجیتال و همچنین اجزای تشکیل دهنده آن آشنا خواهید شد. علاوه بر آن، با گذراندن این دوره شما به صورت دقیق و اساسی مفهوم کیفیت تصویر و اصطلاحات مرتبط با آن را درک خواهید کرد.

آنچه در این دوره می خوانید:

• مقدمه
• معایب و مزایای عکاسی دیجیتال
• اجزای دوربین دیجیتال ۱- سنسورها
• اجزای دوربین دیجیتال ۲- کارکرد و نظافت سنسورها
• اجزای دوربین دیجیتال ۳- لنز دیجیتال و منظره یاب
• کیفیت تصویر ۱- پیکسل و رزولوشن
• کیفیت تصویر ۲- عمق رنگ
• کیفیت تصویر ۳- دامنه دینامیکی
• کیفیت تصویر ۴- برخی از خطاها و کاستی های عمده در تصویر دیجیتال

---

نحوه شرکت در دوره ها:

آموزش از راه دور یکی از روش‌های آموزشی این روزها در دنیا است که به دلیل در دسترس بودن در هر نقطه‌ای که یک خط اینترنت باشد، با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است. آموزش کاربران اینترنت در ایران نیز یکی از مسائلی است که طی سال‌های اخیر اهمیت زیادی پیدا کرده است. در همین راستا آموزش از راه دور این کاربران ایده‌ای است که درسنامه در قالبی جدید آن را ارائه می‌دهد.

درسنامه، وب‌سایت آموزش از راه دور بر مبنای ایمیل است که کاربران می‌توانند با دریافت واحدهای آموزشی از طریق ایمیل و بدون مراجعه به وب‌سایت درسنامه، درس‌ها را خوانده و در آزمون‌ها شرکت کنند.

برای شرکت در این 3 دوره می توانید یک ایمیل خالی به آدرسهای زیر بفرستید تا درسها و آزمون ها از طریق ایمیل برایتان ارسال شود:

گزارش گری چندرسانه ای 5- عکاسی	[e-mail]
اصول مقدماتی عکاسی	[e-mail]
عکاسی دیجیتال 1 (پیشنیاز دارد)	[e-mail]

توجه داشته باشید برای گذراندن دوره عکاسی دیجیتال 1 حتمی باید اول دوره اصول مقدماتی عکاسی را بگذرانید.

همچنین می توانید این 3 دوره را بر روی تلفن همراهتان و از طریق اپلیکیشن آندروید درسنامه بگذرانید.

برای دریافت اپلیکیشن آندروید ویژه موبایل و تبلت های دارای سیستم عامل آندروید اینجا کلیک کنید.

برای اطلاع بیشتر از این دوره ها به سایت درسنامه مراجعه فرمایید.

برگرفته از وبلاگ گروه کوهنوردی آرش شیراز

لینک مطالب آموزشی کوهنوردی

کوه نوردی ، کوه پیمایی

راجع به سفر به مکه مکرمه دارم ، یاد داشت ها و تصاویری را که تهیه کرده ام تنظیم می کنم ، به محض آماده شدن ، بخش هایی از آنرا برای استفاده علاقمندان در نشاط کوهستان قرار خواهم داد ، هر چند موضوع نشاط کوهستان ، طبیعت گردی ، کوه پیمایی ، گردشگری ، آموزشی ، اکوتوریسم  و موضوعات مربوط به کوه و کوهستان است ، اما اینجا یه جورایی تبدیل به محیط ارتباطی من با دوستانم شده است و اگر گاهی موضوعات با رویکرد شخصی نوشته می شود و از فضای کوهستان خارج می شوم ، امیدوارم برای همراهان کسل کننده نباشد ، هر چند اعتقاد دارم زندگی تک بعدی نیست و شرایط روحی و روانی انسانی به گونه ایی است که به موارد پیرامون خود دقت و توجه بیشتر داشته باشد اگر چه آن موضوع به تخصص و گرایش خاص ارتباط کمتری داشته باشد . بعد از مدت ها از کوه و کوهنودی مطلب عمومی زیر را انتخاب کرده ام که تقدیم حضور شما بزرگواران می نمایم .

   کوهنوردی چیست ؟

     كوه نوردي پوشيدن يك كفش كوه و بستن كوله پشتي و صعود به يك قله معروف و عكس يادگاري گرفتن براي اثبات صعود آن قله نيست.كوه نوردي آميخته شدن با كوه، لذت بردن از مواهب وزيبايي ها، كنار آمدن و دست و پنجه نرم كردن با سختي ها و دشواری ها ست ،كوه نوردي آن نيست كه به هر ترتيبي شده به قله اي صعود كنيم و از اين كه كوهي را فتح  كرديم احساس غرور كنيم بلكه كوه نوردي سراسر كسب تجربه، تعالي بخشيدن و پالایش روح ، ذهن و جسم با بهره گيري از كوه است.   

    كوه نوردي ورزشي است كه قوانين و مقررات زيادي دارد كه هيچكدام از آنها راانسان وضع نكرده بلكه آنها را كشف مي كند. پس يك كوه نورد كسي است كه سعي ميكند قوانين و مقررات كوه را بشناسد و پس از هر بار كوه نوردي با كوله باري از تجربياتي كه در زندگي روزمره هم ياري اش مي كنند در حالي از كوه باز گردد كه جسم و روحش سالم تر از قبل است در يك كلام كوهنوردي درس و روش زندگي ست .  حال ببينيم كساني كه به كوه مي روند چه طیفی از آدم ها هستند :

     بعضي ها با ديدن جلوه هاي زيبا، دلفريب و بي نظير كوهستان از طريق تصوير و فيلم يا از راه دور شيفته آن مي شوند اما به اين ديدار بسنده نكرده و تصميم مي گيرند كه از نزديك آن را حس كنند و به اين ترتيب طبيعت گردي و كوهپيمايي را شروع مي كنند. تقريباً 30درصد از اين عده كوه را با همه جلوه هايش دوست دارند و از باد و طوفان و سرماي آن هم لذت مي برند كه پس از مدتي كوه پيمايي معمولي ديگر ارضاء نمي شوند و به فكر انجام صعودهاي دشواروجدي تر مي افتند و روز به روز به تجربيات خود مي افزايند و پس از مدتي بسته به استعدادشان كوه نورد شايسته اي مي شوند.

  خيلي ها هم براي فرار از قيل و قال شهر به كوه پناه مي برند كه كمتر از  5 درصد از اين افراداز اين طريق با كوه وكوه نوردي آشنا مي شوند .

   عده اي هم از همان ابتدا به دنبال جنبه هاي هيجان انگيز كوه نوردي هستندكه ذاتاً افراد كنجكاو، ماجراجو، شجاع و فعالي هستند. تقريبا 70درصد اين افراد كه كمتر از 20درصد كل كوه نوردان را تشكيل مي دهند جذب كوه نوردي شده و كوه نورد قابلي مي شوند

  برخي هم به خاطر رها كردن خود از عقده هاي دروني و كمبودهاي زندگي شان از كوه بالا مي روند و در واقع فريادشان را برسر كوه مي كشند در بين اين عده كوه روهاي خوبي پيدا مي شود اما كوه نورد خوب به ندرت. چون كوه نوردي ذهني سالم و پويا مي طلبد نه مردابي از ناملايمات روحي.

   در بين كوهنوردان افرادي هم هستند كه اساساً بسيار متفكر، خوشفكر و داراي ذهن پالاينده و پويايي هستند و روزانه ذهن خودرا مشغول بسياري از مسائل اجتماعي، فرهنگي و اعتقادي و ... مي كنند و ذات كوه نوردي را به خاطر سنخييت ي كه با روحشان دارد دوست دارند و كوه را محلي براي احيا و ترميم ذهن خسته شان مي يابند كه اغلب كوه نورداني موفق، محقق و با علم مي شوند به طوري كه برجسته ترين كوه نوردان از اين دسته اند. حال بايد ديد اگر به كوه مي رويم جزو كدام دسته ايم و با كوهنوردي واقعي چقدر فاصله داريم. تا به حال به موضوع از این دیدگاه نگاه کرده بودید ؟

   كوه نوردي يكي از ورزش ها ،از جمله ي تفريحات یا نوعی زندگی است. براي برخي نيز كوه نوردي به عنوان شغل اصلي يا بخش الزامي شغل اصلي است . به بالا رفتن يا پايين آمدن به صورت پياده از ارتفاعات طبيعي كوه پيمايي ودر شرايط جدي تر كوه نوردي گفته مي شود. كوه نوردي مي تواند به صورت راهپيمايي، كوه روي، كوهپيمايي و صعود به قلل و يا صخره نوردي انجام گيرد.

البته رشته های زیادی نیز در کنار این فعالیت ها وجود دارد که از طریق کوهنوردی عده ایی به سمت آن کشیده می شوند ، دره نوردی ، پیمایش غار ، کویر نوردی ، جنگل پیمایی ، یخ نوردی ، و ....

معرفی کوههای ایران (چ )

