در مسیر دماوند
هر سفری خاطراتی را بر جای می گذارد ، خاطرات روزهای سخت همواره ماندگار ترند و کسانی می توانند از سفر خود بیشتر لذت ببرند که با برنامه ریزی و با اتکا به دوستان و افرادی که در مسیر سفر هستند به گونه ایی هماهنگ باشند ، این برنامه ریزی از منزل و اهالی آن آغاز می شود و با همراه آغاز می شود و با دوستانی که دور و برم مان هستند ادامه می یابد . در این صعود که من آنرا بخشی از سفر زندگی می دانم کسانی بودند که یار و یاور تیم و نقطه قوت آن بودند . به گوشه از آنها اشاره می کنم تا بدانیم باید همواره قدردان و قدرشناس کسانی باشند که در موفقیت برنامه با ما همراه اند و تمام عوامل و اِلمان های به کمک ما می آیند تا ما صعود موفق را داشته باشیم .
دوستان و همنوردان :
ابراهیم صادق نیا ، از دوستان شهرستان رینه و از همنوردانم در صعود به قله کازبک در کشور گرجستان ، حاج ابراهیم و آقای حسن فرامرزی ، در صعود کازبک از آماده ترین نفرات بودند و در امر راهنمایی تیم های صعود کننده به قله دماوند سابقه طولانی دارند . حاج ابراهیم و حسن فرامرزی ساکن رینه هستند و معمولا در قرارگاه قدیمی فدراسیون در رینه استقرار دارند .



آقای داداشی از همنوردان بسیار خوب که مصاحبت با او افتخار بزرگی است و تجربیات او قابل ستایش است


آقای خالقی

آقای سرداری


حمید سفیدیان

باربری در صعود به دماوند نیز به یک شغل دائمی مبدل شده است ، ترمینال که وسیله نقلیه آن را قاطرها تشکیل می دهند تا کوهنوردان بتوان بخشی از مسیر را سبک بروند تا در روز صعود بتوانند گام هایشان را استوارتر به پیش ببرند .






دوستانی که به یاد کوهنوردان بزرگ صعودهایش را برنامه ریزی و اجرا می کنند تابگویند همواره به یادشان هستند .


و سنگ نگاره هایی که اگر با دقت بیشتری نگاه کنید زیبایی های بیشتر را در آنها خواهید دید . بیشترین تعداد این نوع سنگ ها در فاصله حدود نیم ساعتی بعد از مسجد صاحب الزمان قرار دارند و اگر دوست داشتید آنها را ببیند با ماشین تا مسجد بروید و نیم ساعت پیاده روی شما را برای دیدن آنها می رساند . امیدوارم فرصت دیدار آنها را داشته باشید ، معمولا کوهنوردان چون برنامه مشخص صعود دماوند دارند کمتر فرصت می کنند برای دیدن آنها وقت بگذارند ولی شما که اهل ذوق هستید و احیاناً نمی خواهید قله را صعود کنید می توانید برای دیدن این مناظر و مناظر مشابه به منطقه بیایید .



وجود چادر به عنوان یکی از مهمترین تجهیزات در برنامه های کوهنوردی که شب مانی دارد ضروری است ، به دلیل اینکه کوهنوردی افزایش کمی قابل توجهی در بین جوانان و مردم پیدا کرده است واضج و مسلم می باشد ، دیگر هیچ پناهگاه و جانپناهی گنجایش این تعداد کوهنورد را ندارد ، پس به ناچار باید از چادر ها استفاده شود . محل استقرار و نحوه برپایی چادر دارای اصولی است که کوهنوردان آنرا رعایت می کنند ولی مشکل در خدمات رسانی و بستر سازی برای جمع آوری زباله های تولید شده و سازماندهی مناسب و در شان کوهنوردان می باشد ، نمی دانم کی و از کجا باید این موارد را یکبار برای همیشه حل خواهیم کرد ولی دیگر یک ضرورت است ، نباید بگذاریم کوهستان های زیبای کشورمان به دست خودمان چهره ایی نازیبا پیدا کند . هنوز هم حجم زیادی از زباله در اطراف بارگاه چشم ها را آزار می ده ، هنوز خدمات آبگرم در پناهگاهی که گاهی بیش از هزاران استفاده کننده کوهنورد دارد وجود ندارد ، مگر کشورهای دیگر چکار می کنند ، زیر ساخت هایشان و بسترسازی برای اینکار از قبل دیده شده است ، چه چیزی مانع می شود ما نتوانیم این خدمات را داشته باشیم ، البته به طوری که شرایط زیست محیطی حفظ شود و ساختمان سازی نشود ...... فکر می کنم اکثر شما این سوال ها را بارها از خودتان پرسیده اید ، دیگران را هم متهم نکنیم ، بیاندیشم و راهکار ارائه دهیم ، امید که به ثمر نشیند

نقش پناهگاه در کوهنوردی و موفقیت صعودهای کوهنوردی به خصوص در زمستان بسیار حیاتی است طا، شما اگر هم نخواهید قله دماوند را صعود کنید در مدت 3 تا 4 ساعت یا کمی بیشتر می توانید از محل پارک ماشین تا اینجا را بیایید ، اگر هم نمی خواهید کوهنوردی کنید پیشنهاد می کنم شبی را در این پناهگاه بگذرانید ، پناهگاه داری اطاق های مستقل برای 8 تا 10 نفر و نیز ساکن بزرگ عمومی دارد که برای هر شب مبلغ 10 هزار تومان باید پرداخت نمایید . پناهگاه یک فروشگاه مواد غذایی دارد و شما می توانید اقلام مورد نیاز خودتان را از آنجا هم تهیه نماید به طبع هزینه آن به خاطر هزینه حمل و عرضه آن در ارتفاع بیشتر از شهر خواهد بود . یک سوپ معمولی جو گرم را می توانید با 5000 تومان تهیه نماید .

مدیر وبسایت : پرویز ستوده شایق