چ

چاخانی ، 3262 متر استان قزوین

چارتالی : 3166  متر استان مازندران

چاکنه : 2965 متر استان گیلان

چال : 3608 متر  ارومیه

چال : 3225  متر کاشان

چال : 2671  متر  استان قم

چال آب : 2965 متر استان کردستان

چالاب : 3163 متر استان سمنان

چال بران ، چال پیارو ... اشترانکوه

چال چویلدان :3173 متر  استان فارس

چال خاتون : 2925 متر  اراک

چالداغ :  3088 متر  استان اردبیل ، شهرستان مشکین شهر

چالدیز : 3010 متر استان چهار محال و بختیاری

چال فیاله سون ، چال کبود ، چال میشان ... اشترانکوه

جال کلاغ : 3552 متر ، شهرستان بویر احمد

چال کمان : 3550 متر استان اصفهان

چالون : 4550 متر منطقه علم کوه

چال وهلی : 4250 متر ، خط الراس دنا

چالویی : 3750 متر ، استان سمنان

چاله باغ : 3065 متر ، استان چهار محال و بختیاری

چاله خشکه : 2970 متر ، استان چهار محال و بختیاری

چاله بز : 3434 متر ، سمیرم

چاله زرد : 3000 متر ، رشته کوه پراو

چاله سفید : 3047 متر ، استان اصفهان

چاه بهمن : 3146 متر ، استان فارس

چاه چوران : 2950 متر ، سیرجان

چبقلی : 2946 متر ، آلمابلاغ

چبیلستون : .... کوه پَریز

چپ دره : 3887 متر ، استان البرز

چپرو : 3726 متر ، استان سمنان

چَپَکرو : مشتعمل بر 12 قله بالای 4000 متر ، ضلع غربی قله دماوند

چَپَکرو : 4200 متر ، جاده بلده

چت یواشه : ... استان مرکزی

چَز : 3157 متر ، استان اصفهان

چران : 3182 متر ، استان لرستان

چرکین : 3000 متر ، استان آذربایجان غربی ، ماکو

چرم بند : 3615 متر ، استان مازندران

چَرو : 3616 متر ، بروجن

چَرِه : 3341 متر ، استان مازندران

چَری : 4070 متر ، زردکوه بختیاری

چشمه : 3850 متر ، تمندر

چشمه آراز : ... الوند

چشمه بغل : 3057 متر ، استان اصفهان ، نجف آباد

چشمه چاد : 3030 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

چشمه دراز : 3210 متر ، خوانسار

چشمه رود : ..... الوند

چشمه روغنی : 3590 متر ، استان کرمان ، زرند

چشمه سبز : 2912 متر ، نیشابور

چشمه سر : 3339 متر ، استان مازندران ، تنکابن

چشمه سر کوه : 4188 متر ، استان مازندران ، بلده

چشمه سفید : 2913 متر ، استان کرمان ، سیرجان

چشمه سهراب : .... رشته کوه پراو

چشمه شاهی : 3350 متر ، پهنه سار

چشمه کَرِه : 3005 متر ، لرستان ، الیگودرز

چشمه کلا: 3984 متر ، استان مازندران ، لاریجان

چشمه کَلان : 3085 متر ، لرستان ، دلفان

چشمه کنار : 3330 متر ، استان مازندران ، نور

چشمه گرگ : 2943 متر ، استان اصفهان ، برخوار و میمه

چفت : 3118 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرکرد

چک چک : 2745 متر ، اردکان

چِکِل : 3602 متر ، در کوهستان نرو

چکَل دختر پران : 3200 متر ، استان گلستان ، گرگان

چلا : ... منگِشت

چل چلی : 3111 متر ، استان گلستان ، علی آباد

چل مر شهیدان یا چهل مرد شهیدان : 3618 متر ، آذربایجان غربی

چله خانه : 2906 متر ، استان گلستان ، گرگان

چله خانه : ............. متر ، شهرستان خوی

چلیچه : 3650 متر ، استان زنجان

چماقلو داغی : 2800 متر ، آذربایجان شرقی ، مراغه

چَمبِه : 3234 متر ، سمیرم

چمبِه رستم : ...    مورچه خورت

چمندآب : 3300 متر ، زرین کوه

چمن خو : 3650 متر ،  کردستان

چنگ الماس : 2525 متر ، اطراف الوند

چَنگوم : 3000 متر ، استان مازندران ، شهرستان نور

چنگیز : 3467 متر ، استان مازندران ، لاریجان

چنگیز چال 1-2-3 : 4000 ، 4050 ، 4100 متر ، فیروزکوه

چوبین : 3315 متر ، شهرکرد

چهار بید : 3090 متری ، استان فارس ، اقلید

چهار تخت ( اویدر ) : 4200 متر ، دلیر

چهار تنگ : 3020 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

چهارده پل : 3360 فریدن اصفهان

چهار پهلو : 3335 متر ، استان اصفهان ، فریدونشهر

چهار زمین : ... الوند

چهار شاخ : ..... لرستان ، بروجرد ، حاجی آباد

چهار قاچ : 3331 متر ، شهرضا

چهار قله : ........ الوند

چهار کوت : 3200 متر ، استان مازندران ، کلاردشت

چهل تن : 3013 متر ، تربت حیدریه

چهل تن : 4465 متر ، رشته کوه هزار  ،کرمان

چهل تن : 3800 متر ، استان کرمان ، بردسر

چهل تن : 2207 متر ، بیجار

چهل تن : 4050 متر ، رشته کوه تفتان

چهل چشمه : 3050 متر ، استان تهران ، فیروزکوه

چهل چشمه : 3200 متر ، کردستان

چهل خانه : 3000 متر ، استان مازندران ، کلاردشت

چهل خشت : 4018 متر ، فارسان

چهل دختر : 3071 متر ، کوه بنان

چهل ستون : 3220 متر ، سمیرم

چهل محراب : 3457 متر ، استان کرمان ، راین

چهل مرشمیران : ......... استان آذربایجان غربی

چهل مقام : ...... شیراز

چهل من : 2820 متر ، تربت حیدریه

چهل نابالغان : 3800 متر ، نهاوند

چیچکلی : 3030 متر  ،استان فارس ، اقلید

چیرچیر : 3552 متر  ،سمیرم

چیقی دره : 2900 متر ، استان آذربایجان غربی ، محدوده پیرانشهر

چین کلاغ : 3000 متر ، شمال تهران

چین گال : 3468 متر ، استان سمنان ، مهدی شهر

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

معرفی کوه های ایران از آ تا چ در نشاط کوهستان ، لطفاً به لینک های زیر مراجعه کنید

معرفی کوه های ایران ( آ )

معرفی کوههای ایران ( ا )

معرفی کوههای ایران ( ب )

معرفی کوههای ایران ( پ )

معرفی کوههای ایران ( ت )

معرفی کوههای ایران ( ج )

معرفی کوههای ایران (چ )

معرفی سایر کوهها بعداً فهرست خواهد شد ... منتظر باید بود ...

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

آثر های نور خورشید

   فصل زمستان ، وجود برف در ارتفاعات و انعکاس های بسیار زیاد نور خورشید از سطوحی سیقلی و کریستال های برف ، همچنین لزوم مراقبت از عضو حساس یعنی چشمها ما را بر آن می دارد تا اطلاعات خویش را دراین زمینه توسعه دهیم ، هیچوقت برای یادگیری دیر نیست و اگر آگاهی وجود داشته باشد مطمئن باشید که پیشگیری های لازمه صورت خواهد گرفت ، عدم آگاهی از مسائل در بسیار اوقات صدمات جبران ناپذیری را تحمیل می کند که با صرف هزینه های کلان نیز قادر نیستیم انرا جبران نماییم . در کوهستان ها و شرایط آفتابی و حتی زمانی که شرایط ابری در بر کوهستان حاکم است تشعشات خورشید وجود دارد ، مطلب زیر مختصری در خصوص اثرهای نور خورشید از طرح درس مربیگری فدراسیون کوهنوردی تقدیم حضورتان می گردد ، امیدوارم مورد استفاده شما بزرگوران قرار گیرد .   
  نور خورشید پرتو هایی با طول موج 290 تا 1850 نانو متر (nm) را در بر می‌گیرد. با دگرگونی فصل یا آب‌و‌هوا، ویژگی ها و نسبت های پرتوهایی كه به سطح زمین می رسند تغییرات قابل ملاحظه ای می‌کند. طول موج های كمتر از nm 400  می‌توانندبه پوست یا چشم آسیب برسانند. عینك های ویترینی معمولی می‌توانندبخش بزرگی از این پرتوهای بالقوه زیانبار را حذف كنند. در شهر ها  دود و مه دود نیز چنین اثری دارند و می‌توانندپرتوهای زیان آور را – به‌ویژه در زمستان – تا حدودی جذب نمایند (‌لایه نازك ابر نیز می‌توانداین پرتوها را تا حد زیادی حذف نماید)‌. در ارتفاعات بالا، این پرده های محافظ وجود ندارند و علاوه بر آن بازتاب نور از روی سنگ، ریگ، برف، یخ یا آب می‌توانداثر آن را به طور قابل ملاحظه افزایش دهد.

« نور زدگی » 

در ارتفاعات، نور خورشید می‌تواندیك واكنش ناتوان كننده و حاد التهابی در بافت سطحی چشم (‌قرنیه و ملتحمه)‌ پدید آورد كه آن را نور زدگی یا « برف كوری » می‌نامند. نام دوم – كه بیشتر به كار می‌رود – نام مناسبی نیست، زیرا برف با این بیماری ارتباط غیر مستقیم دارد و اختلالات بینایی نیز جزئی و گذراست. نور خورشید در كوهستان با مناطق آفتابی دیگر تفاوت دارد،زیرادرآن‌جا لایه اتمسفر نازكتر و هوا رقیقتر است و پرتو فرابنفش بیشتری از آن می گذرد. 6،5 % از نوری كه به كوهستان می تابد از نوع پرتو های فرا بنفش است، در حالی كه این مقدار در سطح دریا 2 – 1 % است. معمولا برخورد مستقیم نور خورشید موجب نور زدگی نمی‌شود، ‌ولی چند ساعت حضور در محیطی كه دارای عناصر بازتاباننده‌ی سطحی است،‌ به چشم آسیب می رساند. برف یا یخ می‌تواندتا 85 % از پرتوهای تابیده را برگرداند، در حالی كه شنزار و كشتزار به ترتیب 17 % و 5/2% از آنرا باز می تابانند. هنگامی كه نور باز تابیده، از پایین به ما برخورد می‌کند ابروها، پیشانی وآفتابگیر نمی‌توانندچشم را حفظ كنند و این موضوع نقش مهمی در تأثیر زیانبار و جمع پذیر این پرتوها دارد. قرنیه و ملتحمه در برابر این پرتوها آسیب پذیرترند، زیرا اپیدرم شاخی یا ملانینی كه پوست را حفظ می‌کند در آن‌ها وجود ندارد.

پرتو فرابنفش، بخشی از طیف نا دیدنی نور خورشید است كه طول موج 200 تا 400 نانومتر دارد. قرنیه برای طول موج های زیر nm 295 كدر است و آن‌ها را یا جذب كرده یا باز می تاباند. طول موج های دوروبر nm 288 می‌توانندموجب متلاشی شدن پروتئین های هسته و مرگ یاخته گردند.

نور زدگی حاد:

قرنیه پوشیده از یاخته های اپی تلیال است كه پس از چند ساعت تابش فرا بنفش رو به مرگ می‌روند. سپس این یاخته ها متلاشی شده پیوستگی سطحی قرنیه از میان می‌رود. باز و بسته شدن پلك ها، این یاخته ها را از قرنیه و ملتحمه جداكرده پایانه های عصبی قرنیه را برهنه می سازد. تماس پلك با این اعصاب برهنه موجب پیدایش علامت هایی چون احساس وجود شن در چشم، درد آزارنده و حساسیت به نور می‌گردد. یك حركت جزئی یا تابش نور موجب اسپاسم غیر ارادی پلك ها و حمله حاد درد می‌شود. تحریك اعصاب قرنیه نیز موجب تنگی رفلكسی مردمك و اسپاسم ماهیچه های مژكی شده منتهی به چشم درد و سردرد می‌گردد. همه این علامت ها 10 – 4 ساعت پس از تماس با نور پدید می آیند. علامت های حاد معمولاً 8 – 6 ساعت طول می كشند و بیشتر مشكلات پس از 48 ساعت فروكش می‌کنند. اگر چه موارد شدیدتر می‌تواندبه سردرد طولانی و اختلالات بینایی به مدت چند هفته بیانجامد.

بیماران دچار نور زدگی معمولاً پلك های باد كرده، قرمز و گاهی تاول دار، ملتحمه متورم با رگ های پر خون، اشكریزش فراوان، رفلكس قرنیه كند و دیررس و مردمك های تنگ دارند.

درمان نور زدگی حاد شامل پوشاندن چشم ها و كمپرس سرد برای كاهش  ناراحتی است . گشاد كردن مردمك  با آتروپین  (1 %) یا هماتروپین (‌5 %) اسپاسم ماهیچه های مژكی را برطرف كرده حساسیت به نور را كاهش می‌دهد. برای جلوگیری از عفونت قرنیه باید پیش از پوشاندن چشم ها، ‌پماد آنتی بیوتیك چشمی به آن‌ها مالید. ممكن است مسكن یا آرامبخش نیز لازم باشد.

نورزدگی مزمن:

این بیماری در بومیان مناطق كوهستانی و سرزمین های برف پوش و همچنین در میان كارگرانی همچون جوشكاران كه پی در پی در معرض امواج نوری كوتاه قرار می‌گیرند،‌دیده شده است. آن دسته از بومیان مناطق كوهستانی و قطبی كه دچار این بیماری می‌شوند؛ علاوه بر التهاب مزمن ملتحمه گرفتار اختلالات بینایی و حساسیت به نور نیز می‌گردند. ملتحمه ممكن است كشسانی و روشنی خود را از دست داده رنگدانه دار شود. در قرنیه نیز ممكن است نواری از رسوب زرد روشن تشکیل گردد كه با شكاف میان پلك ها مطابقت دارد.

پیشگیری:

شناخت قدرت آسیب زایی نور شدید و سپس گسترش لنزهای ضد پرتو فرابنفش، شیوع نور زدگی را تا اندازه زیادی كاهش داده است. سالهاست كه بومیان كوهستان و قطب از این مشكل باخبرند و روش های حفاظتی ساده ولی موثری پیدا كرده اند. اسكیموها یك تسمه چرمی، ‌تكه ای از چوب یا شاخ را به چشم می بندند كه شكاف هایی برای دیدن دارد و شرپاها موهایشان را به عنوان حفاظ،‌ جلو چشم ها و صورتشان می ریزند.

امروزه در مقایسه با محیط كوهستان (به‌ویژه برای كوهنوردان با تجربه)‌، تماس های صنعتی و اتاق های برنزه شدن علت  های شایعتری برای نور زدگی هستند. منبع پرتو فرابنفش اهمیتی ندارد بلكه شدت و مدت تماس با آن، نخستین شاخص آسیب بافتی است.

 

شاخص:

‌عینك های ایمنی دور بسته ‌- كه طول موج های nm 400 - 250 را جذب كرده یا بر می گردانند – قرنیه و ساختار های درونی چشم را از اثر ویرانگر نور خورشید حفظ می‌کنند.

عینك های معمولی تا  اندازه ای چشم ها را از تابش های زیانبار دور نگه می دارند ولی برای حفظ چشم در محیط های سرشار از نور كافی نیستند. لنزهای پلاستیكی بیرنگ یا كمرنگ قدرت چندانی در حذف پرتوهای فرابنفش ندارند. پس هنگامی كه قصد تهیه یك پوشش محافظ برای چشم داریم ‌توجه به این جزئیات ضروری است.

عینك‌های آفتابی از چشم ها در برابر خیرگی (كه تیز بینی را كاهش می‌دهد)، سرخ بینی (نوعی اختلال بینایی كه در آن همه چیز قرمز دیده می‌شود)‌ ناشی از نور مرئی به‌ویژه نور سبز،‌ آماس ملتحمه (‌كانژنكتیویت)‌، نورزدگی و... كه توسط پرتو فرابنفش با طول موج زیر  313  نانو متر و پرتو زیر قرمز با طـول موج بالای 760  نانو متر پدید می آیند ،  محافظـت می‌کنند.

پس هنگام گزینش عینک آفتابی، توجه به شیشه آن مهم است. امروزه دو ماده در ساختار لنزها به کار می‌رود: شیشه کانی (معمولی) و شیشه آلی (رزین)

لنز از هرگونه که باشد، باید بتواند دیدی روشن و بدون موج فراهم آورد تا چشمها خسته نشوند، مهم‌ترین برتری لنزهای آلی این است که نشکن و سبک وزنند، گرچه پرتوهای زیانبار (به‌ویژه فرابنفش) را به‌طورمؤثر حذف نمی‌کنند. لنزهای کانی پرتو  فرابنفش را بهتر حذف می‌کنند ولی سنگین و شکننده اند. بهترین لنزها برای کوهستان آن‌هایی هستند که هر دو رویه شان دگرگون شده است. رویه درونی آن‌ها یک پوشش ضد باز تاب دارد که از بازتابش پرتوهای وارد شده از کنار عینک به سمت قرنیه جلوگیری می نماید و رویه بیرونی آن‌ها در بالا و پایین تیره تر از بخش میانی است که باید آنقدر روشن باشد که اجازه دید واضح را به فرد بدهد.

قاب:

هنگام گزینش قاب عینک، باید مناسبترین شکل را برای صورت خود برگزید. قاب نباید به گونه ها ساییده شود، زیرا موجب ترک خوردگی پوست می‌شود. بینی و کنارهای صورت را نیز باید بپوشاند تا حفاظت کافی در برابر نور بازتابیده فراهم گردد. دسته عینک باید راحت و قابل تنظیم باشد تا ضمن حرکت، از لغزش عینک جلوگیری نماید. قاب باید سبک وزن ولی در برابر شوک و نوسان دما مقاوم باشد.

دسته عینک باید یک بند ایمنی داشته باشد که به دور گردن بیفتد. داشتن یک عینک یدکی ضروری است.

« آفتاب سوختگی » 

تابش بیش از اندازه پرتو فرا بنفش می‌تواندموجب آسیب دیدگی پوست شود. حساسیت افراد به نور خورشید، یکسان نیست. تنها سیاهانی که پوست بسیار تیره دارند دچار آفتاب سوختگی نمی‌شوند. افراد موبور و مو قرمز بسیار حساسند و باید از نور شدید پرهیز کرده یا با روش‌های مناسب از پوستشان محافظت نمایند.

آفتاب سوختگی حاد:

علامتهای آفتابسوختگی حاد از سرخی ملایم پوست تا تاولهای بزرگ و فراوان تغییر می‌کند. این علامتها پس از 24 ساعت پدیدار شده و پس از 72 ساعت به بیشترین شدت می رسد. در پی سرخی ملایم، پوسته ریزی گذرا و گاهی خارش پدید می آید. تابش بلند مدت نور شدید منجر به حساسیت، درد، تورم پوست و سپس پیدایش تاولهای گسترده می‌شود. اگر همراه آفتابسوختگی علامتهای عمومی همچون تب، لرز، ضعف و شوک پدیدار گردند، باید احتمال گرمازدگی را نیز در نظر داشت. تاهنگامی که علامتهای نخستین تماس با پرتو فرابنفش  فروکش نکرده است، نباید دوباره در معرض نور قرار گرفت. کمپرس سرد برای کاهش علامتها سودمند است و کرمهای کورتیکو ستروئید موجب بهبود می‌شوند. مهم‌ترین عارضه آفتابسوختگی شدید، عفونت است که باید با آنتی بیوتیک مناسب درمان گردد.

آفتاب سوختگی مزمن:

معمولاً تماس بلند مدت با نور خورشید، موجب تحلیل رفتن و پیر شدن (افزایش چین و چروک) پوست می‌گردد. همچنین پرتو فرا بنفش، مهم‌ترین عامل پیدایش سرطان پوست است. به همین دلیل انواع سرطان پوست در کسانی که در هوای آزاد کار می‌کنند، در نواحی استوایی و در بخشهای برهنه پوست شایعتر است.

پیشگیری:

   در آغاز فصل گرما، تماس با نور خورشید را باید به 30 دقیقه در نیمروز محدود کرد، تا زمانی که پوست تیره تر و مقاومتر گردد. پمادها، کرمها و محلولهای ضد آفتاب بسیار گوناگونند. ضد آفتاب هاب شیمیایی مولکولهایی دارند که بخش زیانبار پرتو فرابنفش را جذب می‌کنند. ضد آفتابهای مکانیکی، دسته دیگری هستند که یک ترکیب فلزی (مانند اکسید روی) دارند و نور خورشید را پراکنده کرده یا باز می تابانند. این داروها را بدون نسخه نیز می‌توان تهیه فراهم کرد. داروهایی مانند سولفونامیدها (آنتی بیوتیک)، فنوتیازینها (آرامبخش) و گریزوفولوین (ضد قارچ) می‌توانندپوست را نسبت به نور خورشید حساس نمایند.

بیمارانی که این داروها را دریافت می‌کنند، نیاز به مراقبتهای ویژه و پرهیز از نور شدید دارند. بیماریهایی چون (لوپوس) نیز موجب افزایش حساسیت پوست نسبت به نور می‌شوند. پس هر فردی که حساسیت قابل ملاحظه ای نسبت به نور دارد باید از نظر این بیماری بررسی گردد. همچنین در کسانی که دچار (تبخال) شده اند، تابش نور شدید می‌تواندموجب تشدید ضایعه گردد.

مرجع : طرح درس دوره مربیگری

برقرار کمپ در برنامه های کوهنوردی

   برقرار کمپ در برنامه های طبیعت گردی و کوهنوردی ، به خصوص در شرایطی که برنامه بیش از یک روز به طول می انجامد اجتناب ناپذیر است ، اطلاعات بسیار گسترده ایی در جستجوی منابع و جستجوی اینترنتی می توان یافت که هر یک نگاهی ویژه به برقراری کمپ و کمچینگ ( چادرگاه ) دارند .

اصول برقرار کمپ بیش از هر چیزی به تجربه افراد بستگی دارد و هر چه اطلاعات تئوریک هم فرد کسب نماید تا زمانی که به صورت عملی در شرایط خاص به این کار اقدام ننماید نمی تواند ادعا کند که قادر است کمپینگ ایمن داشته باشد ، لذا مطلب زیر به صورت مقدماتی تقدیم حضورتان می گردد ، هر چند ناچیز است ولی نشاط کوهستان بر توسعه دانش طبیعت گردی اعتقاد دارد و ما اگر سالیان سال هم در طبیعت زندگی کرده باشم باز هم از یادگیری بی نیاز نیستم ....

*انتخاب محلی مناسب برای برقراری کمپ یکی از وظایف اصلی سرپرست گروه می باشد که باید با در نظر گرفتن تمامی جوانب کار موفقیت تیم را در رسیدن به هدف نهایی تضمین کند.

*هدف نهایی از برقراری کمپ در صعودهای حرفه ای رسیدن به بالاترین نقطة کوه یا قله است که در این راه ممکن است متناسب با نوع صعود از موانع مختلف صخره ای، برفی، یخی و غیره عبور کنیم.

*در برنامه‌هاي كوه‌نوردي يكي از مواردي كه كوه‌نوردان با آن مواجه هستند، موضوع شب‌ماني در كوهستان مي‌باشد. شب‌ماني در كوهستان به صورت هاي مختلف مانند اقامت در قرارگاه‌ها، پناهگاه‌ها، جان‌پناه‌هاي پيش‌ساخته و دست‌ساز، بيواك(bivouac)، كمپينگ و ... مي‌باشد.

*در زمينه‌ي كمپينگ، مي‌توان مطالب خوب و جامعي در كتاب ها، جزوات آموزشي، اينترنت و غيره بدست آورد. «برقراري كمپ» پيش زمينه‌ي كمپينگ مي‌باشد.

*قبل از اینکه محلی را برای کمپ انتخاب کنیم باید مطالبی ردر مورد آن بدانیم. برقراری کمپ برای افرادی که برای اولین بار می خواهند این کار را انجام دهند دارای فاکتورهایی است که توجه به آنها بسیار مهم می باشد.

تعریف کمپ

کمپ به محلی اتلاق می شود که کوهپیمایان و کوهنوردان و طبیعت گردان جهت اقامت خود از آن استفاده می کنند.

عمدتاً کمپ برای بیش از یک روز تعبیه می شود و باید تمام خصوصیات یک محل مناسب برای اقامت را داشته باشد.

 

انواع کمپ

1. کمپ طبیعی : که شامل عوارض طبیعی مثل غارها، زاغه ها، شکاف ها و ... است که تجارب بالایی را در کوهنوردی می طلبد.

2. کمپ مصنوعی : در این نوع کمپ از لوازم مصنوعی استفاده می شود مثل چادر.

کمپ طبیعی

این نوع کمپ بستگی به تجهیزات و ابزارهای در دسترس، فصل سال و مدت اقامت در محل دارد. بعضی از انواع پناه گاه ها را می توان با استفاده مناسب از ابزارهای در دسترس تحت هر شرایطی ساخت.

چرا کمپ طبیعی ؟

چنانچه در منطقة وسیعی گم شده باشید و تصمیم بگیرید حداقل برای یک شب در آنجا بمانید اولویت شما باید پیدا کردن یک سرپناه باشد.

• ما به سرپناه احتیاج داریم تا روحیة خود را تجدید کنیم و شبی آرام را بگذرانیم.
• حفاظت در برابر خورشید، تا خطر گرمازدگی و نیاز به آب کاهش یابد.
• حفاظت در برابر حشرات.
• حفاظت در برابر حیوانات.
• حفاظت در برابر باران و برف.
• برای گرم ماندن.
• برای خنک کردن خود.

 

روند برقراري كمپ :

۱.  تعيين مكان كمپ:

در محلی که بادگیر نباشد .

توجه به این نکته ضروری است که روي يال ها و خط ‌الراس‌ها باد با شدت بيشتري می وزد.

فاصله و ارتفاع مطمئن از كناره‌ي رودخانه داشته باشد و از چادر زدن در كف دره‌ها اجتناب شود. به باد کوه و باد دره توجه شود که شب ها باد از سمت دره به سمت کوه می باشد .

عدم برپايي چادر در زير درختان. اين عمل هر چند كه در ابتدا مانع ريزش نزولات جوي بر روي چادر مي‌شود؛ ولي در صورت بارندگي و تشكيل قطرات بزرگتر بر روي برگ درختان و ريزش آن ها بر روي چادر، باعث خيس شدن بيشتر آن مي‌گردد. ضمن اینکه در ماههای گرم سال تنفس گیاهان در شب صورت می گیرد و باعث تولید دی اکسید کربن بیشتری در زیر درخت می گردد .

داشتن دسترسي مناسب به آب آشاميدني.

در معرض ديد بودن محل استقرار، امنيت و احتمالاً راحتي جستجو براي گروه‌هاي امداد و نجات را فراهم خواهد كرد.

۲. زيرسازي چادر:

تسطيح مناسب زير چادر (براي راحتي بيشتر)، چه از نظر عوارض طبيعي مثل سنگ و خاشاك و چه از نظر شيب (سطح زير چادر تقريباً بايد موازي افق محلي باشد ).

استفاده از يك نايلون بزرگ در زير چادر براي جلوگيري از نفوذ رطوبت زمين به داخل و عدم آسيب‌پذيري كف چادر.

در صورت امكان از جابجايي سنگ هايي كه ريشه در خاك دارند خودداري كنيد، زيرا معمولاً محل لانه‌ي حشرات و خزندگان است.

۳. برپايي چادر:

محور طولي چادر بايد به گونه‌اي قرار گيرد كه دهانه‌ي ورودي چادر در معرض باد (جهت غالب باد) نباشد.

در زمان برپايي چادر، حتي‌المقدور طناب هاي مهار به گونه‌اي محكم شود كه سطح بيروني چادر (سقف) عاري از هر گونه چين و چروك و پستي و بلندي باشد (جهت جلوگيري از تجمع آب روي چادر در هنگام بارندگي).

چند سنگ بزرگ بر روي ميخ‌هاي مهار چادر به منظور ايجاد مقاومت بيشتر قرار دهيد. سنگ ها بايد به نحوي قرار گيرند كه كمترين تماس را با طناب مهار داشته باشند؛ زيرا در صورت وقوع باد، سايش طناب به سنگ، باعث پارگي طناب و خوابيدن چادر مي‌گردد (در صعودهاي زمستانه از كلنگ، بعنوان مهار چادر استفاده مي‌گردد).

در شرايط طوفاني و اضطراري كه خطر شكستن تيرك ها، پاره شدن چادر يا حتي عدم امكان برپايي چادر وجود دارد، مي‌توان بدون استفاده از تيرك ها تنها از پارچه‌ي چادر استفاده نموده و به داخل آن خزيد. در اين حالت بدن شخص حكم تيرك را خواهد داشت.

ايجاد راه آب و كانال دور چادر و ايجاد شيب مناسب به منظور هدايت آب باران احتمالي.

۴. ايمني كمپ:

پاشيدن مقداري توتون بصورت كمربندي در اطراف چادر، مانع از نزديك شدن حشرات ، جانوران به خصوص عقرب و مار به داخل چادر مي‌گردد.

بسته بودن در چادر، بخصوص در فصول گرم و در مناطق خشك (براي جلوگيري از ورود مار و ساير جانوران گزنده) يكي از مهم ترين موارد مي‌باشد.

قرار دادن مواد غذايي در محلي كه از دسترس حيوانات به دور باشد، مثل آويزان كردن آنها از درخت و در ارتفاع مناسب.

عدم استفاده از چراغ‌هاي خوراك‌پزي و روشنايي گازي، نفتي، بنزيني، الكلي و... (بطور كلي هر نوع وسيله‌ي روشنايي و گرمايشي كه داراي شعله باشد) به دليل خطر بالقوه‌ي ايجاد حريق و خطر گازگرفتگي. در صورت اجبار، حتماً يكي از پنجره‌ها و يا در چادر را باز بگذاريد تا تهويه‌ي هوا به خوبي انجام پذيرد. از سويي از استقرار صحيح و استحكام موقعيت چراغ اطمينان حاصل نماييد (در چادرهايي كه در راس چادر يك قلاب تعبيه شده است، مي‌توان از لامپ هاي LED آويز، جهت روشنايي استفاده نمود).

زمین محل کمپ چه ویژگی های دارد :

• زمین پهن و گسترده.
• قسمتی مرتفع که آب به آنجا راه نیاید.
• ایمن در برابر باد.
• دور بودن از آبراهه های خشک شده.
• در معرض دید بودن.

مطلبی در خصوص جنس لایه گورتکس

     لایه گورتکس ترکیبی از دو ماده منحصر بفرد ترمو مکانیکی به ثبت رسیده است .یکی از این دو جزء تترا فلوئورو اتیلن خالص ePTFE))است که در هر اینچ مربع 9 میلیارد منفذ دارد . هر یک از این منافذ بسیار کوچکتر از یک قطره ریز آب( 20000 بار)امابسیار بزرگترازیک مولکول بخار آب(700 بار)است. قطره نمی تواند از منافذ لایه عبور کند ولی مولکول به صورت بخار قادر به عبور از آن است . قابلیت عبور بخار را " قابلیت تنفس " می نامند . جزء دیگر ماده ای است که روغن و چربی را بخود نمی گیرد (دافع چربی) و از آلوده شدن گورتکس به مواد چرب نظیر روغن های نفتی ,مواد غذایی,حشره کشها و دیگر مواد مضر جلوگیری می کند. برای ایجاد یک پوشش ضد آب و باد که در عین حال " قابلیت تنفس "را حفظ کند لایه گورتکس را روی پارچه های دیگر می پوشانند . پارچه های مجهز به پوشش گورتکس ضمن حفظ " قابلیت تنفس " ضد آب و ضد هوا نیز هستند .
ساده ترین گرتکس ضدآب اولیه ، دو لایه ایی بودند که لایه بیرونی آن نایلون یا پلی استر و لایه درونی آن پلی یورتان (PU)  می باشد . در اوایل عرض گورتکس لایه داخلی PU با لایه نازک غشایی تفلون ( fluoropolymer  ) پوشش داده شده بود . 

مرجع : سایت گرتکس  و    ویکی پدیا

• Moisture vapour escapes
• Rain and wind stay out
• Outer material
• GORE-TEX® membrane
• Lining

گرتکس مصرف شده در دستکش


گرتکس مصرف شده در تولید کفش

پ ن :

بسیاری از کوه نوردان از نفوذ آب به داخل گرتگس گلایه دارند ، گورتکس هایی که در ایران تولید شده نیز شرایط مناسبی را برای ضد اب بودن و تنفس کافی مهیا نمی کنند ، به نظر شما اشکال از کجاست ؟

زنجیر پلیمری PTFE

کوههای ایران ( ج )

ج

جاغ جاغ : 3031 متر شهرستان سمیرم

جام : 3650 متر ، مجاور سهند

جانستون : 4100 متر ، استان تهران ، فشم ، روستای آبنیک

جت نشانه : 3050 متر ، اراک

جَرها : 2915 متر ، تفت

جفتان : 3957 متر ، در شته کوه پلوار

جَم جَم : کوهی در راه مهاباد به ارومیه

جِمرد : 3200 متر ، استان مازندران ، نوشهر

جنگا : 3025 متر ، استان فارس  ،شهرستان اقلید

جِنگو : 3162 متر ، استان گلستان ، شهرستان علی آباد

جنو : ...... کوله جنو

جوپار بهرام گرد : .... کرمان

جوپار و بندگدار : جنوب غربی جوپار ... قسمت شمالی جوپار  4000 متر و قسمت جنوبی بندگدار 3850 متر

جوچال : 3211 متر ، استان البرز ، کرج ، آدران 

جهان بین : شهرکرد ، یلندترین قله چلیچه 3650 متر

جهان بین :  .... استان چهارمحال و بختیاری

جهان بین مرکزی : 3500 متر قله ایی در 8 کیلومتری شمال شرقی جونقان در مرکز رشته کوههای جهان بین 

جهان نما : 3187 متر ، استان سمنان ، مهدیشهر ، دهستان چاشم

جیران گله : قله کم ارتفاع در الوند

جیرجان : 3000 متر ، استان مازندران ، نوشهر

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

لوازم و تجهیزات جدید ایمنی در بهمن:

     زمستان در راه است و برف بسیاری از کوه ها را سفید پوش کرده است ، فصل صعودهای زمستانی رسیده است و بر ماست که اطلاعات خود را از شرایط زمستان گسترش دهیم ، آگاهی شاید بخشی از نیازهای ما را برطرف نماید ولی دوستان بدانیم که آگاهی دانش نیست ، زمانی آگاهی به دانش تبدیل می شود که این شرایط و تجهیزات در دوره های آموزشی بارها و بارها تمرین شود ، شاید بسیاری از ما به وسایل و تجهیزات جستجو و نجات تجهیز باشیم ولی اصل مهم این است که تسلط کافی در استفاده ازاین وسایل را کسب نماییم .

      کوه نوردی ما در شرایطی است که شاید آشنایی اولیه نیز با این تجهیزات نداشته باشد ، اندک کسانی هستند که این وسایل و کاربرد آنها را بدانند و بسیار کمتر کسانی هستند که می توانند به درستی ازاین وسایل استفاده نمایند .  ما در حد بضاعت و توان خود این تجهیزات را معرفی می کنیم و امید داریم دوستانی که متولی برگزاری کلاس های آموزشی هستند نسبت به اجرای برنامه های مختلف آموزشی همت گمارند تا بدینوسیله بتوانیم کوهنوردی ایمن را در شرایط دشوار زمستانی و به خصوص مواجهه با بهمن داشته باشیم ... به امید تحقق اهداف کوهنوردی که همانا ایمنی ، ایمنی و ایمنی در کوهستان است ...

ابزار ها و تجهیزات جستجو و  نجات بهمن را به طور کلی می توان به سه دسته تقسیم کرد :ابزار های جلوگیری از وقوع بهمن ٬ تجهیزات زنده ماندن در بهمن و تجهیزات جست و جو و نجات بعد از بهمن.  

بر اسا آمار بیش ارز ۵۰ درصد از قربانیانی که کاملا در زیر بهمن مدفون شده اند جان سالم به در نبرده اند حتی کسانی که به بیکن و دستگاه های ردیاب دیجیتالی مجهز بوده اند.به همین خاطر بیشترین توجه را باید بر جلوگیری از در معرض خطر بهمن قرار گرفتن و عبور نکردن از مناطق بهمن خیز و همچنین پیش گیری از وقوع بهمن داشت.در ادامه تعدادی از وسایل مرتبط با بهمن معرفی معرفی می شود.

 

بیکن ها (Avalanche Beacon)

بیکن ها دستگاه های ارسال و دریافت امواج رادیویی می باشند که به وسیله این دستگاه می توان محل مدفون شدن فرد بهمن زده را مشخص کرد.این دستگاه ها ابتدا در سال ۱۹۶۸ توسط Dr. John Lawton اختراع شد.

از اولین مدل های بیکن ساخته شده

امروزه بیکن ها تنوع بالایی نسبت به دهه های گذشته دارند و برخی دارای ویژگی های ویژه ای هستند.بیکن های قدیمی تر از قدرت بیشتری برخوردار بودند ولی کار با آن ها سر در گم کننده و دشوار بود.

 نکته ی مهمی که باید مورد توجه قرار داد(و متاسفانه افراد کمی به آن توجه می کند و یا آن را می داند) این است که: تمامی دستگاه های تمامی شرکت ها با یکدیگر سازگاری دارند ٬بدین معنا که می توانند امواج یکدیگر را دریافت و یا برای هم ارسال کنند.این موضوع بدین خاطر است که تمامی بیکن ها طبق استاندارد جهانی امواجی با فرکانس 457 KHz را ارسال و دریافت می کنند.پس در هنگام خرید شما نباید اصلا به این موضوع فکر کنید که آیا فلان مدل می تواند این مدل را پیدا کند یا نه!

در حالت کلی ۳ نوع بیکن وجود دارد:
-آنالوگ
-دیجیتال
-آنالوگ/دیجیتال(هیبرید)

 آنالوگ

این مدل از بیکن ها کم کم در حال از رده خارج شدن هستند و بیشتر طرفداران خود را از است داده اند.
مدل های آنالوگ از دامنه ی جست و جوی بالایی برخوردارند  برای دریافت امواج از فواصل دور مناسب هستند اما به هر حال کار با آن ها چندان راحت نیست و نیاز مند تجربه و تمرین فراوان می باشد.مدل های آنالوگ از قیمت نسبتا پاییینی برخوردارند.
مدل های آنالوگ بدین صورت عمل می کنند که امواج رادیویی را به صدا تبدیل می کنند و هر گاه که به فرد مورد نظر نزدیکتر شوید صدای شنیده شده بلند تر می شود.طریقه کار با مدل های آنالوگ در مقاله دکتر توضیح داده شده است.

دیجیتال

این مدل از بیکن ها در حدود سال های ۲۰۰۱ به بازار عرضه شد.هدف اصلی تولید این نوع از بیکن ها کم کردن زمان پیدا کردن قربانی به وسیله راحت تر کردن کار با آن ها است.
بیکن های دیجیتال از میکرو پروسسور هایی بهره می برند که که با آنالیز کردن سیگنال هایی دریافتی فاصله تا فرد قربانی و همچنین جهت حرکت را به ما نشان می دهد.
کار با مدل های دیجیتال نسبت به آنالوگ ها بسیار راحت تر است ولی ضعفی که نسبت به مدل های آنالوگ دارند این است که از دامنه جست و جوی کوتاه تری سود می برند.
بیکن های دیجیتال نسبت به توانایی هایی که دارند٬قیمت های متفاوتی دارند.برای مثال بیکن مدل DSP شرکت PIEPS درارای توانایی مارک کردن ۳ دستگاه را دارد که قیمت آن در بازار ایران حدودا ۶۴۰ هزار تومان است ولی مدل Freeride همین شرکت که توانایی مارک تنها یک دستگاه را دارد حدودا ۲۲۷ هزار تومان است.

آنالوگ/دیجیتال(هیبرید)

این مدل از بیکن ها از تکنولوژی هر دو مدل انالوگ و دیجیتال بهره می برند ولی به نظر نمی رسد که ویژگی خاص یا چشمگیری داشته باشند.از این نوع بیکن ها تنها یک یا مدل تولید شده است و این مدل نزی مانند مدل های آنالوگ در حال از رده خارج شدن هستند.

طریقه ی حمل بیکن توسط کیف مخصوص آن

 نکته ای که مهم است,بدون توجه به نوع دستگاه شما, این است که همواره شما باید به تمرین بپردازید تا در مواقع اضطراری از سرعت عمل کافی برخوردار باشید و بتوانید از دستگاه به درستی استفاده کنید و وقت را ذخیره کنید.

 

 

میله  سونداژ

میله های سونداژ یکی از وسایل مهم در عملیات جست و جو و نجات می باشد.چه زمانی که از بیکن استفاده می کنیم باید برای تعیین محل دقیق قربانی از آن ها استفاده کرد و زمانی که قربانی از دیگر وسایل مانند بیکن ٬ توپ بهمن و ... استفاده نکرده است میله های سونداژ تنها راه برای تعیین محل قربانی می باشد.شرکت های مختلفی میله های سونداژ را تولید می کنند ولی در واقع آن ها با یکدیگر تفاوت چندانی ندارند.
۳مورد را درهنگام خرید میله سونداژ باید مد نظر قرار داد:
۱-طول میله
۲-ماده  استفاده شده در ساخت میله
۳-سیستم اتصالات میله سونداژ

 طول

اکثر میله های سونداژ دارای طول های استاندارد ۲۰۰٬۲۴۰ و ۳۲۰ سانتی متر می باشند.اما بعضا بعضی از مدل ها دارای طول های متفاوتی نیز می باشند که معمولا ان ها رد طول های بلند تر ۲۶۰٬۲۲۰ و ۲۸۰ تولید می شوند. .
در اکثر میله ها هر قطعه درارای طول ۴۰ سانتی متر می باشد و به همین دلیل است که طول های استاندارد در نظر گرفته شده است.اما مدل هایی که از طول های استاندارد پیروی نمی کنند دارای طول های بلند تری می باشند که امکان دارد برای قرار دادن آن ها در کوله برای شما مشکل ایجاد کند.
اگر معمولا در منطق پر برف برنامه های خود را اجرا می کنید پس بهتر است که طول های بلند تر را برای خرید انتخاب کنید ولی اگر تفاوت وزن چندان برای شما اهمیت ندارد بهتر است که طول بلند تر خریدای کنید.

 جنس میله

همانند بیل های برف میله های سونداژ هم معموا از آلومینیوم ساخته می شوند ولی مانند بقیه ابزار که امروزه از کربن برای تولید آن ها استفاده می شود٬این وسیله نیز استثنا نبوده و مدل هایی که جنس آن ها کربنی می باشد نیز تولید می شود.
مهمترین تفاوت میان میله های کربنی و آلومینیومی تفاوت وزن آن ها می باشد که میله های کربنی مقداری سبک تر می باشند.البته این دو مدل تفاوت دیگری نیز دارند که این تفاوت قیمت آن هاست! میله های آلومینیومی قیمتی در حدودا ۶۰ هزار تومان دارند ولی مدل های کربنی حدودا  ۱۱۵ هزار تومان می باشند.

 

اتصالات

گاها سیستم های اتصالات میله های سونداژ متفاوت می باشند و شما باید در هنگام خرید توجه داشته باشید که با کدام سیستم راحت تر هستید و کدام مدل را می توانید سر هم کنید.تمامی مدل ها دراای قفل های مطمینی هستند ولی بعضی از آن ها سریعتر می باشند و برخی از میله سونداژ ها توانایی آن را دارند که در تنها 3 ثانیه سر هم شوند.

 

٬Pieps iProbe میله ی سونداژی کم نظیر

این مدل شرکت PIEPS تحولی در میان میله سونداژ ها ایجاد کرده است.
این مدل دارای یک دستگاه گیرنده بیکن کوچک در بالای ان است که تنها با یک باتری قلمی برای ۲۵۰ ساعت کار میکند و توانایی دریافت امواج از فاصله دو متری را داراست.هنگامی که در حال سونداژ کردن هستید برای این که تفاوت میان یک کوله٬سنگ و یا یک قربانی را تشخیص دهید باید تنها بر احساس و تجربه خود اتکا کنید ولی به کمک این مدل می توانید مطمین شوید که آن جسم خود فرد مورد نظر بوده است و نه کوله او تا بجای اینکه کوله قربانی را نجات دهید خود قربان را نجات دهید و در وقت صرفه جویی کنید!
طریقه ی کار این بیکن همانند بیکن های معمولی می باشد و توسط تغییرات در صدای بیپ ی که تولید می کند شما را از مکان فرد مطلع می کند.
همچنین این مدل توانایی این را نیز داراست که بیکن افرادی را که پیدا کرده اید توسط دکمه ای که بر روی بدنه آن وجود دارد غیر فعال کنید که این مزیت بسیار مهمی برای مواقعی است که چند قربانی وجود دراد و از سردرگمی امدادگران جلوگیری می کند, اما متاسفانه این ویزگی تنها برای بیکن های شرکت Pieps عمل می کند.

تنها عیبی که برای این میله سونداژ کربنی می توان بیان کرد قیمت بالای این مدل است که در ایران دارای قیمت تقریبی۲۰۰ هزار تومان می باشد.

 

 

 

کیسه های هوای  (Avalanche Air BAG)

 

 یکی از تجهیزاتی که بیش از ۲۵ سال است تولید می شود ولی در ایران شاهد استفاده از آن نیستیم کیسه های هواست.
همان طور که میدانید یکی از بدترین حالاتی که برای یک فرد بهمن زده ممکن است اتفاق بیفتد مدفون شدن کامل در زیر برف و بدتر از ان مدفون شدن در عمق برف است.دلیل اصلی مرگ قربانیان بهمن آسیب های ناشی از برخورد بهمن نمی باشد بلکه مدفون شدن در زیر بهمن دلیل اصلی مرگ قربانیان است.حدودا ۹۰ درصد از مواردی که به مرگ انجامیده اند به دلیل خفگی و فشار بالای ناشی از حجم بالای برف بوده است.
در گذشته اعتقاد بر این بود که بیشتر مدفون شدگان بهمن در عمق زیاد برف و حدودا ۲متری مدفون می شود(که در طرح درس پیشرفته برف و یخ فدراسیون نیز همین مورد گفته شده است) اما براساس تحقیقات هایی که به تازگی انجام شده است٬ عمقی که اکثر قربانیان بهمن در آن دفن می شوند٬ در اکثر مواقع کمتر از یک متر است.

کیسه های هوای بهمن بدین صورت عمل می کنند که پس از کشیده شدن ظامن آن که بر روی بند کوله پشتی قرار دارد به سرعت دو یا یک کیسه هوا(بسته به مدل کیسه هوا) باز می شود و در پشت فرد قرار می گیرد که باعث می شود  همانند جلیقه نجات ٬فرد به سطح برف بیاید و در عمق برف مدفون نشود.
یکی از ویژگی های این وسیله این است که در بیشتر مواقع٬چه در حالتی که افتاده اید و وزنتان بر روی کیسه هاست و یا زمانی که بهمن شما را زده است و حجمی از برف روی شما قرار دارد٬کپسول هوای این وسیله قدرت آن را دارد که کیسه های هوا را باد کرده و جان شما را نجات دهد.
   

در بعضی از مدل ها کیسه های هوا علاوه بر اینکه در پشت شما باز می شوند در کنار سر و گردن شما نیز قرار می گیرند و باعث می شود آسیب های کمتری به  سر و گردن شما وارد شود و همچنین سر شما خارج از برف قرار بگیرد.

 کیسه های هوا بر روی کوله های خود شرکت و توسط خود شرکت نصب می شوند.کوله هایی که هم مورد استفاده شرکت ها قرار می گیرد از مقاومت بالاتری برخوردار است٬برای مثال بند های دوشی این کوله ها تا ۴ برابر نسبت به کوله های معمولی مقاوم ترند.
کیسه های هوا یک بار مصرف نبوده ولی باید بعد از هر بار استفاده آن ها را توسط نمایندگی های شرک شارژ کرد.

 (در اینجا فیلمی را می توانید مشاهده کنید که کیسه ی هوا جان یک اسکی باز را نجات می دهد.)

 

 

توپ بهمن(Avalanche Ball)

یکی دیگر از تجهیزاتی که برای زمان بعد از وقوع بهمن کاربرد پیدا می کند توپ های بهمن هستند.توپ بهمن مدل مدرن و ارتقا پیدا کرده ی نخ بهمنی است که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت.
توپ های بهمن به وسیله ی طنابی٬ که طولی ۶ متر دارند٬ مستقیما توسط هارنس خود وسیله به فرد متصل می شوند با این تفاوت نسبت به نخ بهمن که توپی در انتهای نخ وجود دراد که همواره بر روی سطح برف قرار می گیرد و به راحتی و به سرعت محل دفن فرد قربانی بهمن را به کمک آن مشخص کرد.
توپ های بهمن دارای سیستم فنری می باشند و بر خلاف کیسه های هوا که توسط فشار هوا حجم پیدا می کنند این وسیله توسط سیستم فنری خود حجم پیدا می کند و بر روی برف می ماند.

     

یکی از مزیت های توپ های بهمن این است که آز آن ها می توان در تمامی کوله ها بهره گرفت و متعلق به نوع خاصی کوله نمی باشد زیرا این وسیله بر روی کوله و بیرون آن قرار می گیرد و دارای حجم زیادی نیز نمی باشد.وزن این وسیله تفریبا ۱ کیلوگرم می باشد.

توپ بهمن دارای ضامنی است که بر روی بند دوشی کوله قرار می گیرد که با کشیدن آن وسیله عمل می کند و به بیرون پرتاب میشود.ویژگی خوب دیگری که این وسیله دارد یک بار مصرف نبودن آن وعدم نیاز به شارژ می باشد زیرا با جمع کردن توپ که دارای سیستم فنری است و می توان بار ها و بار ها بدون نیاز به باتری و یا کپسول هوا از آن استفاده کرد. 

مزیتی که توپ های بهمن نسبت به کیسه های هوا دارند این است که در صورتی که پس از مدفون شدن فرد در زیر بهمن٬ بهمن مجددی بر روی بهمن قبلی بیاید٬ توپ باز هم بر روی سطح بهمن قرار خواهد گرفت و این به خاطر انعطاف پذیری ان است اما کیسه های هوا بدین صورت نیستند و در زیر برف پس از بهمن دوم مدفون می شوند.

توپ های بهمن بر بیکن ها نیز برتری دارند!!ابتدا اینکه زمان تعیین محل دفن قربانی بهمن را به شدت کاهش می دهند و همچنین در موردی که چندین نفر دچار بهمن شده اند  کار تعیین محل افراد مختلف نسبت به بیکن بسیار راحت تر انجام می گیرد و هر فرد و کسانی که به بیکن و مجهز نیستند نیز می تواند به راحتی در عملیات امداد شرکت کند که این مزیتی فوق العاده است. ولی هیچ وقت نباید توپ بهمن را جایگزین بیکن کرد.

امداد در شرایطی که چند مصدوم وجود دارد

 در اینجا می توانید طریقه استفاده و جمع کردن توپ بهمن را ببینید.

 

 

آوالانگ(Avalung)

آوالانگ شرکت بلک دایاموند نیز یکی دیگر از وسایلی است که می تواند جان شما را نجات دهد!
در ۱۵ دقیقه اول بعد از حادثه اگر فرد به سرعت پیدا و نجات داده نشود امکان زنده ماندن او به شدت کاهش می یابد و این به خاطر تجمع دی اکسید کربن در برابر صورت و کمبود اکسیژن و خفه شدن فرد است و این زمانی است که آوالانگ ارزش خود را نشان می دهد.
این وسیله مدت زمان ۱۵ دقیقه را به حدودا ۱ ساعت افزایش می دهد که این ۴۵ دقیقه ی اضافی برای نجات جان مصدوم بسیار ارزشمند است.
AvaLung بدین صورت عمل می کند که هوای بازدم و گازهای co2 را از جلوی صورت شما دور کرده و  آن را به پشت بدن شما می برد و اکسیژن لازم برای تنفس شما را تامین می کند.همچنین این وسیله باعث کاهش یخ زدن برف های اطراف صورت در زمانی که در زیر برف دفن شده اید می شود زیرا شما عمل تنفس خود را توسط این وسیله انجام می دهید.
در زمانی که در زیر برف فرد دفن می شود باید تمام دم و باز دم خود را توسط این وسیله و نه از طریق بینی انجام دهد. 
این محصول توسط شرکت بلک دیاموند در دو مدل عرضه می شود.یک مدل که بر روی کوله های این شرکت طراحی و نصب شده است و مدل دیگر که به صورت جلیقه پوشیده می شود.در مدل جلیقه ای باید به یاد داشته باشید که برای کارکرد بهتر وسیله آن را حتما بیاد بر روی همه ی لباس های خود بپوشید و چیزی بر روی آن نپوشید.

در مدل کوله ای دهانه بر روی بند دوش کوله قرار دارد و محل خروج دی اکسید کربن بر روی پشت کوله قرار دارد.قیمت این وسیله در مدل جلیقه ای در حدود 130 دلار می باشد و وزن آن هم ۲۵۰ گرم می باشد ولی در مدل های کوله ای دارای تنوع زیادی است.

     

 

 

 

 

RECCO

یکی از جدید ترین  تجهیزات جست و نجات ,RECCO می باشد.این وسیله با اینکه وزنی کمتر از 4 گرم دارد ولی می تواند تاثیر بسزایی در پیدا کردن فرد قربانی بگذارد.از ویژگی های این وسیله بی نیاز بودن به باتری است و اینکه این وسیله همواره روشن است و دکمه ی خاموش و روشن ندارد!!
این وسیله که به صورت ثابت و دائم بر روی کلاه کاسکت٬لباس٬کفش ها و ... نصب می شود و حتی بضی از شرکت ها از قبل این وسیله را بر روی محصولات خود نصب می کنند.

recco reflector

این وسیله از دو قسمت RECCO detector و RECCO reflectors تشکیل شده است که قسمت RECCO detector  در اختیار امداد گران باید باشد و این وسیله توسط امواجی که ارسال می کند و امواج دریافتی از قسمت بازتابننده محل فرد قربانی را مشخص می کند.

recco detector

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

با تشکر از سایت: کدوک ...در بلندا

منابع:

backcountrysafety.com
 Wikipedia.org
snowsafe.co.uk
وبسایت شرکت بلک دایاموند
دفترچه ی Avalung
lawinenball.at
pistehors.com
snowsafe.co.uk
avalanchetools.com
avalanchesafety.ca
pieps.com
recco.com

برداشت از وبلاگ :  انجمن پزشکی کوهستان ایران

کوههای ایران ( ت )

ت

تات : 2927 متر ، استان آذربایجان غربی

تاربیشه : 3229 متر ، استان البرز ، آسارا

تاریکه نو : 3130 متر ، استان البرز ، دهستان نساء

تافک سفید : استان کرمان

تامَز :3006 متر ، استان کهکیلویه و بویر احمد

تامیان : 2976 متر ، استان البرز ، آسارا

تاوَرمیشی : 2976 متری ، استان سمنان

تاوِرِنِرآب : 2942 متر ، استان گلستان 

تتَره : 3434 متر ، فریدونشهر

تپه مراد : 3219 متر ، استان تهران ، فیروزکوه

تَجِر : 3408 متر ، استان قزوین

تخت : 2950 متر ، استان مرکزی

تخت : 2985 متر ، کردستان ، اورامانات

تخت خرس : 3900 متر ، از قلل منطقه علم کوه

تخت خرس : 4250 متر ، خط الراس چپکرو ، ورارو

تخت رستم : 2887 متر ، استان مرکزی ، تفریش

تخت رستم : 4426 متر ، استان مازندران ، منطقه تخت سلیمان

تخت سرحوض : 4650 متر ، منطقه تخت سلیمان

تخت سلیمان : 3259 متر ، استان کرمان ، راین

تخت شاه : 3850 متر ، اشترانکوه

تخت شاه : 3145 متر ، استان لرستان ، الیگودرز

تخت عِوض : 2819 متر ، نیشابور

تخت طٍِلا : 3107 متر ، استان لرستان ، درود

تخت گاه : 3680 متر ، پرچنان

تدیج : 2976 متر ، استان فارس ، فسا

ترش کوه : 3981 متر ، استان کرمان ، شهربابک

اَرشو : 3166 متر ، استان کرمان ، بردسیر

تٍرنٍمٍه : 2250 متر ، بوکان

تَرکَنو : 3430 متر ، استان مازندران ، نور

ترنگ : 3050 متر ، طرنگ

ترین زا : 3808 متر ، استان تهران ، فیروز کوه

تزرجان : 4000 متر ، استان یزد ، تفت

تٍش سنگ : 3792 متر ، استان البرز ، نساء

تفتان : 4050 متر

تکان : 3652 متر ، استان مازندران ، سواد کوه

تل انبار : 3030 متر ، استان گلستان

تل خاکی : ..... استان کرمان

تلمه سنگ : 3350 متر ، فیروزکوه

تنگ اَبَر سوئیه : 32449 متر ، استان کرمان ، جیرفت

تنگ آهن : 3070 متر ، استان اصفهان ، سمیرم

تنگ سیاه : 3278 متر ، استان فارس ، اقلید

تنگ قاسم : 3136 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، شهرکرد

تنگ کورَک : 3134 متر ، استان فارس ،  آباده

تنگل : 3380 متر ، استان کرمان ، بافت

تنهادشت : 3340 متر ، استان مازندران ، تنکابن

توچال : 3962 متر ، تهران

تودَج : 2830 متر ، استان فارس ، استهبان

توران : 3322 متر ، استان کرمان ، شهربابک

تورشوم ( تریشم ): 2600 متر ، ماسوله

تورَک : 3158 متر ، استان چهار محال و بختیاری ، استهبان

توکلاومیرستان : 3588 متر ، استان مازندران ، لاریجان

توله داغی : 3532 متر ، تکاب ، تخت سلیمان

توماند : 3262 متر ، فریدونشهر

تووین : 3139 متر ، استان کرمان ، شهداد

توی چال : 3407 متر ، استان قزوین

تِرَ ران : 2944 متر ، استان کرمان ، جیرفت

تیر : 3850 متر ، اقلید ، آباده

تیربارک : 3316 متر ، ایذه

تیرف : 2913 متر ، استان اردبیل ، خلخال

تیز کوه : 3340 متر ، استان مازندران ، لاریجان

پ ن :

اگر کوهی از قلم افتاده ، بفرمایید اضافه می کنم ، اگر نیاز به اصلاح دارد بفرمایید اصلاح می کنم .

امیدوارم براتون جالب باشه

منابع : فرهنگ جغرافیای کوه های کشور
فرهنگ کوه نوردی و غار نوردی ایران داوود محمدی فر ....

---

از نظرات شما :

سه شنبه 23 آبان1391 ساعت: 11:47	توسط:خاکسار
جناب آقای ستوده گرامی کوه اسماری بین هفتکل و مسجد سلمان از کوه های معروف استان خوزستان است دارای ارتفاع : 1400از سطح دریااست و جزء رشته کوه زاگرس می باشد قابل توجه که کوه های خوزستان با توجه به کمی ارتفاع از سطح دریا داری پیمایش ارتفاع قابل توجهی هستند همیشه شاد و پیروز باشید

شنبه 13 آبان1391 ساعت: 18:40	توسط:زاهد نمدی
با سلام استاد تَرَغه بوکان مابین شهرستانهای بوکان - مهاباد -سقز ارتفاع 2410متر که یکی از ارتفاعات زیبا و فصل صعود بیشتر در اواخر اردیبهشت تا اواخر خرداد میباشد

آشنایی مقدماتی با چادر و چادر زدن

انواع چادر :

1. انواع چادر از نظر نوع استفاده :
a. چادر های کمپینگ
بیشترین تنوع را در میان چادر ها دارند . بسته به تعداد نفرات استفاده کننده از چادر و نوع برنامه ; ابعاد و اشکال مختلفی را شامل می شوند .
b. چادرهای کوهنوردی
این گونه چادر ها دارای طراحی و اجزاء سازنده کاملا تخصصی می باشند
متناسب ارتفاع ; نحوه بکارگیری ; و دیگر ضرورتهای تیم های کوهنورد طراحی می شوند
c. چادرهای دیواره نوردی
از جمله چادر های بسیار مدرن و تکنیکی هستند که در مسیر های بلند بر روی دیواره ها بسیار ضروری می باشند

2. انواع چادر از نظر شکل ظاهری :
بطور کلی چادرها را بر اساس وضعیت تیرک ها به دو دسته تک تیرک و چند تیرک تقسیم می نمایند
از نظر فرم وشکل چادرها در انواع مختلفی طراحی می شوند مانند : چادرهای اردوگاهی ;خیمه ای ; تونلی; گنبدی ; چند وجهی و غیره
همچنین چادرها می توانند از لایه های مختلف روکش به منظور مقابله با باد ; بارش و حفظ گرمای درونی برخوردار باشند
همه چادر ها بطور کلی دارای دو بخش اصلی می باشند :

1. اسکلت نگهدارنده : که از جنس فلز ; چوب ; فایبرگلاس و یا کانالهای بادی می باشد
اسکلت چادر وظیفه نگهداشتن روکش را بعهده دارد و در واقع شکل دهنده
چادر می باشد

2. روکش چادر : که از انواع پارچه ها دوخته می شود و مانند سقف و دیواره های جانبی یک بنا فضائی بسته و محدود را بوجود آورده و از محیط باز اطراف مجزا می سازد

چادرهای کوهنوردی دارای ویژگیهای زیر می باشند :

1. سبک ; کم حجم و قابل حمل
2. سریع الاستفاده
3. مقاوم در برابر باد
4. عایق در مقابل رطوبت ( در قسمت کف )
5. دارای سیستم تهویه هوا

ویژگیهای محلی دربرقراری کمپ ( چادر زدن ):

یک چادر زمانی قابل استفاده است که دو اصل انتخاب محل مناسب و برپائی صحیح آن کاملا رعایت شود . در غیر این صورت از میزان کارآئی و راحتی و آرامش در چادر کاسته می شود .
وبژگیهای محلی که می توان در آن چادر را برقرار کرد بسیار متعدد است ولی مهمترین عواملی که باید رعایت شود به این ترتیب می باشند :
1. زیر چادر از هرگونه سنگ و بوته باید پاک باشد . زمینهای نرم خاکی و ماسه ای بهترین نوع انتخاب می باشند زیرا نرمی آن استراحت مطلوبی را بدنبال دارد و همچنین کف چادر صدمه نخواهد دید .
2. زمین رطوبت نداشته باشد
3. مکان مورد نظر حتی الامکان در پناه باشد تا در مواقع باد و توفان کمترین فشار به چادر وارد شود
4. محل انتخابی دور از محل ریزش بهمن ; سنگ ; سیل ; و در کنار دریا بالاتر از خطر مد و دور از برخورد امواج دریا با چادر باید در نظر گرفته شود
5. محل چادر باید زمینی هموار و بدون شیب باشد و در صورت اجبار باید تا آنجا که می شود زمین را هموار نمود
6. محل چادر باید دور از کناره راهها و در بالای آنها قرار داشته باشد تا افراد و وسایل نقلیه با آن برخورد نکنند و همچنین در اثر عبور و تردد در معرض ریزش سنگ قرار نگیرد .

روش صحیح برپائی چادر :
چادرهای جدید اکثرا دارای کف یک تکه می باشند که در اطراف آن حلقه ها یا بندهایی برای محکم کردن کفه به زمین ( بند مهار چادر ) تعبیه شده است .
برای نصب ;
ابتدا کفه چادر را قبل از زدن تیرکها باید به زمین محکم کرد به گونه ای که کف چادر هیچ گونه چروکی نداشته باشد و به حالی صاف و کشیده قرار گیرد .
سپس تیرکها را در جای مخصوص خود قرار داده
و بند های مهار آن را با میخ های مخصوص چادر به زمین متصل نمود
بدنه و سقف چادر بعد از برپائی صحیح باید کاملا کشیده و صاف باشد چون در غیر این صورت علاوه بر کم شدن حجم داخلی آن در مواقع بارندگی آب در بین چروکها جمع شده و به داخل نفوذ می کند و باد نیز با بدنه چادر در گودیها تماس بیشتری پیدا کرده و در نتیجه موجب کنده شده آن می شود .
در موقع نصب چادر جهت وزش باد را باید در نظر گرفت ; درب چادر هیچ گاه نباید در مقابل باد قرار گیرد چرا که موجب می شود باد; برف و باران و خاک را به داخل چادر ریخته و آنرا خیس و کثیف نماید .
از دیگر عوامل موثر در مقاومت چادر در برابر باد و توفان ; صحیح زدن میخ ها نگهدارنده است . میخها باید با زاویه های خلاف راستای کشش بند ها در زمین جای داده شود به گونه ای که بیشترین فشار را تحمل نماید
پس از نصب و برقراری چادر قرار دادن وسایل در گوشه های چادر به استحکام و شکل گیری بهتر آن کمک می کند

تذکر:
1. از روشن کردن هرگونه وسیله گرمایی و روشنائی که دارای شعله می باشد در چادر خود داری کنید . پوشش چادر قابل اشتعال بوده و ایجاد شعله در چادر می تواند خطر آفرین باشد . بهتر است طبخ غذا در خارج و دور از چادر انجام گیرد و برای روشنائی از چراغهای باطری دار استفاده شود برای گرم شدن در چادر از پوشاک گرم و کیسه خواب و یا کیسه آب گرم استفاده کنید
2. برای جلوگیری از ورود حیوانات موذی و گزنده و نفوذ سرما و بار و باران درب چادر فقط در زمان ورود و خروج باید باز شود
3. ظزفیت هر چادر مشخص است ; چادرها می توانند از یک نفره تا چند نفره طراحی شده باشند . استفاده بیش از ظرفیت موجب وارد آمدن خسارت به چادر می شود

4. در مواقعي كه احتمال بارندگي وجود دارد گود كردن اطراف چادر جهت جلوگيري از نفوذ آب به زير چادر ضروري است .

نکاتی در باره حفظ و نگهداری چادر :

1. از آنجا که چادر از پارچه ساخته شده است ; در تماس با اجسام تیز و برنده به سرعت پاره می شود به همین جهت باید در بسته بندی آن رقت شود تا میخ های چادر و تیرکها در کیسه ای محکم و به طور جداگانه در کنار چادر جای گیرد و از قرار دادن آنها در لابه لای چادر به صورت بدون حفاظ خود داری کرد . چادر را در روی باربند اتومبیل و زیر بارهای سنگین و تحت فشار قرار ندهید
2. هیچگاه چادر را بصورت خیس جمع نکنید و اگر مجبور به این کار شدید در اولین وقت مناسب آن را از کیسه مخصوص چادر خارج کرده و در هوای آزاد خشک نمائید
3. برای بیشتر شدن دوام کف چادر بهتر است قبل از نصب آن در زیر چادر پارچه و یا زیر انداز قرار دهید تا از برخورد مستقیم آن با سطح زمین جلو گیری شود
4. بند های چادر را تا حد لازم کشیده و سفت نمائید چرا که فشار بیش از حد موجب پاره شدن بند و یا بدنه چادر می شود
5. برای باز و بسته نمودن زیپ های چادر از دو دست استفاده کنید و بصورت صاف و بدون زاویه آنها را باز و بسته نمائید
6. تیرکها و میخها را همیشه در کیسه مخصوص آنها حمل کنید و از پخش کردن آنها در موقع نصب و یا جمع آوری چادر خود داری نمائید تا در زیر پا کج و شکسته نشوند و ضمنا از گم شدن آنها جلوگیری شود
7. همواره بعد از جمع آوری میخها و تیرکها آنها رابشمارید و از کامل بودن آنها در قبل و بعد از برنامه مطمئن شوید
8. از قرار دادن چادر در کنار مواد نفتی و شیمیائی و شستن آن با این مواد جدا خود داری نمائید
9. هرگونه پارگی کوچک و آسیب جزئی را قبل از زیادتر شدن آن ترمیم نمائید

عرضه رایگان کتاب راهنمای صعود قله های ایران اثر زنده یاد فریدون اسماعیل زاده

و بالاخره در سال روز نبود فریدون اسماعیل زاده (16 آبان ماه 84) کتاب او چاپ و آماده توزیع گردید تاخیر هفت ساله انتشار آن را به مانند همه چیز در عدم مسئولیت پذیری، بوروکراسی اداری و رخوت شرقی همه ما باید گذاشت. ما که دیر اقدام کردیم، ارشاد که دیر مجوز نشر داد و کسانی که دیر دست به جیب شدند.

در این کتاب هیچگونه ویرایش و بازنویسی از طرف انجمن کوه نوردان ایران، باشگاه آرش و دوستان فریدون انجام نگرفته و مطالب کتاب عیناً همان است که در زمان حیات فریدون و با کمک نشر نی (جعفر همایی) آماده چاپ شده بود که فریدون نماند و نشر نی در چنبره مسائلی دیگر.

خوب بود که این کتاب همراه با عکس های مرتبط با موضوع (بیش از 600 عکس) چاپ می شد اما بعلت هزینه فوقالعاده گران جهت چاپ عکس رنگی در متن کتاب (ضمن اینکه کیفیت عکس ها نیز بعلت نقائص دوربین پائین بود) صرفنظر گردید. بنابراین عکس های اسماعیل زاده بصورت CD همراه با کتاب توزیع می گردد.

باید توجه داشت که هدف اسماعیل زاده از گردآوری این گزارشات و چاپ آن بصورت کتاب و همان طور که از نام آن بر می آید دادن اطلاعات لازم برای صعود قله های عمدتاً بیش از 3500 متر ایران بوده. پس این کتاب و رنجی که برای تهیه مطالب آن متحمل شد برای خاک خوردن در قفسه کتابخانه های شخصی نیست و بهتر است همه ما به ایده و عقاید او احترام گذاشته و کتاب را بصورت چرخشی برای اجرای برنامه های کوه نوردی در اختیار کوه نوردان قرار دهیم.

این کتاب برای خرید و فروش نیست و هیچگونه وجهی بایت توزیع این کتاب از هیچ کس  دریافت نمی شود و هزینه چاپ و توزیع آن بوسیلۀ انجمن کوه نوردان ایران و تعدادی از دوستان زنده یاد فریدون اسماعیل زاده از سراسر ایران پرداخت می شود.

از عموم تشکل های کوه نوردی در سراسر ایران تقاضا می شود آدرس دقیق خود (جهت ارسال پستی) یا نحوه دریافت کتاب را- از طریق ایمیل و با ذکر یک شماره تلفن جهت تماس به اینجانب اطلاع دهند.

لیستی از دوستان، استادان، کوه نوردان آزاد و مکان های خاص بوسیله خود فریدون و دوستان او تهیه شده که کتاب به آنها نیز تقدیم می شود. اگر عزیزی از قلم افتاده لطف کرده و به من اطلاع دهد.

لینک مرتبط: فریدون اسماعیل زاده که بود؟

ارسال کننده کیومرث بابازاده

[e-mail]

  مرجع: کوه نیوز

دیواره پل خواب کجاست ؟

راستش قصد نداشتم چنین پستی را در اینجا قرار دهم ، با این دید که بسیاری از کوهنوردان و سنگنوردان با این منطقه آشنایی کامل دارند ولی سوال یکی از خوانندگان نشاط کوهستان که خواسته  بود دیواره پل خواب را برای ایشان معرفی نمایم ، فکر کردم شاید این سوال بسیاری از علاقمندان به رشته کوهنوردی به خصوص سنگنوردی باشد به همین دلیل مطلب زیر را از نوشته های آقای عندلیب تقدیم این خواننده گرامی و عزیزانی که با این دیواره آشنایی ندارند می نمایم. امیدوارم معرفی دیواره های سنگنوردی و مسیرهای گشایش شده در آنها موضوعات تحقیقی در رشته کوه نوردی به خصوص دیواره نوردی قرار گیرد .

منابع مکتوب در رشته کوهنوردی بسیار محدود است و این نقیصه می تواند با تشکیل کارگروه های مختلف برطرف شود ، جمعبندی اطلاعات موجود و ارائه آن به علاقمندان از فاکتورهای پیشرفته و علاقمند سازی جوانان به این رشته جذاب و مهیج خواهد شد .....

      ديواره پل خواب با توجه به ارتفاع بيشتر محل مناسبي براي صعود كننده هاي  sport و big wall مناسب بوده و از دير باز مورد توجه سنگ نوردان كرجي و تهراني قرار گرفته...پل خواب با توجه به تنوع زياد مسير ها امكان تمرين براي همه سطوح را فراهم كرده و همچنين نيز محل مناسبي براي تميرن صعود هاي مصنوعي و ديواره اي مي باشد به طوري كه اكثر سنگ نوردان كه قصد صعود ديواره علم را دارند از اوايل بهار به تمرين بر روي اين ديواره مشغول مي شوند.....با توجه به پتانسيل بالايي كه اين منطقه دارد و هر هفته ميزبان سنگ نوردان زيادي است معرفي مسير هاي ان در درجه اول اهميت قرار مي گرد به طوري كه هر كس با توجه به توانايي خود نوع مسير را انتخاب كرده و از تلاش هاي بيهوده بر روي مسير هاي سنگين تر كه نتيجه اي جز اسيب ندارد بپرهيزند...

ديواره از پاي ان تا قله ان حدود 150 متر ارتفاع دارد و بلند ترين مسير صعود ان 110 متر مي باشد..البته از مسير هاي ديگر هم ميشودصعود ديواره را تمام كرد كه نياز به كار با ايزار دارند.

پل خواب از كرج 35 كيلومتر فاصله دارد و فاصله ان از اول سد كرج تا ديواره حدود 15 كيلومتر بوده و در منطقه اي به نام پل خواب قرار گرفته....كه توسط يه پل فلزي به ورودي روستاي مورود متصل مي شود. از پاي جاده تا ديواره يك مسير صعود خاكي با شيب متوسط 45 تا 50 درجه قرار گرفته كه زماني حدود 10 الي 15 دقيقه براي صعود ان لازم است.....براي دسترسي به اين منطقه بدون وسيله نقليه شخصي بايد در ميدان اصلي كرج ميني بوس يا سواري هاي گچسر را سوار شده و در روبروي ديواره كه همان منطقه پل خواب است پياده شويد.....

برای آشنایی با مسیرهای گشایش شده در این دیواره روی مطلب زیر کلیک کنید

39 مسیر گشایش شده دیواره پل خواب

مرجع : بخشی از نوشته بهنام عندلیب

پ ن :
بخشی از پیام خصوصی : بنده دوره مقدماتی سنگ را گذراندم آیا می توانم دراین دوره شرکت کنم البته گواهی بدست ما نرسیده و اطلاعات دقیق این دیواره را بنویسید

مطالب آموزشی

لطفا روی هر کدام از مطالب به صورت جداگانه کلیک کنید ، اطلاعات به صورت پیوست می باشد .... شاد باشید

تجهیزات انفرادی ،

پوشاک کوهنوردی

کوله پشتی (1) ، راهنمای خرید و تنظیم کوله پشتی ،کوله پشتی(2)

چادر کوهنوردی (1) ، چادر زدن در برنامه های کوهنوردی ، انواع چادر ،

کفش کوهنوردی (1 ) ، نگهداری از کفش کوه ، کفش کوهنوردی(2) ، بندکفش ، کفش کوه(3) ،

کیسه خواب (1) ، انتخاب کیسه خواب ،

عینک کوهنوردی ،

باتون کوهنوردی استفاده بکنیم یا نکنیم ؟ ، باتون (1) ،

دستکش ، 

چراغ قوه پیشانی ( هدلایت ) ،

کیسه خواب

کرم های ضد آفتاب

مقابله با سرما ( لباس )

مقابله با سرما (کلاه)

مقابله با سرما ( کفش )

چيدن کوله پشتي و نگهداري از آن:

وسايل انفرادي مورد نياز براي کوهنوردی :

راهنماي خريد و تنظيم كوله پشتي

راهنمای خرید کیسه خواب

انتخاب کیسه خواب

نگهداری از کفش کوه

چادر زدن در برنامه های کوهنوردی

  آشنائی با چادر و چادر زدن در کوهنوردی

کفش کوهنوردی

کفش کوه نوردی

کوله پشتی کوه نوردی

اصول و نحوه انتخاب و استفاده از عینک‌های آفتابی

کفش کوهنوردی

کوله پشتی

پتوی نجات

دستكش

چوبدستي‌ها در كوهنوردي (باتون )

تحقیقی جدید در زمینه فایده استفاده از باتون

مختصری راجع به هدلایت

کیت نجات

     کوهنوردی ایمن همواره جزء لاینفنک آموزش های کوهنوردی بوده است ، تمام تلاش های دست اندکاران آموزش و نیز دلسوزان امر ورزش تاکید بر رعایت شرایط ایمن در بستر کوهستان می باد ، لذا هر دستورالعمل یا وسیله ایی که بتواند سطح ایمنی کوهنوردان را ارتقاء دهد بی شک مورد توجه همه عزیزان کوهنورد و طبیعت خواهد بود . کیت نجات در هر بخشی تعاریف و اقلام خاص خود را دارد ، مطلب زیر در سطح عمومی تقدیم حضورتان می گردد ، نشاط کوهستان آرزوی سلامتی و تندرستی برای تمام گردشگران ، طبیعت گردان و کوهنوردان را دارد ..........

کیت نجات : به مجموعه ای از ابزار گفته می شود که می تواند در شرایط اضطراری به فرد کمک کند. نوع این مواد و ابزار را محیطی تعیین می کند که در آن اقدام به اجرای برنامه می کنید. با این حال یک سری از این ابزار مشترک بوده و این پتانسیل را دارند که در هر شرایطی به کار آیند.

توجه داشته باشید که :  کیت نجات خود را کم حجم و سبک جمع آوری کنید تا بتوانید همیشه آن را باخود داشته باشید.

خصوصیات کیت نجات:

·                     ضد آب باشد و بر روی آب شناور بماند.

·                     به سهولت به بدن وصل شود و راحت حمل شود

·                     مناسب ابزار با سایز های گوناگون باشد.

·                     محکم و مقاوم باشد.

ابزار موجود در کیت نجات باید این 6 گروه را به نوعی پوشش دهد :
1. کمک های اولیه پزشکی
2 . قرص های تصفیه آب
3 . آتش زنه ها
4 . ابزاری برای علامت دادن
5. ابزاری برای تهیه غذا
6. ابزاری برای ساخت پناهگاه

ابزار و لوازم موجود در کیت نجات :

سیم از جنس برنج، شمع، قمقمه، قطب نما، پانچو، پتوی اضطراری، عینک آفتابی اضافه ، کبریت ضد آب، جعبه کمک های اولیه، چراغ قوه و باطری یدک، در بازکن، ابزار دوخت و دوز، نخ نایلونی، کیسه پلاستیکی، قرص های ضد عفونی کننده آب، چاقو، قیچی، آینه، تیغ دو لبه، سوت، سوخت و خوراکپز، صابون، پماد ضد حشرات، کرم ضد آفتاب، قاشق و چنگال، نخ دندان، مسواک و خمیر دندان، زیرانداز، غذا های خشک و جامد، نمک، شکلات، نوشت افزار، مدارک شخصی، جوراب و کلاه و دستکش اضافه، در زمستان چادر کوچک برای مواقع اضطراری، کلاه ایمنی، طناب برای فرودهای کوتاه، کرامپون، الکل جامد، چسب زخم، ذره بین کوچک ،گتر، کارابین ، تبر یخشکن.

تاکتیک های تغذیه در کوهنوردی

از آنجایی که تغذیه در فعالیت های ورزشی و کوهنوردی نقش بسزایی ایفا می کند ، لذا ضروری است اطلاعاتی هر چند عمومی در این راستا داشته باشیم تا بتوانیم با رعایت نکاتی ساده و کاربردی از برنامه های کوهنوردی لذت ببریم .... مطلب زیر در این خصوص تقدیم می گردد .

براي تغذيه در كوهنوردي نمي توان يك حكم كلي صادر نمود ولي برخي توصيه ها داراي بيشتري راندمان اند. در روزهاي قبل از برنامه كوهنوردي با مصرف تمام گروه هاي غذايي بايد تغذيه اصلي بدن را انجام داد به گونه اي كه منجر به تامين پروتئينها و ذخيره چربيها و بارگيري كربوهيدراتها يعني افزايش ذخاير گليكوژن عضلات شود. بهتر است دو سوم رژيم غذايي يك كوهنورد را كربوهيدراتها تشكيل دهند و بخش عمده آن شامل قندهاي مركب مثل نان، سيب زميني، شيريني و ماكاروني باشد قبل از آغاز كوهنوردي از مصرف غذاهاي چرب و پر پروتئين نظير تخم مرغ و كله پاچه خودداري كرده و بهتر است يك صبحانه سبك ولي كامل به همراه مايعات فراوان مصرف شود.

در حين فعاليت كوهنوردي بدفعات زياد و به مقدار كم از مواد غذايي مخصوصاً تنقلات خشكبار و ميوه هاي تازه بهمراه كربوهيدراتها و همچنين مايعات استفاده شود.

از پر خوري كه باعث انباشته شدن مواد غذايي در معده و جلوگيري از تنفس كامل مي شود خودداري كرده زيرا غذا را براي حفظ كارآيي و قدرت عمل نياز داريم نه فقط براي رفع گرسنگي و تشنگي و آب را قبل از احساس تشنگي بايد نوشيد و از نوشابه هاي گازدار و داراي رنگ اجتناب ورزيد.

از مصرف غذاهاي عصاره اي و يك بعدي نظير گياه خواران و سرخ كردنيها پرهيز كرده و بيشتر غذاهاي آب پز و بخار پز استفاده شوند. براي استفاده از مكمل هاي غذايي مشورت با پزشك لازم است در مواقعي كه احساس خستگي يا ضعف داشته باشيم مي توانيم از قند هاي ساده كه به سرعت وارد خون مي شوند و انرژي توليد مي كنند استفاده نماييم ولي بايد توجه داشت خوردن آنها بايد به مقدار كم و به مرور باشد چون مصرف مقدار زياد آنها باعث ترشح يكباره انسولين و پايين آمدن قند خون مي گردد.

مهمترين وعده غذايي روز يك ساعت بعد از اتمام كوهنوردي است و بهتر است آنرا آرام و با مايعات فراوان مصرف نمود و در صورت امكان سوپ گرم مناسب تر است.

بعد از يك كوهنوردي سنگين بدن دچار تخليه ذخاير گليكوژن وكربوهيدراتها مي شود و حتي اگر غذايي غني از كربوهيدراتها مصرف مي شود براي بازسازي آنها حداقل 24 ساعت وقت لازم است.

الكل نقش مهمي در افزايش كارآيي يا گرم كنندگي بدن و انقباض عضلات ندارد.

از سير و پياز بخاطر خاصيت ضد عفوني كنندگي و خواص بيشمار ديگر شان مي توان استفاده نمود.

 

تغذيه در كوهستان:

1- براي اجراي يك برنامه كوهنوردي يك روزه يا چند روزه بايد از چند روز قبل با يك رژيم غذايي مقوي به ذخيره انرژي در بدن پرداخت.

2- غذاي كوهستان بايد مقوي، مغذي، زودهضم، سبك و پركالري باشد.

3- براي تلاش هاي سنگين بايد به بدن خود مواد كالري زاي مخصوص برسانيم. هر صد گرم گلوكز 400 كالري انرژي دارد، به سرعت انسان را گرم مي كند و زود هضم و جذب مي شود. هر صد گرم بادام و گردو از 300 تا 400 كالري انرژي دارند.

4- هنگام فعاليت كوهنوردي بدن ما به 5/2 تا 4 ليتر آب در شبانه روز نياز دارد. البته اين امر به حرارت محيط و فعاليت ما بستگي دارد.

5- به علت فعاليت، بدن ما مقداري آب، نمك، پتاسيم و فسفر را از دست مي دهد. پس لازم است هنگام مصرف آب و غذا كمي نمك به آنها اضافه كنيم تا از گرفتگي عضلات و بر هم خوردن تعادل بدن مصون باشيم.

6- آب برف كاملاً خالص و فاقد مواد معدني است. براي جلوگيري از اسهال و پايين آمدن فشار خون مي توان به آن قند، نمك يا عصاره ميوه اضافه كرد.

7- پس از يك فعاليت شديد آب سرد به كليه ها و ريه ها و دستگاه گوارش صدمه مي زند. پس آب را بعد از كمي استراحت و خنك شدن بدن نوش جان كنيد.

8- هميشه مقداري مواد غذايي اضافه همراه داشته باشيد، زيرا ممكن است به علل مختلف به آن نيازمند شويد.

9- به تاريخ مصرف و باد كردگي قوطي مواد كنسرو شده توجه داشته باشيد.

10- قبل از شروع برنامه و در خلال آن هيچ گاه با شكم پر اقدام به صعود نكنيد. احتياج بدن به اكسيژن براي هضم غذا در ارتفاع و به خصوص هنگام صعود ممكن است شما را با مشكل رو به رو سازد. در صورت امكان بعد از مصرف غذا، حداقل يك ساعت استراحت كنيد. در غير اين صورت به مقدار كم به طور متناوب بخوريد و بياشاميد.

11- هر چه ارتفاع مسير شما بالاتر مي رود بايد از غذاهايي كه زود هضم مي شوند استفاده كنيد زيرا مواد غذايي دير خضم باعث تهوع مي شود.

12- هنگام شب با استفاده از سوپ، آب و املاح و مواد دفع شده بدن را جايگزين كنيد.

13- در استراحت هاي بين راه از بيسكويت، شكلات، ميوه هاي خشك و پرتقال استفاده كنيد.

14- مصرف سير دركوه مقاومت بدن را در سرما و گرما افزايش مي دهد. از سير فقط در روزهاي اول برنامه استفاده كنيد. زيرا مصرف اين ماده در ارتفاعات باعث تند شدن نبض مي شود.